Share
บทที่ 757 คนโง่ไม่มีความก้าวหน้าเลยจริงๆ
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 758 ปกป้องเป่ยไห่จนตาย
เวลาผ่านไปอย่างเร่งรีบ พริบตาเดียวก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว อินชิงเสวียนหาว และวางพิณการเวกไว้ข้างๆ ตัว“ไม่ฝึกแล้ว ข้าง่วงจัง”เย่จิ่งอวี้อุ้มนางขึ้นมา แล้วพูดด้วยความรักว่า “เช่นนั้นไม่ต้องคิดอะไรแล้ว นอนกันเถอะ”อินชิงเสวียนกอดคอของเขาอย่างออดอ้อน“เช่นนั้นท่านต้องเล่านิทานให้ข้าฟัง”เย่จิ่งอวี้ยิ้มด้วยความรักเสน่หาและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ข้ารู้แค่เรื่องเดียว ถ้าเจ้าไม่รำคาญก็ได้”เขาวางอินชิงเสวียนบนเตียงหลังใหญ่ ยื่นแขนออกไปให้นางหนุน แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “กาลครั้งหนึ่งมีภูเขาลูกหนึ่ง บนภูเขามีวัดอยู่แห่งหนึ่ง ในวัดมีหลวงจีนเฒ่าและเณรน้อยคนหนึ่ง...”อินชิงเสวียนเอามือปิดปากของเขาทันที“ช่างเถอะ ฟังแล้วข้าเวียนหัว”เย่จิ่งอวี้ฉวยโอกาสคว้ามือเล็กนุ่มนิ่ม กดลงบนเตียง และโน้มร่างลงมาทับไว้เมื่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น ใบหน้าของอินชิงเสวียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย“ท่าน...ท่านจะทำอะไร”“ชู่ว์!”เย่จิ่งอวี้พูดเบาๆอินชิงเสวียนคิดว่าเขาได้ยินเสียงบางอย่าง จึงเงี่ยหูฟังทันที วินาทีต่อมา ริมฝีปากบางเย็นชื้นก็ทาบทับลงมาปิดปากนางที่กำลังจะพูด“อื้อ...”อินชิงเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 759 จงนอนไปซะ
ทันทีที่อินชิงเสวียนเพิ่งหิ้วเย่จิ่งหลานไปถึงถนน ก็ได้พบกับคนตงหลิวที่แสยะยิ้มสองคน“สาวบุปผาแห่งจงหยวน สวยงาม”หนึ่งในนั้นตะโกนใส่อินชิงเสวียนด้วยภาษาจีนแปร่งๆรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชประกอบกับเสียงฆ้องแตกๆ ทำให้อินชิงเสวียนขนลุกทันทีจากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น ชายตงหลิวที่พูดก็ล้มลงกับพื้นอินชิงเสวียนหันกลับมา เห็นเย่จิ่งหลานถือปืนพก ใบหน้าที่อ่อนเยาว์เต็มไปด้วยความโกรธ“โคตรพ่อเจ้าเถอะ สาวๆ จงหยวนเรา ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะจ้องตาเป็นมันได้”อินชิงเสวียนยกนิ้วให้ทันที“แม่นมาก!”เมื่อชายตงหลิวอีกคนเห็นเพื่อนของเขาถูกยิงตาย ก็รีบวิ่งเข้าหาอย่างบ้าคลั่งทันที“บากะ! (โง่เง่า)”“บากะบ้านพ่อเจ้าน่ะสิ”เย่จิ่งหลานยิงอีกนัด ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะรู้ถึงความร้ายกาจ เขารีบหลบ และพุ่งเข้าหาอินชิงเสวียนอีกครั้ง“ตายซะ!”อินชิงเสวียนคำรามเบาๆ และตบคนตงหลิวด้วยฝ่ามือเดียวนับตั้งแต่ได้รับพลังมิติ อินชิงเสวียนก็ผ่านการต่อสู้หลายครั้งหลายคราว ความขี้ขลาดในใจตอนแรกนั้นหายไปนานแล้ว คิดแค่ว่าจะกำจัดสิ่งสกปรกเหล่านี้ให้ตายโดยเร็วที่สุดเย่จิ่งหลานไม่กล้าบุ่มบ่ามยิง จึงหันไปสนใจที่อื่น ตราบใด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 760 ฝังโลหิต
ระยะห่างระหว่างทั้งสองใกล้กันมาก เย่จิ่งอวี้ก็ไม่มีที่ให้ซ่อนเช่นกัน เลือดสดๆ สาดกระเซ็นเต็มเสื้อผ้าของเขาเก่อหงยวนวิ่งเข้ามาใกล้ ยกมือกวัดแกว่งกระบี่ ปากก็พร่ำด่า “ทำให้เลือดกระเด็นโดนเต็มตัว เจ้าสุนัขไม่ถูกสุขอนามัย”แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่โนจิริจูนิก็ยังคงคล่องแคล่วมาก เตะเก่อหงยวนที่ข้อมือ เก่อหงยวนรู้สึกชาที่ข้อมือ อาวุธในมือก็ลอยออกไปและตกลงไปบนพื้นเมื่อเห็นว่าการเคลื่อนไหวนี้ประสบความสำเร็จ โนจิริจูนิก็บุกตะลุยไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่าวันนี้เขาจะตาย ก็ต้องลากคนไปตายด้วย คุ้มค่าแล้วที่จะมีแม่นางงดงามเพียงนี้ไปพบยมบาลกับเขา เก่อหงยวนหยิบอาวุธจากพื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วหันกลับมาสกัดไว้ แต่ยังคงช้ากว่าหนึ่งก้าว มืออ้วนของโนจิริจูนิได้พุ่งใส่หน้าอกของนางแล้วเก่อหงยวนทั้งอายทั้งโกรธ รีบปกป้องหน้าอก ในเวลานี้ แสงกระบี่ที่อยู่ข้างๆ เริ่มต้นส่งเสียงเบาๆ ครั้นแล้วกระบี่ยาวที่สว่างราวกับน้ำมรกตก็แทงเข้าที่คอของโนจิริจูนิขณะที่เย่จิ่งอวี้ชักดาบออกมา เลือดก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุโนจิริจูนิส่ายหน้าแรงๆ มองเย่จิ่งอวี้อย่างไม่เชื่อสายตาไม่ได้เจอกันมาหลายวัน ทำไมวรยุท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 761 ความดื้อรั้นของเก่อหงยวน
ในสนามรบ การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปไม่มีใครสังเกตเห็นร่างแปลกๆ ที่ยืนอยู่เหนือพวกเขาอินชิงเสวียนหยิบพิณการเวกขึ้นมา เมื่อเทียบกับคุณธรรมแห่งปวงประชา ความรักส่วนตัวนั้นไม่นับเป็นอะไรเลย และเย่จิ่งอวี้ก็ไม่สามารถออกจากมิติได้ ดังนั้นนางจึงไม่กังวลเสียงดังกังวานดังขึ้นจากการกรีดปลายนิ้ว ทันใดนั้นชาวตงหลิวก็มีสีหน้าหวาดหวั่น“พิณการเวก เป็นพิณการเวก”อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้น เป็นรอยยิ้มที่เจือความเย็นชาหลายส่วน“นับว่าพวกเจ้ารู้จักดี จะต้องตายภายใต้พลังของพิณการเวก ถือเป็นวาสนาของพวกเจ้าแล้ว”ชาวตงหลิวคนหนึ่งตะโกนด้วยความไม่เชื่อ “อย่าไปกลัวนาง พวกเราไปแย่งพิณนางมา ดูซิว่านางจะเล่นอะไรได้”กระบี่ยาวของเก่อหงยวนเหวี่ยงขึ้น ขวางอยู่เบื้องหน้าของอินชิงเสวียน พูดอย่างชัดเจน “คนแซ่อินเจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”“ไปพวกเราลุย”คนตงหลิวตะโกนด้วยความเดือดดาล พุ่งไปหาอินชิงเสวียนอย่างบ้าคลั่งครั้นแล้วสายฟ้าฟาดหลายลูกพุ่งออกมาเหมือนใบมีดคม ตัดเข้าที่คอของคนตงหลิวชาวตงหลิวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ล่าถอยอย่างลนลาน แต่ยังช้าไปหนึ่งก้าวรู้สึกราวกับว่าแก้มถูกมีดกรีด ความเจ็บปวด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 762 พวกเจ้าทุกคนต้องตาย
เมื่อเห็นเก่อหงยวนยื้อยุดไม่ยอมเลิก ชายชุดดำก็อดโกรธไม่ได้เขาพูดเสียงอ้างว้างเย็นชา “ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเอง ข้าจะช่วยเจ้า”ทันใดนั้นเขาก็ลงมา ซัดฝ่ามือใส่กระหม่อมของเก่อหงยวนเมื่อเห็นว่าเก่อหงยวนกำลังจะตายด้วยน้ำมือของศัตรู เหล่าศิษย์ทั้งหมดก็ตื่นจากภวังค์ ต่างวิ่งไปปกป้องเก่อหงยวนศิษย์คนหนึ่งที่แอบชอบเก่อหงยวนรวบรวมความกล้ามายืนอยู่ตรงหน้านาง แต่กลับถูกโจมตีอย่างแรงจนสมองระเบิด และตายไปโดยที่ไม่ทันได้ร้องด้วยความเจ็บปวดด้วยซ้ำเก่อหงยวนอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง“ศิษย์น้องหลิว!”ชายคนนั้นจับอินชิงเสวียนด้วยมือข้างเดียว มองด้วยสายตาราวกับมองฝูงมด“วันนี้ พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”เขาโบกมือขวา ลูกพลังงานที่ไร้ร่างก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา เหมือนแผ่นเหล็กขนาดใหญ่ ที่ซัดใส่ทุกคนอย่างแรงทุกคนตกตะลึง ใช้วิชาตัวเบาเหาะหลบไปข้างๆ ทันที ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่า เท้าของตัวเองเหมือนจะถูกตอกตะปูติดกับพื้น จนขยับไม่ได้เลยดวงตาของทุกคนฉายแววสิ้นหวังอย่างลึกซึ้งเจ้าสำนักและผู้อาวุโสก็กำลังเผชิญหน้ากับคนระดับแม่ทัพ ไม่มีเวลามาช่วยพวกเขาด้วยซ้ำ คราวนี้พวกเขาต้องตายแล้วจริงๆในขณะนี้ ก็ได้ยิน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 763 ช่วงชิงโชคลาภ
หลังจากที่ทั้งสองจากไป ร่างสีดำเหมือนผีก็เดินออกมาจากโพรงไม้ เขามองด้านหลังของผู้คุมตราเซี่ยวนิ่งๆ สายตาค่อนข้างซับซ้อนแต่เพียงชั่วครู่ ดวงตาก็กลับคืนสู่ความดุร้ายและดุดันดังเดิมในเวลานี้ อินชิงเสวียนที่ถูกโยนเข้าไปในถ้ำก็ตื่นขึ้นมาเช่นกัน มือยังจับพิณการเวกอยู่ไม่ปล่อย “เย่จิ่งอวี้อยู่ไหน”ชายในชุดคลุมสีดำมีหูตาว่องไว เมื่อได้ยินการหายใจที่แตกต่างของอินชิงเสวียน ก็เดินเข้ามาทันทีอินชิงเสวียนคิดในใจ หมายจะเข้าสู่มิติ ดูเหมือนว่าชายผู้นี้จะรู้ความคิดของนาง กำลังภายในที่แข็งกร้าวไร้เหตุผลก็เข้ามาเติมมิติที่คับแคบให้เต็มในทันทีอินชิงเสวียนไม่ได้รับการแจ้งเตือนใดๆ หัวใจชาวาบ ไม่คาดคิดว่าคนผู้นี้จะมีพลังมากขนาดนี้ นอกจากเจ้าสำนักเซี่ยวแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่อินชิงเสวียนเผชิญหน้ากับคนที่สามารถปิดมิติของนางได้เมื่อเห็นชายคนนั้นเดินบีบเข้ามาใกล้ทีละก้าว อินชิงเสวียนก็ผงะถอยหลัง แต่ในไม่ช้า นางก็รวบรวมจิตใจให้สงบอีกครั้งความกลัวไม่สามารถแก้ปัญหาได้ และนางก็อยากรู้ว่าดวงตาของเย่จิ่งอวี้และพฤติกรรมที่สูญเสียการควบคุมอย่างกะทันหันนั้น เกี่ยวข้องกับคนผู้นี้หรือไม่“ข้าไม่รู้”อิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 764 ความยินดีและกลัดกลุ้มผสมปนเป
เซี่ยวอิ๋นหวนขานตอบ และกระโดดเข้าสู่วงการต่อสู้อินชิงเสวียนนำพิณการเวกออกจากมิติทันที และจัดการช่วงชิงโชคลาภของพวกเขาในไม่ช้า อินชิงเสวียนก็ได้รับการแจ้งเตือนจากมิติ“ครั้งแรกที่ใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภ ได้รับรางวัล 1,000 คะแนน จำกัดการใช้อยู่ที่ห้าคนต่อวัน”ครั้นได้ยินดังนี้ อินชิงเสวียนมีทั้งความยินดีและกลัดกลุ้มผสมปนเปแน่นอนว่าทุกสิ่งที่ใช้เป็นครั้งแรกสามารถได้รับรางวัลจากมิติได้ แต่สิ่งนี้มีข้อจำกัดจริงๆ“ช่วงชิงโชคลาภคือการช่วงชิงอะไรกันแน่?”เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่มิติจะเป็นฝ่ายพูดก่อน อินชิงเสวียนจึงถามอย่างรวดเร็ว“โชคลาภ สุขภาพ อำนาจ ตลอดจนความสามารถและวรยุทธ์ทั้งหมด”อินชิงเสวียนค่อนข้างประหลาดใจ ทักษะนี้ยอดเยี่ยมขนาดนี้เลย!ขณะที่กำลังเหม่อ เจ้าสำนักหานเตาก็ถูกแทงหนึ่งกระบี่ อินชิงเสวียนรีบนั่งขัดสมาธิบนพื้น รวบรวมลมหายใจและสมาธิ เล่นเพลงหมื่นกระบี่เศษดาราในใจก็นึกถึงความสิ้นหวังที่เกือบจะถูกบีบคอตายเมื่อครู่ และความเดือดดาลที่เย่จิ่งอวี้สูญเสียการควบคุม ความรู้สึกก็พุ่งขึ้นมาแค่เพียงปลายนิ้วสัมผัสในทันทีหลังจากการต่อสู้จริงมาหลายสนาม อินชิงเสวียนก็ค้นพบปัญหาหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 765 สุนัขถ่อยยังจะเสแสร้งอยู่อีก
เมื่อเห็นร่างที่ปกคลุมไปด้วยผ้าโปร่งสีดำ อินชิงเสวียนก็กำนิ้วโดยไม่รู้ตัวสุนัขถ่อยนี่ ยังจะเสแสร้งอยู่อีกน่าเสียดายที่นางใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภหมดแล้ว หากต้องการใช้อีกครั้ง ก็ทำได้เพียงรอจนถึงวันพรุ่งนี้เท่านั้นผู้อาวุโสหลายคนก็เหนื่อยกับการต่อสู้กับคนในระดับแม่ทัพตงหลิวมากแล้ว อินชิงเสวียนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ สุดท้ายก็กลืนคำพูดลงลำคอไม่ว่าจะเร่งด่วนแค่ไหนจะรออีกวันก็ได้ วันพรุ่งนี้ช่วงชิงโชคลาภของอาซือหลานก่อน แล้วค่อยฆ่าเขาก็ได้เพื่อไม่ให้เจตนาฆ่าในดวงตาแสดงออกไป อินชิงเสวียนหลับตาลง หันไปจ้องมองที่พิณการเวกบนตักเมื่อเห็นอินชิงเสวียนเลิกคิ้วก้มศีรษะ ถือพิณไว้ในมือทั้งสองข้าง ดูสงบและละเมียดละไมโดยไม่สูญเสียความสง่างามและความอ่อนโยนของสตรี อาซือหลานรู้สึกได้ถึงคลื่นที่ซัดสาดในหัวใจ ความปรารถนาดั้งเดิมก็พุ่งสูงขึ้นในทันใดอีกครั้งเขาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ระงับความปรารถนาในใจวันนี้เจ้าสำนักหลายคนอยู่ที่นี่ หากเขาทำตัวสนิทสนมกับอินชิงเสวียนมากเกินไปในเวลานี้ จะทำให้เกิดความสงสัยอย่างแน่นอนถึงอย่างไรกวนเซี่ยวก็อยู่ในมือของเขาแล้ว ไม่ว่าจะเร่งด่วนแค่ไหนจะรออีกวันก็ได้“พ
Latest chapter
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 879 ถึงเวลาแสดงฝีมือที่แท้จริงแล้ว
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 878 หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 877 มังกรคะนองน้ำโผล่ขึ้นจากทะเล
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 876 เสวียนเอ๋อร์ลงมือเถอะ
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 875 ศิษย์พี่ศิษย์น้อง
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 874 สุนัขสวรรค์กลืนอาทิตย์
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 873 ห้องมืด
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 872 ข้าเป็นบรรพบุรุษของเจ้า
- สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 871 วิธีตอบโต้
