บทที่ 798 ไม่ ท่านไม่คิด

หยวนเป่ากะพริบตาปริบๆ แล้วถามว่า “เป็นใครหรือ”

ดวงตาของเฮ่อฉางเฟิงหรี่ลงเล็กน้อย

“ไม่ต้องถามอะไรอีก ไปหาที่พักก่อน”

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของคุณชายเริ่มจริงจัง หยวนเป่าก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

สองนายบ่าวเจอโรงเตี๊ยมหลังหนึ่งจึงแวะพักอยู่ที่นั่น

ซึ่งบรรยากาศที่หนาวเย็นนั้น ก็หายไปเมื่อทั้งสองคนจากไป

อินชิงเสวียนพ่นลมหายใจออกช้าๆ

ในเวลานี้ มีมือข้างหนึ่งวางบนไหล่ของนาง ทำให้อินชิงเสวียนตกใจ นางหันขวับ ก็เห็นเรียวตาแคบคู่หนึ่ง

“เป็นอะไรไปหรือ”

เมื่อเห็นใบหน้าของอินชิงเสวียนซีดลงเล็กน้อย เย่จิ่งอวี้ก็โอบกอดนางทันที

อินชิงเสวียนกระตุกมุมปาก

“ไม่มีอะไร”

“เสวียนเอ๋อร์สังเกตพบอะไรงั้นหรือ”

ดวงตาของเย่จิ่งอวี้ลึกล้ำ จ้องมองไปที่อินชิงเสวียนอย่างแน่วแน่

เขารู้ความสามารถในการรับรู้ของหญิงสาวเป็นอย่างดี หากไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น นางจะไม่แสดงสีหน้าเช่นนี้ออกมา

อินชิงเสวียนรู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถปิดบังเย่จิ่งอวี้ได้ จึงพูดตามความจริง “เมื่อครู่มีกระแสที่เป็นเจตนาร้าย แต่ไม่นานก็หายไป ข้าไม่แน่ใจว่าเป็นคนนั้นหรือเปล่า แต่รู้สึกได้ถึงความเคียดแค้นอย่างที่สุด”

เย่จิ่งอวี้ก้าวไปข้างหน้า แล้วเหาะขึ้น