บทที่ 289

“ครับ...ผมเข้าใจแล้ว”

มองตามจิตแพทย์เดินออกไป ฟู่เจิงยืนอยู่ที่เดิมนานสองนาน สายตามองไปเบื้องหน้าไกล ๆ คิดพิจารณาอย่างละเอียดรอบคอบ และคิดอย่างหนัก

ในจังหวะนี้เอง เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฟู่เจิงก็ดังขึ้นมา

ฟู่เจิงได้สติกลับมา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เป็นสายของเลขาหยาง

แม้เลขาหยางจะเป็นพนักงานของฟู่ซื่อ แต่ก็ไม่ต่างอะไรจากเลขาส่วนตัวของฟู่เจิง

หลังฟู่เจิงลาออกจากฟู่ซื่อกรุ๊ป เขาเองก็ลาออกจากกรุ๊ปเช่นกัน เพื่อมาช่วยฟู่เจิงจัดการการลงทุนและธุรกิจส่วนตัวอย่างอื่นในมือของฟู่เจิง

“ฮัลโหล? มีอะไรเหรอ?” ฟู่เจิงรับสาย ในน้ำเสียงเผยให้เห็นความร้อนใจอยู่เล็กน้อย

เลขาหยางฟังออก เธอพูดแบบรวบรัด “ประธานฟู่คะ ก่อนหน้าที่ประธานกรรมการใหญ่ฟู่จะสิ้นใจได้ทิ้งพินัยกรรมเอาไว้ ตอนนี้จัดการเรื่องงานศพเสร็จแล้ว ทนายจะเป็นคนเปิดอ่านพินัยกรรม ที่กรุ๊ปจะเรียกประชุมผู้ถือหุ้น ภริยาประธานกรรมการใหญ่ใช้ให้คุณไปที่บริษัทค่ะ!”

ภริยาประธานกรรมการใหญ่ก็คือคุณหญิงนั่นเอง จุดมุ่งหมายที่ใช้ให้ฟู่เจิงไปบริษัทชัดเจนเป็นอย่างมาก

เมื่อคุณท่านจากไป หุ้นที่อยู่ในมือก็ต้องแบ่งให้ลูกหลาน ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ฟู่เจิงก็ต้องได้