บทที่ 334

หญิงสาวทั้งสี่คนหน้าซีด และขอร้องความเมตตาอย่างขมขื่น

แต่นายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตู จะฟังพวกเธอได้อย่างไร?

ในสายตาของพวกเขานั้น ชีวิตของหญิงสาวทั้งสี่คนนั้นยังเทียบไม่ได้กับสัตว์เลี้ยงของตนเองด้วยซ้ำ

สุดท้ายแล้ว จากแรงกดดันของนายน้อยสี่แห่งเมืองหลวงจิงตู ผู้หญิงทั้งสี่คนก็ยอมเดินเข้าไปในพื้นที่ล่าสัตว์

เมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวของพวกเธอ สี่นายน้อยแห่งเมืองหลวงจิงตูก็รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

อู๋ฉีหลิงตะโกน: "เอาล่ะ วิ่งได้!"

ผู้หญิงทั้งสี่คนวิ่งไปอย่างสิ้นหวัง

นายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตูง้างคันธนูและยิงธนูออกไปทันที

หม่าเสี่ยวอวิ๋นยิงโดนหัวผู้หญิงคนหนึ่งด้วยลูกธนู

อู๋ฉีหลิงด่า: "เจ้าโง่เอ้ย ทำไมต้องยิงที่หัวด้วย? ยิงที่ก้นสิ อย่าบอกนะว่านายชอบศพ"

ฮ่าๆๆ!

ผู้คนในบริเวณรอบๆ ต่างระเบิดเสียงหัวเราะ

ลูกธนูยิงไปทางผู้หญิงอีกสามคน

แต่ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ จู่ๆ ก็มีสายฟ้าก็ระเบิดออกมาจากอากาศ ทำให้ลูกธนูทั้งหมดแตกเป็นเสี่ยงๆ

อะไรวะ!

เกิดอะไรขึ้น!

สายฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างที่กะทันหันนี้ทำให้นายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตูตกใจ

อากาศแจ่มใสแบบดี จะมีสายฟ้าได้ยัง!

ก่อนที่พวกเขา