บทที่ 45

ดวงตาของหนิงเป่ยแดงก่ำ และทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตเหมือนปีศาจไล่ฆ่าผู้คน

มีเพียงคำเดียวในใจของเขา: ฆ่า!

พวกกุ้ยหยิบอิฐขึ้นมาแล้วตบไปที่หนิงเป่ย

หนิงเป่ยเตะคู่ต่อสู้เข้าที่หน้าท้องอย่างเต็มกำลัง

คู่ต่อสู้ลอยไปข้างหลัง และร่วงลงมา ท้องของเขาก็ระเบิดออก อวัยวะภายในของเขาก็ไหลลงมาไปทั่วพื้น และเขาก็เสียชีวิตทันที

อีกคนหยิบท่อนไม้ขึ้นเหมือนดาบปลายปืน และแจะทงหนิงเป่ย เข้าที่หัวใจ

หนิงเป่ยไม่หลบและปล่อยให้ตัวเองถูกแทงด้วยท่อนไม้นั้น

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาแข็งราวกับหิน ท่อนไม้แทงไม่เข้า

หนิงเป่ยผลักกลับอย่างแรง และท่อนไม้ก็กลายเป็นหอกทันทีและแทงมันเข้าที่หน้าอกของกุ้ย

เลือดพุ่งทะลักออกมาสามถึงสี่เมตร พร้อมด้วยชิ้นส่วนของหัวใจ

เมื่อถิงคิวกุ้ยสุดท้าย สิ่งที่เขานั้น ทำให้เขาทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์

โรคจิต ปีศาจ ฆาตกร...

เขาไม่สามารถหาคำที่จะมาอธิบายหนิงเป่ยได้ด้จริงๆ

ฆ่ามัน!

เขากรีดร้องและวิ่งหนีไป

หนิงเป่ยสุ่มเตะก้อนหินใต้ฝ่าเท้าของเขา และก้อนหินก็กลายเป็นกระสุนและไปยังคู่ต่อสู้

อั๊ก!

กระสุนระเบิดศีรษะของคู่ต่อสู้ และสมองของเขาก็กระจายออกไปทั่วบริเวณ

ไม่เลว

ถึงยัง