บทที่ 546

แม้นายน้อยท่านหนึ่งจะเคยพูดว่าได้รับการสั่งสอนเรื่องงานบ้านงานเรือนเพื่อการดำรงชีวิต แต่ก็ไม่เคยรับบทเป็นพนักงานทำความสะอาดมาก่อน

เมื่อถูกคนเป็นเมียสั่งงาน นอกจากเขาจะไม่โกรธแล้ว ยังเต็มใจอีกด้วย

"ได้ ผมเลิกงานแล้วจะไป ถึงตอนนั้นคุณส่งโลเคชั่นบ้านพี่สาวให้ผม อย่าลืมทำอาหารเผื่อผมด้วยล่ะ"

"อืม"

"จ้านหยิน ขอบคุณนะคะ"

ไห่หลิงขอบคุณต่อน้องเขย

ถ้าไม่ใช่เพราะมีน้องสาวกับน้องเขยคอยซัพพอร์ตเธออยู่เบื้องหลัง เธอก็คงไม่อาจบรรลุฉันทามติกับโจวหงหลินได้ในระยะเวลาสั้นๆ และหย่าอย่างสันติ

"พี่ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ"

ถึงอย่างนั้นไห่หลิงก็ตื้นตันมากอยู่ดี

พอวางสายไปแล้ว เธอก็พูดตามแพทเทิร์นประจำ "ถงถง จ้านหยินเป็นผู้ชายที่ดีมาก เธอต้องทำดีกับเขานะ"

"พี่ หูฉันชาจนเหน็บกินแล้ว เลิกพูดซะทีเถอะ"

ได้ยินแต่ประโยคนี้ทุกรอบ

ไห่หลิงก็หัวเราะ

เธอก็แค่พูดไปตามความเคยชิน

สิบนาทีต่อมา ก็ถึงหน้าธนาคารที่โจวหงหลินบอก

โจวหงหลินกับพ่อแม่ของเขาก็อยู่ด้วย

คงเพราะโจวหงอิงลางานไม่ได้มั้ง ก็เลยไม่ได้มา

เมื่อเห็นไห่หลิงมาถึง แม่โจวก็ยิ้มแย้มต้อนรับราวกับกำลังต้อนรับลูกสะใภ้คนใหม่ก็ไม่ปาน ท