Share

บทที่ 87

หลินเฟิงต้องการเดินเข้าไปหาเพื่อปลอบโยน แต่ถูกหลี่ฮุ่ยหรานผลักออกไปเสียก่อน

จางกุ้ยหลานตะโกนด้วยความโกรธว่า "แกมาทำอะไรที่นี่ ไอ้สวะ?"

"ลูกสาวของฉันไม่อยากแกตอนนี้ รีบไสหัวออกไปซะ"

หลินเฟิงเพิกเฉยต่อจางกุ้ยหลาน แต่มองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานอย่างจริงจัง "ฮุ่ยหราน คุณอย่ากังวลไปเลยนะ อาการบาดเจ็บแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก"

"ผมมีตำรับยาที่ใช้กำจัดรอยแผลเป็นโดยเฉพาะนะ"

"และรอยแผลบนใบหน้าของคุณจะไม่ทิ้งร่องรอยแผลเป็นเอาไว้หรอกนะ"

หลี่ฮุ่ยหรานปิดหูและส่ายหน้าไปมา ตอนนี้เธอไม่ต้องการพูดอะไรทั้งนั้น และก็ยิ่งไม่อยากจะเห็นหลินเฟิงด้วย

เธอไม่อยากจะเจอใครทั้งนั้น

เมื่อได้ยินดังนั้น จางกุ้ยหลานก็สาปแช่งออกมาทันทีว่า "ไอ้สวะ แกไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้นะ ลูกสาวของฉันไม่ต้องการให้แกมารักษาหรอก"

"คนแซ่หลิน นายฟังภาษาคนไม่ออกหรือไง? "หลี่เหวินเชาสาปแช่งออกมา

แม้แต่แพทย์ก็ยังแนะนำในเวลานี้ "คุณผู้ชายท่านนี้ ตอนนี้อารมณ์ของคนไข้กำลังแปรปรวนอยู่ คุณออกไปก่อนจะดีกว่านะครับ"

คราวนี้หลินเฟิงไม่ได้พูดอีกต่อไป เขารู้ว่าไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไรในตอนนี้ หลี่ฮุ่ยหรานก็คงไม่รับฟังอย่างแน่นอน

เขาถอยกลับไปอย่างเงียบๆ และดู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status