Share
บทที่ 411
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 412
ไม่มีสิ่งกีดขวางระหว่างพวกเขาหลังจากขับผ่านสี่แยก หลินซวงก็จอดรถชิดข้างถนน เขาหันไปยังด้านข้าง และมองเฉียวซุนอยู่เงียบ ๆ แล้วถามเธอไปตรง ๆ “คุณกำลังคิดถึงเขาอยู่ใช่ไหม? ”เฉียวซุนไม่อยากที่จะยอมรับเท่าไหร่เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว “เปล่าค่ะ! ”ทันใดนั้น ก็มีเสียงรบกวนเล็ก ๆ ดังขึ้น หลินซวงปลดเข็มขัดนิรภัยออก เขาโน้มตัวเข้าหาเธอราวกับกำลังจะจูบเธอ สัญชาตญาณของมนุษย์ยังไงก็โกหกกันไม่ได้ ขณะที่เขากำลังจะแตะริมฝีปากของเธอ เฉียวซุนก็ใช้มือกันเอาไว้ในตอนนั้นเอง เธอก็ได้ห้ามเขาเอาไว้ตัวเฉียวซุนเองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน อันที่จริงแล้ว การจูบเป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะทำกัน แต่เธอกลับมีสัญชาตญาณหลีกเลี่ยงที่จะทำตัวสนิทกับหลินซวงโดยธรรมชาติ......เธอเงยหน้าขึ้น ปฏิกิริยาของเธอเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อยหลินซวงอยู่ใกล้เธอมาก ใกล้กันมากจนต่างฝ่ายต่างสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแสนอบอุ่นของกันและกัน ถ้าว่ากันตามหลักเหตุและผลแล้ว มันก็ควรจะไปในทิศทางที่โรแมนติกมากกว่า แต่มันก็ไม่ได้......แววตาของเขาลึกล้ำมาก “แบบนี้แล้ว ยังบอกว่าไม่คิดถึงเขาอยู่อีก! ”เฉียวซุนอยากที่จะพูด แต่เขาก็ปิดริมฝีปากของเธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 413
[คุณเฉียว สัญญาระหว่างพวกเรามันก็เป็นแค่เรื่องตลกเท่านั้น! ผมไม่ได้รักเธอเลย!]......ความทรงจำเหล่านั้น ทำให้เธอหายใจแทบไม่ออกเฉียวซุนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และกลั้นน้ำตาเอาไว้ท้องฟ้ามีฝนตกปรอย ๆ ลงมา หยดฝนตกกระทบลงบนตัวเธอ จนทำให้เสื้อผ้าเริ่มเปียกชื้นขึ้นมา แต่เฉียวซุนไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เธอกลับต้องการฝนเย็น ๆ นี้ด้วยซ้ำ เพื่อช่วยให้เธอระงับความวิตกกังวลในใจเธอเดินไปท่ามกลางสายฝนในหัวของเธอตอนนี้ เอาแต่วนลูปคำพูดของไป๋เสวี่ยซ้ำไปซ้ำมา [คุณคิดจริง ๆ เหรอ ว่าคุณลู่จะสามารถตกหลุมรักคนอื่นได้? คุณคิดจริง ๆ เหรอ ว่าเขาจะทิ้งลูก แล้วไปอยู่กับคนอื่นจริง ๆ ?]ทันใดนั้น เธอก็หยุดก้าวเดินต่อข้างถนนมีร้านตัดชุดแต่งงานที่หรูหรามากอยู่ร้านหนึ่ง โดยมีกระจกที่สูงจากพื้นจรดเพดานกั้นด้านหน้าเอาไว้ ภายในมีหญิงสาวกำลังลองชุดแต่งงาน โดยมีผู้ชายยืนอยู่ข้าง ๆการประพฤติตนของพวกเขาค่อนข้างที่จะสนิทกันมาก แค่ดูก็รู้ว่ายังไม่ได้แต่งงานกันเฉียวซุนถึงกับตกตะลึงราวกับเธอกำลังถูกปีศาจเข้าครอบงำ เธอจ้องหนุ่มสาวคู่นั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น......แต่เธอคือหลี่ชิงเฉิง!ห
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 414
พนักงานนำกาแฟร้อนมาเสิร์ฟให้สองแก้วแต่เฉียวซุนไม่ได้ดื่มทันที เธอจ้องมองไปที่หลี่ชิงเฉิงอย่างตั้งใจหลี่ชิงเฉิงรวบรวมสติของเธอ แววตาของเธอได้จมเข้าไปในความทรงจำเมื่อครั้งอดีต แล้วเธอก็ค่อย ๆ เอ่ยปากพูดออกมา “ในปีนั้น ฉินอวี้เป็นคนติดต่อฉันมา เธอบอกว่าลู่เจ๋ออยากจะทำข้อตกลงกับฉัน”ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบนิ้วเรียวยาวกลับสั่นเล็กน้อยเมื่อเธอเริ่มพูดอีกครั้ง หลี่ชิงเฉิงก็เผยรอยยิ้มปนเศร้าขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ในเวลานั้น ในใจของฉันเกลียดเขามาก ฉันจะเต็มใจทำได้ยังไง? แต่ว่าฉินอวี้ก็ได้เอ่ยตัวเลขที่ฉันไม่อาจจะปฏิเสธได้ออกมา มันเป็นโครงการที่มีมูลค่านับหมื่นล้าน ฉันไม่สามารถต้านทานการล่อลวงของผลกำไรนี้ได้เลยจริง ๆ! ต่อมา ฉินอวี้ก็พาฉันไปที่โรงพยาบาลเพื่อเซ็นสัญญา ฉันก็ได้พบกับลู่เจ๋อ......ท่าทางของเขา......ท่าทางของเขาเมื่อเทียบกับตอนที่คุณเจอกับเขาครั้งล่าสุด ไม่รู้ว่าแย่กว่าตั้งกี่เท่า เขาได้แต่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง แทบจะขยับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่ว่านะ เฉียวซุน คุณรู้ไหม แววตาของเขากลับนิ่งสงบมาก เป็นท่าทางที่ดูใจเย็น ราวกับว่าเตรียมพร้อมที่จะแบกรับทุกสิ่งทุกอย่างมาเป็นอย่างด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 415
เฮ่อจี้ถังเพิ่งจะเดินออกไป เขาพูดว่า ยาตัวใหม่ยังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง และขอให้เขาอย่าเพิ่งยอมแพ้แน่นอนว่าลู่เจ๋อเองก็จะไม่ยอมแพ้เช่นกันแต่เขาก็ไม่รู้ ว่าอีกนานแค่ไหน เขาถึงจะสามารถใช้มือขวาได้ ถึงจะสามารถลุกขึ้นจากรถเข็นได้สักที......ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเขาได้เลยลู่เจ๋ออารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ปกติคนรับใช้มักจะไม่กล้าไปรบกวนเขา แต่คืนนี้เป็นข้อยกเว้นเสียงรถค่อย ๆ ดังมาจากลานหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบ ป้าหลี่กำลังเคาะประตูด้วยท่าทีลนลาน “คุณชายคะ คุณนายกลับมาแล้วค่ะ! ”ลู่เจ๋อคิดว่าคงเป็นคุณหญิงลู่เขาพูดอย่างใจเย็น “บอกให้เธอรออยู่ที่ห้องอาหารชั้นล่างสักครู่ เดี๋ยวผมลงไป”ตรงประตูห้องกลับไม่มีการตอบกลับจากป้าหลี่เลยลู่เจ๋อขมวดคิ้ว พร้อมกับเข็นรถเข็นออกไปดูประตูค่อย ๆ เปิดออก......คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเฉียวซุน เป็นเพราะฝน จึงทำให้เธอเปียกโชกไปทั้งตัว เวลาปกติเธอจะเป็นคนที่มีเกียรติและงดงามมาก แต่สภาพของเธอในตอนนี้ทำไมถึงได้ดูแย่ขนาดนี้เห็นได้ชัดว่าตัวเธอเองไม่ได้สนใจเลยสักนิดเธอยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ จ้องมองเขาด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง แต่ทว่าในใจของเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 416
ลู่เจ๋อไม่ได้ปฏิเสธเธอแต่เขาก็ไม่ได้ยอมรับ ภายใต้แสงสว่าง แววตาของเขามืดมนเกินกว่าจะคาดเดาในขณะที่กำลังจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขน เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอล้วนเปียกชื้นไปด้วยน้ำฝน ทำให้เผยส่วนเว้าส่วนโค้งที่ดูเซ็กซี่และน่าดึงดูดของเธอออกมาลู่เจ๋อเองแน่นอนว่าก็รู้สึกด้วยเหมือนกันแต่เขากลับพยายามทำให้ตัวเองไม่รู้สึกอะไร ในขณะที่เฉียวซุนกอดเขาอย่างอ่อนโยน เขาก็คว้าข้อมือบาง ๆ ของเธอไว้ แล้วกดเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา เขาเริ่มเล่นกับเธออย่างไร้เหตุผลด้วยมือข้างเดียว......กลับไปกลับมา ใช้นิ้วบดขยี้อยู่อย่างนั้นเขาไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด!วิธีที่เขาปฏิบัติต่อเธอ ไม่มีร่องรอยของความอ่อนโยนเลย เขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนทำกับผู้หญิงราคาถูกเหล่านั้นเขาจงใจทำให้เธอรู้สึกแย่ เขาโน้มตัวเข้าไป แล้วพูดข้าง ๆ หูของเธอว่า “แบบนี้ก็ทำให้คุณรู้สึกด้วยอย่างนั้นเหรอ? คุณรู้ไหมว่าการใช้ชีวิตแบบสามีภรรยากับคนพิการนั้นเป็นยังไง? คุณต้องเป็นคนเริ่มเองทั้งหมด พอเสร็จกิจ คุณก็ต้องเป็นคนทำความสะอาดเองด้วย เพราะคนพิการไม่สามารถให้ความช่วยเหลืออะไรคุณได้เลย! ......แบบนี้คุณยังต้องการอีกไหม? ถ้าคุณยังต้องการอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 417
เธอยังคงบ่นพึมพำ “ลู่เจ๋อ เปล่านะ ฉันเปล่านะ!”ป้าหลี่ที่กำลังถือชามอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “นี่คุณบีบบังคับเธอไปจนถึงขั้นไหนกันเนี่ย! ถึงได้ทำให้แม้แต่ตอนที่ไม่ได้สติยังต้องละเมอเพ้อพกแสดงความภักดีต่อสามีแบบนี้ได้! ”ลู่เจ๋อมองไปที่ประตู “คุณลงไปก่อนเถอะ พอเลขาฉินมาก็พาเธอขึ้นมาด้วย”จากนั้นป้าหลี่ก็หยุดพูดประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินอวี้กับหมอก็เข้ามาก่อนที่ฝนจะตก เมื่อกี้ตอนคุยโทรศัพท์ เธอเองก็ไม่กล้าถาม แต่พอได้เห็นเฉียวซุน เธอก็แอบประหลาดใจ แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปากอยู่ดีหมอหญิงคนนั้นแค่มอง ก็รู้ได้ในทันทีขณะที่เธอฉีดยาลดอุณหภูมิให้กับเฉียวซุน เธอก็พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “คนไข้มีไข้สูง ยังไม่ควรที่จะมีเพศสัมพันธ์ในตอนนี้! ต่อไปก็ระมัดระวังเรื่องพวกนี้ด้วยนะคะ ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”ลู่เจ๋อทนฟังคำพูดเหล่านี้ไม่ได้ แต่เขาก็ยังอดทนเอาไว้สักพักหมอก็จากไป แต่ฉินอวี้กลับยังอยู่ต่อ เธอช่วยเฉียวซุนเช็ดเหงื่อตามร่างกาย จากนั้นก็ถามลู่เจ๋อเบา ๆ “เธอรู้เรื่องหมดแล้วเหรอคะ? ”เธอลังเล แล้วพูดต่อว่า “คุณอยากให้ฉันโทรไปถามหลี่ชิงเฉิงไหม? ”ลู่เจ๋อพูดอย
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 418
เฉียวซุนมองเขาอย่างว่างเปล่าสักพัก น้ำเสียงที่แหบแห้งของเธอก็ดังขึ้น “ลู่เจ๋อ พวกเราไม่ได้มีอะไรกัน”“พวกเรามีอะไรกันแล้ว! ”เขาผลักรถเข็น แล้วค่อย ๆ เข้ามาอยู่ข้างเธอ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและสงบ ราวกับพายุฝนที่หยุดนิ่งลง “ต่อให้ไม่ได้ทำจนสุด แต่คุณก็ยังมีโอกาสตั้งครรภ์อยู่ได้อยู่ดี”ลู่เจ๋อยื่นขวดยาให้เธอเฉียวซุนรับมันมาด้วยมือที่สั่นเทา เธอมองดูขวดยาที่คุ้นเคย และคำพูดที่คุ้นเคย จากนั้นตัวเธอก็จมดิ่งสู่ความทรงจำที่เคยเกิดขึ้นเมื่อในอดีต......หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็มองไปที่ลู่เจ๋อเสียงของเธอแผ่วเบา แต่ก็หนักแน่น เธอพูดว่า “ลู่เจ๋อ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในอาณัติของคุณเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว! ใช่ ต่อให้เราจะมีอะไรกันแล้ว แต่ฉันก็มีสิทธิ์เลือกจะกินยา หรือไม่กินยาได้! แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรบังคับให้ฉันกินล่ะ? ใช้ฐานะอดีตสามี หรือฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นคู่นอนของฉันกันล่ะ? ”หลังจากพูดจบ เธอก็โยนขวดยาทิ้งลงถังขยะ“ลู่เจ๋อ ต่อให้ฉันมีลูก ฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้คุณมารับผิดชอบหรอก”ลู่เจ๋อมองเธออย่างเงียบ ๆเฉียวซุนเปลี่ยนไปแล้ว......เมื่อเทียบกับเด็กสาวในเมื่อก่อน
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 419
เห็นได้ชัดว่ามันเหลือเพียงข้างเดียว แต่เจ้าของกลับไม่ยอมทิ้ง แถมยังเก็บเอาไว้อย่างดีเฉียวซุนหยิบมันขึ้นมาเธอมองดูอย่างเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้น กำแพงหินในใจของเธอก็ได้พังทลายลงลู่เจ๋อยังกล้าพูดอยู่อีก ว่าไม่จำเป็นต้องมีเธอก็ได้!ลู่เจ๋อยังกล้าพูดอีก ว่าจะหาผู้หญิงธรรมดา ๆ สักคน เพื่อมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ร่วมกับเขา......เขาตีกรอบให้กับร่างกายที่เป็นแบบนี้ของเขาเอาไว้อย่างชัดเจน แล้วใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมานานกว่าสองปี แถมวางแผนจะใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอดชีวิตอีกเขาขอให้เธอไปเริ่มต้นมีชีวิตใหม่ แต่เขาเองกลับใช้ชีวิตอย่างรันทดอยู่ในบ้านที่เป็นเรือนหอเก่าของพวกเขาทั้งที่เป็นแบบนี้แล้ว เขากลับยังจะกล้าพูดแบบนั้นอยู่อีก เขาสำหรับเธอแล้วก็คงเป็นได้แค่เท่านี้อารมณ์ปะทุขึ้นมาโดยไม่ทันคาดคิด!อดีตของพวกเขาเหล่านั้น มีทั้งดีและไม่ดี......ต่างก็รู้อยู่แก่ใจ!เธอนึกถึงความเฉยเมยของเขาในตอนที่พวกเขาเพิ่งจะแต่งงานกัน ช่วงวัยเยาว์ของเธอ เธอกลับต้องมานั่งอยู่ตรงมุมห้อง เพื่อช่วยลู่เจ๋อจัดเสื้อผ้าและเครื่องประดับสำหรับการออกไปข้างนอกของทุกวัน เธอเคยมีความสุขมากที่ได้เป็นภรรยาตัวน้อ
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 422
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 421
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 420
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 419
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 418
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 417
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 416
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 415
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 414
