บทที่ 0077

เมื่อเห็นท่าทีว่าหลิวหลงถิงไม่สนใจในความสามารถของฉันเลยสักนิด แม่หมออิงก็สงสัยอยู่เล็กน้อย และถามฉันว่าแล้วปกติหลิวหลงถิงไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มสอนสิ่งต่าง ๆ ให้เหรอ?

ฉันส่ายหัวไปมาแล้วบอกว่าไม่ได้สอน

“งั้นเวลาที่ต้องเผชิญกับเรื่องต่าง ๆ ล่ะ จัดการกันยังไง?”

“หลิวหลงถิงเป็นคนจัดการ บางทีก็เป็นเขาเข้ามาประทับร่างฉัน และพวกเราก็ยังไม่เคยเผชิญเรื่องราวอะไรใหญ่โตเลย” ฉันอธิบายให้แม่หมออิงฟัง

แม่หมออิงหยิบกระดาษสีเหลืองม้วนหนึ่งที่เต็มไปด้วยน้ำหมึกออกมา แล้วบอกว่าคำที่เขียนอยู่ในนั้นคือ “ปังปิงเจ่ว”