“ป๋ายจิ้ง เธอชอบฉันตรงไหน ตรงนี้หรือว่าตรงนี้?” หลังจากที่หลิวหลงถิงเอามือฉันลูบไปทั่วใบหน้าของเขา เขาก็วางฝ่ามือฉันในที่ที่น่าอาย และเมื่อเปิดไฟ เขาก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันยิ้มโดยไม่รู้ตัว ช่างน่าอายอะไรเช่นนี้ รวมถึงใบหน้าของฉันก็แดงระเรื่อทันทีฉันเอามือออกจากฝ่ามือของหลิวหลงถิง และบอกเขาว่าไร้ยางอายจริง ๆ ไม่กี่วันก่อนฉันบอกว่าฉันชอบเขา เขาก็ทั้งแปลกใจทั้งเขิล“รีบตอบฉันมา เธอชอบฉันตรงไหน? หลังจากนี้เธอจะเปลี่ยนใจจากฉันไหม?”หลิวหลงถิงเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด ยังมีหน้
ของจากครูเว่ยฉงเหรอ? ครูที่เป็นคนบ้านเดียวกันกับฉันเมื่อคืนวานใช่ไหม? ฉันมองดูช่อกุหลาบที่แดงในมือเพื่อนนักเรียนหญิง กุหลาบนี้ไม่ใช่ไว้สำหรับส่งให้คู่รักเหรอ? แม้ว่าครูเว่ยฉงจะชอบการร่ายรำของฉันเมื่อคืนนี้ เขาก็ไม่น่าจะตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบ นอกจากนี้เพื่อนนักเรียนและครูในมหาวิทยาลัยต้องรักษาระยะห่างไว้พอสมควร ทำอะไรโจ่งแจ้งขนาดนี้ ไม่กลัวถูกนินทาหรือไง?ฉันหาข้ออ้างเพื่อบอกนักเรียนหญิงในชั้นเรียนไม่กี่คนไปว่าดอกไม้ไม่ใช่ของฉัน บอกพวกเขาอย่าคิดมาก เมื่อได้ยินที่ฉันบอก พวกเธอดันขยิบตาใส่ฉันและ
“เจ้าฆ่าคู่สมรสของเขาเหรอ?” เฟิ้งฉีเทียนถามฉัน “เจ้าฆ่าภรรยาของเขา งั้นก็ไม่แปลก เทพสัตว์อย่างเรามีความแค้นใจมากที่สุด นับประสาอะไรกับภรรยาของเขา ถึงผ่านไปหลายสิบปีเขาก็ยังจำได้ แต่หลิวหลงถิงมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่ภรรยาของเขาก็ไม่ได้เก่งในเรื่องรับมือ เจ้าฆ่าภรรยาของเขาได้อย่างไร?”เมื่อได้ยินเฟิ้งฉีเทียนเรียกงูตัวนั้นว่าภรรยาของหลิวหลงถิง ฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก “ไม่ใช่ภรรยาของเขา เขายังไม่แต่งงาน น่าจะมีความสัมพันธ์กัน และฉันไม่รู้ว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น ฉันยังอยู่ใน
ผิวขาว ใบหน้างดงาม สิ่งเหล่านั้นทำให้ฉันนึกถึงหลิวหลงถิงในทันที ในใจคิดอยู่ว่า คงจะไม่ใช่ว่าเมื่อตอนยี่สิบปีก่อนที่หลิวหลงถิงเป็นคนนำภรรยาของเขามาให้แม่ฉันกิน เพื่อให้แม่รักษาฉันไว้ไม่ให้ฉันตายหรอกนะ!แต่ว่าเมื่อลองครุ่นคิดดูก็คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพื่อที่จะยืนยันเป็นที่แน่ชัดว่าคนคนนี้เป็นใคร ฉันจึงบอกให้แม่ของฉันเล่ารายละเอียดให้ละเอียดกว่านี้อีกทีแม่ฉันนึกอยู่ครู่หนึ่ง จึงบอกกับฉัน “ผ่านไปหลายปีขนาดนี้แล้ว เกือบลืมไปหมดแล้ว จำได้แค่เขาดูดีสวมชุดสีขาว ตอนนั้นที่แม่กับพ่อของลูกเห็นเขา ยัง
“เครปจีน อยากกินสักอันไหม?” ฉันถามเฟิ้งฉีเทียน ว่าแล้วก็ไม่รอเขาตอบ ดึงธนบัตรหนึ่งร้อยมาใบหนึ่งให้พ่อค้า บอกเขาให้ทำเครปที่เหมือนกับของฉันมาอีกชิ้นหนึ่ง!ฉันเดาว่าเถ้าแก่คงคิดว่าฉันกับเฟิ้งฉีเทียนเป็นคนซื่อบื้ออย่างแน่นอน แต่อย่างไรเสียเขาก็ได้เงินอยู่แล้ว จึงดีอกดีใจมาก ๆ พร้อมถามพวกเราว่าเก็บเงินได้อย่างนั้นเหรอเก็บเงินแค่ครู่เดียวจะสามารถเก็บได้ถึงเจ็ดแปดหมื่นหยวนเชียวเหรอ? จะมีใครโชคดีขนาดนี้ ทว่าเงินพวกนี้ไม่ต่างอะไรจากเงินที่เก็บมาได้จริง ๆฉันกับเฟิ้งฉีเทียนยืนที่ร้านเครปจีนข้างทางมาป
ตอนที่หลิวหลงถิงเขาพูดเรื่องนี้กับฉัน เขาโกรธจนถึงขีดสุดและไม่ให้เวลาฉันได้พูดเลยด้วยซ้ำ เขาใช้มือจับคอเสื้อฉันแล้วผลักร่างลงไปที่โซฟา มือหนาบีบแก้มฉันจนรู้สึกเจ็บ ใบหน้าดุร้ายแนบ อยู่ข้างใบหูของฉัน พลันบอกกับฉันด้วยความโหดเหี้ยม “ก่อนหน้านี้เธอก็รังเกียจที่ฉันสกปรกไม่คู่ควรกับเธอไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่า ความทุกข์ทรมานที่ถูกสิ่งที่สกปรกพัวพันแบบตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง!”เสื้อคลุมบนตัวของฉันถูกหลิวหลงถิงถอดออก เขาอุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่พูดไม่จา ก่อนวางฉันลงที่แท่
ตอนที่ฉันพูดคำพูดพวกนี้ ก็อยากเลียนแบบจูบเร่าร้อนแบบฝรั่งที่โรแมนติกแบบนั้นเหมือนในโทรทัศน์สักหน่อย ฉันอยากจูบหลิวหลงถิง แต่ว่าหลิวหลงถิงสูงกว่าฉันมาก เขายืนหลังตรงแบบนี้ ฉันจูบเขาไม่ถึง เขากลับไม่ยอมย่อเอวให้หน่อยเลย เพียงแต่ก้มหน้าจ้องมองฉันตรง ๆ เท่านั้น“นายไม่ตอบก็ช่าง ฉันจะจีบนายโดยไม่สนแม้กระทั่งศักดิ์ศรี สารภาพรักนายตั้งหลายครั้ง นายกลับไม่แยแสเลยสักนิด ถ้าหากนายยังเป็นแบบนี้อีกละก็ ฉันก็จะเปลี่ยนไปชอบคนอื่นแล้ว!”พอฉันพูดจบก็ไม่ขวางหลิวหลงถิงแล้วหันตัวไปกำลังจะเดิน ทว่าในตอนที่ฉันกำลั
“ถ้าอย่างนั้นสามีในชาติก่อนของฉันคือใคร?” ฉันถามหลิวหลงถิงหลิวหลงถิงดูเหมือนไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่ว่าฉันก็ถามอีกครั้ง เขาเอียงศีรษะบอกกับฉันอย่างเคร่งขรึมเล็กน้อย “ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่ในชาตินี้เป็นได้แค่ฉันเท่านั้น ในเมื่อเธอบอกว่ารักฉันแล้ว ฉันจะไม่อนุญาตให้เธอถามเรื่องในอดีตอีก ได้ยินไหม?”หลิวหลงถิงนี่ก็จริง ๆ เลย เขาพูดเยอะขนาดนี้แล้ว ฉันจะขอถามอีกหน่อยก็ไม่ได้ ทว่าตอนนี้ก็ถือว่ายืนยันความสัมพันธ์กับเขาอย่างเป็นทางการ และฉันตอบรับเขาไปแล้วว่าจะไม่ถามเรื่องในอดีตอีกพอได้ยินฉันพูด หลิ