Share
บทที่ 19
Related chapter
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 20
เมื่อนึกถึงวันนี้ในชาติที่แล้ว ฮ่องเต้ยอมให้องค์ชายสามและเจ้ากรมซุนทำตามสิ่งที่พวกเขาต้องการ รอหลังจากเสิ่นจ้านสองตระกูลแตกหัก เขาทิ้งคำพูดไว้เพียงประโยคเดียวอย่างไม่ใส่ใจ “วันนี้อ๋องหมิงหยางได้รับความขุ่นเคือง ข้ารู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก วันหลังจะหาการแต่งงานดีๆ ให้เจ้า!”เมื่อหันศีรษะก็มีราชโองการฉบับหนึ่งลงมา แต่งตั้งลูกพี่ลูกน้องขององค์ชายสามเป็นองค์หญิง ประทานการแต่งงานให้จ้านอวิ๋นเซียว ช่วยองค์ชายสามฝังเบี้ยหนึ่งเม็ดไว้ในจวนอ๋องหมิงหยางหากบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ใครจะเชื่อ?เกรงว่าเขาคงกลัวจ้านอวิ๋นเซียวเป็นภัยคุกคามบัลลังก์ของเขานานแล้ว จึงอยากกำจัดเขา!อย่างไรก็ตาม จ้านอวิ๋นเซียวได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องและขุนพลตอนอายุสิบสี่ปี อายุยังน้อยก็อยู่ใต้คนคนเดียวและอยู่เหนือคนนับหมื่น ส่วนฮ่องเต้อายุเกินครึ่งร้อย เริ่มเห็นหงอกบนผมแล้ว ควบคู่กับแม้ลูกชายทั้งหลายของเขาก็ไม่นับว่าด้อย ทว่ากลับไม่มีใครใช่คู่ต่อสู้ของจ้านอวิ๋นเซียวเมื่อรอเขาอายุร้อยปี เกรงว่าพื้นแผ่นดินอันกว้างใหญ่นี้ จะเปลี่ยนเป็นเเซ่จ้านแล้ว! เขาย่อมอยากให้จ้านอวิ๋นเซียวสูญเสียกำลังภายในทั้งหมด!เมื่อไรที่จ้านอวิ๋น
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 21
ไม่รู้ว่าเป็นภาพหลอนหรือใช่ไม่ เขามองเห็นการเยาะเย้ยเสี้ยวหนึ่งในแววตานางองค์ชายสามอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแน่นหน้าอก!นางรู้แล้วว่าเขากำลังปั่นหัวหลอกใช้นางอย่างนั้นหรือ?แต่ไม่นานเขาก็รู้สึกว่าความคิดนี้ของตนเองนั้นเหลวไหลสิ้นดีเสิ่นอวี้คลั่งรักเขานานหลายปี และยังมีซ่งหว่านฉิ่งกับหลิ่วอี๋เหนียงค่อยเป่าหูอยู่ข้างๆ ควบคู่กับหลายปีมานี้เขาก็ลงทุนลงแรงไปไม่น้อย เมื่อไม่กี่วันก่อนที่เขาเยี่ยนหนาน เขาพูดไม่กี่คำก็สามารถทำให้นางอาสานัดจ้านอวิ๋นเซียวออกมาอย่างกระตือรือร้นสุดท้าย ยิ่งกลิ้งลงหน้าผาโดยไม่สนใจความปลอดภัยของตนเอง บีบจ้านอวิ๋นเซียวไปช่วยนาง จึงทำให้แผนการของเขาสำเร็จ…ผู้หญิงที่แทบรอไม่ไหวอยากมอบชีวิตให้เขาเช่นนี้ จะแสดงสีหน้าเช่นนี้ให้เขาได้อย่างไร?เขาสูดลมเข้าลึกๆ โดยไม่รู้ตัว พลันยิ้มเล็กน้อยให้นางอย่างผ่อนคลาย “คุณหนูเสิ่นสามเข้าใจผิดแล้ว ข้าแค่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เจ้าไม่กลัวการเผชิญหน้าความอันตราย”เขาไม่ยอมรับเรื่องความสัมพันธ์ลับของเขากับนาง ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน แต่ชื่นชมนางและบอกความสงสัยของตนเองออกมาแทน ฟังแล้วให้ความรู้สึกเหมือนการหยั่งเชิงและการเตือนที่ชาญฉล
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 22
เสิ่นอวี้กำสองมือแน่น จ้องลูกพี่ลูกน้องที่ตนเองเคยปฏิบัติต่อด้วยความจริงใจคนนี้ จนกระทั่งตอนนี้จึงจะรู้สึกได้อย่างแท้จริงว่านางเกลียดนางมากเพียงใด และอยากให้นางตายมากเพียงใด!เพียงแต่ตอนนี้ สิ่งที่นางรอก็คือเวลาที่ซ่งหว่านฉิ่งพูดแทนองค์ชายสาม! เสิ่นอวี้หัวเราะอย่างเย็นชาในใจ พลันจ้องซ่งหว่านฉิ่งค่อยๆ เอ่ยปาก “ตกลงเป็นเจ้าที่อับอายหรือเป็นเขาที่อับอาย? หรือเจ้าเข้าใจความอับอายในใจเขามาก? หรือว่าเจ้าเป็นพยาธิตัวกลมในท้องข้า ข้าชอบใครเจ้าต้องเป็นคนตัดสินใจเอง? หรือเจ้าเป็นพยาธิตัวกลมในท้ององค์ชายสาม หรือเขาใบ้อะไรให้เจ้า?”“เจ้า…”ซ่งหว่านฉิ่งได้ยินแล้วตัวแข็งทื่อ ถูกต่อว่าจนพูดไม่ออกนางมองดูเสิ่นอวี้อย่างตะลึงงัน ในดวงตาเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและเหลือเชื่อเปลี่ยนเป็นนางคนก่อน ควรจะรีบแสดงออกว่าตนเองรักองค์ชายสามมากเพียงใด และรังเกียจจ้านอวิ๋นเซียวเพียงใด รีบขีดเส้นกั้นกับเขาไม่ใช่หรือ?เหตุใดจึงแว้งมากัดนางไม่ปล่อยแทน?ซ่งหว่านฉิ่งเริ่มไม่แน่ใจแล้ว อดไม่ได้ที่จะหันมองไปทางองค์ชายสามองค์ชายสามขมวดคิ้วแน่น จ้องเสิ่นอวี้คำพูดเหล่านี้ของนาง กำลังบอกว่าซ่งหว่านฉิ่งกับเขาเป็นพวกเ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 23
“...”พลันซ่งหว่านฉิ่งตะลึงงัน มองนางอย่างไม่กล้าเชื่อสายตานางคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เสิ่นอวี้จะพูดคำพูดนี้ออกมาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้!ตามนิสัยและสิ่งที่เคยสอนนางครั้งนับไม่ถ้วนก่อนหน้านี้ นางควรจะบอกว่าต่อให้ตนเองตายก็ไม่มีทางชอบจ้านอวิ๋นเซียวไม่ใช่หรือ และแอบสารภาพรักองค์ชายสามว่า ‘องค์ชายสามเป็นมังกรและหงส์ในหมู่มนุษย์ เป็นแบบอย่างของนักปราชญ์ลัทธิขงจื๊อ หญิงในทั่วหล้ามีผู้ใดไม่ชอบบ้าง?’ อะไรทำนองนี้แต่ตอนนี้นางกลับถามว่าองค์ชายสามกล้าแต่งงานกับนางหรือไม่!องค์ชายสามย่อมไม่กล้าแต่งกับนาง!บรรพชนสถาปนาแคว้น สองขุนพลใหญ่ที่ร่วมสนับสนุนเป็นพี่น้องร่วมสาบาน ขุนพลฝ่ายบุ๋นคือเสิ่นจงต๋า ขุนพลฝ่ายบู๊คือจ้านฉางอัน หลังจากประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงโด่งดัง จ้านฉางอันและเสิ่นจงต๋าถูกแต่งตั้งเป็นอ๋อง จ้านอวิ๋นเซียวเป็นหลานของจ้านฉางอัน พูดในบางแง่มุม สถานะของจ้านอวิ๋นเซียวกับองค์ชายสามนั้นทัดเทียมแต่สิ่งที่แตกต่างคือ องค์ชายสามเป็นเพียงสุภาพชนที่เผยแพร่ชื่อเสียงให้ตนเองเป็นนักปราชญ์ลัทธิขงจื๊อ จ้านอวิ๋นเซียวกลับเคยนำทัพสามแสนนายกวาดล้างอาชาเหล็กซีฉิน นำผลงานกลับมาเข้าพิธีแต่งตั้งอ๋องและขุนพล
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 24
“...”เจ้ากรมซุนถูกเรียกชื่ออย่างน่าประหลาดกะทันหัน ร่างกายแข็งทื่อเหตุใดจู่ๆ ก็โยงมาถึงตัวเขาจนได้? เขาอดไม่ได้ที่จะมองเศษหนังสือแต่งงานในมือแวบหนึ่ง สงสัยในใจว่าตนเองเผยช่องโหว่อะไรหรือไม่ จึงทำให้เสิ่นอวี้สงสัย แต่เมื่อลองคิดดู แม่นางสามตระกูลเสิ่นไม่ใช่คนโง่ที่ใครๆ ก็ปั่นหัวหรือ นางมีไหวพริบเช่นนี้หรือ?แต่รอยยิ้มที่มั่นอกมั่นใจบนใบหน้านาง…เจ้ากรมซุนกำมือแน่น ไม่รู้เพราะเหตุใด เขารู้สึกว่าเศษหนังสือแต่งงานในมือร้อนเล็กน้อยเขาค่อยๆ สูดลมเข้าหนึ่งที แล้วพ่นลมออกไปอย่างหนักๆ คิ้วขมวดแน่น แต่ไม่ได้พูดอะไรซ่งหว่านฉิ่งงงเป็นไก่ตาแตก มองเสิ่นอวี้ราวกับเป็นคนแปลกหน้าเสิ่นอวี้ในวันนี้ทำให้นางคาดเดาไม่ถูกจริงๆตกลงนางคิดจะทำอะไร?แม้แต่เจียงจิ่วก็ดูจนงงงวยเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะกระซิบข้างหูจ้านอวิ๋นเซียว “ท่านอ๋อง เหตุใดคุณหนูเสิ่นสามในวันนี้ ข้าน้อยรู้สึกว่าเดาความคิดนางไม่ถูก?”จ้านอวิ๋นเซียวไม่ได้พูดอะไร แค่ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่นางเด็กสาวยืนอยู่ตรงหน้า แตกต่างจากการแต่งตัวที่ฉูดฉาดในอดีต นางเปลี่ยนมาสวมชุดกระโปรงสีเขียวขี้ม้า ลวดลายเรียบง่ายแต่ประณีต ขับใบหน้าที่บอบบางขอ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 25
แต่ด้วยเรื่องโง่เขลาที่นางเคยทำก่อนหน้านั้น ก็เหมือนจะไม่สามารถทำเรื่องอะไรที่มีสมอง…เจ้ากรมซุนแกว่งซ้ายแกว่งขวา ไม่รู้ว่าควรรับมืออย่างไรจึงจะเหมาะสม คิ้วขมวดแน่น ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ไม่พูดคนอื่นในห้องหันไปมองเสิ่นอวี้ แล้วหันไปมองท่าทางของเจ้ากรมซุน ก็อดไม่ได้ที่จะงงงวยเล็กน้อยเช่นกัน “ความตายมารออยู่ตรงหน้านางแล้ว เหตุใดจึงเริ่มโยงมั่วไปทั่วอีก? มาจ้องเล่นงานเจ้ากรมซุนตอนนี้ หมายความว่าอย่างไร?”“แต่เมื่อครู่เจ้ากรมซุนก็…”วิ่งเร็วจริงๆชั่วขณะ สายตาของคนมากมายที่มองเขา เริ่มแปลกประหลาดเล็กน้อยเจ้ากรมซุนเป็นว่าที่พ่อตาขององค์ชายสามเขากระตือรือร้นกับเรื่องนี้มากเช่นนี้ ยากที่จะให้ผู้คนไม่สงสัยว่าเขาทำงานให้องค์ชายสามแล้วตกลงองค์ชายสามชอบเสิ่นอวี้หรือไม่ หรือเมื่อครู่ความจริงถูกเปิดโปง อับอายจนโกรธจึงหันไประบายใส่ซ่งหว่านฉิ่งแทน? ที่จริงแล้วเขาก็ชอบเสิ่นอวี้ เพียงแต่ไม่กล้าพูดอย่างโจ่งแจ้ง?หรือว่าเขาอยากอาศัยสัญญาณหมั้นของตระกูลเสิ่นกับตระกูลจ้าน ทำลายพันธมิตรเสิ่นจ้านสองตระกูล บั่นทอนอำนาจของรัชทายาทหยวนเฟิง เจ้ากรมซุนกำลังให้ความร่วมมือกับเรื่องนี้ ส่วนเสิ่นอวี้เป็นเพียงเ
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 26
ดูถูก?อย่างไรเจ้ากรมซุนก็เป็นถึงขุนนางขั้นสามชั้นพิเศษในราชสำนัก ต่อให้เป็นเสิ่นจิ้นพบเจอ ก็ไม่สามารถใช้สายตาเช่นนี้มองเขา นับประสาอะไรกับเสิ่นอวี้ที่เป็นเด็กน้อยเรือนส่วนหลัง…แปลก!แปลกเกินไปแล้ว!จ้านอวิ๋นเซียวครุ่นคิด ไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นในใจเจียงจิ่วไม่ได้รับคำตอบ เมื่อก้มหน้าก็พบว่าท่านอ๋องของตนเองกำลังมองคุณหนูเสิ่นสามอย่างใจจดใจจ่อ ราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเขาเจียงจิ่วหมดคำพูด อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเสิ่นอวี้ไม่รู้ว่านางมีอะไรดี ถึงทำให้ท่านอ๋องของตนเองเฝ้าคำหนึ่งไม่ลืมเลือน…แต่เมื่อแวบมองไป ก็กลับรู้สึกว่าดูเหมือนนางก็ไม่เลวเช่นกันอย่างน่าประหลาด แม้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางยังคงมั่นอกมั่นใจ แลดูสงบยิ่งกว่าเจ้ากรมซุนเล็กน้อยเสียอีกเจอผีหลอกจริงๆแม้แต่คนอื่นก็มีสีหน้าที่แตกต่างกัน อดไม่ได้ที่จะเริ่มวิจารณ์เสียงเบา“ข้าฟังไม่ผิดกระมัง? นางสงสัยว่าหนังสือแต่งงานนั่นไม่ใช่ของตัวเองหรือ? จะบอกว่าเจ้ากรมซุนดูผิดก็คงไม่ได้กระมัง?”“ไม่น่าแปลกใจที่นางเผชิญเรื่องตัดหัวก็นิ่งมาก ปล่อยให้ซ่งหว่านฉิ่งก่อกวนตลอดโดยไม่อธิบาย ที่แท้มีเรื่องเช่นนี้รออยู่นี่เอง!”“
อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 27
เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!นางส่ายศีรษะไม่หยุด พยายามปลอบใจตนเองตั้งแต่นางเข้าจวนโหว เสิ่นอวี้ไม่เคยปิดบังอะไรนาง หนังสือแต่งงานฉบับนั้นถูกวางอยู่ใต้กล่องเครื่องประดับของนางมาโดยตลอด เสิ่นอวี้รังเกียจหนังสือแต่งงานฉบับนั้นมาก ด้วยเหตุนี้กล่องเครื่องประดับจึงถูกทิ้งให้ว่างเปล่า นางไม่เคยใช้กล่องเครื่องประดับใบนั้นอีกนางหยิบหนังสือแต่งงานออกมาจากตรงนั้น จะเป็นของปลอมได้อย่างไรกัน?ซ่งหว่านฉิ่งราวกับเหม่อลอย ครุ่นคิดวนเวียนเรื่องนี้อยู่พักใหญ่จึงจะสงบลง พลันเงยหน้ากล่าวอย่างชัยชนะอยู่ในมือ “น้องหญิง เจ้าเลิกแก้ตัวเสียเถอะ สารภาพผ่อนหนักเป็นเบา ปฏิเสธลงโทษสถานหนัก ขอแค่เจ้ายอมรับความผิดอย่างสัตย์จริง ฮ่องเต้และท่านอ๋อง พวกเขาต้องให้อภัยเจ้าแน่นอน!”ตอนนี้นางมั่นใจมาก หนังสือแต่งงานฉบับนี้เป็นของจริงแน่นอน เสิ่นอวี้แค่กำลังแก้ตัว นางกลัวถูกฆ่า ดังนั้นจึงปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เวลาเดียวกัน นางก็อดสงสัยไม่ได้เหตุใดเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว นางเตือนเสิ่นอวี้ไปแล้วว่าหนังสือแต่งงานฉบับนี้ถูกนำออกมาจากใต้กล่องเครื่องประดับของนาง นางกลับไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด?กลับกันเป็
Latest chapter
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 100
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 99
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 98
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 97
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 96
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 95
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 94
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 93
- อ๋องพิการกับชายาผู้คลั่งไคล้การฆ่า บทที่ 92
