Share
บทที่ 832
Related chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 833
"เจ้าเป็นอะไรไป? ไม่ใช่บอกว่าวิชาแพทย์ดีมากหรอกหรือ? รักษาอายวนมาตั้งนาน ทำไมเขากลับอาการหนักขึ้นล่ะ?"เขาตำหนิฟู่จาวหนิงหน้าแข็งหลังจากนั้นพอเห็นฟู่จาวหนิงก็รู้สึกประหม่าขึ้นในพริบตานางหลบสายตา ไม่กล้าสบตาตรงๆ กับเขาองค์จักรพรรดิอดสงสัยไม่ได้ ฟู่จาวหนิงคงไม่ได้ไม่ตั้งใจรักษาเซียวหลันยวนหรอกกระมัง? ถึงอย่างไรตอนนั้นแม่ของนางก็เป็นผู้ต้องสงสัยที่วางยาพิษเซียวหลันยวนนี่ พวกเขาสองคนยังถือว่าเป็นศัตรูกันอยู่"องค์จักรพรรดิ อาการป่วยนี้ของเซียวหลันยวนรักษายากมาก ร่างกายของเขาแต่ละด้านล้วนอ่อนแอและเจ็บหนัก ตอนนี้ข้าเองก็กำลังอยู่ในขั้นตอนการคลำทางรักษาอยู่ ดังนั้นบางครั้งจึงต้องทดลองยาหลายชนิดอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ยังไม่มีตัวอย่างโรคให้อ้างอิงได้เลย"สายตาของฟู่จาวหนิงหลบไปแวบเดียวเท่านั้น กลับมาขึงขังตั้งใจอธิบายขึ้นทันทีองค์จักรพรรดิรู้สึกว่าคำอธิบายของนางฟังแล้วเหมือนเป็นเรื่องจริง"เจ้าพูดมาก็ถูก แต่อายวนเป็นน้องชายข้า และเป็นอ๋องที่สำคัญยิ่งของแคว้นเจา เจ้าต้องระมัดระวังหน่อย และต้องรอบคอบขึ้นอีกหน่อย รักษาให้ดี ต้องรักษาเขาให้ได้!"องค์จักรพรรดิ ตอนนี้พยายามจะแสดงค
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 834
ถ้าเผื่อเป็นแผนร้ายล่ะ?ฟู่จาวหนิงเป็นหมอเทวดานะ ถ้าจะลงไม้ลงมืออะไรสักหน่อยก็น่าจะง่ายไหม?"องค์จักรพรรดิถ้าหากจะดูล่ะก็ ข้าตอนนี้จะเปิดผ้าบนหน้าของเขาออก?" ฟู่จาวหนิงทำท่าเหมือนจะขยับมือองค์จักรพรรดิตกใจถอยออกไปหลายก้าว"ไม่ต้องไม่ต้อง!"เขารู้สึกว่าตนเองเหมือนจะมีปฏิกิริยามากเกินไป จึงรีบเสริมขึ้นมาคำหนึ่ง "ความหมายของข้าคือพวกเจ้าเข้าวังมาก็ไม่ได้พกยาอะไรมาด้วย ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ถ้าเปิดแผลออกมา หน้าของอายวนอาจจะไม่ปลอดภัย เจ้าเองก็ยังต้องมานั่งพันยาให้เขาใหม่อีก มันยุ่งยากเกินไป""โอ้ องค์จักรพรรดิพูดมาก็ถูกต้อง""คืนนี้เจ้ากับอายวนก็พักอยู่ในวังแล้วกัน คนในวังเองก็จัดการตำหนักบรรทมไว้แล้วด้วย หลังจากพวกเจ้าไปพบไทเฮาแล้วก็รีบไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเราค่อยคุยกันใหม่"องค์จักรพรรดิก่อนหน้านี้ให้คนมาสั่งการด้วยวาจากับพวกเขาแล้ว หลังจากงานเลี้ยงวันนี้ให้พวกเขาพักในวัง จะได้ไม่ต้องลำบากเดินทางเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงเองก็เข้าใจ นี่น่าจะเป็นเพราะองค์จักรพรรดิอยากจะดึงเวลาไว้ เพื่อถามถึงสิ่งของที่ไท่ซ่างหวงทิ้งให้เขาพวกเขาเองก็ไม่ปฏิเสธต้องให้โอกาสกับองค์จักรพรรดิบ้าง ไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 835
เซียวหลันยวนเหลือบมองฟู่จาวหนิงเรื่องนี้ถ้าให้นางที่เป็นหมอมาพูดก็ยังดูมีน้ำหนักหน่อยฟู่จาวหนิงจึงทำได้แค่เล่าเรื่องที่พูดกับจักรพรรดิออกไปอีกรอบหนึ่งไทเฮาน้ำตาร่วงลงมาเสียแล้ว"เรื่องนี้เจ้าลำบากเสียแล้ว อายวน""ไม่เป็นไร" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบฟู่จาวหนิงมองมองไทเฮาตอนนี้มองออกแล้วว่าไทเฮาเป็นห่วงเซียวหลันยวนจริงๆ แต่ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เช่นนี้นี่นาไทเฮาเห็นเซียวหลันยวนเย็นชากับตนเองขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกเสียใจอยู่"จาวหนิง สิ่งนี้รักษาได้ไหม?"ฟู่จาวหนิงคิดคิด คิดจะเอาเรื่องที่ตนเองอีกไม่กี่วันจะออกจากเมืองหลวงบอกกับไท่เฮาพอดี เซียวหลันยวนเองอาจจะต้องให้ไทเฮาคอยปกป้อง แต่ถ้าหากมีใครมาพูดอะไรถึงนาง หรือว่ามีข่าวลืออะไรขึ้นมา ไม่แน่ว่าไทเฮาอาจจะสามารถออกโรงได้ถึงอย่างไรเขาตอนนี้ก็รู้สึกว่าไทเฮาเหมือนจะกังวลเซียวหลันยวนจริงๆนางมองคนแม่นอยู่ ลางสังหรณ์เองก็แม่นด้วย"พูดความจริงนี่ยากอยู่" ฟู่จาวหนิงประโยคนี้พูดออกมาจริงๆตัวนางตอนนี้ไม่ค่อยจะมั่นใจนัก พูดได้แค่ว่ามีความหวังอยู่ห้าหกส่วนเท่านั้น ยังต้องออกไปหาวัตถุดิบยาอีก ลองดูว่าจะหาเอ็นมังกรหยกเจอหรือไม่ หลังจา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 836
"ใช่แล้ว ข้าจะไปหายา ยิ่งไปกว่านั้นอาจารย์ของข้ายังไปหายาอีกที่หนึ่งด้วย ข้าได้ยินว่าทางนั้นเจอกับยาดีดีมากมาย ข้าต้องไปหาเขาเสียหน่อย ถ้าสามารถหายาที่มีประโยชนืกับการฟื้นฟูผิวหนังได้ หลังจากนี้ก็อาจจะรักษาหน้าตาของอายวนจนสมบูรณ์ได้ก็เป็นได้""นั่น เช่นนั้นก็ต้องไป สมควรไปน่ะสิ""เพียงแต่ไปครั้งนี้คงไม่ได้กลับมาเร็วนัก""เจ้าไปเถอะ อายวนทางนี้ ข้าจะคอยดูแลให้ แต่ว่า เขาตอนนี้เป็นเช่นนี้ เจ้าเองก็ไม่อยู่ในเมืองหลวงด้วย มันจะ..."มีอันตรายไหม?ถ้าเผื่อมีเรื่องอะไรขึ้นมา ฟู่จาวหนิงไม่อยู่ ใครจะควบคุมสุขภาพของเขาได้?"จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นชั่วคราว"ขอแค่เขาคอยอาบน้ำยาให้ดี ไม่กระตุ้นวิชายุทธ์ อย่าเอาร่างกายไปทำเรื่องนั่นเรื่องนี่ คอยพักฟื้นดีดีก็พอแล้วไทเฮาจะน้อยจะมากก็ยังวางใจไม่ลง"บางที ถ้าลองให้คนอื่นออกไปหายา?" นางลองถามหยั่งเชิง"มีใครจะรู้จักยาดีกว่าข้าหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอย่างไม่เกรงใจ "ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังรู้อาการป่วยของอายวนดีที่สุดด้วย รู้ว่ายาไหนเหมาะกับเขาที่สุด เป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด เรื่องนี้ต้องเป็นตอนที่เจอยาเท่านั้นจึงจะรู้ ตอนนี้เองยังนึกไม่ออก ถ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 837
หลังจากฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนออกไปแล้ว นางเองก็ยังถามเกี่ยวกับเรื่องนี้"นางอยากจะทำอย่างไรก็เป็นเรื่องของนาง"เซียวหลันยวนพูดมาประโยคหนึ่ง เขาไม่ค่อยสนใจว่าท่าทีของไทเฮาต่อตัวเขาจะเปลี่ยนหรือไม่"ข้ากลับรู้สึกว่านางตอนนี้ดูจริงใจมาก คิดว่าไทเฮาก่อนหน้านี้คงจะจงใจทำเช่นนั้น ให้ดูเหมือนใจเดียวกับองค์จักรพรรดิฮองเฮา เช่นนี้อาจสามารถทำให้นางไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ทำให้องค์จักรพรรดิไม่รู้สึกเกรงกลัวท่านมากนัก ทำให้เขารู้สึกอดกลั้นกับท่านในตอนเด็กๆ ได้"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเรื่องราวน่าจะเป็นเช่นนี้ถึงอย่างไรไทเฮาเองก็เป็นหญิงสาวที่พยายามปีนป่ายในวังหลังมากว่าครึ่งชีวิต หญิงสาวของที่นี่ก็น่าจะไม่ใช่คนธรรมดาเซียวหลันยวนตอนเด็กๆ ในมือก็มีสิ่งของอยู่มากมาย แล้วร่างกายก็ยังอ่อนแออีก ถ้าหากเบื้องหลังไม่มีคนคอยปกป้อง ก็ไม่น่าจะรอดมาจนถึงปัจจุบันรอจนเขารู้ความจนตนเองสามารถวางแผนการอย่างหลักแหลมได้ นั่นเป็นเรื่องในภายหลังแล้วตอนที่เขายังเด็กมากล่ะ?เซียวหลันยวนไม่พูดอะไรฟู่จาวหนิงเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "ไทเฮามีอาการปวดหัวอยู่ เมื่อครู่ข้ามองนาง เปลือกตาใต้ตาคล้ำเทาไปหน่อย ตอนแรกข้าพิจารณา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 838
พอได้ยินเสียงองครักษ์ลับ สาวใช้วังสองคนหน้าขาวซีดไปแล้ว ทั้งสองคนหมอบลงบนพื้น รีบร้อนโขกหัว"อ๋องเจวี้ยนไว้ชีวิตด้วย!""พระชายา ช่วยข้าน้อยด้วย"ฟู่จาวหนิงจุ๊ปาก และเดินเข้ามาอีก ยื่นมือเชิดหน้าสาวใช้วังคนหนึ่งขึ้นมา เป็นสาวชาววังที่หน้าตาสดใสเอามากๆ ดูแล้วอายุน่าจะเพิ่งสิบสี่สิบห้าเท่านั้นใบหน้าขาวซีด ตกใจขึ้นมาแต่ว่าร่างกายของพวกนางก็ดูจะแดงระเรื่อขึ้นมา ผิวหนังดูร้อนๆ ตอนนี้สายตาดูสับสนหน่อยๆสาวใช้วังคนหนึ่งรีบหยิกขาของตนเอง"อายวน พวกนางทำอะไรน่ะ?"เซียวหลันยวนถูกฟู่จาวหนิงถามเช่นนี้ ทั้งโกรธทั้งน้อยใจทั้งรู้สึกไม่ได้ทำผิด "เมื่อครู่เจ้าบอกให้ข้านอนก่อน ข้าก็เลยขึ้นไปนอนบนเตียงก่อน แต่ครู่หนึ่ง พวกนางก็แอบเข้ามา บอกว่าจะมาวางน้ำแข็งให้สองถังในตำหนัก กลัวเจ้าจะนอนแล้วร้อน"นี่ยังฉลาดอยู่ รู้จักยกฟู่จาวหนิงออกมาพูดด้วยเซียวหลันยวนตอนนั้นรู้สึกว่าอากาศเช่นนี้ ตัวเขาเพราะปัญหาที่สุขภาพอ่อนแอจึงไม่น่ารู้สึกร้อน แต่ฟู่จาวหนิงที่เป็นคนเลือดลมแข็งแรง ไม่แน่ว่าอาจจะรู้สึกร้อนขึ้นมาเขาเองก็อยากจะให้พวกนางเอาน้ำแข็งสองถังมาวางไว้ก็ดีเหมือนกัน ก็เลยให้พวกนางสองคนเข้ามา"คิดไม่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 839
ฟู่จาวหนิงคิดๆ จากนั้นจึงเดินไปทางสาวใช้วังสองคนผ่านไปพักหนึ่ง พวกนางก็นอนแผ่ไปบนพื้นแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังลูบร่างกายตัวเองอีกด้วยเซียวหลันยวนแค่เหลือบตามอง ขมวดคิ้ว "ให้คนมาหิ้วพวกนางออกไป"จะมามองอยู่ที่นี่ทำไมกัน?ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเซียวหลันยวนเองก็มีความเย็นชาไร้ปราณีของคนในราชวงศ์อยู่ สาวใช้วังสองคนนี้บางทีอาจจะร่างกายอาจจะไม่เป็นตัวของตัวเองด้วยกระมัง?ตัวตนฐานะเช่นนี้ พวกนางจะไปทำอะไรได้?ต่อให้ใจของพวกนางจะพังไปแล้ว ฟู่จาวหนิงในฐานะที่เป็นหญิงสาวเหมือนกัน ก็ทนดูพวกนางถูกทิ้งไว้ในสภาพนี้ไม่ได้เหมือนกัน"ข้าจะแก้พิษนี้ให้พวกนาง"นางเองก็รังเกียจการใช้ยาเช่นนี้กับคนมากด้วยนางหยิบเข็มเงินออกมา ปักฉึกๆ ลงไปบนตัวพวกนางคนละเล่ม ทำให้พวกเนางสงบลงมา การเคลื่อนไหวจึงหยุดลง"กินยานี้ลงไปเสีย" นางยัดยาให้พวกนางคนละเม็ดอย่างไม่ค่อยจะอ่อนโยนนัก มองชุดกระโปรงผ้าบางบนตัวพวกนาง เดินไปข้างๆ ยื่นมือดึงม่านสองชิ้นลงมาปิดไว้บนตัวพวกนางเซียวหลันยวนจัดระเบียบเสื้อผ้า พิงตัวบนเตียง เพียงแต่หูฟังการเคลื่อนไหวตรงนี้ ไม่หันมามองแม้แต่ผาดหนึ่งจนกระทั่งฟู่จาวหนิงโยนผ้าลงมาปิดบนตัวนาง เขาจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 840
"หยุดก่อน!"ฟู่จาวหนิงเองก็เอ่ยขึ้นบ้าง นางคิดจะห้ามพวกนาง แต่สาวใช้วังสองคนนี้กลับเป็นวิชายุทธ์ ยิ่งไปกว่านั้นนางเองก็คิดไม่ถึงเลย ดังนั้นจึงช้าไปก้าวหนึ่งสาวใช้วังสองคนตบไปที่หัวของอีกฝ่ายอย่างรุนแรงพร้อมกันเสียงโพละดังขึ้น ทั้งสองคนล้มลงพื้นพร้อมกันฟู่จาวหนิงคิดจะไปเข้าไปช่วยทันที แต่เซียวหลันยวนเหลือบมาผาดหนึ่ง น้ำเสียงขรึมเล็กน้อย ห้ามนางเอาไว้"ไม่มีประโยชน์แล้ว"สาวใช้วังสองคนนี้ทำใจเตรียมตัวตายไว้เรียบร้อย ดังนั้นจึงลงมือหนักมาก พวกนางเดิมทีไม่คิดจะมีชีวิตรอดอยู่แล้ว หรือก็คือ พวกนางเข้าใจอย่างดีว่าถ้าตนเองออกจากที่นี่ไปก็คงไม่รอดยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นไปได้ว่ายังต้องเจอโทษที่หนักยิ่งกว่าอีกเจ้านายไม่มีทางปล่อยพวกนางแน่ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ที่นั่นรู้สึกใจเย็นวาบแม้ว่าสาวใช้วังสองคนนี้ได้รับคำสั่งให้มาลงมือกับเซียวหลันยวน แต่นางก็ยังรู้สึกใจเย็นวาบขึ้นมามองดูสภาพพวกนางที่หมดลมหายใจล้มอยู่บนพื้นแล้ว นางรู้สึกว่าชีวิตคนมันช่างเล็กจ้อยเหลือเกิน"ชิงอี"เซียวหลันยวนออกคำสั่ง เพียงไม่นานชิงอีก็พาคนมาแบกสาวใช้วังสองคนนี้ออกไป"อยากจะเปลี่ยนสถานที่นอนไหม?" เซียวหลันยวนถ
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 895
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 894
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 893
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 892
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 891
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 890
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 889
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 888
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 887
