บทที่ 0047

ในดวงตาของฮั่วเยี่ยนฉือแฝงไปด้วยความห่างเหินเล็กน้อย

แม้กระทั่งเขาจะยังขมวดคิ้วอีกด้วย

การตอบสนองเช่นนี้ทำให้ป๋ายอีอีตกตะลึง

ความรู้สึกอับอายผุดขึ้นในหัวใจ

แต่ใบหน้าของป๋ายอีอีกลับไม่ปรากฏอะไรออกมาเลย เธอยืนตัวตรงอีกครั้ง และขอโทษอย่างอ่อนโยน

“เยี่ยนฉือ ถึงอย่างไร เรื่องของวันนี้ก็เป็นความผิดของฉันเ