ที่ส่งเข้ามาเป็นภาพภาพหนึ่งในรูปนั้น เป็นรูปที่โม่ซิวหย่วนกำลังประคองแขนของเธอ พร้อมกับเดินเข้าไปด้านในโถงใหญ่ของโรงแรมส่วนคนที่ส่งภาพมาก็คือหยวนหงจื้อ[คุณเฉียว พี่ว่าถ้าสามีของพี่เห็นภาพนี้เข้า เขาจะมีท่าทียังไงกันนะ?] และหยวนหงจื้อยังส่งข้อความเป็นลายลักษณ์อักษรมาด้วยเฉียวสือเนี่ยนหัวเราะออกมา
หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็พูดคุยกันต่ออีกสองสามคำ จึงเสร็จสิ้นการติดต่อเฉียวสือเนี่ยนขมวดคิ้วหลังวางสายถ้าเรื่องลักพาตัวมีคนคอยบงการอยู่เบื้องหลังจริง กลัวแต่ว่าป๋ายอีอีจะมีส่วนร่วมด้วยนี่น่ะสิเพราะถึงอย่างไรแล้ว คนที่มีความแค้นกับเธอก็มีแค่ป๋ายอีอีคนเดียวเมื่อคิดว่าเธอเกือบจะถูกทำให้เสียเกียรติแล้
ช่วงเช้าเมื่อวานเขาวางสายไปด้วยความโกรธ บอกว่ากลับมาจะหย่า ทั้งยังเตือนเธอว่าอย่ามาเสียใจทีหลังอีกด้วยตามหลักแล้ว ก่อนเขาจะกลับมา เธอกับเขาไม่น่าจะมีอะไรต้องให้ยุ่งเกี่ยวกันถึงจะถูก ทำไมเขายังติดต่อเธอมาอยู่อีก?เฉียวสือเนี่ยนรับสายแล้วกรอกเสียงทักทาย “ฮัลโหล” ทว่าอีกฟากของโทรศัพท์กลับเงียบงัน“ฮั่
เฉียวสือเนี่ยนถูกโจวหยางอิงพูดแหย่เล่นแล้ว ก็เลยโทรศัพท์ไปหาเขาเสียเลย“สรุปคือที่นายขยันหาเงินแบบนี้ ก็เพื่อจะได้รีบเอาเงินมาใช้หนี้ฉันเหรอ?”“ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว!” โจวหยางอิงอธิบายด้วยความร้อนรน “ผมก็แค่...”อธิบายไปได้เพียงครึ่งทาง โจวหยางอิงก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อดี เลยถือโอกาสเปลี่ยนเรื่องไปแ
หลังจากสิบกว่าชั่วโมง ในที่สุดเฉียวสือเนี่ยนก็เดินทางมาถึงสนามบินของเมือง M เสียทีโจวเทียนเฉิงน่าจะได้รับข่าวจากทางคุณย่าแล้ว เพราะตอนที่เธอลากกระเป๋าเดินออกมา โจวเทียนเฉิงก็มารอรับเธอแล้ว“เดินทางเหนื่อยหน่อยนะครับ คุณผู้หญิง”โจวเทียนเฉิงเอ่ยอย่างสำรวม “ประธานฮั่วไม่สบายเลยนอนพักอยู่ที่โรงแรม ผมก
เห็นท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงของเขาแล้ว เฉียวสือเนี่ยนจึงไม่ได้ราดน้ำมันลงบนกองไฟอีก “ไม่สบายแล้วจะลุกขึ้นมาทำไม ไปนอนต่อได้แล้ว”“มาประคองฉันทีสิ” ฮั่วเยี่ยนฉือเอ่ยอย่างยากลำบากเฉียวสือเนี่ยนไม่ได้ปฏิเสธ เธอเดินเข้าไปประคองฮั่วเยี่ยนฉือ พยุงเขาให้กลับไปนอนลงบนเตียงอีกครั้งบนหัวนอนของเขามีคอมพิวเตอร์ท
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบุคลิกที่ดูดีมีชาติตระกูลแบบนั้นของฮั่วเยี่ยนฉือแล้ว มันไม่ยากเลยที่จะทำให้คนอื่นรู้สึกอับอายขายหน้าอีกฝ่ายไม่ได้กวนใจอะไรไปมากกว่านั้น พูดว่า “ซอรี่” เสร็จก็เดินจากไปด้วยใบหน้าเหยเกฮั่วเยี่ยนฉือเอื้อมแขนยาว ๆ ออกไป โอบเอวบางของเฉียวสือเนี่ยนเข้ามาแบบไม่ให้สะบัดตัวหรือปฏิเสธได้
ความเจ็บตามมาไม่ลดละ เฉียวสือเนี่ยนทั้งโกรธทั้งโมโหแม้ว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะป่วย ทว่าเฉียวสือเนี่ยนก็ยังสู้เรี่ยวแรงของเขาไม่ได้อยู่ดีบวกกับฮั่วเยี่ยนฉือในตอนนี้เหมือนกับว่าได้รับการกระตุ้นอะไรบางอย่าง เขาโอบกอดเธอเสียจนกระดูกแทบหัก กลีบปากของเธอก็ถูกเขาดูดดุนจนชาไปหมดเฉียวสือเนี่ยนเข้าใจดี ถ้ายังคงด