ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้ตอบ แต่สีหน้าของเขาเรียบนิ่ง แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาจำไม่ได้หญิงสาวยิ้มอย่างไม่ถือสา “ฉันคือหลีซูเหยียน ประมาณหนึ่งปีก่อนพวกเราเคยเจอกันที่งานเลี้ยงประเทศ Y ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นคุณกำลังคุยกับคุณพ่อ และฉันเผลอเดินชนคุณอย่างไม่ระวังจนทำเหล้าหกใส่คุณค่ะ”เมื่อได้ยินดังนั้น ฮั่วเยี่ยน
เฉียวสือเนี่ยนสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของฮั่วเยี่ยนฉืออีกครั้งวันนี้ที่สนามบิน บนเครื่องบินรวมไปถึงล็อบบี้โรงแรม เมื่อเห็นว่าเธอและโม่ซิวหย่วนอยู่ด้วยกัน ฮั่วเยี่ยนฉือก็ไม่ได้มีท่าทีบังคับให้เธอไปกับเขาเหมือนแต่ก่อน เมื่อครู่เขาไม่เพียงแต่บอกว่าจะตามจีบเธออีกครั้ง แถมยังให้สัญญาแบบนี้อีกด้วยฮั
สิ่งที่โม่ซิวหย่วนถามนั้นช่างไร้สาระแน่นอนว่าเธอไม่รู้เธอเคยถามเหตุผลจากเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ทำให้เธออยากรู้แต่สุดท้ายก็ไม่บอกทุกครั้ง ตอนนี้เขาคิดที่จะบอกเธอแล้วงั้นเหรอ?“ทำไม?” เฉียวสือเนี่ยนถามอย่างสงสัย“อยากรู้ก็มานั่งเบาะหลังกับฉัน จะได้คุยสะดวก ๆ ” โม่ซิวหย่วนพูดเสียงสบาย ๆ“…”เฉียวสือเนี
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงสนามบินตอนที่โม่ซิวหย่วนลงรถ เขาได้ชวนเฉียวสือเนี่ยนให้กลับจากเมือง s ด้วยกัน“ฮั่วเยี่ยนฉือวางแผนเรื่องทุกอย่งเอาไว้หมดแล้ว ถ้าเธอกลับไป เขาจะต้องผิดหวังอย่างแน่นอน” โม่ซิวหย่วนพูดขึ้นเฉียวสือเนี่ยนกลอกตามองเขา “ฮั่วเยี่ยนฉือมาที่นี่เพราะต้องการจะไปหาหมอ ไม่เกี่ยวก
เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ เฉียวสือเนี่ยนพลันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองโดยไม่รู้ตัวตอนที่ยังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์มา เฉียวสือเนี่ยนนึกขึ้นได้อย่างกะทันหันว่าช่วงก่อนหน้านี้เธอเพิ่งเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ไปและเวลานี้ ฮั่วเยี่ยนฉือที่อยู่ข้างกายเธอก็ได้เลื่อนปัดหน้าจออย่างเป็นธรรมชาติ แล้วร
และในการเข้าไปอุ้มทุก ๆ ครั้งก็ยังมีเวลาจำกัดด้วย อย่างมากเมื่อครบสิบนาทีก็ต้องออกมาแม้จะเป็นเช่นนี้ เมื่อได้อุ้มลูกแพนด้าที่มีขนปุยและนุ่มนิ่ม เฉียวสือเนี่ยนก็ยังคงตื่นเต้นและมีความสุขสุด ๆเธอวางชิ้นแอปเปิลในมือลงบนอุ้งมือของลูกแพนด้า ลูกแพนด้านอนอิงแอบอยู่ในอ้อมกอดของเธอ และเริ่มกินอย่างว่าง่าย
บอกว่าจะตั้งชื่อให้เป็นที่เลื่องลือ แต่เฉียวสือเนี่ยนคิดอยู่นาน ก็คิดชื่อที่มีความยิ่งใหญ่และน่าทึ่งไม่ออกเลยสุดท้ายเธอจึงเลือกตามหัวใจตัวเอง โดยตั้งชื่อมันว่าจูจู“มันก็คือไข่มุกในสายตาของฉัน แม้ชื่อนี้จะไม่ได้ฟังดูยิ่งใหญ่อลังการขนาดนั้น แต่ชื่อนี้ก็เรียบง่าย และจะได้จำง่ายดี และอีกอย่างมันก็เป็น
เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยตามจริง “ฉันต้องมีความสุขอยู่แล้วล่ะ แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นทำให้ ฉันก็จะรู้สึกมีความสุขอยู่ดี ส่วนเรื่องหวั่นไหวน่ะเหรอ ช่างมันเถอะ”พอพูดจบ ก็มีขวดน้ำปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ เป็นฮั่วเยี่ยนฉือที่ยื่นส่งมาก็ไม่รู้เป็นเพราะได้ยินสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่า ดวงตาของเขาจึงดูหม่นหมองลงอย่างเห็