ตอนเฉียวสือเนี่ยนถูกเซี่ยลี่สยงจับตัวไปในครั้งก่อน ถูหย่าลี่ก็เคยวิเคราะห์ตามวิธีการที่เขาใช้อยู่บ่อย ๆ เขาน่าจะไม่ถึงขนาดรู้ในสถานการณที่ฮั่วเยี่ยนฉือกำลังตึงเครียดกับเรื่องของเธออยู่ แถมยังลงมือกับเธออีกทว่าตอนนั้นเซี่ยลี่สยงมีข่าวอื้อฉาวรัดตัว แถมยังเผชิญกับปัญหาเรื่องคุกตะรางอีก จะวู่วามหาทางแก
เมื่อส่งซ่งม่านกลับมาที่บริษัท และตอนเฉียวสือเนี่ยนตั้งใจจะกลับบ้าน ก็รับโทรศัพท์จากพี่ถูแล้ว“สือเนี่ยน ว่างออกมารับประทานอาหารไหม ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนิดหน่อย”เฉียวสือเนี่ยนนึกถึงเรื่องที่พี่ถูบอกว่าเจอเซี่ยลี่สยงเมื่อคืนนี้ เธอจึงพยักหน้าและตอบตกลง “ได้ค่ะ พี่ถูคิดว่าสะดวกที่ไหน ฉันจะไปเดี๋ยวน
สองวันต่อมา ป๋ายซื่ออวี้เจ้านายของธุรกิจตระกูลป๋ายถูกพาดหัวข่าวสังคมในเรื่องอื้อฉาวเขาใช้ข้ออ้างอยู่เป็นเพื่อนลูกค้ามอมเหล้าพนักงานผู้หญิงของบริษัท และฉวยโอกาสตอนไปส่งเธอที่บ้านพยายามทำการล่อลวงเธอ ยังดีที่ถูกแฟนหนุ่มของพนักงานคนนั้นมาเจอเข้า ในระหว่างฉุกละหุกป๋ายซื่ออวี้จึงกระโดลงมาจากชั้นสอง จนขา
ขณะที่พูด ป๋ายอีอีก็ยื่นมือไปทางเขา และคิดจะรับกระเป๋าทำงานที่อยู่ในมือของเขามาฮั่วเยี่ยนฉือหลบเลี่ยงมือของป๋ายอีอี และคิ้วเข้มขมวดแน่น ขณะเดียวกันเขาก็เอ่ยกับป้าหวัง “สั่งการลงไป ต่อไปไม่มีการอนุญาตจากผม ห้ามให้คนนอกเข้ามาได้ตามใจ”ป้าหวังรีบพยักหน้า “รับทราบค่ะ คุณผู้ชาย”พอป๋ายอีอีได้ยิน ก็เหมือ
ฮั่วเยี่ยนฉือมองป๋ายอีอีอย่างไม่แยแส และไม่ได้ยื่นมือออกไปป๋ายอีอีจึงกางเอกสารออก วางไว้ตรงหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือ“เยี่ยนฉือ ฉันรู้ว่าคุณคงไม่ช่วยฉันตรวจสอบ ฉันจึงไปหาเพื่อนมาเอง”ป๋ายอีอีเอ่ย “ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า การค้าหลายรายการของคุณพ่อฉันก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นซ่งชิงชวนพี่ชายของซ่งม่านส่งคนมาแทรกแ
“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า คุณจะรู้เรื่องของเฉิงหว่านเซินแล้วกลับไม่เคยถามเหตุผลฉันต่อหน้า แต่ปล่อยให้ฉันงมโข่ง แถมยังปล่อยให้สือเนี่ยนจัดการฉันกับคุณพ่อแบบนี้อีก”“เยี่ยนฉือ คุณยังจำตอนเด็ก ๆ ที่ฉันเป็นโรคปอดบวมและไข้ขึ้นสูงจนเกือบจะทนไม่ไหว และคุณเคยบอกอะไรกับฉันได้ไหม?” ป๋ายอีอีถามไม่รอให้ฮั่วเยี่ยนฉือ
เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่า ในสายตาของป้าหวัง เธอรักฮั่วเยี่ยนฉืออย่างสุดซึ้งแม้พวกเขาจะหย่ากันนานขนาดนี้ ป้าหวังก็ยังคงเชื่อว่าเธอแค่กำลังงอนเฉียวสือเนี่ยนไม่มีแรงจะอธิบายมากนัก “ป้าหวัง ป้าไปต้มซุปแก้เมาค้างเถอะค่ะ ทางนี้ฉันมีธุระนิดหน่อย วางสายก่อนนะคะ”หลังเก็บโทรศัพท์ เฉียวสือเนี่ยนก็คิดขึ้นมา เวลาน
เฉียวสือเนี่ยนกับหลีซูเหยียนยังไม่ได้ในอยู่ระดับจะเม้าท์มอยถึงคนที่อีกฝ่ายชื่นชอบเธอจึงยิ้มพลางเอ่ย “คุณหลีคุณสมบัติดีขนาดนี้ จะชื่นชอบใครต่างก็เป็นความโชคดีของอีกฝ่ายแหละค่ะ”“อาจจะนะคะ” หลีซูเหยียนเอ่ยอย่างอ่อนหวาน “แต่เขายังไม่รู้ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขาเลยค่ะ!”นี่กลับทำให้เฉียวสือเนี่ยนรู้ส