ได้รับการให้กำลังผ่านสายตาของเฉียวสือเนี่ยน ฟู่เถียนเถียนจึงรับสายโทรศัพท์“เถียนเถียน แม่ได้โทรไปหาเธอหรือเปล่า?” คุณหมอเวินถามฟู่เถียนเถียนไม่ตอบ แต่เป็นฝ่ายถามกลับ “พรุ่งนี้คุณว่าตอนไหนบ้าง? เราสองคนมาคุยกันสักหน่อยดีไหม”คุณหมอเวินหยุดคิดเล็กน้อย “ถ้าเป็นพรุ่งนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร แต่ตอนนี้ฉั
แม้ว่าทางพ่อแม่จะบ่นว่าเรื่องการแต่งงานสายฟ้าแลบของพวกเขาไปบ้าง แต่ก็หาข้อบกพร่องอะไรมาติเตียนฟู่เถียนเถียนไม่ได้เดิมทีเขาคิดว่าจะใช้ชีวิตราบรื่นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ได้ แต่นึกไม่ถึงเลย ว่าฟู่เถียนเถียนจะเป็นคนขอหย่าคุณหมอเวินพูดขึ้นด้วยความอดทน “แน่นอนว่าคำพูดพวกนี้ของแม่ไม่ถูกเลยสักนิด ฉันจะบอกแม
ฟู่เถียนเถียนมองไปทางด้านหลัง เป็นลู่เฉินหนานที่กำลังเดินลงมาจากรถนั่นเองในมือของเขายังถือห่อปิ้งย่างหลายห่อกับเบียร์อีกหลายขวดนึกย้อนไปถึงก่อนหน้าที่พวกเขากำลังซุบซิบกันอยู่ เธอพูดออกไปตามความรู้สึกว่า ‘เรื่องซุบซิบนี่ต้องกินปิ้งย่างกับเหล้าคู่กันไปด้วยจะยิ่งดี’ ลู่เฉินหนานฟังประโยคนี้แล้วก็เลยตั
ฮั่วเยี่ยนฉือมองเข้าไปด้านในห้องผู้ป่วย เซี่ยลี่สยงที่อยู่ด้านในได้สติแล้ว คุณหมอที่อยู่ข้าง ๆ กำลังตรวจให้เขาอยู่“ประธานฮั่วครับ ประธานฮั่ว... แค่ก ๆ !” เซี่ยลี่สยงที่หน้าตาขาวซีดเห็นเขาที่อยู่ด้านนอกแล้ว อารมณ์จึงดื่นเต้นขึ้นมาในพริบตาทว่าร่างกายเขาอ่อนแอเกินไป ทำให้เขาเกือบจะหล่นจากเตียงผู้ป่วย
ได้ยินคำถามจากถูหย่าลี่แล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือก็กัดริมฝีปากล่างเล็กน้อย “ประธานถู ต้องขอโทษด้วย มีบางเรื่องที่ไม่สะดวกบอกจริงๆ”สำหรับเรื่องนี้ แน่นอนว่าถูหย่าลี่เข้าใจได้ถึงอย่างไร เธอก็ไม่รู้เรื่องราวระหว่างเฉียวสือเนี่ยนกับฮั่วเยี่ยนฉือทั้งหมด ฮั่วเยี่ยนฉือจะมีความคิดหรือแผนการอื่น ๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่
โม่ซิวหย่วนแค่เสียงเฮอะออกอย่างเหยียดหยาม “เรื่องนี้มีอะไรน่าเข้าใจยากตรงไหน ไอ้หมาบ้าฮั่วเยี่ยนฉือมันอยากเอาใจเธอไง ถึงได้ลงดาบกับป๋ายอีอี!”เฉียวสือเนี่ยนค้อนปะหลับปะเหลือกใส่โม่ซิวหย่วน ทั้งไม่เชื่อเหตุผลนี้ด้วยฮั่วเยี่ยนฉือบอกว่าจะจีบเธอกลับไปให้ได้ก็จริง ทว่าก็มีหลายครั้งที่เขาไม่สนใจจัดการเรื
ในห้องรับรองของสถานีตำรวจฮั่วเยี่ยนฉือมองป๋ายอีอีอย่างเย็นชา “ดึงดันจะเจอผมให้ได้ มีเรื่องอะไร?”ป๋ายอีอีกล่าว “เยี่ยนฉือ คุณเป็นประธานฮั่ว กรุ๊ป และฉันก็ถูกนำตัวมาให้ความร่วมมือสอบสวน แน่นอนจำเป็นต้องแจ้งคุณ ให้คุณมาช่วยเป็นพยานให้ค่ะ”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้พูดอะไรออกมา นัยน์ตาทอแววเยือกเย็น ใบหน้าห
ฮั่วเยี่ยนฉือเห็นความเกลียดชังและเด็ดเดี่ยวฉายชัดผ่านใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเฉียวสือเนี่ยน “เนี่ยนเนี่ยน หลาย ๆ เรื่องก็ไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่เห็นตรงหน้า ให้ฉันช่วยเธอเถอะ ถือเสียว่าเป็นการชดใช้จากฉัน”ชดใช้เฉียวสือเนี่ยนขบฟันกับสองคำนี้ รู้สึกเหมือนถูกประชดประชันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ชาติก่อนเขาเกล