บทที่ 105

“หาใครนะ？หลินโจว？”

โจวซานซานตะลึงงัน

หวังจื่อเฉินที่อยู่ด้านหลังก็หัวเราะขึ้นมา：

“พวกเราจะกินผลไม้ตัก จะไปหาหลินโจวทำไม？”

“นายไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดว่าคนเยอะมากเหรอ？พวกเรายังซื้อไม่ได้เลย เรียกเขามาแล้วจะซื้อได้เหรอ？”

“ทำไมหลินโจวมีตาเพิ่มขึ้นมาอีกดวงเหรอ? ผู้คนถึงได้ให้ความสำคัญเขาขนาดนี้?”

โจวซานซานก็หัวเราะ：“แม้ว่าหลินโจวจะหล่อ แต่หลิวซื่อหมิง นายก็อย่าโอเวอร์ให้มันมากเกินไป”

? ? ? ?

พวกนายนั่นแหละอย่าโอเวอร์เกินไป？

“ผลไม้ตักนั่น พี่โจวของฉันเป็นคนขาย！”

"อะไรนะ?"

"จะเป็นไปได้อย่างไร?"

“หลินโจวเป็นคนขายเหรอ？”

“หลินโจวทำอันนี้เป็นด้วยเหรอ？ขี้โม้มากกว่า？”

“เอาอีกละเอาอีกละ หลิวซื่อหมิงนายไม่อวดเก่งไม่ได้เลยเหรอ？”

ฟ่านอวิ๋นเจ๋อและคนอื่นๆต่างก็พากันหัวเราะ

เห็นได้ชัดว่าอวิ๋นรั่วซีไม่เชื่อเช่นกัน

“หลิวซื่อหมิง นั่นเป็นธุรกิจที่มีรายได้หนึ่งหมื่นบาทขึ้นไปต่อวัน หลินโจวจะเปิดร้านได้อย่างไร? หลินโจวสามารถทำธุรกิจเล็กๆได้ก็ไม่เลวแล้ว”

“เฮ้อ? พวกนายเนี่ยนะ พูดความจริงกับพวกนายแล้วพวกนายก็ไม่เชื่อ พี่โจวของฉันพูดถูก งานเลี้ยงนี้ไม่ข้าวร่วมก็ไม่เป็นไร”

หลิวซื่อหมิงพูดจบแล้ว ก็โ