Share

บทที่ 36

แต่ว่า

เขารู้มานานแล้วว่า วิธีการที่สื่อสารที่ดีที่สุด ระหว่างพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด หรือระหว่างปู่ย่านั้น ก็คือการถูกต้องการ

แม้ว่าพวกเขาจะจู้จี้ขี้บ่น และตัดพ้อต่อว่า

แต่ถ้าคุณเอาสิ่งที่พวกเขาเตรียมไว้ไปจริงๆ พวกเขาจะมีความสุขมาก

เช่นคนที่ไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลานาน ทุกครั้งที่กลับไปต่างก็ใช้รถหรูประเภทต่างๆ บรระจุมันฝรั่งและมันเทศจากที่บ้านและสิ่งของทุกอย่างที่หาซื้อได้ง่ายในเมือง

และพ่อแม่ของพวกเขา ก็มีความสุขมาก

เฒ่าหลินก็เป็นคนเช่นนี้

ชาติที่แล้ว หลินโจวรู้สึกหงุดหงิดกับสิ่งนี้มาก และมักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเฒ่าหลินกำลังจำกัดชีวิตของตนเอง

ทั้งหัวขบถทั้งโง่เขลา

ในขณะนี้ เมื่อได้พบเฒ่าหลินอีกครั้ง หลินโจวจึงได้รู้ว่ามันมีค่าเพียงใด

“โรงเรียนไม่อนุญาตให้นำอาหารไปไม่ใช่เหรอ?”

ขณะที่หลินฉางเจิงพูด ก็ฮัมเพลงอย่างมีความสุข แล้วไปเตรียมตัวที่ห้องครัว

“ผมแอบเอาไป”

หลินโจวกลับไปที่ห้องนอน และเริ่มนำหนังสือคณิตศาสตร์กลับมาด้วย

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจคำพูดของโจวซานซานและคนอื่นๆ

แต่ในเมื่อตัดสินใจเรียนแล้ว ก็จะต้องพัฒนาขึ้น

ฟ่านอวิ๋นเจ๋อคนนี้ไม่ชอบตนเองมาโดยตลอด เอาเขาเป็นเป้าหมายแรกก็แล้ว
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status