Share
บทที่ 124
Related chapters
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 125
“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ นายน้อยไนเจล อย่าเพิ่งโกรธกันเลย มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันทำผิดเอง โอเคไหม?” เคนตันตื่นตระหนกและพยายามจะลุกจากเตียง แต่บังเอิญทำให้บาดแผลของเขารุนแรงมากขึ้น“โอ๊ย!” มือของเคนตันจับที่บาดแผลของเขา เท้าของเขาโก่งและคุกเข่าลงต่อหน้าไนเจลและซาบรินาโดยไม่รู้ตัวไนเจลยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “เรื่องนี้ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว”เคนตันพูดไม่ออก เขามองขณะที่ไนเจลพาซาบริน่าออกจากห้องผู้ป่วยไปอย่างไม่เกรงกลัว เคนตันโกรธมากจนทุบกำปั้นลงบนเตียง“ฉันไม่เคยกลัวใครหน้าไหนอยู่แล้ว!”ลูกน้องของเขาไม่กล้าที่จะพูดคำไหนออกมาสักคำเดียวเคนตันสร้างรายได้มหาศาลด้วยวิธีการต่าง ๆ และเขารู้จักผู้คนมากมายตามท้องถนน เขาคิดว่าไม่มีใครในเซ้าท์ ซิตี้ กล้าที่จะท้าทายเขาไม่ว่าพวกนั้นจะอยู่ในความมืดหรือแสงสว่างก็ตาม ถึงอย่างนั้น เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะเสียทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งให้กับเซบาสเตียน ซึ่งเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลฟอร์ด และอยู่นอกตระกูลมาตั้งแต่ยังเด็กเหตุผลเดียวที่เซบาสเตียนไม่เอาของเคนตันไปทั้งหมด คือคำพูดที่เซบาสเตียนบอกเขาว่า “เคนตัน ฮอร์สท์ ฉันจะทิ้งทรัพย์สินของนายไว้ให้ครึ่งหนึ่ง เพื่
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 126
เมื่อมองไปยังท่าทีที่เย็นชาของเซบาสเตียน เซลีนก็เริ่มการแสดงของเธออย่างรวดเร็ว“นายน้อย ฉันเพิกเฉยต่อคำเตือนของคุณให้มาที่นี่เพราะฉันรู้สึกกังวล ฉันรู้ว่างานศพของแม่คุณเป็นเรื่องใหญ่ และฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา แต่เคนตัน… ” เซลีนหยุดกลางประโยคเมื่อได้ยินเซลีนพูดถึงเคนตัน สายตาของเซบาสเตียนก็เฉียบคมอย่างมากเคนตันอีกแล้ว!ก่อนที่แม่ของเขาจะจากไป เซบาสเตียนเคยเห็นเคนตันและซาบริน่าอยู่ด้วยกันนอกโรงพยาบาล และตอนนี้ก็มีคนพูดถึงเคนตันอีกครั้ง“พูดมา” เสียงของเซบาสเตียนเย็นชาอย่างปฏิเสธไม่ได้“ฉันขอพูดถึงซาบริน่าได้ไหมคะ?” เซลีนถาม“ได้”เซลีนรู้สึกได้ใจ พ่อแม่ของเธอพูดถูก เมื่อแม่ของเซบาสเตียนเสียชีวิต เซบาสเตียนจะไม่ต้องการซาบริน่าอีกต่อไปแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะทำลายซาบริน่าในสายตาของเซบาสเตียน'ซาบริน่า เวลาของแกมาถึงแล้ว!'ความรู้สึกดีใจเอ่อล้นออกมา“คุณไม่เคยอนุญาตให้ฉันพูดถึงเรื่องในอดีต และฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดเช่นกัน ซาบริน่าเกเรมากเมื่อตอนเธออยู่ในวิทยาลัย เธอไม่ฟังคำสอนใด ๆ ของพ่อของฉัน เธอบอกว่าพ่อของฉันไม่ใช่พ่อที่แท้ ๆ ของเธอ พ่อของฉันให้เงิ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 127
แม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์กันทางร่างกายก็ตามถึงอย่างนั้น เซบาสเตียนก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อเด็กที่อยู่ในท้องของเซลีนได้ เขาจะไม่ยอมให้ลูกมีวัยเด็กและวัยเยาว์แบบเขา เพื่อเด็กที่อยู่ในท้องของเซลีน เขาจึงต้องแต่งงานกับเซลีนเซลีนตกใจที่เซบาสเตียนตำหนิเธอ เธอพูดตะกุกตะกัก “งั้นฉัน-ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”“กลับไปพักผ่อนซะ! อย่ามาถ้าฉันไม่ได้สั่งให้เธอมา! เสร็จธุระที่นี่แล้วค่อยเจอกัน! ในฐานะแม่ ความรับผิดชอบแรกของเธอคือดูแลลูกในท้องของเธอให้ดี!”“ฉัน… ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” เซลีนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันหลังเดินจากไปถัดจากเขา คิงส์ตันไปหาเซบาสเตียนทันที “นายน้อย คำพูดของคุณลินน์… จริงเหรอครับ?”คิงส์ตันไม่แน่ใจว่าคำพูดของเซลีนจะเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหนอย่างไรก็ตาม เขาห้ามตัวเองไม่ให้พูดแบบนั้นออกไปเซบาสเตียนไม่ตอบคำถามของคิงส์ตัน เขากำลังคิดอย่างอื่น เด็กในท้องของซาบริน่าเป็นลูกของ เคนตันจริงเหรอ?คิงส์ตันเห็นว่าเซบาสเตียนไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นเขาจึงถามไปว่า “นายน้อยครับ แม้ว่ามันจะเป็นคำโกหกก็ตาม แต่ในสถานการณ์ที่ความจริงยังไม่ได้เปิดเผยเช่นนี้ เราควรเชื่อเอาก่อนก็ดีกว่านะครับ ให้ผมไป
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 128
ท่ามกลางสายฝน ซาบริน่าคุกเข่าอยู่หน้าหลุมศพของเกรซพร้อมกับร่มสีดำที่อยู่เหนือศีรษะ ด้านหน้าหลุมศพของเกรซมีช่อดอกไม้สีเหลืองและสีขาว น้ำตาของซาบริน่าไหลรินขณะที่เธอบอกเกรซว่า “หนูขอโทษนะคะป้าเกรซ ที่ไม่สามารถไปส่งป้าที่งานศพได้ หนูรู้ว่าป้าดิ้นรนมาตลอดทั้งชีวิต และป้าทุกข์ทรมานอยู่เสมอ แต่ว่าตอนนี้สำหรับป้า สิ่งต่าง ๆ คงดีขึ้นแล้วนะคะ ป้าได้นอนหลับอยู่พ่อแม่และพี่สาวของป้าแล้ว ป้าอยู่อีกฝั่งตรงนั้น ป้าก็ไม่จำเป็นต้องเหงาอีกต่อไปแล้วนะคะ”“ป้าเกรซคะ หนูอิจฉาป้าเกรซเหลือเกิน หลังจากที่แม่ของหนูเสียชีวิต ป้าก็คือครอบครัวสุดท้ายของหนู แต่ตอนนี้ป้าก็จากหนูไปแล้วเหมือนกัน”ซาบริน่าร้องไห้สะอื้นเสียงร้องไห้ของซาบริน่านั้นเบามาก และแม้แต่เซบาสเตียนและคิงส์ตันก็ไม่ได้ยินเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ ซาบริน่าเป็นคนที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขาก่อน เธอเห็นเซบาสเตียนที่เย็นชาและสุขุม เช่นเดียวกับคิงส์ตันซึ่งไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ บนใบหน้าคิงส์ตันอ้าปาก ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะพูดอะไรกับซาบริน่า แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไรออกมาซาบริน่าอยู่ในจุดที่น่าอึดอัดใจ เธอลุกขึ้น หวีผมที่เปียกโชกจากสายฝน และบอกเซบาส
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 129
คำพูดของเธอกระทบความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก จนไม่มีคำใดหลุดออกมาจากปากเขาเลย“ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันอยู่ในชีวิตของคุณแล้วตอนนี้ ฉันก็จะไป ถ้าคุณต้องการจะฆ่าฉัน คุณก็มาหาฉันได้” จากนั้นซาบริน่าก็มองออกไปข้างหน้าและจากไปเธอไม่หันกลับมามองอีกเลย“นี่… ” คิงส์ตันไม่สามารถหยุดตัวเองจากการตะโกนได้ซาบริน่าเดินไปข้างหน้าต่อไป ในมือถือร่มและเธอไม่ได้เดินช้าขนาดนั้น แต่ฝีเท้าของเซบาสเตียนนั้นก้าวยาวกว่า และฝีเท้าของเขาก็เร็วขึ้นมาก เขาจับตัวซาบริน่าอย่างรวดเร็ว“คุณต้องการชีวิตของฉันตอนนี้เลยเหรอคะ?” ซาบริน่าถามเซบาสเตียนพูดอย่างไร้อารมณ์ “สัญญาใด ๆ ที่ฉันลงชื่อไปก่อนหน้านี้ไม่สามารถยกเลิกได้ และ แม้แต่แค่แดงเดียว ฉันก็จะจ่ายให้เธอ! นอกจากนี้ ชีวิตของเธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับฉันด้วย! การฆ่าเธอไปทั้งแบบนั้นมันสร้างปัญหาให้ฉันมากกว่า!”ซาบริน่ารู้สึกโล่งใจมาก เขายังคงเต็มใจที่จะให้เงินเธอ และเต็มใจที่จะไว้ชีวิตเธอ เธอรู้สึกขอบคุณสวรรค์จริง ๆเมื่อมองขึ้นไป ก็มีรอยยิ้มอันแสนหวานอยู่บนใบหน้าของเธอจริง ๆ “ไม่จำเป็นจริง ๆ ค่ะ คุณฟอร์ด ฉันรับเงินนี้ไว้ไม่ได้ การอยากได้เงินนี้เป็นการดูถูกมิ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 130
“เธอพูดอะไรนะ?” ไนเจลตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกตัวอย่างรวดเร็วและมองดูซาบริน่าอย่างซุกซนท่าทีของซาบริน่าสงบและจริงจัง เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อชายผู้นั้นอย่างดี ซาบริน่าจึงต้องการที่จะซื่อสัตย์กับเขา“คุณควรรู้ว่าฉันเคยติดคุกมากว่าสองปี ที่นั่นวุ่นวายมาก และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่เป็นลูกของใคร อย่างไรก็ตาม นายน้อยไนเจล แม่ของฉันตายแล้ว ป้าเกรซที่ฉันสนิทที่สุดก็ถูกฝังไปแล้วเช่นกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้ ฉันอยากเก็บเด็กไว้”“ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณ ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะแต่งงานกับฉัน คุณบอกฉันได้ตลอดเวลา ฉันไม่ต้องการเงินทองของคุณ เดือนนี้ฉันจะได้เงินเดือนเร็ว ๆ นี้ เมื่อฉันได้รับเงินมา ฉันจะคืนเงินสามพันที่คุณให้ฉันยืมมา ฉันเพียงต้องการปฏิบัติต่อคุณอย่างจริงใจ ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจเลยหากคุณรับไม่ได้ ฉันจะยังคงหวังดีกับคุณจริง ๆ นะคะ ถ้าหากในอนาคตฉันมีประโยชน์กับคุณ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันสามารถเสียสละชีวิตให้กับคุณได้ นายน้อยไนเจล… ”“หยุด… หยุดพูดก่อน!” ไนเจลยกมือขึ้นเพื่อหยุดซาบริน่าซาบริน่ายิ้มอย่างใจเย็น “ถ้าคุณรับไม่ได้… ”ไนเจลขัดจังหวะคำพูดของซาบริน่า
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 131
'เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องของเธอ’‘และเซบาสเตียน เขาก็จะหมั้นหมายเร็ว ๆ นี้แล้ว และอีกไม่นานเขาก็จะแต่งงานกับเซลีน”'ซาบริน่า เธอรอเขาไม่ไหวหรอก!'บ่ายวันนั้น ซาบริน่านั่งที่ร้านกาแฟเพียงลำพัง เธอจมดิ่งสู่ความว่างเปล่าด้วยความทุกข์ใจภาพจำของเซบาสเตียนยังตราตรึงอยู่ในความคิดของเธออย่างไรก็ตาม สิ่งที่ซาบริน่าไม่รู้ก็คือ เซบาสเตียนนั่งอยู่ที่ห้องข้าง ๆ เธอ มีเพียงเสาขนาดใหญ่ขวางกั้นทั้งสองอยู่เขาเห็นรอยยิ้มที่เธอส่งให้กับไนเจลอย่างชัดเจน ราวกับว่าสิ่งนั้นมีผลกระทบต่อจิตใจของเขา เซบาสเตียนกำหมัดแน่นและคลายออกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขากำหมัดแน่นจนข้อนิ้วเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวพวกเขาวางแผนที่จะแยกทางกันอย่างเป็นทางการในวันรุ่งขึ้น ถึงแม้ว่าการหย่าร้างจะเกิดขึ้น เซบาสเตียนก็ยังหมกมุ่นอยู่กับการสังเกตไนเจลและซาบริน่าขณะที่พวกเขาคุยกันในช่วงบ่ายที่เหลือ ทั้งสองต่างนั่งเฉย ๆ ไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ เมื่อถึงเวลาตอนเย็น ซาบริน่าจึงตัดสินใจออกจากร้านกาแฟ โดยที่เซบาสเตียนก็ทำแบบเดียวกันหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อเขาขึ้นรถ คิงส์ตันก็พูดขึ้นมาอย่างไม่ทันคิด “นายน้อยค
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 132
เซลีนมองที่ซาบริน่าอย่างเย่อหยิ่ง “พรุ่งนี้! ฉัน! จะหมั้นกับเซบาสเตียนแล้ว! ดูสารรูปตัวเองสิ! แกมันก็แค่คนหลอกลวงที่ขโมยสามีของฉันไปอย่างไร้ยางอายเป็นเวลาสองเดือนเท่านั้น! เคนตันทำให้ให้แกอับอายขายขี้หน้าไม่ใช่เหรอ? ดี แกสมควรโดนแล้วล่ะ! ฉันแค่เกลียดที่แกทำให้ตาแก่นั้นบาดเจ็บจริง ๆ และทำให้ไนเจลปกป้องแกด้วย!”“ซาบริน่า แกจะทำร้ายสามีของฉันต่อไปไม่ได้แล้ว ดังนั้นแกจึงตัดสินใจที่จะสร้างปัญหาให้กับนายน้อยไนเจลแทนใช่ไหม?”แม้จะต้องเผชิญกับการยั่วยุเช่นนี้ ซาบริน่าก็บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และยิ้มให้เซลีน “ขอแสดงความยินดีกับการหมั้นของเธอในวันพรุ่งนี้ด้วย ในฐานะลูกสาวบุญธรรมของตระกูลลินน์ พรุ่งนี้ฉันจะไปที่นั่นเพื่อแสดงความยินดีให้กับเธออย่างแน่นอน”“กล้าดียังไง!”“ถ้าเธอไม่ออกไปตอนนี้ ฉันสาบานว่าจะทำจริง ๆ แน่! ฉันถูกพวกเธอทุกคนต้อนฉันจนหัวชนฝาแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันไม่กล้าทำหรอกนะ!” ซาบริน่าจ้องไปที่เซลีนอย่างจริงจัง “พรุ่งนี้ ที่งานเลี้ยงหมั้นของเธอ ฉันจะประกาศต่อสาธารณชนว่าเด็กในท้องของฉันก็เป็นลูกของเซบาสเตียนด้วย แล้วเธอจะรู้ว่าการถูกดูหมิ่นมันเป็นยังไง!”“แก…” เซลีนชี้ไปที่ซาบริ
Latest chapter
