Share
บทที่ 141
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 142
เซย์นตะลึงกับคำพูดของเซบาสเตียนและทำได้เพียงมองซาบริน่าอย่างงุ่มง่าม ก่อนจะหันกลับมายิ้มให้เซบาสเตียน "นายน้อย…"“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ” น้ำเสียงของเซบาสเตียนเคร่งขรึมแต่นิ่งสงบเซย์นไม่ดึงดัน เขาลุกขึ้นจากไปโดยทันทีเขารู้ว่าเซบาสเตียนนั้นโหดเหี้ยม แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะไม่ดูดุร้าย แต่เขาก็สามารถฆ่าคุณได้ในวินาทีถัดมาเมื่อเซย์นออกจากห้อง เซบาสเตียนก็เดินไปหาซาบริน่าและสบตากับเธอ ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์แม้ว่าซาบริน่าจะแปลกใจที่เห็นเซบาสเตียนที่นี่ แต่เธอก็ถามอย่างใจเย็นว่า “คุณฟอร์ด วันนี้คุณมาที่นี่เพื่อหย่ากับฉันใช่ไหมคะ? แต่ตอนนี้ฉัน…”เธอมองที่แขนของเธอด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจเซบาสเตียนกล่าวว่า “เธอยั่วผู้ชายเก่งจริง ๆ ! คนแรกก็ฉัน คนต่อมาก็มาร์คัส ชอว์ และไหนจะไนเจลอีก หลังจากนั้นก็มีเคนตัน ตอนนี้แม้แต่เซย์นก็ยังป้อนอาหารให้เธออย่างใกล้ชิดอีกสินะ?”ซาบริน่าถามว่า “คุณหมายความว่าอะไร?”“อาหารที่เซย์นป้อนเธออร่อยไหมล่ะ?”เธอถึงกับพูดไม่ออกเพราะสิ่งที่เซบาสเตียนเพิ่งพูดไป ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจผิดและเกิดอารมณ์โกรธกับเขาความโกรธที่แผดเผาลึกลงไปในดวงตาของเขานั้
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 143
“เหอะ!”เซย์นก็พลันพบความกล้าหาญจากภายในใจ และเขาก็ถ่มน้ำลายออกมา “นาย...ไม่ว่าจะเป็นไนเจล มาร์คัส เคนตัน หรือแม้แต่นายน้อยเซบาสเตียน ก็ล้วนเป็นผู้ชายนะ!“ผู้ชายที่เติบโตมาแบบพวกเขานั้นรังแกผู้หญิงไร้ทางสู้ได้แน่ แถมพวกเขารู้ด้วยว่าตนสามารถหลีกเลี่ยงได้หากทำอะไรลงไป ช่างน่าละอายจริง!“นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ?“โดยเฉพาะนายน้อย...ในเมื่อแม่ของเขาเป็นผู้หญิงประเภทที่น่าสงสารที่ตระกูลฟอร์ดไม่ยอมรับเหมือนกัน เขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลยเหรอ?!”หลังจากพูดจาโผงผางออกไป เซย์นมองที่คิงส์ตันเหมือนผู้ชายที่เตรียมใจจะตายแม้ว่าคำเหล่านั้นเป็นคำที่เขาตั้งใจพูดจริง ๆ แต่ในตอนแรกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูด เมื่อเขาถูกคิงส์ตันยุแหย่เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ถูกเหยียบย่ำอีกต่อไป“ฉันเดาว่าตอนนี้นายคงอยากเอาชีวิตของฉัน ฉันแค่ขอร้องนายว่าอย่าข้องเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน สามเดือนที่ผ่านมา ในตอนที่ครอบครัวฟอร์ดต่อสู้อย่างดุเดือดกับครอบครัวอื่น ๆ นับไม่ถ้วน ครอบครัวสมิธไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยว ดังนั้นโปรดบอกนายน้อยเซบาสเตียนให้พิจารณาเรื่องนี้และไว้ชีวิตครอบครัวของฉันด้วย เพราะเราไม่เคยเหยียบย่ำเขาหรือแม่ของเขาเลย!”คิ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 144
เมื่อได้ยินคำพูดที่รุนแรงของเซบาสเตียนอย่างชัดเจนว่าจะไล่เธอออกไป หัวใจของซาบริน่าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่เธอยังคงฝืนยิ้มและพูดว่า “เยี่ยมไปเลยค่ะ หนึ่งแสนนะคะ แล้วฉันจะไปทันที”“ออกไปจากเมืองนี้เสีย!”“ไปแน่ค่ะ!” ซาบริน่าโต้กลับ อย่างไม่คิดจะถอยเซบาสเตียนลุกขึ้นและก้าวออกไปนอกวอร์ด ขณะที่เดินออกไป เขาก็ปลดเนคไทไปด้วยทำไมเขาถึงหายใจไม่ออกอะไรขนาดนี้ ช่างอึดอัดมากเสียจนอยากจะฆ่าใครซักคน!เมื่อเดินออกไป เซบาสเตียนสังเกตเห็นคิงส์ตันยืนอยู่นอกวอร์ด“มายืนตรงนี้ทำไม?” เซบาสเตียนถาม“นายน้อย ก่อนหน้านี้คุณตั้งใจจะเดินทางไปธนาคารเพื่อถอนเงินห้าล้านจากบัญชีส่วนตัวนิครับ เงินที่คุณจะให้คุณสก๊อตต์ ธนาคารได้จัดเตรียมเงินไว้ให้คุณแล้ว พวกเขาโทรหาผมก่อนหน้านี้เพื่อถามว่าคุณต้องการรับเงินเมื่อไหร่ครับ” คิงส์ตันเลือกคำที่เขาจะพูดอย่างระมัดระวัง"ไม่ต้อง!" เซบาสเตียนตอบอย่างไม่เห็นใจ ขณะที่เขาเดินออกไปข้างนอกต่อไป"หา?" คิงส์ตันถามทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเซบาสเตียนกำลังพูดถึงอะไรอยู่“เธอไม่อยากได้!”แต่คิงส์ตันก็หมดคำที่พูดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกสงสารซาบริน่า'เด็กโง่!'ทำไม
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 145
เธอช่างหยิ่งผยองและอวดดีจริง ๆในทางตรงกันข้าม เซลีนไม่มีอะไรพิเศษ เธอเป็นเหมือนดอกไม้ธรรมดาที่กลืนไปกับฉากหลังของทิวทัศน์เงาของคนทั้งสองยังคงอยู่ตรงข้ามกันในใจของเซบาสเตียน ซาบริน่าถูกห้อมล้อมไปด้วยผู้ชายอยู่เสมอ แม้ว่าจะอยู่กับผู้ชายมากหน้าหลายตามาโดยตลอด แต่ซาบริน่าก็ยอมรับกับเขาก่อนหน้านั้นว่าแรงจูงใจของเธอนั้นไม่บริสุทธิ์ ทว่าภาพที่ยังคงอยู่ในใจของเซบาสเตียนคือภาพของซาบริน่าที่เยือกเย็นและห่างเหินพร้อมสายตาที่เย่อหยิ่งเซบาสเตียนจินตนาการว่านั่นคือสิ่งที่เธอเป็น ในตอนที่เธอพลากความเป็นลูกผู้ชายของเคนตันไปอีกภาพหนึ่งที่เขากำจัดไปไม่ได้คือภาพซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันมีดสั้นที่มุ่งหมายไปที่ไนเจล ฉากเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าในจิตใจของเซบาสเตียนแล้วเซลีนล่ะ?เซลีนเป็นผู้หญิงที่ช่วยชีวิตเขาและมีลูกกับเขา ไม่ว่าเขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน มันเป็นความรับผิดชอบที่เขาต้องแบกรับบ่ายวันนั้น เซบาสเตียนยังคงอยู่ที่หลุมศพของเกรซเป็นเวลาหลายชั่วโมง และจะกลับมาก็ต่อเมื่อตกดึกเท่านั้นเซบาสเตียนเพิ่งทำงานที่บริษัทเสร็จ ตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากเซลีน เธอใช้เสียงน่ารักที่เซบาสเตียนเกลียด “นายน้อย ฉันก
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 146
ซาบริน่ารับซองหนาหนัก หัวใจของเธอยังคงกระสับกระส่ายหากเธอมีทางเลือกอื่น เธอจะเลือกไม่รับเงิน เงินแสนเหรียญอาจไม่มากสำหรับเซบาสเตียน แต่มันก็มากพอที่จะทำลายศักดิ์ศรีของเธอได้ แต่เมื่อเป็นเรื่องของการเอาตัวรอด ศักดิ์ศรีมีค่าแค่ไหน? ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอและพยายามควบคุมอารมณ์ หยิบเงินขึ้นมาในขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างเย็นชา “ขอบคุณค่ะ”เซบาสเตียนไม่พูดอะไร'ฉันอยากให้เงินเธอห้าล้าน แต่เธอคิดว่าฉันเชื่อถือไม่ได้!'ท่าทีของเขาเย็นชาตามปกติ “ไม่ต้องมาขอบคุณ!”หัวใจของซาบริน่าวุ่นวายเมื่อเดินออกจากศาลากลางหลังจากทำการหย่าร้างอย่างเป็นทางการแล้ว ซาบริน่ารู้ว่าเธอจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเซบาสเตียนอีกต่อไป การแต่งงานของพวกเขานั้นไม่นานเกินสองเดือน แต่อย่างน้อยมันก็ผ่านช่วงขึ้น ๆ ลง ๆ และความท้าทายต่าง ๆ มากมายนับไม่ถ้วนแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซาบรินาก็พลันรู้สึกไม่เต็มใจที่จะเดินจากไป ในขณะนั้นเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหวในท้องของเธอ มันเป็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อย ราวกับว่าลูกของเธอเตะท้องทารกในครรภ์มีอายุเพียงสามเดือนเท่านั้นและยังไม่สามารถทำเช่นนั้นได้อย่างไรก็ตาม หัวใจของเด็กมี
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 147
“มันจะจริงหรือไม่จริง แล้วยังไงคะ?” ซาบริน่ามองเซบาสเตียนด้วยรอยยิ้มประชดประชัน “เกี่ยวอะไรกับคุณฟอร์ดเหรอคะ? แม้ว่าฉันจะท้องกับเคนตัน มันก็เป็นเรื่องก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ถ้าฉันมีความสัมพันธ์กับเขาจริง ๆ ตอนนี้มันเกี่ยวอะไรกับคุณรึเปล่า?“เราหย่ากันแล้ว!“เกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับตระกูลฮอร์สท์ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ!“งั้นก็ไสหัวไป!” เซบาสเตียนตะคอกกลับอย่างโกรธจัด“ช่วยอย่าลืมด้วยว่าคุณเป็นคนขอให้ฉันหยุดเดินเอง!” ซาบริน่าตะโกนลั่น เธอรู้สึกผิดเมื่อควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “คุณฟอร์ด ขออย่าให้เราได้เจอหน้ากันอีก!”เมื่อพูดจบ ซาบริน่าก็หันหลังเดินจากไปเธอตั้งใจจะถามเซบาสเตียนว่าเธอจะไปเยี่ยมหลุมศพของป้าเกรซได้หรือไม่ แต่ในช่วงเวลานั้น เธอลืมไปเลยซาบริน่าสามารถก้าวไปข้างหน้าได้เพียงก้าวเดียว ก่อนที่คิงส์ตันจะคว้าแขนของเธอไว้นี่เป็นลักษณะนิสัยของคิงส์ตัน บอดี้การ์ดผู้ที่มีวินัยและผู้ช่วยของนายน้อยเซบาสเตียนมาโดยตลอด ปกติแล้วเขามักจะระมัดระวังไม่ให้ล้ำเส้น แต่ในขณะนั้นเมื่อมองดูทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างดุเดือดหลังจากหย่าร้าง คิงส์ตันก็ไม่สามารถยืนดูอยู่ห่าง ๆ ได้อีกต่อไปนายน้อยได้ข้ามผ่
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 148
เลือดไหลออกจากมือที่โดนมีดแทงคาอยู่ของเซบาสเตียน แต่เขายังคงสงบ ซาบริน่ายังซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเซบาสเตียน เธอตกใจมากเสียจนน้ำตาไหลออก “เซบาสเตียน คุณ...มือของคุณเลือดออกob?”เธอเคยเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแบบนั้นมาก่อน ตอนที่อยู่ต่อหน้าป้าเกรซเท่านั้นเซบาสเตียนขมวดคิ้วและอุทานเสียงต่ำ “ร้องไห้ทำไม?!”ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงที่พยายามจะแทงซาบริน่าก็ถูกคิงส์ตันเตะเป็นชุดเธอกระอักเลือดออกมาเต็มไปทั้งปากจากนั้นเซบาสเตียนหยิบมีดที่ติดอยู่ที่มือออกมา ซึ่งทำให้ซาบริน่าจับมือที่บาดเจ็บของเขามาไว้ที่เธอ เมื่อเห็นเซบาสเตียนเลือดไหลมากขึ้นเรื่อย ๆ ซาบริน่าก็ตกใจมากจนเริ่มตัวสั่นอย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนเพียงยิ้มให้เธออย่างเย็นชา “ตอนที่เธอแทงเคนตันเลือดไม่ได้ออกมามากแบบนี้เหรอ?”ซาบริน่าพูดอย่างลำบากใจ “ตอนนั้นฉันแค่ทำร้ายเขาเพื่อปกป้องตัวเอง ฉันโกรธมากจนอยากจะฆ่าเขา กระทั่งลืมความกลัวของฉันเองไปชั่วขณะ ทว่าตอนนี้…”เมื่อเธอหันกลับมามองที่มือของเซบาสเตียนซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด เช่นเดียวกับบาดแผลที่มีดคาอยู่ น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง“ฉันไม่ตายจากแผลเล็ก ๆ แบบนี้หรอก! ถอดผ้าพัน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 149
ผู้หญิงคนนั้นมาจากชนบทและแทบไม่รู้หนังสือ แต่ด้วยรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดใจ เธอจึงสามารถผูกมัดตัวเองกับเคนตันได้ตอนที่เธออายุ 20 กว่า ๆ แม้ว่าชายคนนั้นอายุใกล้จะหกสิบแล้วก็ตาม ในช่วงสิบปีที่เธออยู่กับเขา ผู้หญิงคนนี้ได้รับการปกป้องจากภยันตรายของโลกภายนอกดังนั้น เมื่อโลกของเธอพลิกกลับตาลปัตรไป เจดและเซลีนต่างก็พยายามยุยงเธอมากยิ่งขึ้น โดยเปลี่ยนเธอให้เป็นเครื่องมือของแม่ลูกคู่นั้นเซลีนคิดว่าแผนในครั้งนี้ของพวกเธอจะสำเร็จ และลงเอยด้วยการทำให้ซาบริน่ามีปัญหามากมายอย่างแน่นอนทว่าในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด เซบาสเตียนได้ช่วยชีวิตซาบริน่าไว้เป็นอีกครั้งที่หัวใจของเซลีนเต็มไปด้วยความหึงหวงเมื่อเธอกลับถึงบ้าน เจดเห็นเซลีนที่น้ำตาคลอเบ้าและดูท้อแท้ เธอจึงถามว่า “เซลีน เกิดอะไรขึ้น? สรุปผู้หญิงคนนั้นฆ่าซาบริน่าได้ไหม?”“แม่คะ ฮึก” เซลีนเริ่มสะอื้นหนักขึ้น “เมื่อไหร่เราจะกำจัดซาบริน่าได้? ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนั้นจะโชคดีเกินไปแล้วนะ!”เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เจดก็ถูกเติมเต็มด้วยความเกลียดชังเช่นกันเจดและเซลีนรู้ว่าพวกเธอไม่มีวันที่จะได้วางใจ ตราบใดที่ซาบริน่ายังมีชีวิตอยู่ไม่มีทางอื
Latest chapter
