Share
บทที่ 299
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 300
ซาบริน่าไม่สามารถมองดูทะเบียนสมรสได้เต็มตาเธอกับเซบาสเตียนไม่มีความรู้สึกต่อกัน หรือพูดตรง ๆ ก็คือเซบาสเตียนไม่มีความรู้สึกต่อเธอ การแต่งงานโดยปราศจากความรักจะมีความหมายอะไร แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นคุณนายฟอร์ดอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วก็ตาม?ซาบริน่ายังคงระมัดระวัง ขณะยืนอยู่นอกรถของเซบาสเตียน เธอเริ่มพูดอย่างใจเย็น “ฉันกลับเองได้ ขอบคุณที่ไม่เรียกร้องให้ฉันจ่ายสิบล้านที่ฉันเป็นหนี้คุณ และยังแต่งงานกับฉันด้วย คุณควรไปที่บริษัทเดี๋ยวนี้ ฉันจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว”คิงส์ตันตกตะลึงกับคำพูดของซาบริน่า 'คุณนาย นายน้อยไม่เคยต้องการให้คุณคืนสิบล้านให้เขาเลย'ในอนาคต เงินทั้งหมดของเขาจะเป็นของคุณ!'ตอนนี้ คุณเป็นภรรยาที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเซ้าท์ ซิตี้ไปแล้วนะครับ!'คิงส์ตันพูดทุกอย่างในใจเพียงเท่านั้น และไม่กล้าพูดออกมาดัง ๆ เขาหันความสนใจไปที่เซบาสเตียนที่เปิดปากพูด “ไม่เห็นน้ำอย่าเพิ่งตัดกระบอก ไม่เห็นกระรอกอย่าเพิ่งโก่งหน้าไม้เลยคุณผู้หญิง ฉันไม่เคยคิดที่จะยกหนี้ที่เธอติดฉันไปเลยนะ!”ซาบริน่าถึงกับพูดไม่ออกเขาขึ้นรถก่อนสั่งคิงส์ตัน “ไปที่บริษัทเดี๋ยวนี้คิงส์ตันที่ได้ยินการสนทนาของพวกเข
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 301
“ไปเร็ว!”คิงส์ตันถามว่า “ตามคุณผู้หญิงไปเหรอครับ?”เซบาสเตียนตอบอย่างไม่พอใจ “ไม่ต้องถึงขั้นเข้าไปประกบเธอล่ะ! ทำตัวมีเมตตากับผู้หญิงคนนั้นไป เธอก็ไม่เห็นหรอก”คิงส์ตันตอบทันที “รับทราบครับ นายน้อย!”เนื่องจากไม่กล้าขัดคำสั่งของเซบาสเตียน เขาจึงเพียงสะกดรอยตามซาบริน่าไปห่าง ๆ เท่านั้น เขามองดูซาบริน่าขึ้นรถแท็กซี่แล้วตามเธอไปจนถึงหลุมฝังศพของเกรซ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาต้องรักษาระยะห่างเพื่อสังเกตเธอ คิงส์ตันก็ไม่ได้ยินสิ่งที่ซาบริน่าพูดเขาเดินห่างออกไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเซบาสเตียน “นายน้อยครับ นายหญิงฟอร์ดไปเยี่ยมหลุมศพของของคุณผู้หญิงครับ ผมเห็นเธอร้องไห้นิดหน่อย และดูเหมือนว่าเธอจะพูดว่าอีกไม่กี่วันเธอจะพาเจ้าหญิงน้อยมาเยี่ยมหลุมศพด้วยครับ”เมื่อเขาพูดเช่นนั้น หัวใจของคิงส์ตันก็ปวดร้าวปลายสายอีกด้าน เซบาสเตียนตอบแต่เพียงว่า “เข้าใจแล้ว”ฉับพลัน คิงส์ตันก็พูดขึ้นว่า “นายน้อย… แล้วผม… ”“จับตาดูเธอต่อไป!” เซบาสเตียนสั่ง“ตามต้องการครับ นายน้อย” หลังจากวางสาย คิงส์ตันยังคงมองหาจุดที่เขาสามารถจับตาดูซาบริน่าได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็นในขณะนั้น ซาบริน่ายังค
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 302
ซาบริน่าเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะพูดอย่างใจเย็นว่า “ขอโทษนะคะคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร!”"แก!" มินดี้สำลักคำพูดของเธอ “แกตาบอดเหรอ? แกจะไม่รู้จักฉันได้ยังไง!”ซาบริน่าไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงอย่างเธอเธอเพิ่งกลับมาที่เซ้าท์ ซิตี้ เพราะถูกเซบาสเตียนจับตัวมา ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอสร้างความวุ่นวายให้ผู้คนที่นี่ไว้มากมายและสุดท้ายแล้วทุกคนต่างชังน้ำหน้าเธอ เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอเพิ่งจะทำตัวหยาบคายดูหมิ่นดาราภาพยนตร์ชื่อดังในขณะที่อยู่ในห้องที่เซบาสเตียนจองไว้ให้เธอพอคิดถึงจุดนี้แล้ว ซาบริน่าก็ไม่สามารถนับจำนวนคนที่โกรธเคืองเธอได้เลยเธอตัดสินใจที่จะไม่สนใจเรื่องนี้ราวกับเธอแบกรับภาระหนี้อันหนักอึ้งไว้มากมายจนไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญอะไรมากอีกต่อไป ไม่ว่าเหาจะกระโดดขึ้นไปบนร่างกายของเธออีกกี่ตัว มันก็ยังคงคันเหมือนเดิมอยู่ดีอย่างไรก็ตาม เซบาสเตียนและตระกูลฟอร์ดยอมรับไอโนะ ตราบใดที่มีคนคอยดูแลไอโนะและคอยดูแลเธอให้ปลอดภัยจากปัญหา ซาบริน่าก็ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องทำร้ายใครในเซ้าท์ ซิตี้อีกซาบริน่าไม่ได้มองมินดี้เลยแม้แต่น้อย เธอพูดอย่างไร้อารมณ์ “คุณคะ คุณพูดพล่ามอะไ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 303
ซาบริน่าไม่มีใครที่เธอสามารถขอความช่วยเหลือได้ และรู้ดีว่าเธอเองไม่ได้อยากสร้างปัญหาต่าง ๆ เหล่านี้ให้เกิดขึ้น ทว่าเพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากมาถึงเซ้าท์ ซิตี้ เธอก็ถูกเซลีนคุกคามมาแล้ว และตอนนี้มินดี้ก็กำลังพยายามหาเรื่องทะเลาะกับเธอตอนนี้อีกซาบริน่าควรจะทำอย่างไร?“ไนเจล! ตบหน้ามันสักฉาดสิ! อย่าไปสงสารมัน ถอดรองเท้าตบหน้ามันเลย! เอาให้หน้ามันเละไปเลย! ฉันอยากจะเห็นว่าในอนาคตมันจะทำงานให้นายน้อยฟอร์ดได้ยังไง?! คุณช่วยทำตัวให้เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ หน่อยได้ไหม! มันเพิ่งตบคู่หมั้นของคุณนะ!” มินดี้ตะโกนใส่ไนเจลอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่สนใจว่าพวกเขาอยู่ในที่สาธารณะเลยขณะที่มินดี้ยังขวางประตูไว้อยู่ ลิฟต์ก็เริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างไรก็ตาม ซาบริน่าก็ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ รอให้ลิฟต์กลับมาอีกครั้งเธอไม่สนใจว่าไนเจลจะทุบตีเธอหรือไม่ไนเจลยกมือขึ้นและตบหน้ามินดี้อีกข้างหน้า “มินดี้! อวดดีเกินไปแล้วนะ! กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย!”ซาบริน่าตกใจมาก ผู้หญิงคนนี้คือมินดี้เหรอ?เมื่อเงยหน้าขึ้นมองเธอใกล้ ๆ ซาบริน่าก็ตระหนักว่านั่นคือมินดี้จริง ๆเมื่อหกปีที่แล้วเธอไม่ค่อยได้เจอมินดี้ พวกเขาเคยพบกันแค่
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 304
ไนเจลจับมือของซาบริน่าอย่างตื่นเต้น “ซาบริน่า หมายความว่าในที่สุดเธอเต็มใจยกโทษให้ฉันแล้วใช่ไหม? ใช่ไหมซาบริน่า?”ไม่ไกลนัก คิงส์ตันแทบทนดูไม่ได้อีกต่อไปเขารู้สึกเป็นห่วงไนเจลและคิดกับตัวเองว่า 'นายน้อยไนเจล คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?! คุณคิดว่าคุณปู่ของคุณสามารถปกป้องคุณได้จริง ๆ เหรอ? หากนายน้อยต้องการชีวิตของคุณ ไม่มีใครหยุดเขาได้ทั้งนั้น! ทำไมไม่ปล่อยให้มันผ่านไปสักที?!”ในขณะเดียวกัน ซาบริน่าได้ใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื่อหลุดให้พ้นจากไนเจล หลังจากถอยห่างออกไปไม่กี่ก้าว เธอมองดูไนเจลอย่างเรียบเฉย “ไนเจล ทำไมคุณยังไม่เข้าใจอีก?”“ฉันไม่ใช่คุณ!”“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณยังมีคอนเนอร์ กรุ๊ป พ่อแม่และปู่ย่าตายายของคุณก็อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณ ลูกพี่ลูกน้องของคุณสามารถทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันได้หากคุณต้องการ”“แล้วฉันล่ะ?”“คุณเคยเป็นแสงสว่างในชีวิตของฉัน และเพื่อตอบแทนความอบอุ่นที่คุณมอบให้ ฉันเต็มใจจะเป็นเมียเก็บของคุณไปชั่วชีวิต แต่ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะให้ฉันทำอะไรสกปรกขนาดนั้น”“อย่างไรก็ตาม ฉันยังรู้สึกขอบคุณอยู่ดี”“ฉันขอบคุณสำหรับความใจดีที่คุณแสดงให้ฉันเห็น”
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 305
ไนเจลเดินออกจากอาคารด้วยใบหน้าซีดเผือดและอารมณ์หดหู่อย่างไม่น่าเชื่อทุกครั้งที่เขาเห็นซาบริน่า หัวใจของเขาจะรู้สึกทรมาน ไนเจลสังเกตเห็นว่าในช่วงหกปีที่ผ่านมา เธอเงียบและเย็นชามากขึ้น และตอนนี้ เธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่และมีเสน่ห์มากขึ้นอีกด้วยกระนั้น เขารู้ดีว่าพวกเขาไม่มีวันหวนคืนสู่อดีตได้ไนเจลตระหนักว่าเขาแพ้เซย์นโดยสิ้นเชิง แต่ก็ยอมจำนนด้วยความยินดี ในตอนนั้น เซย์นก็เหมือนเป็นพี่ชายที่สนิทที่สุดของเขา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะจบลงด้วยการทะเลาะกันเพราะผู้หญิงคนหนึ่งหลังจากเหตุการณ์นั้น เซย์นถูกซาบริน่าควบคุมอย่างสมบูรณ์ และตัดสินใจใช้ชีวิตของเขาเพื่อปกป้องซาบริน่าสิ่งที่พวกเขาสองคนทำนั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงคนหนึ่งล้อเล่นกับชีวิตของซาบริน่าอีกคนใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อปกป้องซาบริน่าแน่นอนว่าในใจของซาบริน่า ชายทั้งสองมีความหมายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงไนเจลกลับมาที่รถพร้อมกับถอนหายใจลึก ๆ ขณะที่เขากำลังจะเข้าไป ก็มีคนปรากฏตัวต่อหน้าเขา“คุณเยทส์ คุณมาทำอะไรที่นี่?” ไนเจลพูดอย่างสุภาพกับคิงส์ตันคิงส์ตันแสดงความเคารพต่อไนเจลด้วยเช่นกัน “นายน้อยไนเจล คุณเป็นคนฉลาด และม
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 306
ภายในแฟ้มเอกสารที่เซบาสเตียนมอบให้กับซาบริน่านั้นมีเอกสารที่ระบุชัดเจนว่ามหาวิทยาลัยใดที่ซาบริน่าสำเร็จการศึกษา ปริญญาที่เธอได้รับ ตลอดจนประสบการณ์การทำงานของเธอหลังจากสำเร็จการศึกษา ภายในบรรจุใบรับรองการสำเร็จการศึกษาซึ่งมีรูปถ่ายที่ชัดเจนของเธออยู่ด้วยซาบริน่าจ้องมองเซบาสเตียนอย่างตกตะลึง “คุณ… คุณช่วยฉันทำสิ่งเหล่านี้ตอนไหนคะ?”เขาตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า “ฉันไม่ต้องการให้แม่ของลูกสาวฉันเป็นคนที่ไม่มีแม้แต่ใบรับรองการสำเร็จการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยและหางานทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!”ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ขอบคุณค่ะ”ขณะที่เซบาสเตียนไม่ตอบ เธอยังคงกัดริมฝีปากอยู่เช่นนั้นเธอรู้ว่าเซบาสเตียนทำทั้งหมดนี้เพื่อเห็นแก่ไอโนะ ลูกสาวของเขา และนี่ไม่ได้หมายความว่าเขามีความรู้สึกใด ๆ ต่อเธอเลยใช่ไหม?ถึงอย่างนั้น ซาบริน่าก็รู้สึกเหมือนเธอเพิ่งรอดพ้นจากความตายเนื่องจากเธอเป็นคนที่พึงพอใจได้ง่าย แม้แต่ท่าทีเล็ก ๆ นี้ก็ทำให้ชีวิตของเธอสดใสขึ้นดังนั้น เมื่อเซบาสเตียนบอกกับเธอว่า “ในอนาคต ไอโนะจะกลายเป็นหนึ่งในตระกูลฟอร์ด”ซาบริน่าไม่ได้ขัดขืนเพียงแต่ตกลงง่าย ๆ ว่า “ค่ะ”เขาถามเธอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 307
หลังจากหยุดหัวเราะ ไอโนะก็ถามขึ้นว่า “พ่อจ๋า แม่จ๋า พรุ่งนี้เป็นวันหยุด หนูขอออกไปเที่ยวกับพ่อแม่ได้ไหมคะ?”ซาบริน่ายังคงนิ่งเงียบ เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรพูดอะไรออกมาหลังจากนั้น เธอก็บอกไอโนะด้วยเสียงอันนุ่มนวลว่า “เป็นเด็กดีนะคะ พ่อมีงานต้องทำตลอดแหละ ดังนั้นถ้าหนูอยากออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก แม่จะไปกับหนูเองนะ”ไอโนะซึ่งไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่ เธอเริ่มทำหน้าบึ้งเมื่อมองไปที่เซบาสเตียนในขณะนั้น โทรศัพท์ของเซบาสเตียนก็ดังขึ้น ดังนั้นเขาจึงรับสาย "สวัสดีครับ?"เสียงของนายท่านผู้อาวุโสเฮนรี่ออกมาจากลำโพง “เซบาสเตียน! พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ นายควรพาหลานสาวมาเยี่ยมเราที่คฤหาสน์หลังเก่านะ!”เซบาสเตียนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "ได้ครับ"ปลายสาย นายท่านผู้อาวุโสสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ดีขึ้นของเซบาสเตียน น้ำเสียงของเขาก็ร่าเริงขึ้นกว่าเดิมมากเช่นกัน “แล้วพรุ่งนี้จะมากี่โมงล่ะ? ฉันจะให้สาวใช้เตรียมอาหารดี ๆ ไว้ให้เธอทาน ที่นี่เรามีทุกอย่าง เราจะเตรียมของเล่นเธอให้พร้อมล่วงหน้าด้วย แล้วก็… ”เซบาสเตียนขัดจังหวะเขา “ผมจะพาเธอไปพรุ่งนี้เช้าครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมจะวางสายน
Latest chapter
