Share
บทที่ 317
Related chapter
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 318
ห้องโถงปะทุไปด้วยความโกลาหลขณะที่พวกเขาดูทุกอย่างแสดงออกมา แขกที่มาร่วมงานต่างก็ตกใจแม้แต่นายท่านอาวุโสฟอร์ดซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลักก็ยังตกตะลึงในท้ายที่สุด เพราะเซลีนมีนายท่านอาวุโสชอว์หนุนหลังเธอ เธอจึงไม่กลัวใครเลยนอกจากเซบาสเตียน นอกจากนี้เพราะตาของเธอยังอยู่ตรงนั้น เธอจึงต้องการใช้โอกาสนี้กำจัดผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อยากได้เซบาสเตียนเมื่อเห็นว่าฟรอสต์กล้าที่จะสวมหมวกนั่นให้เธอ เซลีนจึงตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยฟรอสต์ไป!ในตอนนี้ เซลีนกระชากผมของฟรอสต์ซึ่งกำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ด้วยความหมดหนทาง เธอกระทืบเข้าที่เท้าของเซลีนจนหักโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ"อา!" เซลีนทรุดตัวลงกับพื้นและเริ่มร้องไห้ขณะดึงผมของฟรอสต์แน่นยิ่งขึ้น ทั้งสองกลิ้งไปมาบนพื้นขณะต่อสู้กัน“แกนางคนเถื่อน แกกล้าแย่งสามีของฉันเหรอ? ถ้าพระเจ้าห้ามฉันไม่ฆ่าแกในวันนี้ ฉันก็ไม่ใช่เซลีน ลินน์!” เซลีนตะโกนด้วยความโกรธในขณะเดียวกันฟรอสต์ก็ร้องออกมาว่า “นางคนน่ารังเกียจ ปล่อยผมของฉันนะ! ป้าของฉันเป็นคนคุมตระกูลฟอร์ด อย่าคิดหนีจากที่นี่หลังจากที่แกปล่อยมือจากฉันแล้ว แกยังไม่ได้แต่งงานกับนายน้อยฟอร์ดเลย แล้วทำไมฉันจะแย่
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 319
จากนั้น นายท่านอาวุโสชอว์และโรสก็กลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง“ฟรอสต์ แกล้ำเส้นไปแล้วนะ! แกเลือกทะเลาะกับคนแบบนั้นได้ยังไงโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตัวเอง! แก...แกโยนศักดิ์ศรีของฉันทิ้งไปหมดแล้ว!” โรสซึ่งตอนนี้ฉุนเฉียวกล่าวพลางกระทืบเท้าต่อหน้าฟรอสต์อย่างโกรธจัด จากนั้น เธอก็ยกขาขึ้นและพยายามเตะผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนั้นให้ตาย!เหตุผลเดียวที่โรสพาฟรอสต์มาที่ครอบครัวฟอร์ดก็เพื่อที่จะได้มีคนคอยหนุนหลังเธอไว้บ้าง เธอวางแผนที่จะใช้ฟรอสต์ยั่วยวนเซบาสเตียน เพื่อที่เธอจะได้เป็นพันธมิตรกับคนในรุ่นลูก ในทางกลับกัน เธอก็จะทำให้ฟรอสต์กลายเป็นตัวแปรสำคัญของแผนนี้อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยจินตนาการเลยว่าฟรอสต์จะตกหลุมพรางของเด็กหญิงอายุห้าขวบเสียได้ช่างไร้ประโยชน์เสียนี่กระไร!โรสไม่สามารถปล่อยให้ผู้หญิงไร้ประโยชน์แบบนั้นอยู่เคียงข้างเธอได้อย่างแน่นอนฟรอสต์พยายามจับขาของโรส “คุณป้าคะ ช่วยฉันด้วย…”โรสพูดอย่างประชดประชัน “แกมันไร้ประโยชน์ ฉันช่วยแกไม่ได้! หนุ่ม ๆ ลากหล่อนออกไปให้พ้นสายตาฉันเดี๋ยวนี้...”เมื่อคิงส์ตันเห็นสิ่งนั้น เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่านายหญิงชราจะโหดเหี้ยมย
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 320
“ฮึ่ม! แกต้องได้รับบทเรียน!” คนแรกที่พูดในหมู่แขกคือนายท่านอาวุโสชอว์ ทันทีที่เขาอ้าปากทุกคนในที่นั้นก็ต่างตกตะลึง แม้แต่ นายท่านอาวุโสฟอร์ดก็ไม่สามารถรักษาสีหน้าไว้ได้แต่นายท่านอาวุโสฟอร์ดรู้จักนายท่านอาวุโสชอว์มานานกว่าห้าทศวรรษแล้ว และทั้งสองก็มีสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกัน นอกจากนี้ นายท่านอาวุโสชอว์ยังเคยช่วยชีวิตเฮนรี่มาก่อนครั้งหนึ่งตอนที่เขาเข้าไปพัวพันกับการเมือง ดังนั้นเมื่อเฮนรี่ได้ยินเพื่อนของเขาพูดคำเหล่านั้น เขาก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการปกป้องเหลนของเขา แต่ต้องเกรงใจนายท่านอาวุโสชอว์ไว้ก่อนท้ายที่สุด ทั้งหมดนี้เป็นความผิดเหลนของเขาตั้งแต่แรกแม้ว่าเฮนรี่จะพบกับความสุขในความจริงที่ว่าเจ้าตัวน้อยเป็นตัวสร้างปัญหาที่ซุกซน แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้มแข็ง เขาก้มหน้าลงและเริ่มพูดว่า “ไอโนะ หนูนี่มันไร้มารยาทจริง ๆ! ดูเหมือนว่าแม่ของหนูจะไม่สอนหนูให้ดี ดังนั้น ต่อไปนี้หนูจะอยู่กับเธอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!”ไอโนะไม่รู้จะพูดอะไรใบหน้าบูดบึ้งของชายชราทั้งดุร้ายและน่ากลัวเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็รู้สึกกลัวมากจนเธอหดตัวกลับเข้าไปในอ้อมแขนของเซบาสเตียน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 321
บรรดาผู้ที่มาร่วมงาน รวมทั้งเฮนรี่ปู่ของเซบาสเตียน ฌอนพ่อของเขา และโรสแม่เลี้ยง ต่างตกตะลึงกับคำพูดของเขาคิงส์ตันตกใจจนลืมวิธีพูดไปชั่วขณะนายน้อยของเขาต้องการให้เขาถ่ายรูปใบหน้าที่บวมของผู้หญิงคนนั้น?นั่นจะเป็นเรื่องอื้อฉาวมากเกินไป!เขาพูดอย่างนั้นเพื่อเอาใจลูกสาววัยห้าขวบของเขาเหรอ?สัญชาตญาณของคิงส์ตันบอกเขาว่านายน้อยไม่ได้ทำเพื่อลูกสาวตัวน้อยของเขา แต่เป้าหมายที่แท้จริงคือการเอาใจแม่ของลูกสาวต่างหากผู้หญิงคนนั้นที่เป็นหนี้นายน้อยฟอร์ดสิบล้านเพียงแค่คิดว่านายน้อยสั่งให้เขาถ่ายรูปเซลีนที่น่าเกลียดเพื่อเอาใจซาบริน่าแบบนั้น หัวใจของคิงส์ตันก็เริ่มมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ เขารีบหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าของเขาและกำลังจะถ่ายรูปเมื่อเซลีนที่คร่ำครวญ “นายน้อยคะ…”น้ำเสียงที่เธอใช้ช่วยเสริมสภาพปัจจุบันของเธอได้ดีมาก อันที่จริง เธออาจจะทำให้ใครก็ตามที่ดูอยู่ขนลุกทว่า เซบาสเตียนไม่แม้แต่การชำเลืองมองเธอ และจ้องไปที่นายท่านอาวุโสชอว์อย่างเย็นชาแทน เขาเริ่มพูด “หญิงสาวในครอบครัวคนสำคัญที่ดึงผมของคนอื่นในห้องโถงตระกูลของผม นอกจากจะทำบาดแผลที่ให้คนอื่นแล้ว เธอยังทำร้ายตัวเองในระหว่างน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 322
ถ้านายท่านอาวุโสชอว์ไม่เอ่ยถึงกำไลนั้น เซบาสเตียนคงลืมมันไปแล้ว ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่แม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ เธอได้มอบกำไลให้ซาบริน่า ซึ่งเป็นมรดกตกทอดของตระกูลอันประเมินค่ามิได้นายท่านอาวุโสชอว์กล่าวต่อ “เซบาสเตียน ผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นกำลังวางแผนต่อต้านนายอยู่แน่ ๆ ลองคิดดู เธอทำร้ายไนเจล เซย์นนายน้อยแห่งตระกูลสมิธ หรือแม้แต่มาร์คัสมากแค่ไหน“เธอไม่สามารถเทียบได้กับแม่ของนายได้“ผู้หญิงแบบนั้นจะสามารถสอนลูกของนายให้ถูกต้องได้อย่างไร?”เซบาสเตียนฝืนยิ้ม “ตอนนี้ลูกสาวของผมอยู่กับผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแม่ของเธอ?!“นายท่านอาวุโสชอว์ด่วนสรุปเกินไปแล้วนะครับ!“สำหรับการอบรมลูกสาวของผม ผมไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกมาแนะนำเกี่ยวกับวิธีการทำเช่นนั้น นายท่านอาวุโสชอว์ คุณควรให้ความสำคัญกับการอบรมหลานสาวของคุณเองอย่างเหมาะสม คุณจะได้หยุดดูหมิ่นตัวเองต่อหน้าตระกูลฟอร์ดสักที!”หลังจากพูดอย่างนั้น เซบาสเตียนก็อุ้มไอโนะไว้ในอ้อมแขนและพยายามจะออกจากห้องโถงไป“เซบาสเตียน!” เฮนรี่ตะโกน “จะไปไหน นายบอกว่าเราจะทานข้าวกับไอโนะไม่ใช่เหรอ? ย่าของนายเตรียมของขวัญมากมายไว้ให้เธอแล้วนะ เซบาสเตียน…”เ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 323
ไอโนะถามว่า “... ลุงคิงส์ตันคะ ยิงปืนนัดเดียวได้นักสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?” อย่างไรคำศัพท์ของเด็กหญิงตัวน้อยก็ยังพัฒนาไม่เต็มที่คิงส์ตันตอบว่า “มันหมายความว่า…” ขณะกำลังจะอธิบายเรื่องนี้กับเจ้าหญิงตัวน้อย เขาสังเกตเห็นการแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของนายน้อยจากกระจกมองหลัง เขาหุบปากทันทีคิงส์ตันเรียนรู้วิธีอ่านท่าทางของนายท่านเป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงจะไม่ได้มีทักษะนั้น เมื่อเธอเห็นว่าคิงส์ตันไม่ตอบคำถามของเธอ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็หันไปหาพ่อตูดหมึกของเธอ กลอกตาและถามว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูขอถามคุณหน่อยเถอะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?”ในตอนนี้ ไอโนะไม่ต้องพึ่งพาอ้อมกอดของพ่อเหมือนที่เธอเคยได้รับที่บ้านเก่าแก่หลังนั้นอีกต่อไป อันที่จริงเธอไม่อยากเรียกเขาว่าพ่อด้วยซ้ำเพราะว่ามีแค่พวกเขาสองคน เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นคนใจร้าย แต่ก็มีผู้หญิงมากมายที่พยายามจะจับเขาไอโนะเกลียดเรื่องนี้!เมื่อเซบาสเตียนเห็นสีหน้าไม่พอใจของเด็กหญิงตัวน้อย เขาไม่รู้ว่าเธออยากหัวเราะหรือร้องไห้แทนที่จะตอบไอโนะ เขากลับสวนกลับด้วยคำถามอื่น “ทำไมหนูถึ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 324
ซาบริน่าไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรประโยคนั้นไม่มีเหตุผลเลย!เธอถามว่า “กำไลอะไรคะ? ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ คุณซื้อเสื้อผ้าให้ฉันแต่ไม่ได้ซื้อเครื่องประดับเลยนะ”เขาพยายามที่จะขู่กรรโชกเธอเหรอ?เธอไม่ได้ขโมยกำไลของเขามา!น้ำเสียงเยือกเย็นของเซบาสเตียนไม่เปลี่ยนไป “ฉันถามถึงกำไลเมื่อหกปีที่แล้ว!”สิ่งนี้ทำให้ซาบริน่าพูดไม่ออกก่อนจะออกมาจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้เมื่อหกปีที่แล้ว เธอได้ทิ้งกำไลนั้นไว้พร้อมกับร่างของป้าเกรซ ซาบริน่าอยากให้กำไลเป็นสัญลักษณ์แทนตัวเธอ ดังนั้น เธอจึงทิ้งมันไว้ที่นั่นเพื่อให้อยู่เป็นเพื่อนป้าเกรซ ในตอนนั้น มันคือสิ่งเดียวที่ซาบริน่าสามารถทำได้เพื่อเกรซหลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ซาบริน่ากล่าวว่า “ฉันคงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วถ้าคุณไม่ได้พูดขึ้นมา ฉันพยายามคืนให้คุณเมื่อหกปีที่แล้ว แต่ในตอนนั้นคุณไม่ยอมรับมันไว้ คุณบอกว่าฉันควรเป็นคนเก็บมันไว้เพราะแม่ของคุณให้ฉัน แล้วทำไมคุณถึงต้องการมันคืนในตอนนี้ล่ะ?”ในขณะนั้น เซบาสเตียนรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกซาบริน่าตำหนิและไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรแต่มันยังทำให้เขาโกรธอีกด้วย!ความเข้าใจผิดต่อเซบาสเตียนดูเหมือนจะเป็นงานอดิเรกของเธ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 325
เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวเลยจริง ๆ ในช่วงสองปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่เขตเมืองเคียร์ราย เธอตีกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแน่นอน ไอโนะเคยทะเลาะกับเด็กคนอื่น ๆ เท่านั้น เมื่อพวกเขาล้อเลียนเธอว่าไม่มีพ่อหรือดูถูกแม่ของเธอไอโนะจะเอาชนะเด็กคนอื่นอย่างกล้าหาญทุกครั้งหลังจากทะเลาะกับเด็กในโรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ เธอไปยั่วยุพวกผู้ใหญ่แล้วเหรอ?ซาบริน่าโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบโลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนขนาดไหน? มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กห้าขวบอย่างไอโนะจะเข้าใจได้อย่างแน่นอน ลูกของเธอยังเล็กอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าเธอจะดุร้ายหรือกล้าหาญแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะผู้ใหญ่ด้วยสติปัญญาหรือพละกำลังได้ซาบริน่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเป็นหลักเธอดุไปทางโทรศัพท์ “ไอโนะ! บอกเลยถ้าหนูทำร้ายผู้ใหญ่อีก แม่จะตีก้นหนูจนบวมเลย! แม่ไม่อยากเจอหนูอีกแล้ว!”ไอโนะตกใจกับคำพูดรุนแรงของแม่ของเธอจนถึงกับร้องไห้ออกมา เธอเช็ดจมูกขณะสะอื้นไห้ “แม่จ๋า หนูแค่อยากช่วยแม่...”“แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหนู แม่ไม่อยากให้หนูออกสร้างปัญหาข้างนอกนั่น!” ซาบริน่าดุเธออย่างเคร่งครัด เธอมักจะเข้มงวดกั
Latest chapter
