บทที่ 33

ชารอนรู้สึกราวกับหัวใจกำลังถูกบีบรัด เธอรีบหันหลังกลับไปเพื่อตามหาลูกชาย

ไซม่อนไม่คิดที่จะหยุดชารอนเลย ดวงตาของไซม่อนพลันเปลี่ยนเป็นความดำมืด ทันใดนั้น ไซม่อนก็เดินตามไป

ชารอนรีบวิ่งไปสถานที่ที่เด็กเรียนปลูกต้นไม้กัน มันอยู่ไม่ไกลนัก ทว่า น้อยคนนักที่จะเดินผ่านแถวนี้ เพราะมันเป็นพื้นที่ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยป่าไม้

“เซบาสเตียน? ลูกอยู่ที่ไหน?" ชารอนรีบเดินลงไปในโคลนพร้อมกับร่มในมือ เพราะตอนนี้ฝนกำลังตกหนัก

“เซบาสเตียน ตอบแม่สิลูก...” ชารอนแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ท่ามกลางสายฝนที่หนาเม็ด เธอไม่พบลูกชายเลย...

ตอนนี้เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว นอกจากนี้ เซบาสเตียนคือกำลังใจเดียวของชารอน ถ้าลูกชายหายไป ชีวิตของชารอนต้องพังไม่เป็นท่าแน่!

หลังจากนั้น ชารอนพลันลื่นล้มลงไปในโคลนอย่างน่าเขินอาย ทันทีที่ร่มในมือร่วงตกลงไปด้านข้าง น้ำฝนสุดเย็นยะเยือกก็โปรยปรายลงมาทั่วทั้งตัวชารอน ถึงกระนั้น เธอก็ยังพยายามลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับตะโกนเรียกลูกชายไปด้วย “เซบาสเตียน!”

ไซม่อนซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลหลังสังเกตเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตรงหน้า เขาขมวดคิ้วและก้าวเดินไปข้างหน้า แต่ทว่า โทรศัพท์ในกระเป๋าของไซม่อน