JAIRAH’S POV“Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!” “Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!” “Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!” “Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!” “Kaya namatay si Mama dahil sayo eh!” “Arrrgghhhh! Tama naaaa!” Hanggang ngayon ay paulit-ulit pa rin sa isip ko yung sinabi sa akin ni ate kanina.Alam kong namatay si Mama pero hindi ko alam ang dahilan ng pagkamatay niya dahil hindi naman sinasabi sa akin ni ate. Kapag tatanungin ko naman siya ay ayaw niyang sabihin o kaya naman iibahin niya ang usapan namin.All this time, ako pala may kasalanan ng lahat.Sana hindi lang niya ako pinanganak.Sana hindi lang niya ako pinili.Eh di sana hanggang ngayon buhay pa rin siya.Eh di sana hindi nahihirapan si a

JAIRAH’S POVTahimik na kapaligiran at preskong hangin.Huni  ng mga ibon na masarap pakinggan.Kasabay ng pagsikat ng araw.Napakagandang view nito.Pinikit ko ang mga mata ko para damhin ang masarap at malamig na simoy ng hangin.“Sumimasen.”(Sumimasen= Excuse me)Ay palaka!Napatingin naman ako sa nagsalita. Gwapong palaka naman nito.“Can you take us a picture?” dagdag pa niya.Englisherist si Kuya. Akala niya siguro pure Japanese rin ako.“Yes,” inabot naman niya ang camera niya sa akin at tinawag yung kasama niyang babae. Siguro girlfriend niya. Infairness, ang ganda. “One, two, three.” *click*“Another one. One, two, three.”*click*Lumapit ako sa kanila para ibalik na yung camera. “Thank you,” sabi ni girl. Nginitian ko na lang sila a

AGA’S POV*kring kring* *kring kring*Nagising ako bigla dahil sa nagriring ang phone ko. Nakapikit pa rin ako habang kinakapa ang side table ko. Sinagot ko ang tawag ng hindi tinitingnan kung sino ang natawag.“Hmmm?”“Good morning, Aga.”Napamulat ako ng mata at napatingin bigla sa phone ko para makita kung sino ang natawag.“Cass, good morning.”“Kakagising mo lang nho?”“Yes.”“Bumangon ka na dyan. Maaga pa pasok mo.”“Okay.”Walang gana kong sagot. Gusto ko lang siyang inisin.“Hindi ako naniniwalang babangon ka na.”Akala ko lang pala maiinis siya.“Sige na. Babangon na po.”“Good. Anong oras tayo magkikita?”“Magkikita? Wala naman tayong usapan di ba?”“Pero di ba kapag----“Pinutol ko ag

JAIRA’S POVMalapit na maghatinggabi at ngayon ako ay nanood ng movie sa Netflix. Kakatapos lang din tumawag sa akin ni Chandra. Nasa ospital pala sila ngayon dahil naaksidente ang boyfriend ng ate niya. Sayang nga raw kasi anniversary nila ngayon at may surprise silang ginawa para sa ate niya kaya lang epic.Gusto ko sana laksan pa ang volume nitong cellphone ko para maintindihan ko pinapanood ko kasi nasira earphone ko kaya lang baka marinig ni ate. Kakaiba kasi tenga nun kahit nasa ibaba lang kwarto nun, maririnig niya.Medyo okay na nga pala kami. Saktong pag-uwi ko kahapon, wala siya dito sa bahay. Kinabahan pa man din ako ng very very light akala ko may sermon na sasalubong sa akin pero wala pala, tahimik na bahay pala ang madadatnan ko.Nagsorry na siya sa akin pero hindi pa rin maalis sa akin na magtampo. Sakit kaya nung sampal lalo na yung katotohanang nalaman ko. Katotohanang ako pala ang may kasalanan kung bakit kami nawalan ng nanay.

JAIRAH’S POV   “Uy, gising na.”   “Hmmmm.”   “Gising na.”   “Maya, ate. 5 minutes.”   Aray ko naman. Ang sakit naman magyugyog ni ate. Parang hindi naman siya ganito manggising. Parang kamay ng lalaki.   “Ate, mamaya. 5 minutes, please.”   “Aray! Ang sakit mo mangurot ate.”   Pero pagtingin ko hindi si ate ang nasa harapan ko kaya napabangon ako bigla.   “M-multo!” sigaw ko.   “Huwag kang sumigaw. Hindi ako multo.”   “Kung hindi ka multo, sino ka?!” sigaw ko habang hawak ang unan ko na pwedeng panghampas sa kanya.   “Bilis mo naman makalimot,” sabay talikod at upo sa kama ko. Biglang nagtampo?   “Magtatanong ba ako kung alam ko,” pagtataray ko naman sa kanya. Umupo na ako ng ayos sa kama ko pero ma