"Siya si..." Nag-iisip si Simon kung paano siya ipapakilala."President Zachary, nakalimutan niyong isama ang female partner niyo," sabi ni Sharon, na pinipigilan, mayroong lungkot sa tono nito.Tumaas ang kilay ni Simon. "Female partner?""Papasukin mo siya," sabi ni Douglas.Ang bahagyang malamlam ngunit matalim na tingin ni Douglas ay sinimulang suriin si Sharon. Hindi pa siya nakakita ng babae katabi ng kaniyang anak sa matagal na panahon. 'Espesyal kaya ang babaeng ito?'Natuwa si Sharon nang makuha ang green light. Ngumiti siya at naglakad nang nakataas ang noo."Ikinagagalak ko kayong makilala, Director Zachary," magalang niyang bati rito. Tiningnan lamang siya nang mabuti ni Douglas. Kinabahan siya rito.Ibinaling niya ang tingin sa iba at napansin ang walang emosyong mga mata ni Simon na nakatitig sa kaniya. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso, iniwasan niya ang tingin nito. Hindi niya kayang salubungin ang mga mata nito.'Baka galit siya?'"Simon, siya ba

Kanina ay kaswal lamang na niyaya ni Sharon na sumayaw si Simon. Hindi niya inaasahang papayag ito.Sinong mag-aakala na siya, na nagkusang imbitahin siya, ay ang siyang sumusunod ngayon, pinapangunahan siya ng mga galaw ni Simon sa dance floor.Hindi niya namamalayang tanging ang lalaki lamang sa harapan niya ang kaniyang nakikita. Sa ilalim ng makinang na crystal lights, ang perpektong mukha ng lalaki ay mas lalo pang gumwapo.Para bang ang malalalim nitong mga mata ay mayroong mahika na dahilan ng pagka-akit niya rito.Kasama ng huling nota ng musika, natapos nila ang huling step. Ang mga braso nito ay nakapalibot sa kaniya, at nauwi siya sa yakap nito. Tumingala siya at tiningnan ang mga mata nito. Sa segundong iyon, nakalimutan niya ang lahat.Nang marinig ni Sharon ang palakpakan sa paligid ay doon lamang siya bumalik sa sarili. Hindi niya namamalayang umalis siya sa yakap nito.Yumuko siya. "Kukuha ako ng maiinom." Mabilis niyang nilisan ang dance floor.Tiningnan ni Sim

Buhat-buhat ni Simon si Sharon palabas ng hotel. Sa gabing iyon, umihip ang isang malamig na hangin. Kasunod nito, nanginig si Sharon sa naramdaman niyang lamig.Nabasa ang tela sa kaniyang dibdib dahil sa wine mula kay Sally. Basa rin ang kanyang buhok, at namantsahan ng butter ang kaniyang damit. Nahihiya siya sa itsura niya ngayon."Salamat, ibaba mo na ako," mahina niyang sabi.Sa sandaling iyon, isang kotse ang dumating ay tumigil sa harap nila.Ibinaba siya ni Simon. Nakita niyang namantsahan na rin ang western suit nito ng maraming butter, nahihiya siya rito. "Pasensya na, nadumihan ko ulit ang damit mo. Pwede mong hubarin na lang ang damit mo at lalabhan ko na lang?"Nanatiling tahimik si Simon at tiningnan lamang siya. Sa simula, nagtataka ito kung bakit siya nagpumiliy na maging partner niya para makapasok sa hotel. Akala nito noong una ay gagawa siya ng gulo. Walang duda, base sa nangyari, mukhang plano niya ngang sirain ang banquet. Ngunit sa huli ay napasama rin siya

Maagang bumangon si Sharon kinabukasan at naghanda ng almusal. Pagkatapos kumain kasabay ang anak at si Riley, bumaba na ang tatlo.Katulad ng nakasanayan, handa na si Riley na ihatid si Sebastian sa kindergarten bago ihatid si Sharon sa kumpanya at dumiretso naman sa kanyang trabaho.Nakalabas na ang tatlo ng condominium nang magsisismula ng magmaneho si Riley.Sa oras na iyon, biglang bumukas ang pinto ng isang itim na kotse na nakapark sa malapit. Mukhang mamahalin ang sasakyan, at nakitang pababa si Fiona mula sa kotse."Sharon," malamig na saad ni Fiona.Inangat ni Sharon ang ulo nang marinig ang kanyang pangalan. Nagulat siya nang makita si Fiona sa kanyang condominium nang ganito kaaga.Base sa agresibong personalidad ni Fiona, mukhang mayroong masamang mangyayari.Hindi hahayaan ni Sharon na malaman ni Fiona ang tungkol sa kanyang anak, kaya hinayaan niyang dalhin ni Riley ang anak niya sa kotse habang hinihintay niya si Sharon. Sinabi niya kay Riley na babalik rin siya.

Hindi na pinansin ni Sharon ang sugat niya sa hita dahil kailangan niyang magmadaling puntahan ang anak niya sa school. Tinawagan siya ng teacher ng anak niya at sinabing mayroong nakaaway ang anak niya sa school.Nang makita kung gaano siya natataranta, at hindi pa siya makagalaw nang maayos, inalok siya ni Simon na ihatid sa school.Kahit na hindi malala ang sugat niya, hindi pa rin siya makalakad mag-isa. Pagkarating sa school, nagdadalawang isip siya kung paano siya bababa sa kotse.Naglakad si Simon sa kabilang pinto ng kotse at inalok ang kaniyang kamay nang hindi nagsasalita. "Bumaba kana, aalalayan kita sa pagpasok."Tiningnan ni Sharon ang mahaba at malaking kamay ni Simon na nasa kaniyang harapan. Sa loob niya, nag-aalala siya sa kaniyang anak. Kaya hindi na siya nag-isip pa at inilagay ang kaniyang kamay sa palad ni Simon.Inalalayan siya ni Simon papunta sa opisina ng teacher. Pagkapasok nila sa pinto, nakita niya ang anak na nakatayo kasama ang isa pang batang lalaki.