••• NAGISING si Ember sa ingay na naririnig. Seems like may nagtatalo. Natigilan siya nang may mapagtanto. Hindi ba at namatay na siya kagabi? How come she's still alive? Wait- buhay pa nga ba siya? Baka naman afterlife na 'to? Wait ulit- normal bang may nagtatalo sa afterlife? Inilibot niya ang paningin sa kinaroroonan. She's in room which is designed with white and color coffee paint walls. Maging ang mga kurtina sa bintana ay mixed white and coffee ang color. It's cool and cozy but it somewhat gives off a sinister aura. "Take her home, Ardin. Alam mong isa sa ipinagbabawal na batas ng mga taong-lobo ang masangkot sa witches na hindi kasama sa coven! Pinagbigyan lang kita dahil nakita ko ang desperasyon mong iligtas siya. Naranasan ko na 'yan at tinulungan mo'ko kaya ibinalik ko lang ang kabutihang-loob mo. Sasapit na ang umaga, babalik na ang Beta at ang pack. Kailangan ko nang maghanda." Anang isang boses ng babae. Nanggagaling ito sa labas lamang ng silid. "Pero isa ka ring wit

••• NAPATITIG si Amara kay Ember. Kamukhang - kamukha nito si Selene na kaibigan niya. Ngunit ipinagtaka niyang hindi ito tumanda kung ano ang hitsura nito dalawandaang taon mahigit ang nakalipas, ganoon pa rin ang mukha nito. Matagal na panahon na magmula ng makita niya ang inang si Desirina na tinatawag na Grandma ng babaeng nasa harap niya ngayon na may mukhang katulad ng kay Selene. “Where is my mother?” she asked but Ember didn’t answer. “You answer me first. Are you my mother?” Namayani ang katahimikan. Walang gustong sumagot sa tanong nila sa isa’t isa. Ember’s face got distorted as the pain got more excruciating. Napaluhod siya sa sahig habang sapo ang dibdib. The pain, this is the pain she felt just before she passed out a while ago. Dinaluhan siya ni Zey at ng babaeng may puting buhok. “What’s wrong? May masakit ba sa’yo?” “A-Answer my question, L-Lady.” Hirap na hirap na saad ni Ember. Gustong-guto na niyang pumikit at magpahinga mula sa sakit ng dibdib na nararamda

EMBER heaved a deep sigh. Hinahaplos niya ang singsing na bigay sa kaniya ni Amara. Kasalukuyan silang nasa salas ng Manor at nakatipon ang lahat ng nasa Coven. “Ember..” Zey hugged her and she hugged her back. “Take care. Huwag na huwag kang lalayo sa Alpha.He’s your protection.” She nodded her head. Kinakabahan siya. Hindi niya alam ang mangyayari, shit. Something’s blocking her vision. Nang kumalas sila sa yakap ay namataan niya si Ardin. Nakatayo ito sa ibaba ng hagdanan at nakatingin lamang sa kaniya. Hindi niya mabasa ang ekspresyon nito dahil blanko ang mukha nito. She started to walk towards her. And as soon as she’s only a few meters away from Ardin, Ember clutched her chest where her heart lays. She can feel pain. Not like the pain she’s going through with the Alpha. This pain… it’s the same pain she felt when her Grandma died. It feels like a thousands of needle is piercing through her system. And she can’t refuse but to cry it out. It’s just that, it’s so painful.. and he