Chapter 20“Ate Chloe!” pagtawag sa 'kin ni Clein. “Magmo-mall po tayo?” Tumango ako nginitian siya. “Oo. Kaya magbihis ka na riyan.” “Sige po!” Today is Saturday, day off ko sa café kaya balak kong ipasyal si Clein sa mall. Hindi na kasi nakakalabas ang kapatid ko. At isa pa, gusto ko siyang bilhan ng mga bagong damit at mga gamit. Gagamitin ko ang perang inihulog ni Cameron sa bangko para ngayong araw. Iisipin ko na lang na ito ang bunga ng pananakit ng aking lalamunan. “Ate, nakaisip ka po bang lumipat tayo ng tirahan?” biglang tanong ni Clein mula sa loob ng kwarto. “Kasi po sa pagkakaalam ko, sa susunod sa taon ipapa-demolish po tayo rito sa eskwater para magtayo ng building.”Nangunot ang aking noo. “Kanino mo nalaman 'yan?” “Kay Aling Nancy!” he replied. “Nababahala na nga po sila, e. Walang

“De La Salle?” nakaawang ang labi kong sambit nang tumigil ang sasakyan sa parking lot ng De La Salle University. Nilingon ko si Cameron at natagpuan itong nagtatanggal na ng seatbelt. “C-Cameron. Masyadong mahal dito. Sa iba na lang.”    “Let's go.” He cocked his head; telling me to move.    Napasimangot ako at napilitang tanggalin ang aking seatbelt. Nauna siyang lumabas ng sasakyan at hindi ko alam kung bakit ngunit nakaramdam ako ng kaginhawaan. Nakaka-suffocate ang presensiya niya. Nakakakaba na hindi ko maintindihan.    But the erratic beat of my heart came back to life when he opened the door beside me. Napaawang ang aking labi. Hindi ko alam na nagbubukas siya ng pinto ng iba. Kilala ko siya sa pagiging makasarili, e. Guguho na ba ang mundo o ano?   “Stop staring

Chapter 24Mariin kong pinikit ang aking mga mata. Gusto kong maiyak sa sobrang sakit ng pagitan ng aking hita. I tapped my legs and heaved a deep sigh. It's already ten in the evening, at wala na akong planong pumasok bilang janitress sa building ni Cameron. Hindi ko na kayang maglakad, at hindi ko na kaya pang gumalaw. Para akong na-paralyze.  He didn't even consider na virgin ako. After that rounds in the sofa, he took me on the floor, too. Pati na rin sa mesa ng kaniyang opisina. He's harsh and rough, but I can't deny he's good. Hindi ko lubusang maisip na si Cameron Ferrell ang unang makakabiyak sa perlas na kinaiingatan ko. The man who made me a woman was Cameron Ferrell, how fantastic is that? Ni minsan ay hindi ko naisip na makasalubong ko siya ng landas. Bigla tuloy anong napaisip tungkol sa magiging asawa ako...o magkakaasawa nga ba ako. Hindi ko na alam. Minsan l

Chapter 26 “You both seems like enjoying the night. I hope you wont mind if I'll tag along.”  Sabay naming nilingon ang nagsalita at napaawang ang aking labi.  Akala ko nasa Baguio siya? Bago pa ako makapagsalita ay naunahan na ako ni Hector. “Sure, Mr. Ferrell.”  Nagulat ako nang maghila ng upuan si Cameron sa 'king gilid at umupo sa 'king tabi. Nagtataka ko siyang tinignan. He's wearing a leather black jacket and black pants. Magulo ang buhok nito at kita ko ang butil ng pawis sa kaniyang sintido. “Akala ko nasa Baguio ka?” I asked. “Anong ginagawa mo rito?”  I saw how he clenched his jaw wh

“Alam mo, konting-konti na lang, matitiris na kita,” wika ni Madam Julia. “Inaaya mo akong lumabas pero heto ka, hindi nagsasalita. Dae, isang kembot na lang 'yung burger mo lalangawin na.”    Humugot ako ng malalim na hininga at mariing pinikit ang aking mga mata. Day ko ngayon sa café kaya't inaya ko si Madam Julia na lumabas. Si Clein naman busy sa paggawa ng kaniyang mga assesments kaya't hindi ko na dinestorbo. Pinaglutuan ko na lang siya ng makakain kung sakalin matagalan ako sa pag-uwi.    “Si Papa,” I whispered. “Nagpakita siya sa 'kin nung nagdaang gabi.”    Suminghap ito. “Totoo? Akala ko ba nasa New Zealand and father mo? Oh, tapos? Kinamusta ka ba niya? Ano?”    I bit my lower lip. “He did. Nagtanong din siya tungkol kay Clein.”