Jake's POVI don't know much about love. I was a newbie. I didn't know how to handle a relationship. I was always conscious if I was doing the right way or not. And sometimes, I don't find myself being head over heels to someone, and yet I do. I know that I am ruthless and dangerous. I don't have a heart to any other people. If I would kill, I wouldn't hesitate to do it. But I know my limit. I don't just kill someone because I want to and I also need to consider the rules of Voltzki House as well as the Organizaçion. Pero hindi ko maintindihan ang sarili ko nang mandilim ang paningin ko kay Allison nang oras na nasa rooftop kami. I couldn't hold on! I couldn't stop my self! My anger had taken over me and at that moment, I felt like no one could ever stop me from hurting that girl! She's my friend, yes but I couldn't take her saying bad things to Ash! More on in front of my family! And much more in front of me!"Don't...you...ever...try..." I darkly told her. I held her jaw and nec
Ash's POV"Oh anyare sa'yo?" Hindi ko pinansin si Gizelle at Jessica. Dumeretso ako sa upuan ko at saka roon nagmukmok. It's been a week since Jake and I broke up. Hindi naging madali sa akin noong una pero sa mga sumunod na araw, I finally learned to accept it. Isa pa, hindi naman kami nag-break ng may sama ng loob sa isa't-isa. But of course, it was still painful for me. Ito ang unang beses kong makipag-relasyon. This is also the first time I fell in love. Of course, may mga nagugustuhan na rin akong iba noon pa pero iba itong nararamdaman ko kay Jake. It's beyond crush. And I know for sure that it's love. Naramdaman ko ang pag-upo ng dalawa sa katabing upuan ko. Magkakatabi lang kami ng mga chairs kaya naman ramdam ko talaga nang naupo sila."Psst," sabay kalabit sa balikat ko. "Ano ba, inaantok ako," palusot ko. I heard them laugh and that made me look at them. Tiningnan ko sila nang masama pero tumawa lang sila. Gizelle then bumped my shoulder. "Ano bang meron? Hindi ka nama
Jake's POVWala na akong ibang hihilingin pa sa buhay ko. I am with my lovely wife. My dream. My daughter. The twins needed to go back to Spain because I already passed the throne to them. They aren't my real sons yes but they deserve it. At alam kong mapro-protektahan nila ito nang maayos. And its legacy will always be its legacy. Its principle will be always there to guide them. And we're just here to give them advice. "Daddy, does it look good?" Napalingon ako kay Snow nang itanong niya iyon. Hindi ko maiwasang mangiti nang makitang suot niya ang regalo ko sa kanyang unicorn-themed na costume dress. Lumapit ako sa kanya at lumuhod para maglevel ang mga mata namin."Yes, honey. You look beautiful," I chuckled. "Where's your mommy?"Ngumiti siya sa akin. "Nagbibihis pa, dad." Tumingin ako sa taas ng hagdan bago nagpasyang puntahan na siya roon. "Stay with Manang for a while hmmm? I'll just look for your mommy."She happily nodded her head at me then went to the kitchen, where Manan
Napalunok ako habang pinapanood ang lalaking dating nagmamahal sa akin na ikasal sa ibang babae. Ilang ulit ko nang naitanong sa sarili ko kung bakit? Bakit niya ako niloko? He promised me marriage... and yet he left me. Ako ang pinangakuan pero hindi pinakasalan. Kanina pa ako nakatayo rito sa labas. Nanginginig ang mga tuhod ko habang nakikita silang nagkakasiyahan. Hindi ko matanggap na masaya siya! He should be hurt! Dahil nasasaktan ako! At hindi ko matanggap na ako lang ang nasasaktan habang siya ay masaya!I've questioned myself many times. Ano bang mali sa akin? Bakit ako pinagpalit? Binigay ko naman ang lahat sa kanya... pero parang kulang pa rin... dahil pinagpalit niya pa rin ako.I gathered all my remaining strength and finally showed up.All eyes looked at me as I walk through their backyard. Despite the pain and betrayal I'm feeling, I smiled. I know that all their eyes are on me now."Who is she?""Hmmm, she's familiar,""She was Jake's date in his last event!""Iyong
"Always put in your mind the reasons why we're doing these—helping other people, giving them their needs, and providing everything we can to make their life be more comfortable... for them." Tiningnan niya kami nang isa-isa at saka tinanguan. This is how I see my life—meaningful. Ang makatulong sa ibang taong nangangailangan ang isa sa mga gusto kong gawin. Ganon naman talaga 'di ba. When you have the means of helping other people, you must help them without expecting in return. "Ash, sabay tayong umuwi huh? Ayusin ko lang ang mga gamit ko." ani Gizelle. Ito na ang ika-labing buwan ko rito sa organisasyong ito. At sa loob ng limang buwang iyon, naging malapit na rin ang loob ko sa ibang mga miyembro nito kagaya na lamang ni Gizelle. Tumango ako sa kanya at dumiretso na sa mga gamit ko upang mag-ayos na rin. Katatapos lang naming magbigay ng mga medicines and ready-to-eat foods sa mga taong nakatira sa lansangan. I want to give them a house that they can live with. But I don't have
"Hoy Ash, kanina ka pa tulala riyan. Kanina pa ako talak nang talak dito 'di ka naman nakikinig. Iniisip mo pa rin ba yung kahapon?" Napalingon ako kay Gizelle na malungkot na nakitingin sa akin."Of course not, I'm not just really in the mood to talk." I lied. Napangiwi siya dahil sa naging sagot ko. Well, I'm not talking because I'm not in the mood to do so. Ewan ko ba. Simula nang nangyari kahapon nawalan na ako ng gana. "Buti pa bumalik na tayo patapos na rin ang break natin." aya ni Gizelle.Tinapon lang namin ang plastics ng mga pagkain namin at saka kami dumeretso sa organisasyon. Bawat linggo may mga donations na dumarating sa organisasyon at bawat linggo rin namin itong hinahanda bago ipamigay."Gizelle, pabilang naman nitong mga canned foods para mahati na natin kung ilang canned foods ang ibibigay sa bawat isa." ani Joy, isa sa mga kasama naming volunteers.Gizelle frowned because of Joy's order. Ewan ko ba rito kay Gizelle. Pagkapasok ko pa lang rito ay hindi na talaga ma
Sunod-sunod ang naging bati sa kanya ng mga bisita pagpasok namin sa kanyang tahanan. His house is as big as the mansions I'm seeing in the movies. Tumingin ako sa katabi ko na hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang pakikipag-usap sa kanyang mga bisita. Kanina pa ako nakatayo sa gilid niya pero hanggang ngayon ay wala pa ring nakapapansin sa akin. Jake took a glance at me and held my hand. "Tita Helen, this is Ash my date for tonight," Pagpapakilala sa akin ng lalaki. Umismid ang isang babaeng batid kong kanyang tinawag kanina. "She's currently taking Business Management in TSU." Pagmamalaki niya pa ngunit tila walang talab ito sa mga kaharap namin.He excused himself for a while when someone talks to him. Binigyan ko ang kaharap namin ng aking pinakamagandang ngiti at saka inilahad ang aking kamay. "Hi po, uhmm I'm Ash po and I am currently taking up Busin-" Saad ko na agad pinutol ng 'di ko kilalang matandang babae."Paulit-ulit ka? Jake already introduced you. We don't need to hear
Yumayakap ang malamig na simoy ng hangin sa aking balat. I closed my eyes as I feel the coldness touches my skin. I breathed in and out deeply. Inilagay ko ang aking dalawang kamay sa mainit na tasa na nasa aking harapan. Sumimsim ako nang kaunti sa aking mainit na kape.Whenever I can't sleep, I just get myself a coffee and feel the cold breeze in the middle of the night. Tumingin ako sa langit na punong-puno ng mga butuin. This is the life I wanted and dreamt for. A peaceful life. But I know that when the morning comes, everything will be back to normal. A stressful life and noisy people. Sometimes I wonder, if everyone was given the privelege to choose the kind of life and family that they live with, would evereyone be at right hands and right path? But if I was given a chance? I think...I will never choose another family to live with...because the family I have in this lifetime, is beyond astonishing and amazing. I might feel unfortunate sometimes but I would always tell myself