Hindi ko alam na may magbabago pala. Hindi ko alam na kahit pala ang mga taong tinuring mo ng pahinga, mag-iiba. Hindi ko alam kung bakit siya nagbago. Kung bakit nagbago ang pakikitungo niya sa akin. He said that Xaira is just a friend. Hindi ko siya dapat pagselosan dahil magkaibigan lang sila. He said they're friends yet they don't act like one. They acted like they were lovers. Idiots! "Eros." I called him. Nakaakbay ito kay Xaira habang nakaupo sila sa sofa. Nilingon ako nito ng nakakunot ang noo. I know that my eyes were swollen but I don't care. "Pwede ba tayong mag-usap?""Yeah. What is it?" tanong nito habang nakataas ang kilay. Parang kinurot ang puso ko sa malamig niyang tugon. "Say it."Napatingin ako kay Xaira na nakatitig sa akin. "Sa labas sana,"Napipilitan itong tumayo. Nginitian niya muna si Xaira bago magpaumunang maglakad sa labas. Napatingin ako kay Keo at Andrei na nakakunot ang noong pinapanood kami. "Ano 'yon?" walang ganang tanong nito nang makarating kami
I woke up, feeling weak. Kahit medyo nahihilo ay bumaba ako. Kailangan ko pang magluto ng breakfast. I should do my work instead of resting. Medyo ayos na rin naman ako, it's just that, I'm a little bit dizzy.Pagbaba ko, wala pang tao sa sala. Siguro ay natutulog pa. Hindi ko alam kung umuwi ba si Xaira sa kanila. Baka dito na rin iyon natulog... sa tabi ni Eros.Kinagat ko ang labi at winaksi ang naiisip. Hindi dapat ako mag-isip ng kung ano-ano, baka mas lalo akong mahilo at sumakit pa ang ulo ko. Kailangan ko pa namang pumasok ngayon sa flower shop dahil walang katulong si ate Wena.Nagsaing ako ng kanin bago naupo sa silya. Hinilot-hilot ko ang sintido ko. Ano ba 'to? Bakit mas lalo akong nahihilo?"Ayos ka lang?" narinig ko ang boses ni Keo. Nag-angat ako ng tingin at tipid na ngumiti. "Okay lang ako." Naglakad ito patungo sa ref at uminom ng tubig. Nakatingin lang ako sa kaniya nang lumapit ito sa akin. Nanlaki ang mata ko nang hipuin nito ang aking noo."Mabuti naman at buma
The first thing I did when we arrived at Eros' house was to pack my things. Since, wala naman akong masyadong damit, magaan lang ang itim na backpack ko. Nagpaalam na ako kay ate Wena kahapon. She hugged me and even gave my salary. I'm relieved she understands me. Kinuha ko ang wedding gown ko na sira-sira na. I stared at it for a moment. When I get back, I know the wedding will continue. Hindi ko alam kung handa ba ako o ano. Wala na akong pakealam kung anong mangyari pagkarating ko roon. As in, wala na akong maramdamang kahit ano. Ni hindi ko man lang naisip ang magiging reaksyon ng mga magulang ko. I felt numb. Maayos kong tinupi ang wedding gown ko at pinasok sa bag kasama iyong boots na suot ko no'n. Pagkatapos, humiga ako sa kama. Bukas na bukas din, aalis na ako. "Good morning, Aza." Andrei greeted me with his usual smile. He's preparing food. "Maupo ka. Kaunti na lang, matatapos na 'to."Sinunod ko ang utos niya. "Bakit ikaw ang nagluluto?""Tulog pa si Keo e. Gutom na 'k
I kept on looking at Brian with my annoyed face. We have a dinner at our house together with our parents. I can't even hit him in the face because my father is here. Nakakainis lang ang mga ngisi niya! He keeps on teasing me with those smirks! So annoying! Masama ang pinukol kong tingin sa kaniya na nasa harapan ko ngayon. "Stop messing with me," I mouthed. Ang ngisi niya ay napalitan ng isang matamis na ngiti. Doon ako tuluyang napatigil. Wait! May kamukha siya! Kumunot ang noo ko at bahagyang natigilan para mag-isip. Saan ko nga ba nakita ang mga ngiting iyon? It looks familiar. Mas lalo siyang napangiti kaya nawala ang mata niya. Even his eyes were familiar. Singkit! At may biloy rin siya sa pisnge! Wait. Nakikita ko ba si Eros sa kaniya? Nanlaki ang mata ko at mabilis na umiling-iling. No! It can't be! Magkaiba sila! Mahal ko 'yong isa, tapos siya hindi! Luh? Saan ko nakuha 'yong ganu'n? "How are you, dear?" nabaling sa mama ni Brian ang paningin ko. She's smiling at me sw
.*Eros' Point of View*. "Broken si pare." tinawanan ako ni Yuro. "Paano, iniwan ba naman ni Xaira sa ere." I rolled my eyes on them. "Desisyon namin 'yon. Tumigil kang epal ka," They laughed. Tinulungan pa akong ubusin ang nilalaklak kong tequila. Ang ending, napagalitan kaming lima ni mommy. What do we expect? Inubos ba naman namin ang alak sa island counter ng bahay. "Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig~" siniko ko si Andrei. Bigla-bigla ba namang kumanta nang makasalubong namin si Xaira. "Hi, Xai, pwede ba raw comeback sabi ni Eros." Xaira laughed. "Sawa na 'ko sa kaniya, Drei. Hard pass." I raised my left brow. "Excuse me?" Nakakunot na ang noo ko rito pero si Andrei nagawa pang humalakhak. Sinapak ko tuloy nang makaalis ang babae. "Andrei! Eros! Hali na kayo! Hinahanap na kayo ni coach." Luke yelled. Practice na naman. Intramurals is coming
Staring at people eating their meals with a smile on their face feels great. Sometimes in our life, when we feel lost and unhappy, food is the thing that comforts us. That's why I thought of a unique name for my restaurant. "Zara's Solace." I whispered. "Magandang umaga, chef." bati ng mga empleyado ko pagkapasok ko pa lang ng resto.May mangilan-ngilan nang kumakain doon kahit maaga pa. Mabuti na nga lang at mabilis kumilos si Chef Aris pagdating sa pagluluto ng pagkain ng mga orders kahit wala ako. Usually, pagwala ako, si Chef Aris ang gumagawa ng lahat. Sa pagbubukas ng resto, pagluluto ng orders, at pagiging manager dito. Pinagkatiwalaan ko siya dahil katiwa-tiwala naman siya. "Good morning, chef." bati ko rito nang madatnan siya sa kusina.He's 5 years older than me. He looks intimidating but he's kind. Batak na batak ang katawan nito sa suot na uniform dahil nagwo-work out siya palagi. Minsan nga sumasabay ako sa kaniya mag-gym. "Good morning." tipid na sagot niya. Nagtung
I relaxed myself in the jacuzzi as I remembered the scenario earlier. After Eros assumed that I married Brian, he left. Si Xaira na nga lang ang kumuha ng hard hat para sa akin dahil umalis ang lalaki. Was that how an engineer act in front of his client? Hindi man lang nag-abalang i-tour ako sa patapos ng restaurant. So unprofessional! Ako na lang ang nag-adjust lalo pa't sabi ni Xaira na may importante raw itong gagawin. Sumimsim ako sa kopita na may lamang apple juice. So they're really together huh? Kahit na napatawad ko na sila, hindi ko pa rin maiwasang masaktan. Aaminin ko, hindi pa ako nakapag-move on kay Eros. I just can't. Sobra ata akong nahulog sa kaniya na kahit sa isang taon na lumipas, hindi ko magawang makalimutan ang nararamdaman ko para sa kaniya. He was my comfort zone, how can I move on that easily? Just by looking at him earlier made my heart at peace. At the same time, hurt.
I looked at myself in the mirror. Tinitingnan ko kung anong damit ba ang bagay sa akin. Pupunta ako ngayon sa restaurant ko para tingnan iyon. Bored din kasi kung palagi lang ako rito sa hotel room ko. Itinapat ko sa katawan ko iyong sleeveless dress na hanggang ibabaw ng tuhod ko. What if ito na lang? Napakunot ang noo ko at naibaba ang kamay nang may mapagtanto. Bakit ba ako namimili ng damit? Pwede namang magsuot na lang ako ng oversized shirt. Napayuko ang ulo ko. Ayaw ko mang aminin sa sarili ko pero alam ko kung ano ang dahilan. Nagpapaganda ako para kay.. Eros. Inangat ko ulit ang ulo at itinuro ang mukha sa salamin. "Alam mo ng may girlfriend iyong tao pero nagpapapansin ka pa rin? Tanga ka ba ha?!" dinuro ko ang salamin. "'Tsaka bakit ka naman magpapaganda kung maganda ka naman na?" Tumango-tango ako. "Tama! Maganda na ako. I am beautiful in my own way!" parang tanga kong tinapik ang sariling balikat. I still wore that dress for myself. Magpapaganda ako para sa