I woke up, feeling weak. Kahit medyo nahihilo ay bumaba ako. Kailangan ko pang magluto ng breakfast. I should do my work instead of resting. Medyo ayos na rin naman ako, it's just that, I'm a little bit dizzy.Pagbaba ko, wala pang tao sa sala. Siguro ay natutulog pa. Hindi ko alam kung umuwi ba si Xaira sa kanila. Baka dito na rin iyon natulog... sa tabi ni Eros.Kinagat ko ang labi at winaksi ang naiisip. Hindi dapat ako mag-isip ng kung ano-ano, baka mas lalo akong mahilo at sumakit pa ang ulo ko. Kailangan ko pa namang pumasok ngayon sa flower shop dahil walang katulong si ate Wena.Nagsaing ako ng kanin bago naupo sa silya. Hinilot-hilot ko ang sintido ko. Ano ba 'to? Bakit mas lalo akong nahihilo?"Ayos ka lang?" narinig ko ang boses ni Keo. Nag-angat ako ng tingin at tipid na ngumiti. "Okay lang ako." Naglakad ito patungo sa ref at uminom ng tubig. Nakatingin lang ako sa kaniya nang lumapit ito sa akin. Nanlaki ang mata ko nang hipuin nito ang aking noo."Mabuti naman at buma
The first thing I did when we arrived at Eros' house was to pack my things. Since, wala naman akong masyadong damit, magaan lang ang itim na backpack ko. Nagpaalam na ako kay ate Wena kahapon. She hugged me and even gave my salary. I'm relieved she understands me. Kinuha ko ang wedding gown ko na sira-sira na. I stared at it for a moment. When I get back, I know the wedding will continue. Hindi ko alam kung handa ba ako o ano. Wala na akong pakealam kung anong mangyari pagkarating ko roon. As in, wala na akong maramdamang kahit ano. Ni hindi ko man lang naisip ang magiging reaksyon ng mga magulang ko. I felt numb. Maayos kong tinupi ang wedding gown ko at pinasok sa bag kasama iyong boots na suot ko no'n. Pagkatapos, humiga ako sa kama. Bukas na bukas din, aalis na ako. "Good morning, Aza." Andrei greeted me with his usual smile. He's preparing food. "Maupo ka. Kaunti na lang, matatapos na 'to."Sinunod ko ang utos niya. "Bakit ikaw ang nagluluto?""Tulog pa si Keo e. Gutom na 'k
I kept on looking at Brian with my annoyed face. We have a dinner at our house together with our parents. I can't even hit him in the face because my father is here. Nakakainis lang ang mga ngisi niya! He keeps on teasing me with those smirks! So annoying! Masama ang pinukol kong tingin sa kaniya na nasa harapan ko ngayon. "Stop messing with me," I mouthed. Ang ngisi niya ay napalitan ng isang matamis na ngiti. Doon ako tuluyang napatigil. Wait! May kamukha siya! Kumunot ang noo ko at bahagyang natigilan para mag-isip. Saan ko nga ba nakita ang mga ngiting iyon? It looks familiar. Mas lalo siyang napangiti kaya nawala ang mata niya. Even his eyes were familiar. Singkit! At may biloy rin siya sa pisnge! Wait. Nakikita ko ba si Eros sa kaniya? Nanlaki ang mata ko at mabilis na umiling-iling. No! It can't be! Magkaiba sila! Mahal ko 'yong isa, tapos siya hindi! Luh? Saan ko nakuha 'yong ganu'n? "How are you, dear?" nabaling sa mama ni Brian ang paningin ko. She's smiling at me sw
.*Eros' Point of View*. "Broken si pare." tinawanan ako ni Yuro. "Paano, iniwan ba naman ni Xaira sa ere." I rolled my eyes on them. "Desisyon namin 'yon. Tumigil kang epal ka," They laughed. Tinulungan pa akong ubusin ang nilalaklak kong tequila. Ang ending, napagalitan kaming lima ni mommy. What do we expect? Inubos ba naman namin ang alak sa island counter ng bahay. "Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig~" siniko ko si Andrei. Bigla-bigla ba namang kumanta nang makasalubong namin si Xaira. "Hi, Xai, pwede ba raw comeback sabi ni Eros." Xaira laughed. "Sawa na 'ko sa kaniya, Drei. Hard pass." I raised my left brow. "Excuse me?" Nakakunot na ang noo ko rito pero si Andrei nagawa pang humalakhak. Sinapak ko tuloy nang makaalis ang babae. "Andrei! Eros! Hali na kayo! Hinahanap na kayo ni coach." Luke yelled. Practice na naman. Intramurals is coming
Staring at people eating their meals with a smile on their face feels great. Sometimes in our life, when we feel lost and unhappy, food is the thing that comforts us. That's why I thought of a unique name for my restaurant. "Zara's Solace." I whispered. "Magandang umaga, chef." bati ng mga empleyado ko pagkapasok ko pa lang ng resto.May mangilan-ngilan nang kumakain doon kahit maaga pa. Mabuti na nga lang at mabilis kumilos si Chef Aris pagdating sa pagluluto ng pagkain ng mga orders kahit wala ako. Usually, pagwala ako, si Chef Aris ang gumagawa ng lahat. Sa pagbubukas ng resto, pagluluto ng orders, at pagiging manager dito. Pinagkatiwalaan ko siya dahil katiwa-tiwala naman siya. "Good morning, chef." bati ko rito nang madatnan siya sa kusina.He's 5 years older than me. He looks intimidating but he's kind. Batak na batak ang katawan nito sa suot na uniform dahil nagwo-work out siya palagi. Minsan nga sumasabay ako sa kaniya mag-gym. "Good morning." tipid na sagot niya. Nagtung
"Dad, how many times do I have to tell you that I would never marry that guy named Brian and will never be!?" my voice raised. Hindi pa ako nag-taas ng boses sa mga magulang ko pero ngayon, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Paano ba naman kasi, i-arrange marriage ba daw ako sa Brian na 'yon dahil may utang na loob sila sa pamilyang iyon? How dare them for forcing me to marry Brian for the sake of their 'utang na loob?' Just wow! Sinali pa talaga ako! "Lower your voice, Azara! Don't make me mad!" my father's voice roared making me roll my eyes. "How dare you for doing this! How dare you for deciding whom I'll marry! And lastly, how dare you for controlling my whole life!" I shouted at the top of my lungs. I clenched my fists while looking at my parents. "Alam niyo ba kung ano ang pakiramdam ng kino-control ng sariling mga magulang? Alam niyo ba kung ano ang pakiramdam ng hindi maka-gawa ng sariling desisyon? Para akong ibon na nakakulong sa isang hawla! Gustong-gusto kong makala
Nagising ako nang may maramdamang kung anong malambot sa labi ko. Napamulat ako ng mata at napaubo ng tubig. Napatigil lang nang may magsalita."Mabuti at gising ka na." baritonong saad nang isang lalaki. Nang mag-angat ako ng tingin ay nanlaki ang mata ko ng mapamilyaran ang mukha nito, hindi ko nga lang matandaan kung saan ko siya nakita. Maputi ang kaniyang balat, may magandang pangangatawan, magandang hugis ng panga, makapal na kilay, matangos na ilong at manipis ngunit mapulang labi. Ang style ng kaniyang buhok ay katulad ng mga koreanong nakikita ko sa tv. Ang kaniyang asul at singkit na mata ay bahagyang natatabunan ng kaniyang bangs na basa. All I can say is, he's so handsome and hot. Kahit sinong babae na makakakita sa kaniya ay mapapanganga, maliban sa akin. Gwapo siya ngunit hindi ako basta-bastang naa-attract sa panlabas na anyo, kaya nga wala akong naging boyfriend dahil ang papangit ng mga ugali ng mga lalaking gustong manligaw sa akin. That's why I have the reason to
Walang nagawa si Eros kun'di ang ampunin ako. Ano nga bang magagawa niya sa kakulitan ko hindi ba? Hindi sa nagmamayabang ako pero sa dalawampu't tatlong pagka-buhay ko sa mundong ito ay wala pang tumanggi sa akin maliban sa masungit na lalaking nakapamulsa ngayon habang naglalakad. Psh. "Hoy, sungit! Hintayin mo 'ko—! Aray, bwesit na 'to!" gague! Ang sakit ng paa ko. Walang hiyang batong 'to! Sa inis ay sinipa ko iyon kaya malapit matamaan si Eros. Buti na nga lang at malapit sa paa niya lang nag-landing ang bato. Phew! Muntik na ako do'n ah! "Pag ako talaga natamaan, humanda ka!" banta nito kaya nanlaki ang dalawang magaganda kong mata. Hala! How did he know? Nakatalikod kaya siya! Humarap siya sa akin at tinaasan ako ng kilay. "Instinct." mayabang nitong sagot na para bang nabasa niya ang tanong sa isip ko. "Edi wow," bulong ko. "Bilisan mo. Lumalalim na ang gabi, may nanghahablot pa naman dito bigla-bigla." dahil sa sinabi niya ay napatakbo ako palapit at hinawakan siya ng ma