Jarred
"Hah!" Singhap na sabi ko na napabalikwas ng bangon. Muli ko na naman napanaginipan ang tungkol sa dalawang magakasintahang sinawing palad ang kanilang marubdob na pagmamahalan sa mga naunang panahon.Parati ko nang napanaginipan ang tungkol doon. At ewan kung bakit ganito ang pakiramdam ko sa tuwing napapanaginipan ko iyon. Parang ako talaga kasi si Eric John. Ramdam ko ang tila napakalaking koneksiyon ko sa buhay ng mga ito.Feeling ko pa nga, sa tuwing nananaginip ako ng ganoon ay parang pati puso ko at katawan ay nagreresponse sa reaksiyon ng tauhan sa panaginip na iyon.Tiningnan ko saglit ang orasang nakadisplay sa upper left wall ng kwarto ko.It was late six in the morning. Time to wake up on my bed.'Hay! Lunes na naman. Oras na naman para pumasok sa school.'Reklamo ng sarili kong isip. Pagkatapos ay isang maikling sandali upang mag inat dahil parang nakusot masyado ang mga buto dahil sa nakabaluktot na ayos ng pagkakahiga ko sa kama buong gabi.Sobrang maginaw ng gabing iyon.Siguro ay dala lang iyon ng panaka-nakang pag -ulan.Usually, 'pag ganitong umuulan, masarap matulog pa.Kaya lang ay Monday ngayon at pagagalitan ako ng Mommy at Daddy ko kapag nag-absent ako.Minadali kong niligpit ang aking higaan at tumungo ng banyo. Sa aking paglabas sa kusina ay nadatnan ko ang aking Mommy na bising-bisi sa pagluluto ng agahan namin."O gising ka na pala?" bungad ni Mom nang mapansin ako. Nagmano muna ako bago tumuloy sa lababo.
Hinanap ko saglit ang toothbrush ko."Bilisan mo riyan at magtimpla ka na lang ng kape mo." Narinig kong wika ni Mom sa akin habang patuloy lang ito sa pagpiprito ng isdang bangus at sunny side up na itlog na may kasamang pork tocino.Matapos kong makapag sepilyo ay tumungo na ako sa aming maikling mesa at pumuwesto.Makikita sa ibabaw ng mesa ang sari-saring mga prutas tulad ng saging, papaya at pinya at iba pa na pawang inani galing pa sa kanilang Fruit Plantation ng aming pamilya.Araw-araw ay kumpleto lagi sa prutas ang aming mesa.Kumuha ako ng tasa, sinalinan ito ng tubig at magtimpla ng aking kape.Wala kaming katulong dahil ayaw na nina Dad at Mom. Anang mga ito ay malaki na din ako at pinapractise nila akong maging responsableng lalaki.Dahil mainit pa din ang kape, pinili ko munang magML.Nasa Epic I na din ako kung di lang minalas sa kakampi.Matapos makapagkape ay agad na din akong naligo.Nang ganap na tuyuin ang sarili ay di ko naiwasang sulyapan ang sarili sa isang mahabang salamin na nasa loob ko.Isang lalaking nagtataglay ng 5'6 na tangkad, maputi at makinis na balat na parang imported gayong di naman anak ng Fil-Am, at taglay ang gintong boses na namana pa sa Mommy Cherry Ann at sa dating sikat na bandista, Mr. Ian Fidel Villagracia na lalong nagpabango ng pangalan ko sa pinapasukang unibersidad.Dala ng kapilyuhan, inilock ko ang pinto at hinagod ang sarili sa mahabang salamin.Matapos tanggalin ang tuwalyang bukod tanging nagtatakip sa aking kahubaran, hinagod ko ng tingin ang sarili. Mula ulo pababa sa aking six pack abs at sa aking mahaba at matabang ano.Hindi ko naiwasang humanga sa sarili.Katatapos ko lang mag edad dise nuebe nakaraang araw.But I look so adorable and damn, so hot!Alam kong sinumang babaeng makita ako ngayon ay manlalamig ang tuhod na babagsak sa aking paanan o di kaya ay mabibigla sa taglay kong kagandahang lalaki.Kagandahan? mali yata naisip ko. Kakisigan I mean.Sa muling pagtik!tak!tik!tak! ng malakas na orasan na nakasabit sa wall ng aking kwarto ay naabisuhan ko ang sariling magmadali na.Hindi pwedeng malate ako sa klase ngayon.Tiyak na nag-aabang na naman ang mga kapwa ko Doctor in the future sa labas o sa loob man ng university.Ilang sandali pa ay papasok na ako ng school lulan ng kotseng minamaneho ng aming pogi at mabuting drayber na si Mang Diego._________MJ KRISELAMalapit lang ang school ko sa amin. Sa tantiya ko ay mga ilang metro lang ay bahay na namin agad.Hindi ko na kaylangang magsakay dahil malapit lang naman.'Tipid tipid din 'pag may time', Sabi ng isip kong napapangiti.Malayo pa ako ay tanaw ko na ang maraming kabataan na excited sa unang araw ng pasukan.Noon ay araw ng lunes, at lahat ng mag-aaral ng St. Luke University ng Las Piñas ay makikitang abala sa iba't ibang sulok.May mga naroong naguumpukan sa isang tabi habang panay ang daldal. May iba namang nandoon lang at nakamasid sa iba pang kasama.Tumuloy na siya papasok sa gate bago pa man siya tamaring pumasok.'Haha.Di joke lang.Siyempre papasok talaga siya, no matter what.'Para sa future o ito, kaya kahit tinatamad ako ay no choice pa din kundi ang pilitin ang sarili.
I was a girl of a dream. Bata pa lang ay pangarap ko nang maging titser sa isang sikat na unibersidad.Bale ang kursong balak ko talaga noon ay BS in Secondary Education.Ewan kung anong hangin ang umihip sa akin at ang napili kong kurso ay kursong Tourism.Hindi naman ligwak ang personality ko pagdating sa pagiging tour guide, or kahit sa pagiging flight attendant. Pasok na pasok din ang personality check ko sa pagiging cruise crew, if so ever na doon ko babagsak after ng graduate.Pero 'wag naman sana! Sino bang nakakaalam kung takot ako sa current?Excuse me, current di kuryent! Toinks. Nagbattle of the wise yata ang magkabilaang utak ko.I was a second year now and was about to chasing my journey for far and more.Sa tingin ko nga ay masyadong nagiging exciting ang bawat paglakad ng araw, as if may paa na ito ngayon.And I was near to our school room, and about to enter the door when suddenly..."Aghhh!" angil ko nang tumama ang tuhod ko sa semento.Lumikha iyon ng konting gasgas na mayamaya ay pinagmulan ng kirot.Kumalat din sa ground ang mga books na bitbit ko, not mentioned before.Hindi ko kasi napansing I was also carrying a books with me, as always. Haha!Tumingin ako sa paligid upang alamin kung may nakakakita ba sa aking pagkalinsad.Just a moment to saw Naomi and her happy tripper friends... o mas tamang sabihing trouble makers? No! Wrong term used!Mas bagay sa kanila ang mga eskandalosa o di kayay KSP, kulang sa pisikal na pagpapala I mean.Natawa ako sa sariling meaning ko sa KSP.Imagine niyo naman kasi, si Naomi, 4 ft tall, with a curly black hair, may 'di katangusang ilong, at taglay ang kulay ng pagiging sunog... ah este, kayumanggi what mean.Nakangiti lang ako habang nag-uumpisa nang tumayo.Nasa siko ko na ang mga libro at taas noong sinulyapan lang sila.Then only I realized na may balat ng saging sasemento na maaring dahilan kung bakit ako nadulas.Kinimkim ko na lang ang inis ko. Isang mapaklang ngiti ang ihinahabilin ko sa kanila the moment I passed along thier way.'May araw din kayo!' piping sabi ng utak ko. 'Wait for it, lalo ka na Naomi Baltazar."Masayang nagtatawanan ito kasama pa ang tatlo nitong kakulay ng balat, este kakapalang ng mukha.Medyo maputi si Claire at Prinzel. Pero si Georgia at Naomi, Hmmm... same color with same bitch looks!Ewan ko ba kung bakit laging ako ang trip ng mga ito.Sa dinami-dami ng mga colleagues ko, ako talaga ang punterya ng mga ito.A cause of insecurities?Wait! Wala naman yatang ikakaiinggit ang mga ito sa akin dahil hindi naman ako excellent achiever sa buong block at department nila in Tourism?Hindi din ako mayaman, di rin sikat?Maliban sa katotohananang...I am just a simple girl who just simply admire-Noon ako nakarinig ng tila kambing na tilian ng apat na kontrabida sa buhay ko dahil sa pagkakita sa isang sikat na personalidad.Sinundan naman iyon ng iba pang mga girls na akala mo ay made-deadbul na sa sobrang kilig.Humaging ang maitim at mahabang buhok ko sa aking ilong habang unti-unting nililingon ang pinagmumulan ng ingay ng mga parang pulutong na bubuyog.______JarredSumabog ang tila bombang pabango ko sa bawat daraanan. Pero hindi ako nakaDowny Mistique ha? O kahit anong Downy parfume collection.Sa bawat maraanan ko ay tila lumutang sa ulap ang mga girls na nakalanghap ng pambihirang cologne ko.A perfume that never die!Tapos ay susundan ng pagsipol.Ipinilig ko ang sarili isip para magising sa sariling imaginasyon.Joke lang siyempre ang lahat kanina.Nagbida lang ako temporarily.Pero ang mga tilihan ng campus girls kanina pa ay totoo iyon siyempre.Real time updates 'yon.Hope sana all ay sa akin nga ang mga adorations at pangangarap na iyon.Pero back in reality, 'yung kasunod ko ang pinagpapantasyahan ng madlang people.Met Lance Jericho Ballesteros.The pride of Political Science Department and the Campus Basketball Captain.Wearing a black tinted eyeglasses, a long white sleeves hidden by a tuxedo, topped by a blue well-designed neck tie, he was really sight capturing! An human eye-catcher!Ang lahat ay tila humanga sa isang diyos!Except him off course!Kahit magsatila Bernardo Carpio pa 'yang si Lance, who cares! Basta ako, I finally found someone!Charr! Hehe. Wala pa pala. Pero baka next days makita ko na ang someone ko.Sinong nakakaalam? baka nasa paligid lang?Kumakanta-kanta? Nagrerebyu-rebyuhan? Kumakain ng sandwiches? Nagso-softrdrinks kaya? May katext ngayon?Natawa ako sa mga posibleng maging acquaintance ko.O pwede din naman yung...Tila may palasong tumama sa puso ko nang may biglang lumingon sa akin at nagtama ang aming mga mata.Napa-slow motion pa ang paghagis at pagwagayway ng mahaba at maitim nitong buhok."No! Kupido, don't get me wrong! Siya na ba talaga? For real?'Nagmukha tuloy akong baduy sa sariling mga iniisip.Pa'no ko nalaman ang tungkol kay Cupido? Sa pana? Kay Bernardo Carpio?Ever since, hindi ko naisip na magawi sa library noong high school pa ako.Then how come that I know about the story of Valentine?Teka, but English ang subtitle? Tagalog ako, so dapat magpakatagalog ako.Nawala na sa isip ko ang babae dahil pumasok na ito ng room nito.Napabuga naman ako ng hangin dahil sa panghihinayang.De bale, sooner or later ay magkakasalubong din ang landas naming dalawa.Magkakamayan kami, magpapakilala sa isa't isa at magkakaroon ng mutual understanding.Mai-inlove kami sa isa't isa, magkakaroon ng memories at magpapakasal.Wait! Tama ba ang naisip ko ngayon lang?Kasal? Sumubra yata ang pag-narrate ko ng love story namin in coming soon. Hehe.Masyado pa akong bata para sa bagay tungkolsa pagpapakasal.I am just twenty years old, at wala pa sa hinagap ko ang kahit na anong commitment sa buhay.Kahit ang mga nauna kong realationship, hindi talaga ako seryuso. Parang ano ba, mingle mingle lang...Kaya nga akong laging mingle e, este single pala.Di kasi ako masyadong focus sa relationship, pero hindi naman ako fuckboi.Millenial era na e, go lang sa trends. Hustong in lang sa mga gimik at played night life.How lucky I was! Galing talaga ng computer age ano?Pati isip ng mga tao nasa cellphone na lang?Except me, na mas nakafocus sa music world.Taglay ang tenor na boses na namana pa sa Dad kong fandom ng Air supply at One Direction. Pati na din ang Westlife at The Beatles.Nang ganap nang nakapasok si Jericho sa loob ng campus ay saka pa lamang nawala ang mga tiling nakakabingi sa pandinig ko.___________Lance JerichoNagkasya na lamang sa mga titig at paghanga ang mga babae sa nararaanan ko bukod pa sa mga kaklase ko na tila inaabangan ang pagpasok ko.Sino ba ako?A man with a 6 ft tall, wearing a a long white sleeves hidden by a tuxedo, topped by a blue well-designed neck tie, blessed with a white skin tone, possessed an adoring masculine posture, masked with a black eyeglasses which added more 'heat' to my uncommon figure.Isa lang naman ako sa mga may 'stunning' personality sa buong university campus at sa aming Department.But it doesn't sound important. What counts is... heto na ako, was about to enter the St. Luke University.Ready na ba ang lahat ng girls diyan? Ready na bang mafall sa akin? Hehe.Hindi naman sa pagmamayabang, and sorry to tell you this, pero di na din mabilang mga babaeng nalink sa akin for about 5 years since highschool pa simula ng nakilala ako hindi lang sa buong campus kundi sa buong Las Piñas.Once, I was a young Lance of Mr. Rodrigo Ballesteros, a former Governor of Las Piñas. The one who made an great contribution to the success of the leading productive and wealthiest province.Also, I am the second man to my Mom, Estrella Vicente Ballesteros, an ophthalmologist.Dalawa lang kaming magkapatid at ako ang bunso.Kaya laging nai-spoiled. Haha.About my brother? His name is Mark Harry. He was just married last January to his beloved maiden, Ms. Angelica Morata. Ang may-ari ng Morata Corporation.Is my brother was lucky in marrying that wowan?I don't think so! Maybe yes, but half no.Morata was known to be productive and successful businessmen kin.But being belong to thier family was quite hard, so far.But that's not my thing.Back to where I am, papasok na ako sa room ng bigla kong makasalubong ang isa sa kinakabadtripan ko.His name is Jarred Lloyd Villagracia.Anak ito ni Mr. Ian Fidel Villagracia, the previous fame vocalist at isa sa sikat na banda na namayagpag noong mga kapanahunan nito.Ang banda ng Ponder!Tsk! Ponder was nothing out there anymore! Kumbaga sa celebrity, they lost their sparks.Nalaos na ang mga career!Samantala ako, nagsisimula pa lamang!I was made for the court of St. Luke University varsity team!Iyon ang lagi kong isinasaksak sa isip ko when I was just playing my role of being a common basketball player.I keep practicing, until one day my coach found my potential.Isinali ako ng aming coach sa isang competition. Seeking for all Most Valuable Player pagdating sa bola.Luckily, I was one of the selected. And Jarred, too!Bagay na ikinakainis ko! Isa na akong captain ball pero parang masasapawan na ako nito.Ayaw na ayaw ko sa lahat ay nasasapawan ako. I did everything para maging the best!I practiced and practiced until I had came on this stage!Palagi na akong isinasali sa lahat ng competitive schools sa buong Luzon at Visayas.Bakit ako magpapatalo sa isang baguhan at wala pang masyadong kaalaman sa basketball tournament?JarredNagulat ako ng bigla akong lapitan ni Coach Eric, nang labasan na namin. "Kumusta?" Anitong tinapik ako sa balikat dahil nakatalikod ako noon sa gawi niya.Nakatutok naman ang pansin ko noon sa cellphone ko na todo chat sa mga girls na nagpapansin sa akin."Seems busy ah?" Ulit nito dahil parang di ko siya narinig. "H-ha? E, sorry po!" tanging naisagot ko na lamang dahil nahiya ako sa pandededma ko rito. "So what do you been doin busy this following days? Have you been prepared for the selection of MVB sa buong campus na ilalaban sa Del Salle University? "Whoahh! Wala man lang ni isa akong naintindihan sa sinabi nito. Hindi naman sa mahina utak ko sa English, pero kung ganito naman kabilis magsalita, how could i understand him clearly?Daig pa nitong ngumunguya ng chewing gum habang nagsasalita."Well sir, I don't think so I was well-prepared!" Taray! nakaenglish din ako. Haha. It is me? Really?Gusto kong matawa sa sarili.Muli ko naman kasing kinakausap ang sarili ko."Th
Author's Note: Ano ang dapat abangan?1. Paanong naging isa si Kenneth Whin Villagracia at si Ian Fidel Villagracia?2. Kung Ballesteros si Eric John, ano ang koneksiyon nila ni Lance Jericho?3. Sino si Rodrigo Ballesteros? Kung hindi siya totoong ama ni Lance ano siya nito? Sundan. ___________JarredHindi din biro ang ginawang pangungumbinsi ni Coach Eric sa akin para lang ituloy ko ang paparating na selection sa amin ni Lance.This coming Saturday na ito. Sa malaking covered gym ng campus gaganapin ang matinding bakbakan namin ni Lance para sa pagpili ng Ball pride ng St. Luke University ng Las Piñas. Laban ng ball strategies at shooting skills ito malala.But I'm not afraid. why should I?Sa lahat ng nakalaban ko na sa ring, hindi si Lance ang taong magpapatiklop sa akin.Three pointer kaya 'to?Si Lance, sisiw lang 'yan pagdating na sa finals. Kalalaking tao kabado at nawawala sa diskarte kapag hindi natuupad ang shooting goal.Mabilis itong maging nega kapag naasar. Lumala
MJ KriselaThe waiting is over! This is my turn!Iyon ang mga salitang hihigit na nagbigay sa akin ng lakas ng loob at tapang para harapin ang napakalaking oppurtunidad na ito.To show the beauty I've got!To win the crown of this coming Mutya ng St.Luke University!To stunned the world in exact! Hehe. Kidding!I smiled as I turn around in front of a standing tall, semi-circle mirror. I also begin dreaming myself bearing the crown into my head, smiled at everyone while waving my hands proud and confidentially beautiful with a heart!Nucks! Pia Worstbatch este Wurtzbach pala, ikaw ba yan?Muli akong napangiti nang muli kong sinipat ang sarili ko at pinagmasdan sa harap ng mahabang salamin. Muli kong ipinagpatuloy ang aking naudlot na daydreaming."Contestant number three!" Malakas na wika ng M.C ng nasabing pageant. Sinulyapan ko ang number na nakasabit sa aking beywang knowing kung numero ko ang susunod. Mahirap na at baka sumablay pa ako dahil doon. Naroon pa ako sa backstage at nalin
MJ KriselaDinig na dinig ko sa boses ni Liza ang kakaibang excitement at tuwa.Maging ang maiingay at dumadagundong ng tugtog na halos pumuno sa aking mga tainga.Pinapunta nito ako sa kung saan ito naroon na hindi naman dinetalye kung saan ito naroon. Halos hindi pa kami magkarinigan dahil sa malakas na tugtog."Ano ba ang meron diyan at sobra naman ang ingay? Daig pa ang may banda." Reklamo ko rito dahil halos di na nga niya ako marinig."Hindi kita masyadong marinig!" Tugon naman nito na biglang napasigaw. "Hey! Wait! I was talking to my friend. Susunod na ako." Anito pang parang kinikiliti."Okay! See you around!" Tugon ng baritonong boses.Unti-unti na ring lumilinaw sa akin kung saan ang totoong lokasyon nito.Confirmed! Nasa bar ang bruhang ito! Napahalukipkip pa ako matapos ang isiping iyon."Hey, ano na? Pupunta ka ba dito?" Untag nito sa akin. Noon ay napansin kong malinis at klarado na itong magsalita. Naisip niyang baka nagsadya muna ito sa C.R para makapag usap sila ng mat
JarredHindi ko alam pero kakaiba ang nararamdaman ko habang nasa mga bisig ko ang babaeng ito. Nakikita ko siya pala sa Tourism department pero madalang lang. Palabas na ako ng men's room nang makarinig ako ng malulutong na tawanan. Naging interesado ako at siguro marahil ay dala na din ng kuryusidad.Nasa labas lang ako pero nakikita ko at naririnig ang mga panunukso at tawanan ng ilang mga babae at dalawang lalaki laban sa isang kaawa-awang babae.It's Halloween. Kaya naman katakot-takot na pambubuly ang naranasan nito.Nang makita kong malilinsad na ang babae, ewan ko pero natagpuan ko na lang ang sariling sinalo ang katawan nito bago pa man iyon sumayad sa maruming semento.Ang hindi ko maipaliwanag ay ang kakaibang pitlag ng puso ko. Hindi ko maisalarawan ang kakaibang saya na umaapaw sa buong pagkatao ko.This strange feeling gottin' more deep. And the way I gently touched her, joy continues overflowing like a flushing water.Ano ba itong nararamdaman ko? Akala ko panaginip lang
Edcel's Past "E-eric?!" Tawag kong muli sa pangalan nito habang patuloy kaming pinapalutang sa ere ng malakas ng kung ano'ng malakas na enehiya. Mahigpit pa rin naming hawak sa kamay ang isa't isa. Letting no one of us could be parted again.Gumuhit din sa mukha ko ang takot. Kung para saan ang takot na iyon at alam kong sa takot na muli na namang kaming magkahiwalay.Pambihira! Pati sa kabilang-buhay ang lahat ay against pa din sa aming pagmamahalan?"Humawak ka lamang Edcel, 'wag na wag kang bibitaw. Ipangako mo!" Tiningnan ko si Eric sa mga mata. Parang nababasa ko ang katatagan roon? Saktong lingon ko sa aking kanan nang makita ang papasugod na alimpuyo ng hangin. Sa puntong iyon ay mas lalong dumuble ang takot kong nararamdaman.Noong bata pa ako, gusto kong tumangging maniwala na wala nang emosyon o pandama ang mga patay. Na hindi na sila masasaktan o alam pa ang mga salitang masaya, malungkot, takot at iba pa.Ano't sa mga sandaling ito, halos panawan ako ng pag-asa?"E-eri
Rodrigo BallesterosSeven o'clock in the evening at my office. Dismayadong napasalampak ako ng upo sa monobloc chair kasabay ng pagbagsak ng isang file folder na kinalaman ng walang improvement report. Kaharap ko ngayon ang isang private investigator na kasalukuyang nagrereport sa akin tungkol sa isang murder case ng kapatid ko. Hanggang ngayon kasi ay wala pa ding linaw ang kaso. Nanatiling unresolved case ang pagkamatay ni Eric John, ang kapatid ko. 'Could there be hope? Magkakaroon pa ng hustisya ang pagkamatay ng kapatid ko gayong hanggang ngayon ay wala pa ding malinaw na lead sa kaso. Ni wala improvement report na nagaganap.' malungkot na bulong ng sarili kong isip.It's been years and it's too long para hanggang ngayon ay wala pa ding nangyayari sa kaso.What the hell on earth na hindi makilala ang murderers for about 20 years of investigation.How long hindi ba? And until now, there is not even a single witness appears or even lead of suspects.Kung tutuusin, next month ay mat
JarredNaramdaman ko ang kakaibang koneksiyon namin ng babae. Para talagang sinasadya ang lahat ng nangyayari sa aming dalawa.Kung ano kasi ang saya at ligayang nararamdaman ko sa panaginip bilang si Eric John ay katulad na katulad ng nararamdaman ko ngayon.A kind of unnamed foreign feeling of happiness that grows more and deep each time I gaze unto her.'O ide wow! Ni hindi ko nga kilala ang pangalan niya!' protesta ng kabilang isipan ko.Kunsabagay ay totoo naman iyon talaga. I try to imagine. Isa ba itong fairy tale kung saan ako ang prinsepe na gigising sa matagal nang natutulog na si Sleeping Beauty? O 'di naman kaya ay ang prinsepe na magbibigay ng one true love kiss kay Kay Snow White matapos kumain ng may lasong mansanas?Ipinilig ko na lamang sa isip ko ang tungkol sa bagay na iyon matapos matawa ng lihim.Ang baduy mo naman Jarred! Sa dinami-dami ng mga movies at film na mas sikat at angat, iyon pa talagang mga gawa ng Disney Dreamworks ang unang rumehistro sa isip mo? Ib