Jarred Alam kong hindi inaasahan ni Shella Mae ang biglang pagsulpot ko ng mga sandaling iyon.Kahit na batid kong may kausap pa ito sa phone ay pilit ko pa ring pinalakas ang loob ko na malapitan siya at makausap. Ayukong masayang ang pagkakataon na ito bago man lang ako ganap na lumayo sa kaniya. Ikalawa, ayuko ring masayang ang todo preparations ni Liza para magkita kami at makapagpaalaman, kung saka-sakali man.May konting kirot na umalma sa puso ko ang ideyang magkakahiwalay na nga kami ni Mj/Shella Mae ng tuluyan.Nakita ko kung paano parang namutla at tila matutunaw sa kinauupuan niya si Shella Mae. Bukod sa nagulat ito ay hindi rin siguro nito sukat isipin na nandoon ako. Lalo kong naramdaman ang pagkataranta ng mukha niya at parang ibig maglaho ng bigla na lamang sa sirkulasyon huwag lang ako makita akong papalapit.“W-what are you doing here?” Hinayaan ko muna ang sariling makalapit sa kaniya ng tuluyan bago ako sumagot.‘What do you mean I’m doing here? It is a restaurant
Mj"He was about to go in an hour."Napalingon ako sa may pintuan nakatayo roon si Liza. Hindi naman ako nagulat dahil hinahayaan ko lang naman na bukas palagi ang kuwarto ko. Ako naman ay nasa bintana, nakanaw sa labas ng bahay at malalim ang iniisip. Hindi ako sumagot sa halip ay muli kong ibinalik ang tingin at atensiyon sa mga nakikita ko sa labas ng bintana.Tinatanaw ko ang paligid ng kinatitirikan ng bahay nina Liza. Sari-saring mukha at disenyo ng bahay ang aking nakikita. Nagtataasan din ang mga bubong na dikit-dikit at walang pagitan. Hindi naman squatters area ang lugar na iyon. Sadya lang siguro iyon ang mga nakikita ko dahil nasa taas ako."Hindi mo ba ako narinig?" Muling pukaw sa akin ni Liza na dinig ko kahit pa nakatalikod ako. Nasa tono ng pananalita nito ang pagkainis sa pangiisnob ko. Dinig kong humakbang ito papunta sa akin na may bigat ang mga paa.Tumabi ito sa akin sa gilid ng bintana."Ano ba kasing tinitingnan mo diyan?" Dagdag pa niya na hinawi ang mahabang
Jarred Pagpasok na pagpasok ko sa hospital na sinasabi ni Liza ay nagmamadali akong tinungo kaagad ang Inquiry Desk ng hospital."Nurse, may naging pasyente ba kayong nangangalang—" Hinihingal dahil sa kaba na inquire ko sa bantay doon pero agad na naputol nang makita ko si Liza na sa tingin ko ay kanina pa ako hinihintay."S-sorry. Just excuse me." Pamamaalam ko na lang na patakbong nilapitan si Liza. Nakita ko kaagad na may mga dugo nga sa damit nito, patunay na totoo ang sinasabi nito kanina sa phone habang kami ay magkausap. "How is she?" Kinakabahang tanong ko agad dahil gustong-gusto ko nang malaman kung ano ang totoong kondisyon ng babae. "Is she okay now?"Nakita ko mula sa mukha ni Liza ang pangamba at paggusot ng mukha. "Sundan mo na lang ako." Tumango lang ako at agad na sumunod sa kaniya na malakas ang sasal na tibok ng puso ko. Natatakot ako para sa babaeng bukod tangi kong minahal.Sa totoo lang, ngayon lang ako nakaramdam ng takot na ganito sa buong buhay ko.Isang ta
Three Months ago...Jarred "Congratulations! Happy Wedding!" Panabay na bati nina Liza, Jaspher, Crystal at Kent. Lahat sila ay parehong kinuha kong mga abay. Naroon din si Lance Venturillo, kaibigan ko, sina Mommy Cherry Ann, Daddy Ian Fidel, maging ang kinilalang magulang ni Shella Mae na sina Aling Patricia at Mang Rigor kasama ang mga kapatid nito na sina Nene at Tonton."Congrats, Mj!" Si Liza na niyakap nang mahigpit si Shella Mae. Ito ang ang kinuhang Maid of Honor ni Mj dahil hindi pwede si Crystal dahil ikakasal na din ito kay Kent Buencamino next week.Wala naman naging problema sa kasunduan ng dalawa. Si Jaspher naman ang kinuha kong bestman dahil ayaw ni Lance. Hindi ko na pinilit ang kaibigan dahil mas gusto lang nito maging abay lang.Naroon din ang iba pang mga kakilala at kaklase ko maging ang kapamilya ko Villagracia. "Thanks!" Maluhang tugon ni Mj. Inawat naman siya ni Liza. "O, huwag ka nang umiyak. Hello, it's your wedding day, tatapusin mo lang ba sa pamamagitan
"Edcel, Please look at me!" Sabi ko nang may pagsusumamo. Pareho kaming nakatayo habang nakagapos ang dalawang kamay kabilaan. "Eyes on me, babe. Don't be scared! Everything will be okay. Makakatakas tayo dito."Sinabi ko lang iyon para pagaanin ang loob ng babaeng pinakamamahal ko. Maging ako man ay binubulag ang sarili sa salitang false hope.Nanlupaypay na napayuko ang babae.Hindi ko siya kayang tingnan. Seeing the woman I loved most is more painful than any bullet's hit me. I have nothing left any hope also. How were we able to escape here? Nagkalat ang mga gwardiya ni Kenneth Whin sa labas at sa palibot ng lugar na iyon.Ensuring that the two of us couldn't find a way anymore to escape.But before we start here, nasaan nga ba kami ngayon? Where was the hell we are now?Let be a flashback. ~"Wag ka nang pumalag! Kung ayaw mong mapadali ang buhay mo!" maawtoridad na wika ng isang lalaking nakabonet. Taglay ang 5'feet na taas at balingkinitang katawan, mas nakakatakot ang ti
Jarred"Hah!" Singhap na sabi ko na napabalikwas ng bangon. Muli ko na naman napanaginipan ang tungkol sa dalawang magakasintahang sinawing palad ang kanilang marubdob na pagmamahalan sa mga naunang panahon. Parati ko nang napanaginipan ang tungkol doon. At ewan kung bakit ganito ang pakiramdam ko sa tuwing napapanaginipan ko iyon. Parang ako talaga kasi si Eric John. Ramdam ko ang tila napakalaking koneksiyon ko sa buhay ng mga ito.Feeling ko pa nga, sa tuwing nananaginip ako ng ganoon ay parang pati puso ko at katawan ay nagreresponse sa reaksiyon ng tauhan sa panaginip na iyon. Tiningnan ko saglit ang orasang nakadisplay sa upper left wall ng kwarto ko.It was late six in the morning. Time to wake up on my bed.'Hay! Lunes na naman. Oras na naman para pumasok sa school.' Reklamo ng sarili kong isip. Pagkatapos ay isang maikling sandali upang mag inat dahil parang nakusot masyado ang mga buto dahil sa nakabaluktot na ayos ng pagkakahiga ko sa kama buong gabi.Sobrang maginaw ng g
JarredNagulat ako ng bigla akong lapitan ni Coach Eric, nang labasan na namin. "Kumusta?" Anitong tinapik ako sa balikat dahil nakatalikod ako noon sa gawi niya.Nakatutok naman ang pansin ko noon sa cellphone ko na todo chat sa mga girls na nagpapansin sa akin."Seems busy ah?" Ulit nito dahil parang di ko siya narinig. "H-ha? E, sorry po!" tanging naisagot ko na lamang dahil nahiya ako sa pandededma ko rito. "So what do you been doin busy this following days? Have you been prepared for the selection of MVB sa buong campus na ilalaban sa Del Salle University? "Whoahh! Wala man lang ni isa akong naintindihan sa sinabi nito. Hindi naman sa mahina utak ko sa English, pero kung ganito naman kabilis magsalita, how could i understand him clearly?Daig pa nitong ngumunguya ng chewing gum habang nagsasalita."Well sir, I don't think so I was well-prepared!" Taray! nakaenglish din ako. Haha. It is me? Really?Gusto kong matawa sa sarili.Muli ko naman kasing kinakausap ang sarili ko."Th
Author's Note: Ano ang dapat abangan?1. Paanong naging isa si Kenneth Whin Villagracia at si Ian Fidel Villagracia?2. Kung Ballesteros si Eric John, ano ang koneksiyon nila ni Lance Jericho?3. Sino si Rodrigo Ballesteros? Kung hindi siya totoong ama ni Lance ano siya nito? Sundan. ___________JarredHindi din biro ang ginawang pangungumbinsi ni Coach Eric sa akin para lang ituloy ko ang paparating na selection sa amin ni Lance.This coming Saturday na ito. Sa malaking covered gym ng campus gaganapin ang matinding bakbakan namin ni Lance para sa pagpili ng Ball pride ng St. Luke University ng Las Piñas. Laban ng ball strategies at shooting skills ito malala.But I'm not afraid. why should I?Sa lahat ng nakalaban ko na sa ring, hindi si Lance ang taong magpapatiklop sa akin.Three pointer kaya 'to?Si Lance, sisiw lang 'yan pagdating na sa finals. Kalalaking tao kabado at nawawala sa diskarte kapag hindi natuupad ang shooting goal.Mabilis itong maging nega kapag naasar. Lumala