Weeks had passed, nairaos ko ang pakikisama sakanya. Hindi naman ako nahirapan dahil laging late umuwi si Mr. Esqueza. Kagagaling niya rin kasi sa out of town meeting kaya halos hindi na kami nagkikita. I somehow missed talking to him. Ganon pala kapag nakatira ka sa isang malaking bahay, you could have anything you wanted but still feel lonely. Minsan nga naiisip ko na baka iniiwasan niya ako o baka pinagsisisihan niya na ako iyong napili niya?
"Hoy, atey!” natatarantang sigaw saakin ni Romeo. “Nakakaloka! Bakit ka nanaman pinapatawag sa itaas?!”
Parang nagliwanag ang mood ko dahil pagkatapos ng ilan linggo magkikita ulit kami ni Mr. Esqueza. Tumingin ako sa itaas para magpatawa dahil nate-tense agad si Romeo sa pagpapatawag saakin.
“At nakuha mo pang magbiro, ha? Ewan ko lang kung makaka
"You can do it, Iris. I know you can. Tiwala lang sa sarili, okay?" I was talking to myself almost half an hour. I kept telling me that I didn't need to be that nervous. Na-memorize ko nanaman ang background informations nila at saka nandyan naman si Mr. Esqueza. Alam kong aalalayan niya ako kapag hindi ko alam kung ano ang isasagot sa tinatanong saakin. "Okay ba kaya itong suot ko?" I was overthinking while checking myself over and over again. I was wearing a white puff dress, hanggang sa itaas siya ng tuhod ko and I also wore a three inches black heels to made it more presentable. Nakalugay naman ang buhok ko para madaling takpan ang mukha ko mamaya kapag dinapuan ako ng kaba. "Paano kung hindi nila ako magustuhan?" pag-iisip ko na
When we entered the room, his dad and his grandmother were sitting in a long table, they were busy talking so they didn't notice we were in the room. There were foods, fruits and different cocktails. May inilalagay pa ang ibang katulong nila at may waiter na nakatayo sa kabilang dulo, holding a tray. This family was really expensive. Hindi ko kayang makipagsabayan ngayon gabi. Mukhang nawala ang lahat na kinabisado ko. Narinig kong bumukas muli ang pintuan sa likuran namin. Kumabog nanaman ang d****b ko nang maamoy ko ang hindi familiar na pabango so I knew it was his mom. I wanted to backout already! Lumakad siya sa harap namin and she was eyeing me sardonically. Tila ba gusto niya akong kainin ng buhay. Shit. Hindi ko pa naman pinipirmahan iyong kontrata
"Can you be more careful and responsible next time, Irisian Marie?" galit na saad niya saakin. Shit. He was really mad. Ngayon niya lang ako tinawag sa buo kong pangalan. He just called his bodyguard to get the contract for us. He even checked the CCTV in the office kung mayroon nagtakang basahin ang papel na naiwan ko sa mesa. Buti nalang wala! I was checking it the other day kasi, thinking what was it really about. Pipirmahan at iaabot ko na sana sakanya sa office that time kaso biglang nawala sa isip ko! He reprinted the contract since it was already save in his laptop. Nandito kami ngayon sa library niya na nasa loob din ng kwarto na ito. "I'm sorry nawala kasi sa isip ko. Dapat talaga ibibigay ko na saiyo iyan kaso ang dami kong ginagawa nitong huli," sagot ko habang nakayuko.
Nanlamig ang buong katawan ko sa sinabi niya. This was another first for me. Palagi nalang ba ako masusurpresa sa mga ginagawa niya? Sabagay, we were in a getting know each other stage. We walked on the court, I wandered my eyes. Hindi parin ako makapaniwala sa nakikita. He pushed something and the above was moving slowly, transforming it into a covered court. "Amazing isn't it?" bulong ni Zach. Lumakad siya papunta sa area kung nasaan nakalagay ang mga bola. "Alam kong mayaman kayo but I never thought that a place like this existed," komento ko. Kumuha si Zach ng bola and he started dribbling it. Kailan paba ako huling naglaro ng basketball? Sa gamezone lang naman madalas pero iyong huli talaga na may kalaban back in college pa.
There was a bridge after their court. Nakakonekta ito sa isang gubat, this place was really big. Ngunit hindi ka mag-aalinlangan libutin dahil halos lahat ng parte ay may ilaw na nakalagay. Hinihingal na ako dahil kanina pa kami lakad-takbo. I'm not into trekking, I didn't like any physical activities kaya ang bilis ko mapagod talaga. Plus, hindi parin ako nakaka-recover completely sa ginawa namin kanina. "Matagal paba? I'm almost tired," reklamo ko. Hawak-kamay kaming naglalakad sa gitna ng kagubatan habang ang suot ko lang ang damit niya at siya naman ay ang pantalon niya. "We're almost here," sabi nito. "Patience, Iris. Patience." He turned to me when I stopped walking. "Pagod na ako," ulit ko. "At nagugutom
"Wear this and take some bath." Inabot saakin ni Zach iyong white t-shirt at jogging pants na itim. May mga gamit din siya dito. I was still amazed how beautiful this place was. All wooden, there few furnitures and the only big was the white king size bed on the floor. "At ikaw? Hindi kapaba maliligo? Basa karin naman," sabi ko. Nakapatong lang kasi iyong towel sa balikat niya. "I'll cook first, you said you'te hungry." I was caught off guard. Lulutuan niya ako? Bigla akong nahiya tuloy! Ako dapat ang nagsisilbi sakanya, hindi siya. "H-hindi na ako gutom." Pagkasabi ko niyan, malakas na tumunog ang tiyan ko. I bit my lip.
"Hi Romeo!" He eyed me suspiciously. Why wouldn't he? I was smiling from ear to ear nang makapasok ako sa office. Sabay kaming pumasok ni Zach pero sa iba kami dumaan para walang tao ang makakita saamin. It was nice, really... To got to know him like that. "Ang aga-aga ang saya mo ha! Iba iyomg energy! Nangangamoy nadiligan! Am I right, Rose?" Nakiupo pa ito sa mesa ko. "Tama! Tuesday palang, ang ganda ng ngiti eh. Make kwento!" Pagsang-ayon ni Rose dito. Sino ba naman kasi hindi sasaya ang umaga kapag pagbangon mo, mukha ni Zach ang sasalubong saiyo? Yes, puyat ako. Pero nawala ang lahat ng iyon nang idilat niya ang mata niya kaninang umaga habang nakatingin saakin. Parang nasa alapaap padin ako hanggang ngayon. Meeting his family, the contract, the court and his little ho
Miggy sat on his swivel chair. Why wa she acting so rude? Sabagay, malalaman mo naman ang ugali ng isang tao kapag wala na siyang benepisyo na nakukuha sa buhay mo. May inabot siya sa akin na papel. "I need this for my first meeting with Mr. Esqueza." I looked at it, puro snacks na pwedeng bilin sa grocery. Napakunot ang noo ko. "B-bakit ako pa ang kailangan bumili?" I suddenly felt nervous dahil baka malaman niya ang mayroon saamin ni Zach. Hindi ko alam kung bakit, I just felt uncomfortable. "You're doing nothing, Marie. Mabuti nang mapakinabangan ka." Naalala ko nanaman ang pagcha-char namin ni Zach kanina. Nabasa niya ba? Mukha naman hindi dahil magtatanong naman ito agad kung nabasa niya iyon. "At nakikipag-chat ka lang sa boyfriend mo?" Shit. Nabasa niya n