CHAPTER 3

Napakurapkurap ako at buong lakas kong tinulak palayo ang swivel chair nya kasama sya. Nakatulala ako habang dinadama ang mabilis na tahip ng aking puso. Could you please fucking stay still heart?! 

"Can't stand an eye contact with me anymore, eh?" He whispered to me so that no one would be disturbed by our so called quarrel.

"Stop it, you're so annoying," I gave him a deathly glare.

Elouise chuckled and returned to his table. Medyo natatawa pa sa nangyari.

"What? you started it first!" sabi niya pa.

Inirapan ko lang siya. I wore my I.D and chose one of those thick manuscripts that was given to me and just focused on it. 

I don't have time to play around now asshole! I'm a busy person now. Note the word 'busy'.

It's already 5 pm so we are heading home now. Sort of, actually. When we reached the parking, he clicked his black sedan. Nauna na akong pumasok at inayos ang seatbelt ko.

Uuwi muna kami sa Bulacan para kumuha ng gamit ko. Saglit lang naman akong kukuha ng mga damit and essentials ko including my shoes and all that stuff. Babalik din kami agad at do'n na tutuloy sa condo n'ya. 

Makikitira muna ako sa condo ni El. Medyo malapit lang naman kasi sa building and it's very convenient lalo na't minsan late na akong gumigising. Isipin n'yo nalang kung gaano kadalas ang minsan.

It's cozy naman and of course, duh, nagtitipid ako. I need to save money so that I could buy my own condo. I am comfortable living in El's condo, pero iba pa rin iyong may matatawag talaga akong sa sarili ko. Where I worked hard to achieve. That feeling is priceless.

I looked at him. He really looked handsome while driving. Well, in every way naman. I'm lucky because I'm his bestfriend. I don't know why he didn't have any girlfriends before. Or maybe he did. Maybe he just kept it a secret or privately. But no, it can't be. He knows how much I hate liars. Or maybe, he didn't just get a chance to tell me. He knows that I would always understand.

Ibinalik ko na ang tingin ko sa harap. Pinagmamasdan ang mga sasakyan, maging ang mga matatayog na building dito sa Manila. The city lights were so beautiful. 

Napatigil ako sa pagtitingin ng inihinto n'ya ang sasakyan. I looked at him. Confused. Because we stopped at a mall.

"Kumain muna tayo bago mo kunin ang mga gamit mo." Elouise said. Tumango naman ako. 'Kala n'ya naman tatanggi ako e alam ko namang libre ito pag s'ya nag aya. He never let me pay whenever we would hang out together. 

I smiled excitedly like a kid. "Yey! I'm hungry na rin. Sakto low budget ako." I beamed at him cutely. He chuckled.

"I already know that. No need to remind me. Sanay na'ko." Aniya.

Pagkababa namin ng kotse n'ya ay ibinigay n'ya sa valet ang susi ng kotse n'ya.

We entered the mall. Hhmm.. Saan kaya kami kakain? Panigurado maraming masasarap na kainan dito. Hindi na'ko nakatiis, tinanong ko na.

"Oh? sa'n tayo kakain?" tanong ko. Naramdaman ko na rin na kumalam ang sikmura ko.

Inilagay n'ya ang kanang kamay n'ya sa baba n'ya at umaktong nag iisip. "Sa plato..." barumbadong sagot niya sa tanong ko.

What? He's a jokerist now? that was so freaking corny. Hindi ako na inform, sana ay sineminar niya manlang ako. I glared at him. "Stop it. You think you're so funny?"

I rolled my eyes at him. "Tarantado..." I murmurred. Still glaring at him. Kairita. Pero dahil ililibre n'ya ako, wala na akong nagawa.

He only laughed.

My mouth formed an 'O' nang huminto kami sa isang Doraemon themed Restaurant! Aww, ang ganda rito!  How cute.

Inaya ko na agad s'yang pumasok sa loob. He held the glass door for me to enter first. Gentleman as always. I smiled. Simple gestures.

When we found a seat, we immediately read the menu. I bet they're food here would be delectable.

I ordered Chicken Ala King and rice. And a vanilla ice cream for dessert, saka red iced tea. He just ordered the same too. But with two extra rice.

Gaya-gaya ha.

As we wait for our order to serve on our table, he was just using his phone. Maybe texting. Or maybe not. Whatever. That's the least of my concern. It's privacy tho. 

I believe that 'Privacy is the best Policy'. Yes, yes, it's privacy. You think it is 'Honesty'? Well, It's already changed. Think again.

Just kidding. It's from Ryll's vocabulary. Imbento ko lang 'yon. 

While waiting, I am lightly tapping my fingers on the table. Inililibot ko pa rin ang tingin sa buong restaurant. Ang cute talaga amp. 

Kulay blue ang walls and white ang ceiling. May mga naka drawing na image ni doraemon and nobita sa walls. Meron ding pictures nila Shizuka, Soneo at Damulag. Napatitig ako sa  isang malaking frame na may nakasulat na 'Doraemon' sa taas at sa baba ang picture nilang limang main characters. How adorable. 

Napatingin ako sa isang gilid dahil mayroon silang Doraemon mugs, pillows at stuffed toys na binibenta. Hala, mapapagastos ako rito. Pero para kay Doraemon, pwede ko namang pag isipan.

Ilang sandali pa amg hinintay namin ay naiserve na ang pagkain namin. Nagsimula na rin kaming kumain. "Pa'no mo pala nalaman na may ganito rito?" tanong ko. Nagtataka dahil hindi naman s'ya fan ni Doraemon.

"Nakita ko lang sa f******k. Why?"

Ngumisi ako sakanya. "Salamat sa pagdala sa'kin dito. Ang ganda rito. Mamaya samahan mo'ko bumili ng souvenir nila rito ha."

Ngumiti naman si Elouise sa akin at tumango. Ngumiti rin ako sakanya at tahimik ibinalik na ang atensyon ko sa pagkain. Ibinigay n'ya sa akin ang isang extra rice. Grabe, busog na busog ako. I will definitely come back here.

Pagkatapos nga naming kumain ay nagpipipili na ako ng mga gusto kong bilihin na Doraemon items. Kumuha ako ng isang Doraemon na mug. Malaki naman yung mug kaya kahit medyo pricey, kinuha ko na rin. Habang namimili ako ay tahimik na nakasunod lang sa akin si El. Good boy. Salamat naman at hindi n'ya ako ginugulo sa pamimili.

Kumuha rin ako ng Doraemon Pillow atsaka syempre, hindi mawawala ang maliit na stuffed toy. Nakakita pa ako ng human sized Doraemon. Hindi na kaya ng budget ko. Sa susunod nalang siguro. 

"What is it?" he suddenly asked.

Napatingin ako sakaniya, "Huh?" I was clueless.

Tinuro niya ang Human-sized Doraemon, "You want it?"

"Oo sana, pero sa susunod nalang.."

Umalis ito saglit, "Dito ka lang, sandali lang ako," at naglakad patungo roon sa gusto ko sanang kunin.

"Tara na, " aya niya sa akin habang yakap ang Human-sized Doraemon na gusto ko. Sabay kaming pumila sa counter.

Pagkatapos naming bayaran 'yon, ay lumabas na kami ng Restaurant at sinimulan nang maglakad palabas. Napahinto naman ako nang makakita ng stall na nagbebenta ng empanada. Dahil napahinto ako, napag iwanan ako ni El. Nang napansin n'yang hindi ako nakasunod sakanya, kumunot ang noo n'ya at binalingan ako. Naglakad ulit s'ya pabalik papunta sa gawi ko. 

"What the hell are you doing? Ba't huminto ka?" nagtatakang tanong niya,  "May nakalimutan ka?" Nakataas ang isang kilay n'yang tanong.

Umiling at ngumuso ako na parang bata. Tinuro ko ang tinitingnan kong stall ng Empanada kaya napatingin din s'ya sa itinuro ko. Napabuntong hininga s'ya.

"You want to buy one?"

I nodded earnestly. "Oo, bili ka please," nag puppy eyes pa ako para hindi talaga s'ya makatanggi. "bili ka tatlo tapos dalawa sa'kin, isa sa'yo."

"Why are you so unfair? I'm the one who's paying." Sabi n'ya nang napansin n'ya yung ratio. Kala ko makakalusot ako e.

Wala na rin s'yang nagawa at bumili nalang. Ibinigay n'ya agad sa akin ang tatlong empanada na individual namang nakabalot ng tissue at nakalagay sa isang maliit brown paper bag. Sa kotse ko na 'to kakainin. Busog pa naman ako.

Patay ang diet ko nito. Pagkasakay namin sa kotse ay pinaandar na n'ya agad ito dahil lumalalim na rin ang gabi. Kailangan na namin magpahinga. Habang nagmamaneho s'ya nilalantakan ko naman ang empanadang binili n'ya. Pagkatapos kong kainin yung sa akin ay iniumang ko naman sa bibig n'ya ang para sakanya. Kumagat naman s'ya roon.

Kinuha ko naman ang tubig na nasa backseat at ibinigay sakanya para makainom s'ya ng tubig. Pagkatapos ng ilang oras na biyahe, nakarating na kami sa bahay. 

Hindi ko na pinababa si El ng sasakyan dahil sandali lang naman ako. Pagkapasok ko ay nadatnan ko si Papa  na nasa sala at nanonood ng balita. Si Mama naman ay natanaw ko sa may kusina, naghahanda ng hapunan. Si lola siguro ay nasa kwarto n'ya nagpapahinga. Wala na kasi si lolo. My grandfather died when I was sixteen. Nang mapansin ako ni Papa ay tumango s'ya sa'kin.

"Kumusta unang araw sa trabaho, 'nak?" tanong ni Papa sa akin. Tricycle driver si papa at factory worker naman si Mama. At hindi ko ikinakahiya 'yon. Marangal na trabaho naman iyon at wala silang naaapakang tao. Proud pa nga ako dahil naigapang nila ang pag aaral ko para makapagtapos ako at matupad ang pangarap ko.

Ngumiti naman ako sakan'ya. "Okay lang po, Pa. Medyo marami lang." 

Lumabas na din si mama ng kusina. Ngumiti din s'ya sa akin. "Kukuha lang po ako ng ilang gamit Ma, Pa tapos tutuloy na po agad kami ni Elouise pabalik ng Manila. May pasok pa po kami bukas e." sabi ko.

Tumango naman sila. "Nasa'n nga pala si El? bakot hindi mo pinapasok muna rito?" tanong ni Papa. Nasanay na kasi silang 'El' ang tawag kay Elouise dahil nickname n'ya naman ito. Yes, two letters lang ang palayaw niya.

"Sandali lang naman po ako kukuha ng gamit , Papa." ani ko na ikinatango naman nilang dalawa. I'm glad I had cool parents like them. Nagpaalam na ako sakanilang aakyat na ako para makakuha ng gamit.

Pagpasok ko ng kwarto ko, hinanap ko agad ang maleta kong may Doraemon sa gitna at nagsimula nang mag impake ng mga gamit ko. 

Pagkatapos kong masigurado na wala na'kong nakalimutan na gamit, I gave my room one last glance before going out. I'll miss my room, for sure.

Niyakap ko sila Mama at Papa at nagpaalam na tutuloy na kami ni Elouise. Saglit namang lumabas ng sasakyan si El para makapag paalam na rin. Pagkatapos ay bumiyahe na kami pabalik, papunta sa kaniyang condo.

Pasado alas nuebe na kami nakarating sa condo n'ya. Gamit ang key card ay binuksan n'ya ang pinto ng condo at pumasok na s'ya. Sumunod naman akong pumasok sakan'ya.

Namangha ako sa ganda at laki ng condo n'ya. Pagpasok palang halata nang mahilig s'ya sa Harry Potter at isa s'yang Potterhead. Ako rin naman. Nice. Just my style. 

Ang walls n'ya ay mga painted bricks kagaya sa movie series na Harry Potter. Sa salas ay may painted na chiminea rin katulad ng Dormitory ng Gryffindor House. Buti nalang parehas kaming Gryffindor. Hindi kami magkakasundo kung Slytherin s'ya. 

Nagtungo naman ako sa may kusina n'ya. White bricks naman ang walls no'n. Sa may ceiling ng dining table ay may tatlong maliliit lamang na ilaw na medyo pa-chandelier na rin ang style.

"Tara na, hatid na kita sa kwarto mo para makapag pahinga ka. It was a long day," sabi n'ya habang hawak ang maleta ko. 

Umakyat kami sa second floor ng condo n'ya. Ang cool. Pagdating naman dito sa second floor ay hati naman sa black and gray ang walls. Pati ang pintuan ng mga kwarto ay kulay black. Parehas talaga kaming mahilig sa dark colors. Astig.

Binuksan n'ya ang isang kwarto na katabi lamang ng kwarto n'ya.

Pumasok ako sa loob. Ipinasok n'ya rin ang maleta ko. "You should rest. Ikaw na bahala kung anong gusto mong palitan yung bed sheets into Doraemon. No problem. See you tomorrow, potato." 

Tumango naman ako at ngumiti sakanya. Ngumiti rin s'ya sa'kin at isinara na ang pinto. Ako nalang mag isa rito sa kwarto ko. Buti nalang may extra akong doraemon bed sheet at pillow case. Pumunta akong saglit sa banyo para mag half-bath saglit pagkatapos ay pinalitan ko na ang bed sheet at pillows ko into a doraemon ones. Nakapag palit na rin ako ng kulay ash gray na pajamas ko. Iniligay ko ang mga pinagpalitan ko sa isang basket.

Exhausted, humiga ako sa kama. Time to sleep na. Bukas siguro mag-grocery kami para rito sa condo.

Napabuntong hininga ako. Bumangon ako sandali. I have to pray before I go to sleep. Pagkatapos kong manalangin ay tuluyan ko nang ibinagsak ang aking katawan sa kama. Bukas ko nalang iaayos at ilalagay sa closet 'yong mga damit ko. Gusto ko nalang matulog ngayon. 

It was a long day indeed.