"I miss you!" Humalakhak ako. Kanina pa niya sinasabi na miss niya ako kahit nagkakahiwalay pa lang kaming dalawa. Seryoso ang boses niya pero tinatawanan ko lamang siya. Kanila noong makarating siya nag-text siya na tatawag. Kakatapos ko pa lang na maligo noon. Hanggang ngayon nakasandal ako sa head board ng kama habang pinapakingan ang mga sinasabi niya. "Love, I said I miss you! I love you! Huwag mo akong tawanan sabihin mo miss mo na rin ako," he demand. Napahawak ako sa unan ko tinakip ko sa mukha ko para mapigilan ang mabilis na tawa. Ngunit bigo pa rin ako. Narinig niya pa rin ang mga tawa ko. "Aviana! Pupuntahan kita kapag hindi ka tumigil. Babalik ako sa condo mo at lagot ka talaga sa'kin. Hindi ka makakatulog ngayong gabi dahil sa'kin. Hindi kita titigilan dahil tinatawanan mo lang ako." Tumigil ako sa pagtawa napailing ako. "Okay, I love you! Huwag ka nang bumalik dito subrang layo pa." He groaned on the other line. "Parang gusto ko na lang na pumunta sayo. I want to
"Noong high school ako unang beses kung nakita na nag-away silang dalawa ni mommy. I don't care at all pero noong makita kung umiiyak ang pinaka importante na babae sa buhay ko hindi ko kaya. Iyon pala nalaman ni mommy na may iba na siya at gusto na na niyang makipaghiwalay. Ayaw ni daddy hindi ko alam kung para saan pa. Kung hindi siya kontento kay mommy bakit hindi na lang siya nakipaghiwalay. Galit na galit ako subra. Kaya hangang ngayon dala dala ko ang galit ko dahil bakit mas pinili niya na iwan kami kaysa maging ama namin. Lalo na noong panahon na kailangan ni mommy ng tutulong sa kanya pero nasa piling siya ng ibabang lalaki."Tumango ako, hinaplos ko ang malambot niyang mga buhok. Nandito kami sa condo ko nasa sala, nakahiga siya sa hita ko habang pinapakingan ko ang kwento niya. "Kahit ako hindi ko rin maintindihan, sumama siya sa iba kung mahal niya talaga si Tita." Tinanasya ko lahat ng pwedeng dahilan para unawain at intindihin si Mr. Vergara ngunit hindi ko talaga maun
"Wow super busy, ha! Nawalan ka ng oras sa'kin gusto pa naman sana kitang isama pero mukhang hindi ka ngayon pwede." Seryoso kung tiningnan si Elyse na seryoso rin na dumadaldal sa harapan ko. Nandito kami sa loob ng office ni Gabriel, hinayaan niya kaming dalawa. Si Gio at Gabriel ay nasa conference room para sa meeting nila. Kasama dapat ako roon pero dahil nandito si Elyse pinaiwan na ako ni Gabriel. Subrang busy ko sa loob ng dalawang linggo at hindi ako nagkaroon ng ganoong oras para sa kanya. Hindi natuloy ang vacation naming dalawa ni Gabriel at naiintindihan ko iyon. Madalas kaming magkasama, minsan ay pupunta siya sa condo ko pagkatapos ng isang buong araw parang hindi kami nagkitang dalawa sa office. We cuddle, para siyang bata na ayaw humiwalay sa'kin palagi. At ngayon medyo maayos na. Settled na rin ang issue kasama si Mr. Vergara. Hindi pa sila magkaayos pero nakapag-usap na. "You know what I'm jealuse gusto ko lang sayo na ibalita na open na ulit for enrolment. Ipagp
Noong makalabas ang doctor at sinabi nitong pumasok na raw kami. Magkahawak ang kamay na ginaya ako ni Gabriel sa loob. Naabutan namin na nakahiga si Elyse sa hospital bed at si Gio sa tabi niya hawak ang mga kamay niya. Kahit noong dumating kami ganoon pa rin ito. Ngumiti sa'kin si Elyse noong makita niya ako kaya gumaan ang pakiramdam ko. "Are you okay?" seryosong tanong ni Gabriel kay Elyse. "Madalas lang talaga ako ganoon, sorry kung pinagalala ko kayo—" Gio hissed painfully in his side. "It's not normal, kaya ayaw kitang umaalis sa penthouse dahil ganito ang nangyari. Hindi na talaga dapat ako pumayag na sumama ka pa." Napanguso si Elyse. "Sa susunod ako na lang ang pupunta sayo Elyse kung papayag ka." Nag-iwas ako ng tingin. "His blaming her self because of what happened, I hope not—" Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Gabriel dahil sa sinabi niya bahagyang nanlaki ang mga mata. "We're not blaming you for what happened, hindi natin inaasahan ang lahat na mangyari,
Noong makalabas ang doctor at sinabi nitong pumasok na raw kami. Magkahawak ang kamay na ginaya ako ni Gabriel sa loob. Naabutan namin na nakahiga si Elyse sa hospital bed at si Gio sa tabi niya hawak ang mga kamay niya. Kahit noong dumating kami ganoon pa rin ito. Ngumiti sa'kin si Elyse noong makita niya ako kaya gumaan ang pakiramdam ko. "Are you okay?" seryosong tanong ni Gabriel kay Elyse. "Madalas lang talaga ako ganoon, sorry kung pinagalala ko kayo—" Gio hissed painfully in his side."It's not normal, kaya ayaw kitang umaalis sa penthouse dahil ganito ang nangyari. Hindi na talaga dapat ako pumayag na sumama ka pa." Napanguso si Elyse. "Sa susunod ako na lang ang pupunta sayo Elyse kung papayag ka." Nag-iwas ako ng tingin. "His blaming her self because of what happened, I hope not—" Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Gabriel dahil sa sinabi niya bahagyang nanlaki ang mga mata. "We're not blaming you for what happened, hindi natin inaasahan ang lahat na mangyari, sa su
"Gabriel!" I herestrically shouted inside the bathroom. Malaki ang mga mata na nakatingin ako sa leeg ko na namumula at may kiss mark. Kaagad na bumukas ang pinto, pinukol ko siya ng masamang tingin habang hawak ang leeg ko. "You left a kiss mark on my neck! Papasok pa ako sa trabaho!" Noong malaman niya ang rason ko he relax and walk towards me cooly. Mas tumalim ang tingin ko dahil parang hindi sa kanya big deal ang kiss mark sa leeg ko. "It's not my intention," "Sana pinigilan mo dapat sa iba na lang dahil mahirap takpan sa leeg." "Tigilan mo mo na maging masarap para hindi ako nanggigil sayo." Mas sumama ang tingin ko sa kanya. "Ang init sa tapos paano ko ito tatakpan!" "Lagyan natin ng yelo mamaya para mawala ang masyadong pamumula. May concealer ka ba o magpapabili ako?" Huminga ako ng malalim. "I have one, matagal pa naman ito bago mawala." Yumakap siya sa'kin mula sa likod at hinalikan ang hickeys na gawa niya. "I'm sorry na. Hindi ko na uulitin kapag may trabaho tay
"Manong sandali balik tayo may naiwan ako!" sigaw ko. Napatingin sa'kin ang tricycle driver ng nasasakyan ko. Napakamot siya sa ulo bago pinabalik ang tricycle. "Kunin mo na lahat ma'am kanina pa tayo pabalik balik." Tumango ako at humingi ng paumanhin. Akala ko nakuha ko na lahat ng kailangan ko pero may naiwan na naman. Nakakunot ang noo ko habang naglalakad, hindi ko alam bakit subrang malas ko ngayong araw. Magkakaroon na nga ako ng trabaho pero puro naman kamalasan ang nangyayari. Kanina kasi habang papunta ako nasira ang sapatos ko kaya bumalik ako ulit. Tapos naiwan ko pagbalik ang cellphone ko kung kailan mas kailangan. Hindi ko na tuloy binalikan dahil sayang sa pamasahe. Malayo na ang narating ko noong maalala. Naiinis na rin sa'kin ang driver dahil pabalik balik kami. Titiisin ko nalang na wala ang cellphone ng isang araw. Uuwi naman ako mamaya at sa bahay ko naman namin naiwan kaya ayos lang.Unang araw ko sa trabaho sana ay hindi kaagad ako tangalin. Para sa pamilya k
Nakangiti akong tumayo noong makita kung papalapit na si boss. Mas nauna ako sa kanya ngayong araw dahil ayaw ko na talagang magpa-late. "Good morning—" Hindi ko natuloy ang bati ko noong makita kung gaano ka seryoso ang mukha niya. "Mag usap tayo sa loob," tipid nitong sabi bago pumasok. Naiwan akong naguguluhan, may nagawa ba akong mali? Maaga na nga akong pumasok ngayon pero mukhang galit pa rin siya. Inayos ko ng kaunti ang sarili ko bago pumasok sa loob dala ang iPad. Baka itanong niya kung anong schedule ngayong araw."Sir—" Naputol ang sinasabi ko noong magsalita siya. "May sinabi ba ako kahapon na may hinihitay akong bisita?" Natutop ako sa aking pwesto, naalala ko ang babae na pumunta kahapon bago ako umuwi. "Sorry sir sabi niya po kasi kilala ka niya at hinintay mo siya. Hindi ko na pinigilan kaya pumasok." "Sinabi ko na sayo na—" Ako naman ang pumutol sa gusto niyang sabihin. "Wala ka pong sinasabi sa'kin na bawal siya." Ginulo niya ang buhok, sayang ang pagkakaayos