“I can give up everything. I can be your slave. You can use me for all your satisfaction, just let my father go.”
view moreSurprisingly, naging mahimbing ang pagtulog niya sa kabila ng katotohanang katabi niya ang lalaking ‘yon. Napanatag na rin kasi ang loob niya nang marinig ang patag na paghinga nito sa kanyang likuran, tanda na nakatulog na rin ito. Maingat pa niya itong nilingon at ganoon na lang ang relief na naramdaman nang matuklasang hindi naman pala totally naked ang katabi niya. May suot na itong jogger pants. Nakaunan sa dalawang braso ang ulo, one leg over the other.At least, nagbihis.The feeling is enough to make her feel at ease.Paggising niya, nag-iisa na lang siya sa kama.It was such a relief.Bumangon siya at nag-ayos ng sarili. Sabi kahapon ni Manang, may mga personal na gamit nang nakahanda para sa kanya. Naghalungkat siya sa walk-in closet. Una niyang nakita ang mga lalagyan ng damit ng lalaki. Black, gray, navy blue and white and pawang kulay na nakikita niya sa mangilan-ngilang nakasabit na suits at polo. Ang mga pantalon naman, puros itim, gray at khaki.“At least, he knows khak
“Eat.” Kanina pa sila nakaupo ng lalaki sa harapan ng sixteen-seater dining table kaharap ang masasarap na mga pagkaing nakahain. Lobsters, Beef, soup. Lahat ng nakahain, pawang masasarap pero hindi niya makuhang ganahang kumain. Tumataas ang anxiety level niya habang lumalalim ang gabi. Natatanaw niya mula sa malalaking French windows ng villa na kinaroroonan sa ngayon na madilim na madilim na nga sa labas. Hanggang sa naakita niya na lang na may laman ng pagkain ang plato niya nang ibalik niya ang tingin sa plato. Awtomatikong napatingin siya sa lalaki. Nasa mukha nito ang disgusto sa ikinikilos niya sa harapan ng pagkain. Paano ba naman kasi siya gaganahang kumain kung ang buong isipan niya ay kinakain din ng lahat ng posibilidad na maaaring mangyari? Para siyang suspect na naghihintay ng hatol. Habang tumatagal na nakaupo siya kasama ang lalaking ito, tumitindi ang pakiramdam na tila sinisilaban ang puwet niya. Kinakabahan siya. “I said eat.” Baka mamaya, magalit niya ang mal
Dalawang araw simula nang ma-confine ang ama, iniuwi na rin niya ito kaagad sa bahay. Bilin ng doctor, iwasan ang stress at masyadong pisikal na trabaho. Quite a challenge for his father to follow. Nasanay itong umikot ang buhay sa hacienda at sa refinery. Wala nang mas makapagpapababa ng morale nito kundi ang hindi nito nagagawa ang nakasanayang gawin simula nang magbinata ito.“I couldn’t imagine a day without doing anything.”Nilingon niya ito. His eyes were weary and sad as he looked out the window. Tinatahak nila ngayon ang natitirang bahagi na may mga bago nang nakatanim na mga tubo.“Dad, come on. Huwag mo munang isipin ‘yan.”Inabot niya ang kamay ng ama. His callous hand said everything- his aspirations, his happiness, the completeness of his being. Her father, as rough as the calluses on his hand, possessed a hidden softness she knew all too well.Pagdating sa bahay, nakaabang na kaagad sina Nanay Belya para i–welcome ang ama niya. May nakahandang masaganang tanghalian per
Nagpupuyos ang kalooban ni Margaux habang mahigpit na hawak ang manibela. Sa tindi ng nagbabagang emosyon sa dibdib niya, lumampas pa siya sa speed limit na nararapat. That man went beyond the line. Katulad din pala ito ng governor, mapagsamantala. He was also a predator like Tito George. Ang lahat ng paghanga sa puso niya para sa lalaking iyon, natabunan ng galit sa pagkakataong ito. “Ah!” Malakas niyang binayo ang manibela sa inis at prustrasyon. Kanina, gustong-gusto niyang murahin ang lalaki pero hindi niya ginawa. Mas bababa ang tingin nito sa kanya. Baka mas lalong makasama sa pamilya niya. “Ang kapal ng lalaking ‘yon! Kapal! Sobrang kapal!” Inihimpil niya muna ang kotse sa gilid ng daan at hinamig ang sarili. Pakiramdam niya, sasabog ang dibdib niya. Humarap siya sa talahiban na hinintuan at hinamig ang sarili. She couldn’t keep driving when her heart was raging in anger. Isinandal niya ang ulo sa headrest ng upuan at makailang ulit na bumuga ng hangin. Baka makatulong na
“I was expecting the father but he sent a daughter instead.”Just like that, napukaw ng malamig at pormal na boses ng lalaking nakaupo sa dulo ng mesa ang pagtataka at kaba na nararamdaman sa ngayon. How in the world did she end up meeting this man again? Sa ganitong paraan pa.He motioned for her to sit down. Parang kailangan na nga niyang maupo dahil pakiramdam niya ay nangangatog sa kaba ang mga tuhod niya. Kanina, habang nasa sasakyan, pinraktis niya ang mga sasabihin oras na makaharaop niya ang dapat ay ka-meeting ng daddy niya. Ngauong nakita at nalaman niya na ang lalaking ito pala, parang nakalimutan na niya lahat ng mga dapat sabihin.Confused, she helped herself sit opposite the mysterious man. Komportable ang upuan, tama lang ang lambot sa pang-upo niya, but right now, wala siyang madamang comfort mula sa malambot at sigurado siyang mamahaling upuan. Kahit ang buga ng aircon ay tila hindi niya maramdaman.Bakit ba kasi kapag kaharap niya ang misteryosong lalaking ito, parang
Mula sa marina, inihatid siya ng tauhan ng lalaki sa airport. Mayaman sila, sanay siyang nakukuha ang luho pero habang nakaupo ngayon sa eroplano, hindi niya maiwasan ang makaramdam na tila ba bago sa kanya ang lahat ng mga nangyayari sa paligid, ‘yong may ibang taong nagpo-provide ng mga pangangailangan niya. In just a snap of her fingers, tila naging sunud-sunuran siya sa agos ng mga pangyayari. “Maayos na lahat ng kailangan mo.” Pinukaw ng lalaking basta na lang dumating kanina sa yate ang pansin niya. Pormal na pormal ito, walang kangiti-ngiti. Kanina nang ibigay sa kanya ang mga bagong-bagong damit at personal necessities, halata ang distansyang inilalagay nito sa pagitan nila. Nabuo na sa utak niya na baka pinagbabawalan ito. Kahit kasi eye contact, mukhang pinipigilan. “Magagalit ba ang boss mo kung ngumiti ka naman kahit konti?” Walang palatandaan na sasagutin ng lalaking nakasuot ng itim na polo at itim ding pantalon ang tanong niya. Maybe, she’s becoming paranoid alrea
5Margaux woke up with a throbbing pain in her head. Namimigat ang katawan niya nananakit na para bang kagagaling niya lang sa pagbubuhat ng mabibigat na mga bagay. May nauulinigan siyang kaluskos at ingay sa paligid pero hindi niya magawang tuluyang idilat ang kanyang mga mata. Her first attempt made her wince in pain. Nasapo ang ulo. May nasalat siyang tila benda sa kanyang noo, doon mismo sa bahaging kumikirot. Gradually, memories from last night surged in her head.Splash ng tubig ang naalala niya, pagtama ng ulo niya sa isang matigas na bagay, mga kamay na bumuhat sa kanya…at ang demonyong mukha ni governor.Napabalikwas siya ng bangon at iginala ang paningin sa paligid. Nanlaki ang kanyang mga mata, napasiksik siya sa kama habang hinablot ang kumot at itinabing iyon sa nanginginig na katawan. Inatake siya ng takot. ‘Kaninong silid ito?’Mas nanakit ang sentido niya sa nabubuong hinala sa utak.‘No, not with the governor, Dear Lord,’ pipi niyang hiling.Sana, hindi tauhan ni go
Sinadya niyang tagalan ang pananatili sa restroom. She was buying time to ease her mind. Hinubad niya ang suot na sweater dahil hindi naman na mapapakinabangan pa ang suot. Kumalat masyado ang dumi sa harapan. Mabuti na lang at dark colored ang damit niya. Medyo malamig pero okay na rin. Kaya niya. Hindi naman siguro magtatagal masyado ang meeting nila ni Tito George.Paglabas niya ng restroom, tinarget kaagad ng mga mata niya ang buong dining.Kahit hindi dapat pero hinanap niya ang lalaking iyon.Nakahinga siya nang maluwag nang hindi ito makita. Bagkus ay ang nakangiting mukha ni Governor ang nahagip ng kanyang mga mata. He was waving at her. Tumayo ito at pinanood ang paglapit niya. Naasiwa siya. Sa kanya lang kasi nakapako ang mga mata nito. Tito ang tawag niya rito pero hindi naman sila ganoon ka-close. Kaya naman, sinadya niyang itabing sa harapan ang kamay na may nakasampay na narumihan sweater at binilisan pang lalo ang paghakbang.“Good evening, Governor,” magalang na bati n
Lumipas ang ilang araw nang paghahalughog ng mapagkukunan ng tulong. The bills have piled up. May naririnig-rinig na siyang hingalo ng mga manggagawa. Buong buhay niya, lumaki siyang walang anumang problema sa pera. Ngayon, sagad na sagad ang pakiramdam niya. Sumasakit na ang ulo niya. Help was scarce. Ang mga politikong tinulungan ng dad niya na mailuklok sa pwesto, hanggang sa minsanang pangungumusta lang ang ginagawa. No one even bothered to come and visit him. Tama nga ang kasabihan, ‘You’re as good as you’re needed.’ At ngayon, higit kailanman niya mas naiintindihan ang pinagdadaanan ng mga hikahos sa buhay. Hindi madali. Mas mabuti pa nga noong nasa Brazil siya, may misteryosong kapitbahay na nagpapadala sa kanya ng tulong na kadalasan ay pagkain. “Magbinta na lang kaya tayo ng ibang properties, Dad? I can even sell my jewelries and our paintings.” “No, not the paintings. Sa mommy mo ang mga ‘yon.” Napangiti siya kahit papano. His dad has remained loyal to her mother up until
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.