Ngayon ang first day namin ng deal. She wanted it as soon as possible. Siguro nahihirapan na siyang kilalanin ang dating sarili niya.
"What will we do first?" tanong niya sa 'kin habang nagtatali sa sintas ng sapatos ko.
"I think we should start to know what you like and not," suggestion ko. Sa ganoong paraan naman kasi mas mapapadaling umusad sa isang desisyon. Kung gusto mo ba o hindi ang isang bagay o gawain.
"Okay, these last few days since I'm with you, I love seeing colorful. Something lively. Every thing like on your restaurant," agad naman na sagot niya. Hindi ko alam ang dapat magiging reaksyon ko. Pero I will take that as a compliment sa efforts ko.
"Rea
Natapos na akong kumain kaya naglakad-lakad ulit kami. Nakadaan kami ng arcade kaso pagkalagpas na namin, nilingon niya ito ulit. May gusto na naman ba siyang gawin? "Do you want to go there and have some fun?" tanong ko sabay turo sa palaruan. "Really?" excited niyang sagot. "Let's go!" Nauna na siyang pumasok at ako naman ay nagpapalit muna ng tokens. Parang bumalik ulit ang excitement ko no'ng una akong nakapunta sa lugar na kagaya nito. College na ako no'n pero hindi ko napigilang laruin lahat ng kaya kong malaro sa arcade. Gumagala sa mga gan'to sa tuwing matatanggap ko na ang sahod ko sa pagpa-part-time. "Can we play that one?" turo niya sa basketball shooting. Naghulog agad ako ng token at gumulong ang mga bola palapit sa amin, nag-start na ring umandar ang timer. Kukuha na sana siya ng bola nang tumagos ito mula sa k
Sabado ng gabi na ngayon. Time flies too fast. Kagagaling ko lang sa nakakapagod na sanitary inspection sa restaurant. Pagkadating ko ng condo, isang luggage at backpack ang sumalubong sa 'kin. Oo nga pala!"Ngayon na pala 'yong flight mo, Pre?" salubong kong tanong kay Gerome, bago umupo sa couch."Oo, nakalimutan mo ba? 'Wag kana mag-drama r'yan. Soon, magkikita pa naman tayo ulit," sabi niya at niyakap ko siya. Parang nakababatang kapatid ko na rin 'to. Siya ang pinaka-close kong pinsan dahil halos kasabay ko na rin siyang lumaki. Ma-mi-miss ko ang mokong na ito."Ihahatid na kita sa airport, baka ma-late ka pa kung magko-commute ka," alok ko sa kaniya. Para na rin makakuwentuhan ko pa siya sa biyahe."Uy gusto ko 'yan, pare! Makakatipid ako ng pamasahe," masiglang sabi niya."Siraulo ka talaga, pero pagbibigyan kita sa ngayon. Humanda ka na lang sa susunod nating pagkikita. B
Kumulo na ang isinalang kong sinigang, ibig sabihin, luto na ito.Kumuha ako ng mangkok at nagsandok ng ilang hipon at sabaw para sa aming dalawa ni Clarice.Pinuntahan ko siya sa sala ngunit parang may kausap siya sa phone."Hindi ko pa nga nagagawa, give me some time. Tinitiis ko lang naman dito ang mga ginagawa ko ah!" Parang may kaaway siya. Nakasigaw kasi."Oo, nasa condo niya, kani-kanina lang. Uuwi na rin naman ako pagkatapos nito. Oo sige, kita na lang tayo mamaya. Bye, mwa." Ako ba pinag-uusapan nila?Bumalik na lang ako sa kusina na parang walang narinig sa pakikipag-usap niya. Baka kaibigan lang niya 'yon. Mag-isa lang kasi siya rito sa Maynila at walang kapatid, kaya sarili na lang ang inaasikaso niya. Mabuti naman at may nagiging kaibigan na siya dahil sa dalang na rin naming mag-usap. I really need to catch up with her."Ah, babe tapos kana ba r
"Okay, sa common greetings muna tayo magsimula. First word is kumusta. Ku-mus-ta," pinaulit ko sa kaniya."Ku-mut-sa?" naguguluhang sambit niya. Natawa na lang ako ng kaunti ngunit hindi iyon ipinahalata. Baka akalain niyang pinagti-trip-an ko siya."No, follow me," utos ko."Ku.""Ku.""-mus.""-mus.""-ta.""-ta.""All together, kumusta.""Kumusta?" nakuha niya rin."Good! It is a common greeting, pertaining to how are you?" pag-e-explain ko."Oh, another please aside from kumusta. How about... thank you and please?" request niya.'Di ko akalain na hindi pala gano'n kadaling magturo ng salita sa iba. Mabuti naman at napagpapasensiyahan ng mga magulang ang kanilang mga anak sa pagtuturo, gayundin ang mga guro. "Patience is the ke
Bandang 1:45 na ng hapon nang napansin ko ang text messages ni Clarice na kaninang umaga pa niya pala ini-send at may ilang missed calls pa."Happy birthday, Babe. Dadaan ako sa condo mo mamaya. I have something for you.""Nandito na 'ko, nakalimutan mong e off ang TV mo.""Busy ka ba talaga? Ayaw mo kasing sumagot o baka naka silent mode na naman phone mo?""Nagdala ako ng strawberry cake, nilagay ko na lang sa ref. Sana magustuhan mo dahil favorite ko 'yon."Parang bigla akong na-offend sa last message niya. Hindi niya pa rin pala alam na ayaw ko sa kahit anong strawberry flavored foods dahil allergic ako ro'n.Last birthday ko, nag-celebrate kami together at nagdala rin siya ng strawberry cake. Kaya ayon, pagkauwi ko nangangati ang katawan ko dahil into contact ako sa strawberries. Hindi ko pala sinabi sa kaniya 'yon dahil akala ko 'di na niya gagawin. Per
Pagkabukas ko ng pinto, nando'n na si Angelie na nakaupo sa couch. "Teka, pa'nong nauna ka sa 'kin? Nag-teleport ka ba?" Posible ba iyon sa sitwasyon niya? O hindi kaya'y sa horror at paranormal movies lang talaga nangyayari. "Teleport? Maybe," tipid niyang tugon bago bigla na naman tumahimik ang paligid. Walang nag-imikan sa 'min. Para tuloy kaming mag-jowang nag-aaway at 'di nagpapansinan. Pero 'di ko naman siya jowa. "Hmm," siya ang unang bumasag ng katahimikan. "I am just... sorry for everything... those that I said earlier. I didn't think over of my thoughts at first. I was impulsive. I judged you, but it wasn't really my intention. Apologies for I misinterpreted your action and the blame is all on me. I'm so sorry to ruin your birthday, Teo. I really do," sunod-sunod niyang sabi while directly staring on my eyes. Sincerity are on those stares. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin. 'Di naman ako galit sa kan
Another Sunday morning na naman ngayon, it means wala akong pasok. Naghahanda na ako para sa gagawin ko mamaya. Magsisimba muna ako bago ang lahat at pupunta sa supermarket para makapamili ng kakailanganing ingredients sa gagawin kong strawberry cake. I'll bake her one today. Para sa ano pa't naging chef at restaurant owner ako. Nag-enroll din kasi ako ng baking class noon kaya may alam din ako sa pastries. I just want to surprise her with the things that she likes the most kahit paminsan-minsan lang. I don't want to lose this moment of our closeness again at mapalitan ng distance. Kumuha muna ako ng reusable bag o kung tawaging eco bag. Mas convenient 'tong gamitin kesa sa plastic na sanhi lang walang katapusang polusyon. Pumunta na ako sa parking lot ng condo at tinunton ang sasakyan ko. Pagkabukas ko ng pinto sa driver's seat, nagulat ako dahil ang lamig masyado sa loob kahit hindi naman naka-on ang aircon.
In just a day, 4th anniversary na naming ng babe ko. I feel excited at parang kinakabahan rin pero bahala na sa kung ano ang mangyayari bukas.Gumising talaga ako ng maaga para makapag-prepare. I'm planning to surprise her sa favorite restaurant niya. Hindi ko alam kung anong meron sa lugar na 'yon at gustong-gusto niya roon. Sa bagay, iba-iba rin naman tayo ng preferences.Nakakatampo rin minsan dahil parang ayaw niya sa sarili kong kainan, pero sabi niya na nahihiya raw siya sa mga empleyado ko at gusto niya rin daw na magkaroon kami ng privacy sa tuwing kumakain. Pupunta ako roon at magpapa-reserve mamayang hapon. Hindi ko hahayaang basta-basta lang ang celebration namin. For span of years, para sa'kin ay napakatagal na ng 4 years.Nag-measure muna ako ng mga baking ingredients na kakailanganin. I mixed well all dry and wet ingredients at inilagay sa cake pan. May natira pang mixture kaya isa-isa kong isinalin sa cupcak