CHAPTER 2

“Urgh” I groaned as I roll on my side. Napamulat ako nang maramdaman ko ang malambot na kama.

“Oh, gising ka na pala, good morning sayo, Lily,” Natatawang bati sa akin ni Ate.

Bumangon ako at nag-unat, pagkatapos ay tinanong si Ate Sha. “Good morning din po, Ate. Paano po ako napunta sa kwarto mo?” Napangiwi ito at umiwas ng tingin sakin.

Tumayo ako at inayos ang kanyang kama pagkatapos ay bumaling ulit sa kaniya, “Ate?” Tumingin ito sa akin ng may pag-aalinlangan at bumuntong hininga.

“Binuhat ka ni Gulf kaninang madaling araw nang mawalan ka ng malay,” Tumayo ito mula sa pagkakaupo at hinawakan ang magkabila kong pisngi. “You need to tell me something, but we need to eat breakfast muna. It’s already eight in the morning at baka hinahanap ka na ni Tita Celia,” bigla itong sumeryoso kaya naman ay bigla akong kinabahan.

Ngayon ko lang nakitang sumeryoso si Ate Sha sa loob ng dalawang taong pagiging magkaibigan namin, at it scares the hell out of me. All I know is she’s kind and bubbly, at hindi ko inaasahang makita ang ibang ugali niya. Somehow, it amazes me.

Pagkatapos naming kumain at hugasan ang pinagkainan ay inaya ako ni Ate na umupo muna sa sala dahil may importante daw siyang itatanong sakin. I guess ito ‘yung sinabi niya sakin sa kanyang kwarto kanina.

“Tell me the truth, Lily. Is Lily, your real name?” tanong nito matapos ako bigyan ng isang baso ng juice.

Nilaro-laro ko ang isang baso ng juice sa aking kamay at tiningnan siya ng mariin. Should I tell her my true identity? Pero paano kung may makaalam na iba? Hindi niya naman siguro sasabihin sa iba di ‘ba? Also, I felt bad about keeping my true identity from her. Pinakilala ko lang ang sarili ko bilang Lily Alvarez na pamangkin ni Tita Celia. Although it’s a white lie but still I feel bad about keeping a secret from her, she’s still my friend after all. Hindi naman kaya ko hindi sinabi sa kaniya ang totoo kong pagkatao ay dahil wala akong tiwala sa kaniya, takot lang akong na baka isang araw ay lalayo na siya sa akin at baka mapahamak pa siya dahil sakin.

The fact that I change my name in purpose not only to escape my nightmares in the past but also to keep my friends safe from danger caused by my name. I always think of my name as a curse, made by those scumbags who murdered my family. That’s why I also change my name because of that. Para kasing napaparusahan ang kung sino mang nakakaalam sa aking pangalan.

Bumuntong-hininga ako saka siya sinagot, “Hindi po Ate, ang totoo kong pangalan ay… Aliyah. Aliyah Moskov, not Lily Almadin,” Yumuko ako dahil ayokong makita ang kanyang reaksyon. She must be mad at me right now, knowing I lied to her since the very beginning of our friendship.

I felt guilty by my actions, we’ve been friends for a long time at masisira lang iyon dahil sa kasinungalingan ko. But was it really a lie? All I did was to hide my true identity to hide from the bad guys, and to protect everyone I love.

Napatingin ako sa kaniya nang bigla itong tumayo at naglakad patungo-pabalik. “So, you lied to me. All this time you lied to me, Lily—no, Aliyah,’’ pagtatama niya sa sarili. Kinabahan akong tumingin sa kaniya habang siya naman ay seryosong nag-iisip na parang pinoproseso niya ang aking sinabi kani-kanina lang.

Nagulat ako nang bigla itong umupo sa tabi ko at hinawakan ang aking kamay. “Why did you do it? Bakit ka nagsinungaling sa akin? Am I not that trust worthy to you?” Sunod-sunod nitong tanong sa akin.

Umiwas ako ng tingin sa kaniya. “My name was like a curse to everyone you know, kapag malaman nila ang totoo kong pangalan at pagkatao, they… they suddenly get killed in an instant. Kaya itinago ko iyon sayo kasi ayokong mapahamak ka,” paliwanag ko sa kanya.

Sinabi ko rin sa kanya ang totoong nangyari sa akin dati. Wala akong itinira kahit isang sekreto tungkol sa akin, lahat inamin ko sa kanya, lahat kinuwento ko sa kanya. And somehow, it eased my pain a little bit.

Umawang ang kanyang labi matapos kong sabihin sa kaniya lahat. Hindi ko alam kung galit ba siya o hindi. I just can’t read her reaction. Tumayo ito habang nakatulala at tumingin sa akin.

“I-Ikaw… y-you’re the one who survived from the massacre four years ago!” Tumango ako bilang tugon at yumuko. “O-Oh my god, Lily—I mean, Aliyah. I-I don’t know what to say, I-I… I-I’m sorry,” Nakaawang na labing sabi niya sa akin.

Ngumiti ako at umiling. “Okey lang, ‘Te. Nangyari namana, right now, I’m helping myself to survive for my family.”

Pagkatapos naming mag-usap ay nagpaalam na rin ako sa kanya para umuwi at magtrabaho. I need to strive hard to help my Aunt, I need to earn more to buy her medicine. 

Hindi ko maalis sa isip ko ang nangyari kagabi. That guy named Gulf, calling me by my true name. It gives me chills down to my spine. And also, the way Ate Sha behaved after I told her everything, there’s something off about her, I just can’t tell what.    

“Lily, Hija. May sasabihin sana ako sayo na importante,” Tumingin ako sa kanya habang nililigpit ang pinagkakainan naming at nilagay sa lababo.

“Ano po iyon, ‘Ta?” Kumuha ako ng tissue at nagsimulang magpunas sa mesa.

Lumapit ito sa akin at humilig sa may ref, “Kilala mo si Anita diba? ‘Yung kaibigan ko na pumunta dito dati?” Tumango naman ako at binalingan siya.

“Opo, ‘Ta, bakit po?” Tinapon ko ang tissue sa trash bag at pumunta sa lababo para magsimulang maghugas ng pinggan.

“E kasi nag-aya siya na mamasyal kaming dalawa sa Baguio,” panimula pa niya habang ako naman ay tumatango-tango lang habang naghuhugas at nakikinig sa kanya.

“Hindi ko naman matanggihan kasi matagal na din kaming hindi nagkikita dalawa. Pwede ba akong sumama sa kanya, Hija?” Nagpunas ako ng kamay saka bumaling sa kanya habang nakangiti.

“Oo naman, ‘Ta. Basta mag-iingat po kayo dun ha? ‘Yung mga gamot mo po ‘wag mo kalimutang dalhin,” Napaluha ito at agad ko namang inalo.

“Thank you, Hija. At oo, hindi ko kakalimutan ang mga tugon mo, baka magalit pa ang doctor ko e,” Napatawa ako sa kanyang sinabi.

“Ilang araw po pala kayo dun ‘Ta?” tanong ko sa kanya pagkatapos kong maghugas.

“Mga isang linggo, Hija. Gusto niya daw kasing lubusin itong bonding namin dahil pupunta na daw siyang Amerika sa susunod na linggo,” may bahid na lungkot ang boses nito kaya naman ay niyakap ko siya.

“It’ll gonna be okey, ‘Ta. Kahit magkalayo naman kayo sa isa’t-isa, your bond to each other is more powerful, and irreplaceable. Your still her great bestfriend,” Kumalas ito sa aking yakap at ngumiti. Pinahid ko ang kanyang luha at hinalikan sa pisngi. “Hayan, ang pangit niyo na po,” Napatawa ako ng malakas nang ngumuso ito sa akin.

“Tulungan mo akong mag-impake, Lily,” Ngumiti ako sa kanya at tumango.

“Ngayon po pala ang alis niyo? Akala ko bukas pa,” malungkot na sabi ko habang nilagay sa loob ng kanyang maleta ang kanyang mga gamot.

Bumuntong-hininga ito at saka sumagot. “Iyan nga ang sabi ko sa kanya, e ayaw niya daw kasi gusto niyang ngayon na daw kami aalis,” Umiling-iling nitong sagot habang inaayos ang kanyang mga damit.

I chuckled. “Excited siguro si Tita Anita na makasama ka, ‘Ta,” Sinirado ko ang kanyang maleta at pagkatapos ay tumayo at hinarap siya. “All done,” Ngumiti ito sa akin at tinungo ang pinto.

“Halika, doon tayo sa sala maghintay sa kanya,” excited na sabi nito habang hatak-hatak ang aking kamay.

Umupo kami sa sofa at nagkwentuhan  habang naghihintay kay Tita Anita. We talked about her past, her epic fails high school life, how she met Tita Anita, and how she met her love of her life, Tito Franco. We laugh while she shared her life story with me until Tita Anita arrives.

“Mag-iingat po kayo doon, ‘Ta. ‘Yung gamot niyo po huwag niyong kalimutang inumin, enjoy your vacation po,” She hugged me tight at kumalas din.

“Ikaw din, mag-iingat ka dito palagi. Lock the doors when you leave or when you sleep. Kumain ka ng marami, okey? Huwag magpapabaya sa sarili,” bilin niya sa akin at tumango naman ako bilang tugon.

“Copy po, Tita. Thank you po, kayo din dapat always kayong busog doon,” Natawa si Tita Anita sa sinabi ko at inakbayan si Tita na para bang teenager.

“Huwag kang mag-alala, Lily. Bubusugin ko itong Tita mo, at saka ipapasyal ko ito sa tourist spot sa Baguio kaya huwag kang mag-alala,” she assured me as they made their way to the door.

“Salamat po,” after we bid goodbyes, tumulak na sila at ako naman ay pumasok sa loob ng bahay.

Humiga ako sa kama at tumitig sa kisame. I’m all alone again. The silent room filled my ear and it makes me uneasy. Bumangon ako at napagdesisyunang maglinis ng bahay. I want distractions from my thoughts, and cleaning the house is a perfect way to get rid of this plague.

“Lily, paki arrange nga itong sardinas sa food section,” Utos ng aking kasama at binigay sa akin ang isang karton ng sardinas at dali-dali naman akong pumunta sa food section.

I need to finish this quick, magdidilim na.

Pagkatapos kong e-arrange ang mga sardinas ay tinawag ako ng manager namin para e check ang mga naka stock na karton ng iba’t-ibang pagkain sa store area. Pagkatapos ay nagpatawag ng meeting ang aming manager tungkol sa babaguhing arrangements ng food section at meat section.

“Urgh,” I groaned as I slump my body on the soft mattress of my bed.

Nagpahinga ako saglit at bumangon ulit para magluto ng hapunan. Pagkatapos ay nilatag ko ang aking niluto na sunny side up na itlog, beacon, at corned beef sa mesa at kumuha ng plato, kutsara’t tinidor at malamig na tubig.

“’Ta, kain na p—” Natigilan ako nang marealize kong wala si Tita sa bahay. “Oh, right. She’s gone for vacation,” parang tangang kumain ako habang tumatawa mag-isa.

Nasanay na akong kasama si Tita Celia na kumain kaya nakakapanibago lang ngayon na wala siya sa harap ko habang kumakain. Hindi ako sanay, hindi ako mapakali. 

Madali kong tinapos ang aking pagkain at naghugas ng pinggan. Matapos kong maligo at magsuot ng damit pangtulog ay bumaba ako para maglock ng gate at pinto. I was about to close the door when I heard a faint voice. I frowned at dali-daling sinirado ang pinto at inilock iyon.

Umakyat ako sa kwarto at humiga. “Oh, right. I almost forgot” bumangon ulit ako para magdasal. Pagkatapos ay humiga ako pabalik at natulog.

“Aliyah… Aliyah…” I groaned at tumagilid ng higa.

“So, you’re still alive,” Napamulat ako nang biglang may sumakal sa akin ng malakas.

I gasped some air at hinawakan ang kamay nito para makawala. Hingal na hingal kong pinagsuntok-suntok ang braso nito at kinurot ang kamay. Ngunit mas lalo nitong diniinan ang paghawak nito sa aking leeg. Nahirapan akong huminga at naghanap ng pwedeng mabato sa ulo nito. Hindi ko makita ang hitsura nito dahil sa dilim. Hindi ko alam kung bakit patay lahat ng ilaw, all I remember was I turned all the lights on before going to sleep.

“N-No—please,” Lumuluha kong pagmamakaawa dito habang walang tigil na pagsuntok sa kamay nito.

“I should have killed you along with you family four years ago!” malakas nitong sigaw habang mas diniinan niya lalo ang pagkakasakal sa akin.

I tried kicking its stomach but it won’t budge. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang maglabas ito ng kutsilyo. My instinct kicked in so I kick its stomach with all my might habang pinagsusuntuk ang kamay nitong nakadiin sa aking leeg.

“N-No please n-no—” Nanlaki ang aking mga mata nang itinaas niya ito sa ere. I desperately kick every parts of its body just to get free.

“Now that I have you in my hands, I will kill you more than I killed your family!” bigla nitong binaba ang dalang kutsilyo sa aking dibdib.

I screamed like there’s no tomorrow. “N-No!”