Chapter 12: Chased

Napatitig si Nahara sa likuran ni Rain. Hindi niya maiwasang mapaiyak. This is the first time that someone wanted to save her life. All throughout her existence, she only feel nothing but a worthless piece of shít. Iyon ang nakatatak sa kanyang utak sa loob ng maraming taon.

"What are you still staring at? Magpapakamatay ka ba talaga?" Narinig niyang angil ni Rain.

Napapitlag siya at ilang beses na kumurap-kurap. Sinalubong siya ng nayayamot at naiinip nitong expression. Sa nanginginig niyang katawan, mahigpit siyang humawak sa balikat ng lalaki bago sumampa sa likuran nito. Mabilis namang tumayo si Rain at patakbong sumuong sa mas madilim pang bahagi ng gubat habang pasan siya sa likuran nito.

"Tangina! Patay na si Baldo! Sundan niyo yung mga yapak nila sa pagitan ng mga damo!" Sigaw ng isang tinig sa kanilang likuran.

Mariin siyang napapikit at taimtim na nagdarasal na sana ay hindi sila maabutan ng mga ito. Alam niyang pagod na si Rain, halos habol na rin nito ang sariling hininga