Fiction, non-fiction, YA, mystery, thriller, science fiction, anthologies, poems, literature, dictionary, thesaurus, textbooks, at marami pang iba ang matatagpuan sa silid-aklatan. Parang sa mundo ko lang dati. Ang kaibahan nga lang, mas maraming nakakatuwang impormasyon ang matatagpuan sa mundong 'to. Welp. Siguro, biased lang ako dahil mas magaganda ang pagkakagawa ng mga libro rito. Ang mga libro sa mundong 'to ay mayroong mga papel na makakapal at ang mga ito ay kulay light brown. Iyon bang parang pakupas na papel na sa mundo ko dati ngunit dito, hindi siya pakupas. Sadyang ganoon lang ang kulay at hindi nag-iiba. Bago man o luma ang mga libro ay parehas lang ang kalidad ng mga papel. Siguro mayroong taong gumagamit ng mahika upang mapanatili ang ganda ng papel.Bukod pa rito, maraming nakaguhit na larawan sa mga libro. Hindi kada-pahina ay mayroong mga nakaguhit na larawan ngunit ang mga ito ay sapat upang punan ang mga parte ng mga libro na nangangailangan ng visual representat
Kasalukuyan akong nakaupo sa pinakatuktok ng isang matarik na bundok. Napakatahimik ng paligid. Walang mga away ang nagaganap at ang lahat ng bagay ay naaayon sa panuntunan ng buhay na ginawa ni Ama. Napakaaliwalas at napakakalmadong tingnan ang mga nilalang na nilikha ni Ama sa planetang Earth. Ang mga tao, hayop, halaman, puno, mga hayop, ang tubig at ang lupa, hangin, ulap, apoy, at iba pa ay tamang-tama na nakapuwesto. Sa katotohanan ang lahat ng mga bagay na matatagpuan sa planetang Earth ay nagmula rin sa aming kaniyang mga anak. Pinagbasehan niya ang mga mahika at responsabilidad na naiatas sa amin. Ang kaibahan sa amin at pagdating sa mundo ng mga nilalang na kaniyang nilikha, may kakayahan kaming kontrolin ang mga bagay o ang mga mahika. Habang sa planetang Earth, walang may kakayahan kumontrol ng mga mahika. Ang tanging abilidad lang na ibinigay ni Ama sa kanila ay ang kakayahang mag-isip at magkaroon ng rasyonalidad. "Devyani? Nandito ka na naman ulit?" tanong ng isang lal
Continuation.DEVYANI'S P.O.V.That very day, I laid out my plan as smoothly and concisely as possible inside my hidden house. The only creatures who would about it would be me, Orion, and perhaps Father since he knows all of the things happening in the world. I decided I would execute it at around 8 o'clock in the evening. Whether it will work or not, that will be entirely up to me and to the people around me. Seconds later, I heard a knock outside the door. I muttered a chant so the things that are lying on the table about the plan would be concealed. Matapos ay tumakbo ako papunta sa pinto. Alam ko naman na kung sino ang tanging gagawa noon. "Coming!"When I opened the doork, I saw Orion with a wide grin on his face. "Dinner?" tanong niya. Sa isang kamay ay hawak-hawak niya ang dalawang isda na tig-isang nakatusok sa dalawang pirasong kahoy. Naguluhan ako sa kaniyang sinabi. Tumingin ako sa labas saka siya tiningnan muli. "Ha? Hapunan na? Anong oras na ba? Hindi ba at parang ma
It was rainy in the town of Sentiniente City, the place where Ella resides. She and her co-teachers were still inside the school, finishing the checking of papers that were due that day. Malamig na sa labas ngunit dumagdag pa ang lamig sa loob ng kuwarto dahil sa bukas na aircon at mga electric fan. "Excuse me po, sino po ang gusto ng kape sa inyo? Papa-order ako sa canteen, baka gusto niyo pong sumabay," magalang na tanong ni Ella sa kaniyang mga kasamahan. She was known in the school as a kind and soulful woman. In her nearly five years of service in Sentiniente High School, neither students nor teachers and school staff has ever complained about her. In fact, she was the most praised person in the whole department. She achieved high feats at the age of 25, and that says something about her. "Ms. Ella, paki-add ng coffee sa akin!" tawag ni Anne sa kaniya. She was her best friend among all her other co-workers. "Ako rin, Ms. Ella!" dagdag p
"You... you are a grim reaper?" naniniguaradong tanong ni Ella sa lalaki. She didn't know that a man with a gorgeous face like him would be a grim reaper. Ang akala niya, o ang akala nilang mga tao ay naka-takip ang mukha nito ng isang mask at naka-suot ng mahabang kulay itim na damit habang may dala-dalang scythe. Pero itong lalaki sa kaniyang harap ay naka-suot lang ng hooded jacket at jeans na para bang isang tao at walang dala-dalang kahit na anong armas. Her expectation was very different from the reality. "I'm THE grim reaper, not just A grim reaper. Know the difference between the two, Miss. English teacher ka pa man din," said Eric nonchalantly, his hands in his pockets, looking straight at her. His body posture and the way he stood reminded her of those many supermodels she saw in magazines and tv commercials. Ella blinked once, then twice, trying to comprehend what the man has just said to her. When it finally sinks into her mind, she felt embar
Mabilis na napalingon ang limang kawatan sa direksyon ni Ella. Ang kanilang pananakot ay panandaliang naudlot sa kaniyang kagagawan. Ang iba pa sa mga ito ay nakita niyang nanlaki ang mga mata. Marahil, hindi inaasahan ng mga kawatan na mayroon ngang maglalakas loob tumulong sa sitwasyong sila ang nakaka-angat. On the other hand, Ella herself was somewhat bewildered by what she did. The moment the situation sunk into her head, she realized she dug her own grave. Gustong-gusto niyang bawiin ang kaniyang sinabi at sambitin ang salitang "charot". She bit her quivering lips in order to prevent herself from uttering words that might lead to her death for the second time around. "At sino ka naman?" - kawatan #1. Hindi sumagot si Ella at nagpatuloy lang sa pakikipag-titigan. "Ha. Ang tapang ng isang 'to pre, oh." - kawatan #2. "Oo nga. Akalain niyo, may isang chix na maglalakas-loob umeksena." - kawatan #3.
Isang nag-aalalang Peter ang mabilis sumaklolo sa tabi ni Ella. "Ella! Ayos ka lang ba?!" Ella blinked at least twice to confirm whether what was happening in her life right now was a current manifestation of what Eric did. She scanned her surroundings and searched for the five men who were harassing her and the other customers as well. Policemen were rushing in and out, escorting the customers out of the coffee shop. Amidst the hysterical crying of the people around them, she couldn't find the female cashier not to mention the bad men who incapacitated her. "Peter? Nasaan na ang iba?" Hindi siya pinansin nito bagkus ay nagpatuloy sa pag-alala sa kaniyang kalagayan. Ipinatong ng lalaki ang mga kamay nito sa balikat ni Ella at marahang niyugyog. "Ayos ka lang ba? Ung totoo?" sabi ni Peter nang hindi nag-aalis ng tingin sa na-hostage niyang kaibigan. His eyebrows were drawing together and his eyes painted with a worried g
A shrill cry escaped from Ella's mouth. She didn't waste a second and immediately ran away from the creepy house. Tumakbo lang siya nang tumakbo hanggang sa narating niya ang kalye malapit sa kanilang tahanan. Hingal na hingal niyang itinukod ang kaniyang mga kamay sa kaniyang mga tuhod. She thought she looked pathetic. Actually, in the first place, she didn't expect herself to scream and run away like a chicken being haunted by a dog. Although in her case, she wasn't haunted. But then there was an eerie feeling. She felt a killing intent that came from the creature with a pair of red eyes. She was suffocated by its gaze that she scampered away like a scared mouse. Good God, bakit parang sa tingin ko palala nang palala ang mga nararanasan ko? Is this your way of goodness so I can experience a fantasy life that I have always dreamed of? Ella thought she was crazy. Well, she might have been already real crazy. If this was to test her sanity then she fail