Napalingon ako sa nagsalita at kununot ang noo ko. Sino naman kaya ito? Another pervert?
Kinunutan ko siya ng noo.
But shit, this man is freaking hot. He is wearing black pants and a white shirt, but I can say that he has muscles. I am sure of that. He has a buzz-cut fade haircut, but what attracts me more is his tattoo on his whole neck. I am not a fan of guys with tattoos, but this one can be an exception. His tattoo made him look like a bad boy. A freaking hot bad boy. At first glance, I can say that he is a red flag bearer. He even looked more dangerous because of the smirk on his lips.
"Do I know you?" pagtataray ko sa kanya habang pilit kong itinatago ang admirasyong nararamdaman ko.
Humakbang ito papalapit sa akin. Kahit na nakaheels ako ay mas mataas parin ito sa akin.
"Atty. Cohen Delgado, does my name rings a bell?" tanong nito at inilahad ang isang kamay.
Bagkos na tanggapin ang pakikipag-kamay sa kanya ay ipinagkrus ko ang mga braso ko habang bored na tumingin sa kanya.
"Nope, it does not, and I have no pending case, so I never look for an attorney," pagsusuplada ko sa kanya.
He is an attorney. An attorney with sexy tattoo? His title made him more sexier.
I tried to compose myself to hide my admiration.
"Yeah, you have no pending case, but you have unfinned business with me." Tuluyan ng tumikwas ang kilay ko dahil sa sinasabi niya. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang iparating sa akin pero wala akong matandaan na may unfinnis business ako sa kanya. "I don't know why you can't remember me, but I can still remember you. Every inch of you," bulong nito sa tenga ko dahilan para magtaasan ang mga balahibo ko sa batok.
Marahan akong lumayo sa kanya. Masyado siyang malapit, nahihirapan akong makahinga ng maayos. Nate-tempt ako sa kanya. Baka mamaya hindi ko na mapigilan ang sarili ko at sunggaban siya. Masyado pa naman siyang yummy sa paningin ko.
He knows every inch of me, how?
"I am sorry, but is that your way to pick up a girl? If yes, that will not work for me," I said and left him.
I tried not to look back kahit ramdam ko ang mga mata niyang nakasunod sa akin. Wala ako sa mood lumandi ngayon. I don't want to repeat the same mistake again. Never.
Bumalik ako sa may bar counter pero hindi ko makita si Rebecca. Saan naman kaya nagsuot ang babaeng iyon? Kanina ay nakita pa siya pero ngayon ay bigla na lang itong nawala kaya hindi ko maisipang mag-alala. Hindi pa naman iyon sanay sa ganitong lugar. Dapat yata hindi ko na ito niyaya para hindi ako naghahanap ngayon sa kanya.
Sinubukan ko siyang hanapin maging sa comfort room pero hindi ko siya makita. Kinuha ko ang phone ko para tawagan siya. Tumatapik-tapik pa ang paa ko sa semento habang dina-dial ko ang numero niya. Nakasandal ako sa pader medyo malayo sa ingay na nagmumula sa bar upang marinig ko siya kapag sinagot niya ang tawag ko pero nagri-ring lang ang cellphone nito. Mas lalo akong nag-alala. Madami pa namang loko sa ganitong lugar. Mga mapagsamatala.
Aalis na sana ako para hanapin ulit si Rebecca nang biglang lumapit sa aking muli ang lalaking nakausap ko kanina na nakakita ng ginawa ko sa bastos na humawak sa akin.
"If you are looking for your friend she left already."
Paano niya nasabi? Impossibleng umalis si Rebecca nang hindi nagpapaalam sa akin. Hindi nito ugali ang mang-iwan nalang ng basta-basta at kung umalis ito dahil may emergency ay magte-text muna ito sa akin.
Tiningnan ko siya. "How did you know who I am looking? Are you following me?" pag-aakusa ko sa kanya.
Nasa may tagong bahagi kami ngayon. Kaya walang masyadong tao sa lugar na kinatatayuan namin.
"Is it a crime?" he said and gave me a boyish smile.
Hindi niya sinagot ang unang tanong ko.
Tumikwas ang kilay ko sa kanya. "Nope, but it's creepy." Binigyan ko siya ng asar na ngiti.
Akmang iiwan ko siyang muli nang bigla niya akong hilahin at namalayan ko na lang ay nakasandal na ako sa pader habang ang isang kamay nito ay nakaharang upang hindi ako makalayo.
"What do you think you're doing?"pagtataray ko sa kanya.
Alam kong gwapo siya pero ang pinakaayaw ko sa lahat ay iyong mga papansin. Akala ba niya madadala niya ako sa kagwapuhan niya? Kahit nakakalunod siyang tumingin, pasensya na lang siya magaling akong lumangoy kaya matapang na sinalubong ko ang mga mata niya.
Nahigit ko ang hininga ko ng maramdaman ko ang hininga niyang tumatama sa pisngi ko.
"Don't you really know me?" Hinawakan nito ang baba ko at inangat iyon para lalong magtama ang mga mata namin.
"Should I really have to know you?"
He smirked with my question. "You must be. I know eight years is too long, but the memory is still fresh in my mind."
Tumalim ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Eight years? I am starting to have an idea about what he is talking about. No, I actually know what he means. Pero kahit ipahila ako sa kalabaw ngayon o ipagasaan ng pison hindi ko aamining alam ko ang tinutukoy niya. Matagal na iyon. Kinalimutan ko na nga, bakit ipinapaalala pa niya ngayon?
Isa pa paanong natatandaan pa rin niya ako? Imposibleng sa dami ng babaeng dumaan sa kanya ay tumatak ako sa isipan niya. I know him, how can I forget the man who took my virginity?His tattoo is enough for me to recognize him.
This dazzling man, once in my life, even if it was for a night, worshipped me.
But I did not expect that he still know me. How could he still recognized me after many years? Nag-mature na ako ang dating kulot na buhok ko ay straight na straight na rin ngayon.
Isa pa hindi ko inaasahang magtatagpong muli ang landas naming dalawa. Kung ano man ang namagitan sa amin noon, matagal ko na iyong binaon sa limot. Kahit na alam kong imposibleng makalimutan ko ang nangyari.
Hindi ko inaasahan ang muli naming pagkikita pero pinipilit kong huwag ipahalata sa kanya na natatandaan ko siya. Iniwasan ko na nga siya kanina kahit pakiramdam ko maiihi ako sa panty ko nang bigla siyang magpakilala.
"I don't know what are you talking about, Mr." Pinilit ko siyang bigyan ng ngiti upang ipakita sa kanyang inosente ako. Na wala akong alam sa sinasabi niya.
Pwede na akong maging artista sa ginagawa ko. Wala naman akong amnesia para hindi ko maalala ang sinasabi niya.
He raised one of his eyebrows and chuckles. "Really? You don't know what happened between us that time?"
"What happened?" nagmamaang-maangang tanong ko sa kanya.
Lumayo ito sa akin at tumayo ng tuwid. Ikiniling nito bahagya ang ulo habang may mapaglarong ngiti sa mga labi. That's hot. "You really don't remember? I am willing to re-enact it with you again if you want to remember." Lalo akong napadikit sa pader nang bigla nitong ilapit ang mukha sa akin. "Should we?"
Itinulak ko siya palayo. "Stop it. You might think of me as someone else. You are scaring me, so please leave me alone," pakiusap ko sa kanya.
Hindi ko alam kung paano ko siya tatakasan. Bakit ba kasi ngayon pa siya biglang sumulpot?
Naningkit ang mga mata niya sa sinabi ko. "You can't fool me, Margarita. Uh! How can I forget your name when it's the same as my favorite drink? "
Lihim akong napalunok dahil sa sinabi niya. Damn him. Why did I even give him my real name before?
Why is the man I slept with eight years ago is in front of me, and he can still remember what happened?
"Leave me alone," matigas na saad ko sa kanya. Tumaas naman ang kilay nito habang naghahamon na tumingin sa akin dahilan para mainis ako sa kanya. "I don't know you, so stop insisting that something happened between us eight years ago. You are harassing me, Attorney. You are a lawyer. You must know what it means," sagot ko sa kanya bago nagmamadaling umalis. Nang tuluyan na akong makalabas ng bar ay saka pa lamang ako nakahinga ng maluwag. Dapat nagsasaya ako ngayon dahil birthday ko pero heto ako ngayon at maagang uuwi dahil may tinatakasan ako sa loob. Pasakay na sana ako ng tricycle dahil wala namang taxi dito sa lugar namin nang biglang tumigil sa tapat ko ang motor ni Renzo. Bakit ang aga naman yata nitong umuwi? "Marya, sakay na," saad nito sa akin. Motorbike iyon, nag-aalangan pa akong sumakay dahil sa iksi ng suot ko. Hindi ako pwedeng sumalakang sa likod niya. Hindi na ako nagdalawang isip na sumakay sa motor niya nang bigla kong makita si Cohen na palabas ng bar. Mab
Agad na ibinalik ko sa kahon ang natanggap kong regalo. Kung sino man ang nagpadala noon sa akin ay wala akong kahit kaunting ideya. Isa lang ang masisigurado ko. Kilala ako ng sender dahil alam nito ang birthday ko pero kukunti lang naman ang nakakaalam ng kaarawan ko. Tanging malalapit sa akin lang ang nakakalam at sa mahal ng brand na nakatatak sa lalagyan ng regalo sigurado akong napakamahal noon kahit napaliit at nipis na tila lamang ang ginamit. Saka bakit naman nila ako reregaluhan ng ganoon? Kapag nalaman ko lang talaga kung sino ang nagpadala ay malalagot sa akin. Nakalimutan ko na rin ang tungkol sa regalo dahil may dumating na mga customer. Kapag sabado at Linggo ay ako ang namamahala ng botique dahil araw iyon ni Rebecca para sa mga anak niya. Yes, wala akong day off, hindi uso iyon lalo na sa gaya kong kailangang kumita ng pera. Pabor naman sa akin dahil mas malaki ang nagiging sweldo ko at mas natutugunan ko ang mga pangangailangan ng kapatid ko sa eskwela nila. Tapos s
Namula ako dahil sa narinig ko. Hindi dahil sa hiya kundi sa galit. Hindi na ako nagdalawang isip pa na sapakin sana siya pero agad niyang nahawakan ang kamay ko para pigilin ako. Matalim na tiningnan ko siya. "Bitawan mo ako. Wala akong oras para sa mga kabaliwan mo," saad ko habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak niya. Ang aga-aga pinapainit niya ang ulo ko. Ang ibig kong sabihin ay masasaktan siya sa akin pero ang nasa isip niya agad ay malalaswang bagay. Abogado ba talaga siya o macho dancer sa club? Daig pa niya ang tambay sa p*rnhub dahil sa utak niyang malabnaw. Pinakawalan din naman ako agad nito nang mapansin nitong seryoso. Nagpakawala ito nang hangin sa sa bibig bago tumingin sa akin. "Okay, okay. I am sorry. I did not mean to angry you. I was kidding, so relax tigress," anito na na nakangiti sa akin at tila pinapakalma ako. Relax, relax. He is pissing me off. Akala ba niya madadaan niya ako sa ngiti niya? "Please, Attorney. Leave me. Hindi ko alam kung bakit sin
Bumalik din agad ako Psyche matapos naming mag-usap ni Rebecca. Madami pa akong trabaho kaya hindi ako pwedeng magsayang ng oras.Pagbalik ko sa opisina ay ipinatong ko ang bag na regalo ni Reb sa table ko. Muli akong napatingin sa isang box na natanggap ko kaninang umaga. Kinuha ko iyon at binuksan ang trash bin pero nagdadalawang isip ako kung itatapon ko ba iyon o hindi.Sa huli ay muli ko iyong pinatong sa table. Sayang naman kung itatapon ko. Napatingin ako sa labas at dahil glass wall ang opisina ko ay kita ko ang buong paligid ay nakita ko si Anji. Napangiti akong tumayo at kinuha ang regalong nataggap ko.Lumapit ako sa kanya. Mabuti nalang at wala pang dumadating na customer."Anj," tawag ko sa pansi niya. Nagtatanong ang mga matang tumingin ito sa akin. Binigyan ko siya ng matamis na ngiti. "'Di ba may boyfriend ka? Gusto mo bang mas lalo pa siyang mas ma-in love sa iyo?"Kumunot ang noo nito sa tanong niya. "Nagtitinda ka ba ng gayuma?"Pinanlakihan ko ito ng mata dahil sa
Pagdating ko sa bahay ay agad akong nagtungo sa kwarto ko para magbihis. Matapos ko magbihis ay nagtungo ako sa kusina pero agad na nagsalubong ang kilay ko nang makita kong madaming hugasin. "Bella!" malakas na sigaw ko pero walang lumapit sa akin kaya asar na nagtungo ako sa kwarto niya. Alam kong nandito na siya sa bahay ng mga ganitong oras dahil madalas ay nauuna siyang umuwi palagi sa akin. "Ate bakit sumisigaw kana naman?" tanong sa akin ni Mikoy na kadarating lang. "Si Bella kasi hindi man lang marunong maghugas," sagot ko at dumeritso sa kwarto ni Bella. Binuksan ko ang pinto niya ng walang abog at nakita ko siyang busy sa selpon niya. Tila may kausap ito at nang makita ako ay mabilis na pinatay. "Ate, bakit hindi ka kumakatok?" may himig pagka-inis na tanong pa nito. Pinagtaasan ko siya ng kilay. "Sino ang kausap mo? Sa lakas ng sigaw ko maging kapitbahay natin siguradong dinig ako pero hindi mo narinig?" "Ano ba kasi iyon?" "Kumain ka pero itinambak mo lang sa lababo.
Kinabukasan ay maaga akong muling bumangon. Kahit linggo at dapat ay araw ng pahinga ay kailangan ko pa ring magtrabaho. Minsan nga pinapagalitan na ako ni Rebecca dahil ayaw kong mag-day off. Mas mabuti pa namang pumasok ako sa trabaho kaysa manatili sa bahay tapos si inay ang makakasama ko. Buong araw lang naman niya akong hindi papansinin kaya mas mabuti pang kumayod na lang ako para magkapera. Pagkabangon ko ay mabilis akong nagsa kusina para mag-almusal. Naabutan ko si inay na naghuhugas ng plato sa lababo. Dadampot na sana ako ng pandesal nang bigla itong magsalita. "Tirahan mo ang mga kapatid mo. Paborito iyan ni Mikael," agad ay paalala nito kaya hindi na lang ako kumuha. "Magkanin ka na lang. May tirang ulam pa kagabi iyon na lang ulamin mo." Nawalan na rin ako ng ganang kumain kaya bumalik na lang ako sa kwarto ko. Tanginang buhay ito. Mabilis akong naligo at nagbihis. Nang makagayak ako ay mabilis akong lumabas ng bahay ng walang paalam. Alam naman nila kung saan ako pup
Nakahiga ako sa kama habang nakataas ang kamay ko at nakatingin sa perang nasa sobre. Scammer daw ang natayaan ko, kung totoo iyon bakit tumama ako? Ibig bang sabihin biniyayaan ako ng isang scammer? Teka bakit ko pa ba pinoproblema iyon? Hindi ko naman ito ninakaw. Ibinigay ito ng kusa sa akin dahil tumama raw ako. Baka naman nagbagong buhay na iyong tao at talagang nagpapataya na siya kahit illegal pa iyon. Yung nagbagong buhay na siya pero illegal pa rin trabaho niya. Pati tuloy ako napapa-overthink dahil sa kanya. Hindi ko alam pero may kakaiba talagang nangyayari sa akin mula nang mag-birthday ako. Una nakatanggap ako ng mamahaling lingerie tapos bigla akong tumama sa sugal. Hindi ko alam kung sinuswerte ba ako o may dahilan ang lahat nang nangyayari sa akin. Isama pa ang biglang pagko-krus ng landas naming muli ni Cohen. Siguro hindi pa rin ako swerte dahil nakita ko siyang muli. That man screams danger for me. I should avoid him. Ayoko na muling madawit sa kanya. Ayokong mag
Maaga akong pumasok kinabukasan. Pagdating ko sa Psyche ay wala pang tao kaya ako na ang nag-bukas nito dahil may extra keys naman akong hawak. Pero habang nagbubukas ako ay may naramdaman akong tumikhim mula sa likuran ko. Agad na nagsalubong ang kilay ko ng makita ko siya. Anong ginagawa niya dito? "Anong ginagawa mo rito?" masungit na tanong ko sa kanya. "Good morning," nakangiting bati nito na hindi man lang ininda ang masamang tingin ko sa kanya. "Anong maganda sa umaga?" "Ikaw." Naningkit ang mga mata ko dahil sa sagot niya. "Wala akong oras makipaglokohan sayo, Atty." Tuluyan ko nang nabuksan ang glass door ng boutique matapos kong itaas ang roll up. "Don't worry, hindi kita lolokohin." Bumuga ako ng malakas na hangin bago inis na humarap muli sa kanya. Bakit ang aga-aga kung ano-ano na agad ang lumalabas sa bibig niya. "Nasisiraan kana ba talaga ng ulo?" Inikot ko pa ang daliri ko sa tapat ng sintido ko upang ipakita sa kanyang nababaliw na siya. " Can't you act base