[ AMIEL ]
- Sunday, February 13, 7:09 pm
Fuck it, T'm gonna approach them.
Mahigpit akong napahawak sa mga bitbit ko habang tahimik at dahan-dahan na naglalakad patungo sa kwarto ko, pakiramdam ko kasi ay baka bigla ko itong mabitawan dahil sa namumuong takot sa bawat hakbang na tinatahak ko papalapit sa anino.
Inis naman akong napa-iling. Ano ba'ng
kinakatakot ko?! Tsk, multo? Really? Hindi pa naman malalim ang gabi at February pa lang, imposible!
"Amiel?"
"Ay kabayo!"
Dahil sa pagkagulat matapos makarinig ng boses ng lalaki na tumawag sa akin, ay aksidente kong nabitawan ang mga bitbit ko.
Napabuntong-hininga na lang ako bago sinimulang pulutin ang mga nagkalat na papel sa sahig. Shit naman, oh.
Habang ang mga kamay ko ay abala sa paglilikom.ng mga nagkalat na papel, ang mga mata ko naman ay inilihis ang atensiyon mula sa mga ito at tumingala upang hanapin kung kanino man nanggaling ang boses na iyon.
Naramdaman ko naman ang sarili ko na saglit na tumigil sa paghinga nang sumalubong sa akin ang isang matangkad na lalaki, at naglalakad papalapit sa akin.
Narinig ko siyang tumawa bago ako tulungan sa pagpulot ng mga papeles. "Mukha ba akong kabayo para sa' yo?"
Napa-irap na lang ako. "Kayden naman, ginulat mo ako, eh!" inis kong sigaw sa kaniya bago pabirong sinuntok siya sa braso.
Napanguso na lang siya bago i-abot sa akin ang mga natitirang folders at papel. "Sorry. hindi ko naman sinasadya, eh."
Nginitian ko na lang siya bilang tugon because I somehow can't find the right words to say something back.
/ Tsk, wala kang masabio naduduwag ka lang? /
Agad na nawala ang ngiti sa labi ko dahil sa sinabi ng utak ko. What the fuck?
Muli kong ibinalik ang tingin ko sa kaniya, at bakas sa mukha niya ang pagtataka sa biglaang pagpapalit ng ekspresiyon ng mukha ko, bago siya iwan doon at na-una na sa paglalakad.
I'm sure he doesn't have anything to do with me naman 'di ba? I mean, we always met this way before. Aksidenteng nagkabanggaan, o kaya naman ay nakita ang isa't isa sa public places, just plain coincidence. So I guess he'll leave me alone.
"Amiel!"
Ack?!
Napatigil ako sa paglalakad at mabilis na lumingon kay Kayden, na siyang sinusundan pala ako at ngayon ay katabi ko na.
What, susundan niya rin ba ako hanggang sa kwarto ko? Oh, magkatabi lang pala ang kwarto namin. Silly me.
"Bakit?" Iwas ko ng tingin sa kaniya at nagpatuloy.sa paglalakad.
"I actually have something to say to you, kaya nga hinihintay kita sa tapat ng kwarto mo, eh."
What?! So siya 'yong nakita kong anino kanina sa harap ng kwarto ko?!
Saglit akong nagtatakang tumingin sa kaniya. Ano naman kayang gustong sabihin nito?
"Pwede ba? Saglit lang naman 'to, eh," saad niya habang nakatayo lang siya sa likuran ko at abala naman ako sa pagbubukas ng pinto ng kwarto ko.
"Yeah, pero pumasok ka muna, let's talk inside." Walang lingunan na sagot ko sa kaniya at dire-diretso nang pumasok sa loob.
Thinking that he already went inside, tumalikod na ako para isara ang pinto subalit nabalot na lang ng pagtataka ang mukha ko nang makita ko siyang nakatayo pa rin sa labas.
He's just standing there, at parang namumutla pa nga yata. Hindi ma-ipinta ang mukha niya ngayon, para bang excited siya na at the same time, he just saw the most ridiculous thing in his life.
"Kayden!" Kaway ko sa kaniya at ito ang nagpabalik sa kaniya sa sarili niya.
"S-Sorry," dali-dali niyang saad at agad na pumasok sa kwarto ko, squeezing his way in between me and the door frame.
Nakakunot ang mga noo kong sinundan siya ng tingin, na ngayon ay parang estatwa na nakatayo sa gilid ng sofa.
He stuttered earlier, iba rin ang inaasta niya ngayon kaysa sa nakasanayan ko. What's wrong with him?
Shrugging off the thought, dumiretso ako sa kusina matapos siyang utusan na ma-upo sa sofa. Mukha kasi siyang mannequin na naligaw doon if he would just stand there.
"Kayden, do you want anything?" sigaw ko mula sa kusina habang hinahalughog ang laman ng refrigerator ko.
"Tubig na lang!" Napakurap na lang ako. He responded way too fast.
"Here," inilahad ko sa kaniya ang baso ng malamig na tubig habang na-upo naman ako sa tabi niya.
Nakatungo niya namang tinanggap ang baso sa akin, at napansin ko rin ang pag-urong niya papalayo sa akin while he sipped on the cup.
Ngayon ay punong-puno na ng mga nakababahalang tanong ang utak ko. Whatever.
"So ano nga pala 'yong sasabihin mo?" I leaned back on the couch at kinuha ang remote control na nasa gilid ko tsaka ito pinaglaruan. Dahil sa inaasta ni Kayden ay nahihiya na rin ako, eh.
"Oh, about that," sagot niya tsaka humarap sa akin. "Bukas kasi. ano," he failed to finish his sentence.
Itinaas ko ang dalawang kilay ko, "Ha?"
"T'm actually... part of a band" panimula niya habang nanlaki naman ang mga mata ko sa narinig.
What?! Ha?
Habang nakanganga lang ako at hindi mapaniwalang nakatingin sa kaniya, ay nagpatuloy lang siya sa pagpapaliwanag.
"And tomorrow, may event kami to celebrate Valentine's day, so, gusto sana kitang imbitahan na pumunta," he ended his sentence with a small smile while rubbing his hand on his nape, probably out of embarrassment.
Matapos lumipas ang ilang minutong katahimikan, ay hindi ko na nagawa pang pigilan ang tawa na lumabas sa bibig ko. "Wait lang! Wait!" saad ko habang nakataas ang dalawa kong kamay na para bang ina-aresto ako.
"Bakit?" nakisabay na rin siya sa pagtawa ko.
"Nir-register ko pa yong sinabi mo," sagot ko at saglit na pumikit para mag-isip.
"And actually, si Kuya Axel? The one you held a meeting with?" Napadilat naman ako dahil sa sinabi niya.
Oh? What about him?"
"He's our manager."
"What?!" muli kong sigaw at nanlalaki ang mga mata na tumingin kay Kayden.
OA na kung OA, pero putangina, seryoso?!
Nakangiti na lang siya tumango bilang tugon, habang ako naman ay kulang na lang ay magdugtong ang mga kilay ko sa kung paano ito sobrang magkasalubong.
Grabe, mind blowing.
"So you mean, he's looking for an event organizer kasi he's holding an event for his band 'di ba?" Tumango naman siya.
"And that band is your band?" muli siyang tumango at napabuga na lang ako ng hininga.
Shut the fuck up, kaya ba nag-usap sila bago nagsimula yong meeting namin?!
"Anyway, hindi naman sa pinipilit kitang pumunta, kung busy ka bukas, then neverm-"
"No!" Ihinarang ko ang aking hintuturo sa bibig niya para pigilan ang pagsasalita niya. "Pupunta ako, I'll attend the event!"
Saglit siyang napatingin sa akin, probably still processing what I said.
Nagulat na lang ako nang mabilis niyang hinablot ang pulsuhan ko at halos kuminang na ang mga mata niya sa sobrang saya na kanyang nararamdaman. "Talaga?! Weh? Pupunta ka?!"
With his hand tightly holding onto my wrist, napa-iwas na lang ako nang tingin dahil sa dalawang bagay. Una, dahil nasasaktan ako sa ginagawa niya, at pangalawa, dahil pakiramdam ko ay namumula ako dahil sa naging reaksiyon niya.
Like why does he look so happy after knowing na pupunta ako? It's not like... I'm someone important to him 'di ba?
"O-Oo nga, ang kulit eh," awkward na sagot ko sa kaniya, at marahil ay napansin niya ito dahil binitawan niya na ang pulsuhan ko.
Then there it is, the usual awkward silence na kadalasang mamagitan sa aming dalawa.
Tahimik lang kaming naka-upo sa gilid nang isa't isa, walang naglalakas-loob na magsimula ng usapan. Pakiramdam ko nga ay tumigil din ako sa paghinga dahil sa kung gaano ka-awkward ang sitwasyon namin.
Tiningnan ko naman siya sa gilid ng mga mata ko,.at nakita na nakatungo lang siya habang pinaglalaruan ang kanyang mga daliri.
Umiwas ako ng tingin. Gusto ko sana siyang tanungin kung hindi pa ba siya uuwi since mukhang wala na siyang sasabihin pa, but that would make me look rude, right? Kaya 'wag na lang.
"Amiel?"
"Hm?" agad kong sagot at lumingon sa kaniya.
Para bang nag-aalangan siyang tumingin sa akin, tsaka niya itinuro ang pinto. "I-I'm gonna go now, 'yon lang naman 'yong sasabihin ko, eh."
My gosh, nabasa ba niya 'yong isip ko?
Binigyan ko naman siya ng maliit na ngiti. "Sige, bye." Gosh, I nearly cringed. Sobrang awkward naman ng pagkakasabi ko!
Sinundan ko na lang siya nang tingin habang naglalakad siya papalabas ng kwarto ko. Natawa na lang ako bago siya kawayan pabalik matapos niya ako bigyan ng isang malaki at masigla na kaway tsaka dumiretso ng takbo papunta sa kwarto niya.
Tsk, cute.
Agad na kumunot ang noo ko. What?!
Napa-iling na lang ako, bago sumalampak ng sandal sa sofa tsaka nagpakawala ng malalim na hininga.
Now that I'm finally alone, ngayon lang nag-register sa utak ko ang mga nangyari simula noong maka-uwi ako rito.
Una, halos mag-collapse na ako sa takot at kaba dahil sa anino sa tapat ng kwarto ko. Pangalawa, si Kayden lang pala 'yon and he suddenly wants to say something to me? Pangatlo, he invited me to attend the event tomorrow, at ang pang-apat, at ang pinakamakabuluhang nangyari ngayong araw, ay ang pagpayag ko sa imbitasyon niya.
Bakit makabuluhan? Dahil napakarami kong dahilan kung bakit pwede naman akong tumanggi sa alok niya.
Una, nagsinungaling ako sa part na sinabi kong hindi naman ako masyadong busy bukas. Ang dami kayang pending sa e-mails ko!
Pangalawa, it's not like we're close, right? Hindi naman siguro ako kawalan kung sakaling hindi ako makapunta sa event nila. I'm not a special someone kumbaga.
At pangatlo, I genuinely hate going on social events, nakakasakal siya. Never naman kasi akong nahumaling sa pagpunta sa mga ganyan-ganyan, sadyang nahihila lang ako ng mga kaibigan ko.
Pero bakit? Bakit tinanggap ko pa rin?
Honestly, hindi ko rin alam kung bakit, pero may pakiramdam ako sa loob-loob ko, and it's telling me na I did that because I wanted to apologize to him, bumawi sa kaniya kumbaga.
But that's still not a valid reason though, like bakit kailangan kong mag-sorry sa kaniya? Dahil ba sa pag-ignore ko sa kaniya kaninang tanghali? Meh, mukha ngang wala siyang pake doon eh!
Pero whatever, I'll just attend kasi una, I promised him, at pangalawa, I wanted to support him. Maybe para na rin makita ko kung paano siya mag-perform.
Yeah, right. That's right.
[ AMIEL ]- Monday, February 14, 5:35 pm"Happy Valentine's Day!" aksidente ko namang nabagsak ang hawak kong ball pen matapos marinig ang sabay-sabay na sigaw ng mga kaibigan ko.Lumingon ako sa likuran ko at nakita sila na papalapit papunta dito habang bahagya pang patalon-talon.They look so excited, anong meron? I mean, aside sa Valentine's ngayon."Hmm, Happy Valentine's Day din," tugon ko sa kanila bago pulutin ang nahulog na ballpen at nagpatuloy sa pagsusulat.Subalit napakunot na lang ang noo ko nang may kumuha ng aking panulat mula sa akin, walang iba kung hindi si Rome.Mas lalo lang akong naguluhan nang sabay-sabay nila akong tiningnan, habang naka-cross arms pa, at medyo masama rin ang tingin na binabato nila sa akin."Bakit?" takang tanong ko."Don't tell me nakalimutan mo?" Tiningnan
[ AMIEL ]- Monday, February 14, 6:27 pmPagkadilat na pagkadilat ko, ay agad ko ring isinara muli ang mga mata ko at mariin na pumikit. Ang sakit kasi sa mata ng liwanag na sumalubong sa akin.Ilang beses muna akong kumurap upang masanay ang aking paningin sa paligid, bago ko sinuri kung nasaan ako kasi I don't know where the fuck I am, and it's scaring me.Bumulaga sa akin ang isang hindi kalakihan na silid na nababalot ng puting pintura. May magkabilang bintana sa dalawang gilid ng kwarto at hinahawi naman ng hangin ang kurtina na nakatakip dito. May TV din sa loob ng kwarto at maliit na sofa sa tapat nito.Sa una ay hindi ko talaga ma-recognize ang lugar na ito sapagkat wala naman akong naaalala na pinuntahang lugar na ganito ang itsura.Then it hit me. Kung hindi ko pa napansin ang kama na hinihigaan ko at ang mesa slash cabinet na katabi nito, ay hindi ko
[ AMIEL ] - Monday, February 14, 7:56 pm"Panay ka kwento tungkol sa girlfriend mo, 'di mo naman pinapakilala sa amin.""LDR nga kami eh! Alangan namang mag-teleport siya papunta dito 'di ba?""I mean, pwede-"Napa-iling na lang ako dahil sa pinagtatalunan nina Sammy at Joelene habang nauunang maglakad sa aming dalawa ni Rome.Habang sila ay gumagawa ng ingay na umaalingawngaw sa hallway na dinadaanan namin, tahimik lang kaming naglalakad ni Italy sa gilid ng isa't isa.Ugh, I want to start a conversation."Italy," mahinang tawag ko, subalit sapat ang lakas nito upang marinig niya."Hm?" Lingon niya sa akin."Matanong ko lang kung ano 'yong pinag-usapan niyo ni Kayden kanina?" tanong ko sa kaniya, and even slightly leaned closer to him, umaasa na sagutin niya nang
[ AMIEL ]- Tuesday, February 15, 7:24 amMabilis kong tinungga ang natitirang kape sa baso ko bago kumaripas ng takbo papunta sa sala upang ayusin ang mga gamit ko.Masyado yatang napasarap ang tulog ko kagabi at medyo late na akong nagising, kaya ngayon, nagmamadali akong matapos dito para makapasok agad.Napatingin ako sa orasan. 7:25.Ugh, baka ma-late nga ako, ma-traffic pa naman din kapag ganitong oras na!Matapos siguraduhing kumpleto na ang lahat ng dadalhin ko at wala na akong nakaligtaan, ay lumabas na ako ng kwarto ko tsaka ini-lock ang pinto."Uh-huh, I'll be there. No! Hindi, don't worry."Napatigil naman ako sa paggalaw nang marinig ang isang malalim na boses. Parang bagong gising pa nga lang ang nagmamay-ari nito.Paglingon ko sa bandang kaliwa, kung saan nanggaling ang boses, ay sina
[ AMIEL ] - Wednesday, February 16, 5:57 am// Nagtataka ko namang ini-angat ang aking ulo matapos marinig ang isang malakas at naka-iiritang batingting mula sa labas ng kwartong kinaroroonan ko.Agad na kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka. Kwarto, at may batingting.Sinundan ko naman ng tingin ang mga estudyanteng sabay-sabay na lumalabas ng silid habang ang ilang guro ay sinisigawan ang mga nasabing estudyante."Magdahan-dahan! 'Wag magtulakan!"Teka lang. Estudyante? Guro?What-Saglit akong napatingin sa kinauupuan ko at maging sa suot kong damit, at tsaka ko lang na-realize kung nasaan ako.Sa huling panaginip ko, nasa loob din ako ng classroom, at naulit na naman iyon ngayon. Siguro kaya laging bumabalik sa high school ang mga panaginip ko dahil nandoon ang karamihan ng nga al
[ AMIEL ] - Wednesday, February 16, 8:31 amMalakas naman akong napa-ubo nang bigla akong masamid mula sa kape na iniinom ko. Ano ba 'yan, I can't even drink properly?!Ilang saglit ko pang tiningnan ang phone ko habang nahigop sa mug na hawak ko.Kakatapos ko lang kausapin si Italy through video call, at sabi niya, medyo mal-late pa raw sila ng.dating kasi mahaba pala ang pila sa restaurant na pinagbilhan nila ng kakainin namin for breakfast.Pero after I told him na kailangan nilang bilisan dahil may ik-kwento pa ako sa kanila, ay agad na nagbago ang isip niya. On the way na raw talaga sila, joke lang daw 'yong tungkol sa mahabang pila.Hindi ko maiwasang mapatawa dahil sa sinabi niyang iyon. Ang lalaking 'yon talaga, basta tungkol sa chismis, imposibleng hahayaan niya 'yong palagpasin. Laging updated, eh!Nilapag ko muna ang phone ko sa
[ AMIEL ] - Thursday, February 17, 5:36 am// Don't fucking tell me."Amiel! Sabay-sabay na tayong umuwi!" saad ni Sammy na kasabay maglakad nina Joelene at Rome habang kinakawayan ako.Isa na naman 'tong panaginip?! At parang connected pa nga yata 'to sa naging panaginip ko kahapon.Patago akong napangiwi. Ewan, makikisabay na lang ako, I'll treat them as if they're my friends para hindi ganoon ka-awkward.Technically, they /are/ my friends, pero iba pa rin yong nakasanayan ko eh."Hintayin niyo ako!" tatawa-tawang sigaw ko at patakbo silang nilapitan. Whatever.Tumabi ako kay Rome at sinabayan na sila sa paglalakad palabas ng school, nang bigla naman akong akbayan ni Rome."Amiel, magtapat ka nga."Kabado ko siyang tiningnan, subalit agad akong napapikit at kumapit sa braso niya na
[ AMIEL ] - Friday, February 18, 6:21 am// As soon as I opened my eyes, the first thing I did was to look at my surroundings, trying to figure out where I ended up this time.Alam kong isa na naman itong panaginip, and I'm kinda getting sick of it kasi tatlong araw na sunod-sunod ko nang nararanasan ito.Matapos makakita ng ilang pares ng mga estudyante na naglalakad papasok ng campus, ay agad kong nalaman na nandito pa rin ako, sa paaralan ko noong high school.Napapikit naman ako at hinayaan ang malamig na hangin na tangayin ang buhok ko maging ang suot kong damit. Ang ganda ng panahon ngayon.Speaking of damit, napuno na lang ng pagtataka ang mukha ko matapos makita na ang suot kong damit ngayon ay ayon sa pagkakaalala ko, ang siya ring suot ko bago ako matulog.What the fuck? Pero ang mahalaga ay walang lumilingon sa direksiyon ko. Pa