"Answer me. You already tried to resurrect someone, don't you?" Our boss seriously asked again that made me bring back to the reality.
I gulped while staring at his eyes. Gusto kong maiyak dahil kapag naaalala ko ang nangyari. Mas lalo ko lamang sinusumpa ang sarili ko dahil dalawang buhay ang inagaw ko.
"Don't asked her that kind of question." Apollo interfered as he hold my hand and pulled me to the table in front of our boss. Kinuha nya ang folder don kung saan nakalagay ang mission namin bago ako hinatak at lumabas. Hawak nya lang ang kamay ko hanggang sa makarating kami sa bahay.
Binitawan nya iyon ng makapasok kami. Tahimik syang dumiretso sa sala na sinundan ko naman. I sat in front of him and watch him open the envelope.
"Mission given to Apollo Kairos and Avabelle Shivani. On the 25th of July 2021." He started.
"Next year is the election for the new president of the Philippines. I want you to bring back the deceased Senator Zenia Falcon. This is possible because we have the two of you. Bring her back because she new how to end the pandemic that's happening right now. Bring her back before the new year starts." Pagbasa nya sa nakasulat at dahan dahang nag angat ng tingin.
"She's dead, right?" I slowly asked that made him nodded. He's just staring at me so I decided to stand up. Kinuha ko ang laptop sa ibabaw ng aparador at nilagay sa lamesa. Tumabi ako sa kanya para makita nya din ang gagawin ko.
I tried to research something about Zenia Falcon. She's familiar maybe because I saw her once or twice on the television.
"She died four years ago." I said after reading the article. Tumingin ako kay Apollo para malaman ang iniisip nya ngunit naabutan ko syang nakatingin lang din sa akin. I sighed before smiling at him.
"Let's just finish this mission, okay?" I said and continued researching.
I found out that she's also a lawyer. She died because of a gunshot.
"So we'll just bring her back?" I casually asked to my partner who's now sitting comfortably on the sofa while watching me.
"What if I don't want to accept that mission?" He suddenly asked me too. I sighed and turned to him.
"We can't."
"I can if I want to." He insisted that made my brows furrowed.
"May I ask why?" I curiously asked because he's not the type to back out into something.
"Just because." Sabi nya at akmang tatayo na ng pigilan ko sya.
"Apollo, only us can do this." I calmly said and pulled his hand that made him sat down again.
"But you promised me that you won't do that again!" Reklamo nya na ikinayuko ko.
I smiled at him reassuringly.
"I won't do that again, so let's do our best to avoid her death okay?" Pagkumbinsi ko pa na inilingan nya.
"No. The fate is the fate. I told you that you can't change it no matter how hard you try-."
"I want to do this because this is the only way I can think of to pay for my sins! If we are able to save her, she can save a lot of lives! And I don't need to deal with a lot of nightmares everyday about the people I've been killing! You don't understand because you're not in my shoe-."
I was cutted when he pulled me and I just felt his warmth envelope my body.
"Shh. I'm sorry. I understand." He softly said and I just found myself crying in his arms again.
"Stop crying, please? We'll do the mission. Just stop crying." Halos pabulong nya ng sabi habang hinihimas ang buhok ko. Pinunasan ko na lamang ang mga luha ko at lumayo sa kanya.
"When will we start?" I said seriously like nothing happens. He sighed and hold my hand to let me turned to him.
"Promise me first that you'll not die." Sabi nya habang seryosong nakatingin sa mata ko. I pouted and rolled my eyes at him.
"Hindi naman ako mamamatay!" Sabi ko at pinalo ang braso nya. Umiling naman sya at ngumiti.
"You should. Kasi susunod ako sayo sa hukay." Sabi nya na nagpatawa na sa akin.
Nag kwentuhan pa kami ng kaunti bago muling bumalik sa trabaho. We tried to look for some important details at nagpasyang mag umpisa na agad bukas.
Nang magtanghalian ay nagluto na ako habang sya ay nanunuod sa likod ko. Palagi nalang ganito, gusto nya daw kasi akong pinapanuod palagi.
"Kumain kana. Stop staring at me, I'm not the food." Saway ko na ikinangisi nya. Magsasalita pa sana sya ng pasukan ko ng kutsara na may lamang pagkain ang bibig nya. I know that puro kagaguhan lang ang lalabas doon.
He pouted like a kid and rolled his eyes at me. I chuckled and started eating again. Napaka isip bata talaga.
---
"Death is inevitable." He said while eating some fruits. I shooked my head.
"Pero namatay sya dahil binaril sya. Hindi sa natural death. That's different." Sabi ko naman habang nakatingin sa chart na nasa harap namin.
"Yes love, tama ka." Sabi nya bigla ng samaan ko sya ng tingin.
It's already 9 in the evening when we decided to cook. Sa sobrang paepal nya ay nakayakap pa sya sa akin habang naghihiwa ng baboy dahil baka daw masugat ako!
Akala ko ba kapatid? I smirked at the thought while we were eating kaya kumunot ang noo nya sa akin.
"Baliw." He whispered and I just rolled my eyes.
After eating ay natulog na kami dahil maaga kaming magigising bukas. The time here and in the past are different, he said.
"You ready?" He asked while holding my hand. Wala naman kaming ibang dala bukod sa pera at papel na guide namin. I nodded and smirked. This is the first time that we'll used his power.
Inakbayan nya ko ng may ihagis sya sa ere at biglang naging portal.
"Let's go."
He keeps on rubbing my back while I'm busy vomiting."Isusuka mo na ba ang internal organs mo?" Tanong nya dahil hindi pa din ako tumitigil.Tangina, ano ba yon?"Hindi na ako papasok don!" Angal ko na nagpatawa sa kanya."Okay. Iwan kana dito sa taong 1967." I froze at his words and slowly turned to him unbelievably."What is that look? We already discussed that we'll visit her birthdate first." He said and fix my hair. Napatango tango naman ako pero hindi pa din makapaniwala. Hindi pa ako buhay sa panahon na to!I excitedly run and tried to find people but he stopped me."They can't see you with
"Alam mo minsan hindi ko gusto ang mga naiisip mo." Sabi ko habang inaayos ang gamit. I can't believe na magaaral na naman ako!"Sigurado ka?" Tanong nya pa at tamad na kinuha ang bag nya."Oo! Lalo na ngayon!" Irap ko at binitbit ang bag. He chuckled and started walking to the door."Paano kung naiisip ko na pakasalan ka? Hindi mo pa din gusto?" I froze on my spot at his words. A-ano daw?"Hoy gago kaba?!" I shouted and followed him palabas. Paasa!-------Nang makarating kami sa school kung saan magaaral si Zenia, kinuha namin ang schedule na kaparehas ng kanya kaya magkaklase kami sa buong sem. Nakasunod lang ako kay Apollo na pinagtitinginan ng mga babae dahil malamang! Ang pogi nya kaya palagi.Lalo na ngayon! I groaned and sumabay sa ka
I'm just staring at nowhere the moment we got home. Hindi ko nga alam kung paano kami nakauwi dahil tulala lang ako buong araw. I heard Apollo laughed but I didn't even move an inch."Hey." he said and I felt his warm palm on my cheeks and softly caressing it. I sobbed and almost cry that made him chuckled."Nasa Law School ang trauma!" Sigaw ko na ikinatawa nya na naman."You'll survive this, I know." Tatango tangong sabi nya na inilingan ko."No, please! Magda drop out na'ko!" ngawa ko sa kanya na inilingan nya at hinatak ako papunta sa kusina para kumain. Nag order nalang sya ng fast food dahil pagod din daw sya para magluto.Seryoso lang akong kumakain dahil iniisip ko yung mga nangyari kanina. Napalabas lang naman ako ng room sa first period palang dahil hindi ko nasagot ang tanong ng prof namin. Syempre! Anong alam ko sa mga
Tuloy tuloy lang kaming pumasok sa klase ni Atty. Salasa. It's our choice if late kami or what. They don't care as long as they will teach in exchange of their payment.Napalingon ako kay Apollo na kausap si Zenia ngayon na parang may tinanong. Tumango tango naman sya habang nagpapaliwanag si Zenia at ngumiti. My brows furrowed. Did I just saw Zenia the witch blushed?"Calisto, Avabelle Shivani." My attention turn on our prof who's now roaming his eyes finding who's that girl. Dahan dahan akong tumayo at taas noong tumingin sa kanya. I'm not shy anymore, I studied. Duh?He smirked before leaning on the table in front. Naghahamon syang tumingin sa akin na nilabanan ko naman. I'm not afraid of death, and he thinks I'll be afraid of him? Huh, asa."Can you now answer my question yesterday before you drop out?" he said that made some of my classmates laugh
I'm patiently waiting for the only man in my life to go home dahil hanggang ngayon ay wala pa sya. Kanina kasi, nag announce sa gc namin na hindi daw makakapasok si Attorney Laura, ang prof namin sa tax kaya maaga kaming umuwi. Well I don't know sa iba, like Apollo.It's already nine in the evening but he's still not home. I'm not worried because I know he can handle himself. Bakit pa nga ba ako naghihintay? Para tuloy akong asawa na naghihintay sa asawa. I giggled at the thought.Another hour had passed and I began to yawn because of tiredness. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sofa kakahintay sa kanya. I just opened my eyes when I felt him caressed my cheek."Why did you slept here?" He whispered softly. Bumangon ako at tinignan sya mula ulo hanggang paa. Ganoon pa din naman ang suot nya, walang nagbago."Saan ka galing?" I asked instead of answering his question.
"Keep your books, we have an oral recit--." Atty. Salasa was cutted when the door swung opened. I smirked because he really hates being interrupted. Nawala lang ang ngisi na yon ng makita ko ang pumasok. "Good morning." A tall man entered, wala syang dala na kahit ano at dire diretso lang na pumasok. Tumaas ang kilay ko ng mag angat sya ng tingin at nakita nya ako. He started walking now to my direction, umupo sya sa tabi ko at dumukdok sa lamesa. He's not familiar so I think he's a transferee. Bakit late na sya nag enroll? "As I was saying, we will have an oral recit so be ready." Atty. Salasa said ang started calling names. Hindi naman ako natatakot na matawag dahil wala naman talaga akong pake sa grades. Kaylangan lang namin pumasa para masundan si Zenia sa kung saan saan sa future. "This is so boring." Rinig kong bulong ng katabi ko pero hindi ko na lang pinansin dahil sanay naman akong h
"Miss!" I heard someone shouted kaya napalingon ako. Tapos na ang classes namin for this day and I'm already exhausted. Gusto ko nalang matulog agad.I rolled my eyes when I saw Xander running to me. I raised my brows like asking what he want."I don't know what will I buy. Can you help me--.""No." I cutted him and immediately shooked my head. He pouted and even stomped his feet! What the heck?"Isip bata ka." Sabi ko at inirapan sya. Mas lalo lamang humaba ang nguso nya at basta basta nalang akong hinatak papunta sa mall.Dumiretso sya sa National Book Store at tamad naman akong sumunod. Minsan talaga susubukan kong patayin tong hayop na to e."Tara bilis." Sabi nya habang may hawak na basket. Nanguha sya ng bag at basta basta nalang nanguha ng maraming ballpen at papel. Like what I did, basta nalang sya kumuha ng mga libro. I immediately stopped him and tr
I was happily walking papunta sa classroom namin dahil kinikilig ako kapag naalala ko ang nangyari kagabi. I didn't saw Apollo pagkagising pero may note naman sa lamesa na kumain na daw ako dahil nauna na sya.I was sad but lamang ang tuwa ko so forgiven na sya kaagad!"Miss!" I stopped walking and turned to the most irritating man I ever met. Pero kung hindi dahil sa kanya hindi mangyayari yung kagabi. I think we made Apollo jealous?I giggled because of my thoughts and greet Xander."Good morning!" Masayang sabi ko na ikinagulat nya. Napahinto pa sya sa paglalakad palapit sa akin. Mga two minutes na syang nakahinto lang don na parang tanga kaya umirap ako."You're stupid, I don't know you pala." Sabi ko at nauna ng maglakad papuntang room.Nang makapasok ako ay agad kong hinanap si Apollo na ngayon ko lang gi