Ang daming nangyari, hindi ko na nga alam kung saan pa ako pupulutin pagkatapos ng lahat ng ito. Ang hirap pala. Sobrang hirap na parang gusto mo na lang mawala sa mundo. Hindi mo na alam kung ano ang tama at mali.
Isa lang ang kasalanang nagawa ko, at yun ay ang magmahal ng maling tao, pero ang kabayaran sa mga maling nagawa ko ay sobra sobra pa. Sobrang sakit na para bang pasan ko ang lahat ng kasalanan ng mundo. Yung tipo na parang ako na ang pinakamakasalanan sa buong mundo dahil sa mga consequences na natanggap ko.
Hindi ko an alam kung anong gagawin ko. I lost everything. I lost my child, I lost my family and their trust, I also lost my sister, my reputation at ngayon ay siya naman.
Yeah, siya na naman. And this time ay masasabi kong walang wala na nga talaga ako.
Napapikit ako ng madiin.
Sakit, pait, at pighati ang tanging nararamdaman ko sa mga oras na ito na
Nang makalabas ako sa condominium na iyon ay pumara agad ako ng taxi pabalik sa coffee shop kung saan nagkita sina Lander at Ann. Buti na lang dahil dala-dala ko ang aking bag kung saan nakalagay ang mga importante kong mga gamit, kasali na ang shades ko kaya naman ay sinuot ko agad iyon pagkalabas ko ng elevator upang hindi nila makita o mapansin man lang ang namumugto kong mga mata.Pagkarating namin sa coffee shop ay nagbayad na agad ako sa taxi driver saka ako agad na lumabas at tumungo sa parking area kung saan ko iniwan ang kotse ko nung hinila ako kanina ni Tristyn paalis para mag-usap.Good thing dahil nasa bulsa ko lang ang susi kaya naman ay hindi na ako mahihirapan pang maghalungkat pa sa bag ko para hanapin ito.I was about to unlock my car's door nang may biglang humawak sa kamay ko upang pigilan ako sa pagbukas ko ng pinto ng kotse ko. Agad akong napalingon sa taong nagmamay-ari ng kamay na iyon dahilan upang umawang ang aking bibig sa
1 and a half year ago:"Saan ka pupunta?" tanong sa akin ni Tanya, ang nakakatanda kong kapatid nang mapansing bihis na bihis ako at may hawak-hawak na maleta.Napagdesisyunan ko kasi na surpesahin si Sabrina ngayong araw na ito. It's our sixth year anniversary, at nagdesisyon akong lumipad patungo sa Australia para sa kaniya."I'm going to Australia to—""Bibisita ka kay Sabrina?" putol niya agad sa sasabihin ko na may halong excitement.They're close friends anyway. Best friends, perhaps. "Uhuh," sagot ko naman agad sa kaniya bago kinuha ang susi ng kotse sa pantalon ko. "It's our 6th year Anniversary at napagdesisyunan kong surpresahin siya. And I expect you to shut your filthy mouth for my plan not to be ruined." I added but she just rolled her eyes in the air.M*****a talaga kahit kailan."Fine, whatever you say lover boy. Anyway, gusto mo bang ihatid pa kita sa airport? Sayang at hindi tayo magkakasabay, sa Saturday pa kasi ang flight ko pabalik ng Australia," wika niya habang i
"Tristyn, tama na!" umiiyak na sambit ni Sabrina habang tinatakpan ng kumot ang kahubdan niya samantalang pinapatay ko sa sobrang galit ang lalaking kalaguyo niya. "Shut up! I can't believe you fucking did this to me!" sigaw ko sa galit at saka tinadyakan ang gagong foreigner na kumama sa kaniya. "Really, Sab? Pinagpalit mo ako sa putanginang pangit na foreigner na ito?!" Hinila ko pataas ang buhok ng halos mawalan na ng malay na manager niya at pinaharap sa kaniya. Bugbog sarado. Putanginang yan, makakapatay talaga ako! "Tristyn, please. Enough!" "Fuck you!" punong-puno ng galit ang buong pagkatao ko nang marahas kong binitawan ang lalaki at walang isang munutong lumapit sa kaniya at hinawakan ng mahigpit ang baba niya. Wala na akong pakialam kung masasaktan siya o hindi. She triggered me. She fucking triggered me to hurt her physically! "Tristyn, n-nasasaktan ako—" "At ako hindi? Ha?! Ano masarap ba siya? Putangina! Mas masarap ba siya sa akin?!" Mas hinigpitan ko pa ang pagh
1 and a half year laterSa loob ng isa't kalahating taon ay tanging kay Keishana lang umiikot ang mundo ko. I don't care of what people may think of me as long as I am with her, I don't care at all. Having her is like a dream come true.Siya ang tipo na babaeng may sinasabi, hindi lang sa salita kundi sa gawa. She amaze me in every way unintentionally. She's not into words, but in actions. Lalo na sa pagmamahal niya para sa akin. She may not that vocal but I can feel her love and affection towards me.Sobrang layo niya sa kapatid niya. But yeah, I am not comparing the two of them because I knew to myself that they are different and unique in their own way.I honestly never thought that I would fall for her in just a short period of time. Yung tipong kakagaling mo lang sa break up and after three months ay nahulog ka ulit, ngunit ang hindi mo inaasahan na magugustuhan mo ay doon ka nahulog.Is it impossible?Well, it's actually no.Walang impossible sa pagmamahal. You can't decide if w
"My heart tells me this is the best and greatest feeling I have ever had. But my mind knows the difference between wanting what you can't have and wanting what you shouldn't want. And I shouldn't want you."• • •"Hindi tama to, Tristyn. Mali ang ginawa nating ito," sabi ko bago kumawala sa mahigpit na pagkakayakap n'ya."Mali na ba ang mahalin kita, Keish?" madilim ang mga matang nakatitig s'ya ngayon sa akin dahilan upang mapaiwas ako sa kaniya ng tingin. "Mali na bang sundin ang itinitibok nito?" tinuro n'ya ang kanang bahagi ng dibdib n'ya. "Tell me! Mali ba?"Napapikit ako sa biglang pagsigaw n'ya."Oo Tristyn. Mali ang mahalin mo ako kaya please, intindihin mo naman ang sitwasyon-""I can do everything just to make you mine, Keishana! At kung ang makipaghiwalay sa kaniya ang tanging paraan para mapasa-akin ka, gagawin ko!" putol n'ya sa litanya ko dahilan upang marahas akong mapatingin sa kaniya.
Nagising ako mula sa sinag ng araw na nagmumula sa siwang sa kurtina ng bintana ng kuwarto. Babangon na sana ako nang maramdaman kong may malaking kamay at paa na nakadagan sa aking katawan. Paglingon ko sa gilid ko ay bumungad sa akin ang napakaguwapong mukha ni Tristyn na sobrang himbing ng tulog. Saka ko lang naalala ang nangyari kagabi.I felt sore between my legs. Ilang ulit n'ya akong inangkin kagabi mula sa sofa, sa hagdan patungo rito sa kuwarto ng condo n'ya. Naka-ilang rounds kami hanggang sa mapagod at makatulog kaming pareho.Tristyn Ford Guevara, I never wish for someone like him. Noong ipinakilala s'ya ni Ate Sab sa amin nila Mommy bilang boyfriend n'ya ay akala ko hanggang doon lang yun. But we became friends unexpectedly. Akala ko magiging aloof ako sa kan'ya, katulad ng kung paano ako lumayo sa mga lalaki dahil takot akong ma-attach at lalo na ang ma-inlove dahil sa mindset ko na baka lolokohin at sasaktan lang ako.But no. We became close frien
"Welcome to Florabelles Flower sho—" napatigil ako sa pagsasalita nang makita ko kung sino ang pumasok sa shop.Tristyn stood with all his glory. The corporate attire suited him very well like a goddamn model of the year. His hair is a dark brown that fall a wisps in his clear hazel brown and sharp eyes that are staring back at me.But wait, what the hell is he doing here? Sa pagkakaalam ko ay may tatlong meeting s'ya ngayong araw."Tristyn, what are you doing here?" dahil hindi agad ako nakapagsalita, si Antonette na ang nagsalita para sa akin."You're not answering my calls, you didn't even reply with my text messages. Hindi mo ba alam kung gaano ako nag-alala na baka may nangyaring masama sa iyo kaya agad na akong pumunta rito not minding my three fucking meetings?!" he said angrily not answering Ann's question as he throw a sharp like dagger stare on me.Bigla naman akong kinabahan sa mga matatalim na titig n'ya na parang mang
I love him. I love him so bad. I love the way he look at me. The way how he makes me feel like I'm the only person in the world. Mahal ko s'ya pero hindi tama ang mahalin ko s'ya. I shouldn't feel this way towards my sister's fiancée.But how?How could I unlove the man who only makes my heart beat faster? The only man who treasure me the most? The man who can do anything just to have me? Kahit ang kapalit noon ay ang pagkakahiwalay nilang dalawa ng ate ko, at pagkasira ng relasyon naming magkapatid?"Keisha, do you love me?" he asked almost in whisper.I bit my lower lip as I bow down my head while my tears started to stream down my cheeks."You know how much I do, Tris." I answered."Then why the hell would you stop this if you do?""Because it is not right! Hindi tama ang ginagawa natin! May fiance ka na, Tris. At kapatid ko pa! Kaya please, ibalik na lang natin kung ano tayo dati. We were just friends, at hindi ito gi