Javion went out from the fitting room wearing a set of amerikana. My jaw instantly dropped nang humarap siya sa'kin. Sobrang gwapo niya talaga.
"Bagay sa'yo," I honestly commented."Everything suits me, Zabawa," mayabang na sambit ni Javion."Well, totoo naman. You won't be a model if hindi bagay lahat ng damit sa'yo.""Right. I'll take this one.""Hindi niyo na po ba ita-try 'yong iba?" the lady asked.Javion looked at her and smiled. "Nope. Okay na ito."The lady smiled back. "Noted that, sir."Buti pa 'yong sales lady nginingitian niya. Javion went back to the fitting room at pagkatapos ng ilang minuto ay lumabas na ito. Inabot niya ang suit sa sales lady bago siya umupo sa sofa na kaharap ko. He picked up his phone and rested his back on the backrest as he crossed his legs."Choose what you want to wear," sambit niya ng hindi tumitingin sa'kin.Tumango ako at tumayo. Sinimulan ko ng magsukat ng mga gown. 'Nope', 'no', 'pangit', 'too plain', 'over decorated' at kung ano-ano pang hindi pagsangayon ni Javion ang narinig kong komento niya sa mga damit na sinukat ko. Humalukipkip ako habang tinitignan ang babae. Halatang naiinis na ito dahil panay ang pakuha ni Javion sa kaniya ng iba pang gown pero hindi ko naman ginustong utusan siya ng utusan at saka trabaho naman niya iyon bakit siya maiinis sa'kin?"Let me find one for myself," wika ko."Hindi po pwede, Ms. Zabawa. May nakahanda na po kasing mga gown na para lang sa inyo ang disenyo kaya doon lang po kayo pwede pumili," sagot ng babae."Okay."Pagkatapos ng ilang minuto, ibinalandra sa harapan namin ni Javion ang isang light blue na empire gown."Ms. Zabawa, this is the tenth gown that we prepared," nakangiwing aniya ng babae. "Please do tell us if you want something specific para po mahanapan ka namin. Ako po kasi ang napapagod sa pagpapalit-palit mo bg damit kakasukat."Kaagad na tumaas ang kaliwang kilay ko dahil sa tinuran ng babae. "Excuse me? Mukha bang ako ang may ayaw sa mga gown na inihanda niyo?" I asked as I pointed my pointer finger to Javion who's sitting comfortably on the couch. "Hindi ba siya ang pakuha ng pakuha sa inyo ng ibang design at kulay?"Tumungo ang babae kaya naman napa-irap na lang ako sa hangin. Kinuha ko ang isang kremang gown na kanina pa nahahagip ng mata ko at saka pumasok sa loob ng fitting room. Iyon talaga ang gown na gusto kong sukatin pero ayaw ako payagan ng mga empleyado rito dahil may mga inihanda raw silang disenyo na para lang sa'kin."Akala niya ba hindi ako napapagod kakapalit? Duh, this is a fucking gown, not a shirt," naiinis na sambit ko habang isinusuot ang gown na kinuha ko.Humarap ako sa salamin para titigan ang sarili ko. It was a Satin fitted spaghetti strap backless sheath gown with a high slit. Napangiti ako at saka umikot para tignan kung maayos ang itsura nito sa likod."That's more like it," komento ko bago lumabas ng fitting room.Kaagad akong tumayo sa harapan ni Javion. I let out a very deep sigh at saka bored na tumingin kay Javion na abala sa cellphone."Mind looking at me for a minute? Ikaw itong maarte tapos ayaw mong makisama," iritableng wika ko.Javion spoke without looking at me. "You can't blame me—" napatigil ito sa pagsasalita nang mag-angat siya ng tingin."Oh ano? Still not satisfied?" bored na tanong ko dahil wala namang lumabas sa bibig niya.Nakatitig lang ito sa'kin at nagiging sanhi iyon ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Pasimple akong bumuga ng hininga para pakalmahin ang puso kong daig pa ang tambol sa lakas ng tibok. Ibinalik ni Javion ang tingin sa cellphone niya bago ito nagsalita."That's good. Okay na 'yan and let's get going. We have an appointment to catch."Kumunot ang noo ko ng bigla itong dumeretso palabas ng boutique. Napailing na lang ako at bumalik sa fitting room para hubarin na ang damit. Sana ako rin isang suot lang okay na, ganoon kasi ang ginawa ni Javion. Katunayan na isang modelo siya dahil isang tingin lang niya ay alam niyang maganda na ang isang damit.Matapos kong bayaran ang binili ko na gown ay kinuha ko na ito at saka naglakad palabas ng boutique. Well, iniwan ni Javion ang paper bag niya kaya bitbit ko rin iyon. Javion immediately grabbed the paper bags from my hands kaya napatigalgal ako sa kaniya."What? Let's go." Akmang maglalakad na si Javion nang hilahin ko ang isang paper bag mula sa kamay niya dahilan para mapatingin siya sa'kin.He grimaced. "Let go.""Akin na 'yong gown ko. May kamay ako, kaya kong buhatin 'yan," wika ko.Binitawan niya ang paper bag. "Suit yourself," aniya Javion at nagsimula nang maglakad paalis.Sumunod na lang ako sa kaniya. Bakit ako masasaktan? Hindi ko naman inaasahan na mamimilit siyang siya na ang magbibit ng paper bag. Baliw lang.************Mabilis lang lumipas ang oras. Napatingin ako sa kalangitan mula sa bintana ng sasakyan ni Javion. Madilim na at inaantok na ako dahil alas-onse na tapos kumakalam pa ang sikmura ko. Hindi na kami nakapaghapunan dahil kailangan na pumunta ni Javion sa ospital. Sinabi ko naman sa kaniya na magta-taxi na lang ako pero sabi niya malapit lang naman raw at may kailangan din siyang kunin sa condominium ko na naiwan daw niya kanina kaya nagpumilit siyang ihatid ako.Napatingin ako sa maliit na screen mula sa dashboard ng mag-ingay ang cellphone ni Javion. Nakakonekta kasi iyon sa speaker ng sasakyan. Sinagot niya agad ang tawag sa pamamagitan ng isang pindutan mula sa manibela. Parang sinuntok ang puso ko ng mabasa ko ang pangalan ng tumatawag. It's a woman's name and it was listed as one of his prioritized contacts."Hey," pambungad na bati ni Javion."Javion, 'wag ka na magmadali pabalik." The woman from the other line uttered."Why? I'll just drop someone off and be there as fast as I can."The woman named Heaven from the other line chuckled. "Don't worry, inasikaso na namin ni Zephyr ang pasyente mo and she was fine already. I just want to say that kaya ako tumawag. Kausap pa kasi ni Zephyr ang magulang ng pasyente."Javion chuckled too that made me freeze. Masaya ako kasi nakita ko siyang tumawa pero nasasaktan ako kasi ibang babae ang dahilan kung bakit siya tumawa at ang masaklap, wala namang nakakatawa sa sinabi ng kausap niya. Ano 'yon? Dahil lang sa simpleng pagtawa nung Heaven na 'yon natawa na rin siya?! My heart felt like it was torn apart lalo na ng makita kong hindi natangal ang genuine na ngiti sa mga labi ni Javion.I decided to look away and listen to them kasi hindi ko naman maiiwasan na hindi marinig 'yon dahil nakakonekta sa speaker ng sasakyan niya ang cellphone niya."Alright, thank you for doing that for me. Do you want anything? So that I can make it up to you," Javion sweetly asked."Hmm, parang masarap 'yong donut. May madadaanan ka bang J.CO or Krispy Kreme? Hindi dapat may mahanap ka."I heard Javion chuckled softly again. "I'll find one for you. The usual ba?""Yep, alam mo naman 'yong paborito ko.""Of course. I'll see you in a bit.""Okay. Ingat, Javion.""Noted that, Heaven."He called her by her name and I'm jealous as hell. Surname ko kasi ang tawag niya sa'kin and it irritates the hell out of me. Umiling ako para mawala ang mga bagay sa utak ko na hindi ko naman dapat iniisip dahil wala akong karapatan na maramdaman ang mga 'yon pero kasi ang sakit lang na ganoon. Narinig ko ang pag-end ng call kaya naman nagsalita ako."Ibaba mo na lang ako rito," sabi ko ng hindi tumitingin kay Javion."Where?"He's back to being cold again. Ang bilis naman sumagot. Mukhang excited na siyang pumunta sa ospital.Tinuro ko ang isang bus stop sa may kanto. "There. Mag-aabang na lang ako ng taxi, baka kailangan ka na nung baba—I mean nung pasyente sa ospital mo.""Face me when you're talking to me, Zabawa. Do I look like a window to you?" iritableng sagot nito.Bumuntong hininga ako bago pumihit paharap sa kung saan dapat ako nakaharap. "Ibaba mo na lang ako d'yan."Javion gave me a quick glance. "Hell no, why would I listen to you?""Kasi kailangan ka na sa ospital mo," I answered nonchalantly.He clicked his tongue. "Fine, if that's what you want."Ipinarada niya ang sasakyan sa may bus stop and he unlocked the doors. Tinanggal ko ang seatbelt ko at saka lumabas ng kotse niya ng hindi umiimik. As soon as I closed the door, he drove away. Napatitig na lang ako sa sasakyan niya na unti-unting nawawala sa paningin ko. I let out a deep sigh as I sat down on the bench.Nasapo ko ang mukha ko ng may mapagtanto ako. "Oo nga pala, wala ng taxi ng ganitong oras."Bumagsak ang balikat ko at isinandal ko ang ulo ko sa pader na nagsisilbing sandalan ng kinauupuan ko. A single tear escaped from my eyes and that made me chuckled. Sinapo ko ang dibdib ko sa parte kung nasaan ang puso ko."Sakit mo naman mahalin, idol. Third day pa lang ng pagkikita natin, nasasaktan na 'ko," natatawang sambit ko sa sarili ko. "Noong mga unang araw natutuwa akong nakikita kita, although I still feel excited when I knew na makikita kita until now pero may kasama na kasing sakit, however, I'm strong kaya hangga't hindi mo ako sinusuka, hindi ako susuko. Everything ends and I believe isa sa mga bagay na matatapos ay 'yang pagtrato mo sa'kin na para bang hindi ako fragile na tao."Mga ilang minuto pa ako tumitig sa kisame na nagsisilbing silungan nitong bus stop bago ko napagdesisyonan na tawagan ang numero ni Anna pero hindi ito sumagot kaya naman sinubukan kong tawagan ang numero ni Kazimir. After two rings, he picked up."What's up, honey?" bungad ni Kazimir mula sa kabilang linya.Napangiti ako. "Night owl ka pa rin pala."Kazimir chuckled. "I got used to it. Napatawag ka... ng eleven PM, anong meron? Do you have your monthly period and you're experiencing cramps right now? Do you want me to go there?"I laughed but I felt like a hand softly caressed my heart because of Kazimir's worried reaction. "Hindi, papasundo sana ako.""Huh? Papasundo? Where are you?" He worriedly asked."Sa bus stop but hindi ko alam kung saan exactly kasi sobrang dilim na."Kazimir tsked. "Of course it's dark. Alas-onse na kaya ng gabi. Turn on your location, naka-connect pa rin naman sa'kin 'yong GPS na ginawa natin dati."And that made me smile again. "Great! bubuksan ko na, I'll wait for you here.""Alright, be aware of your surroundings."Sumaludo ako kahit alam kong hindi niya ako nakikita. "Sir yes sir!"Kazimir laughed. "Baliw."Napangiti na lang ulit ako ng maibaba ko 'yong tawag. Thank goodness dahil night owl pa rin si Kazimir."Why are you alone? Tapos na sa bus stop ka pa," bungad na tanong ni Kazimir ng makasakay ako ng kotse niya.Sinuot ko ang seatbelt bago balingan ng tingin si Kazimir at mahina akong natawa dahil sa suot niya. Handa na itong matulog dahil na ka hoodie at jogging pants na ito. Mukhang naistorbo ko ang loko sa pagpapahinga niya. Pinaandar na nito ang sasakyan paalis."Kitams, tinatawanan mo pa ako. I was worried kaya hindi na ako nakapagpalit ng maayos na damit," pagpapaliwanag niya."Uy, natatawa ako kasi naistorbo kita sa pagpapahinga mo," natatawang sambit ko.Pabiro siyang umirap. "Talagang natatawa ka pa na inistorbo mo ako.""Sus, nagpa-istorbo ka naman. Tigiltigilan mo ako ah.""Well, if ikaw naman ang mangiistorbo, I'm more than willing to entertain you," natatawang sambit niya."Baliw ka," wika ko at saka ako humalukipkip. "Baka masanay na naman ako niyan.""Edi masanay ka, hindi naman na ako aalis. I'm going to settle here for good," nakangiting sambit niya."Weh? That's great
"Hello, Serene!" Napatingin ako sa tumawag sa'kin at agad na ngumiti at saka naglakad palapit dito ng hindi pinapansin si Javion."Hello, Doc Zephyr," nakangiting bati ko at saka ako tumingin sa iba pang kaibigan ni Javion.My eyes widened when my eyes met Kuya Ethan's. Close na pinsan iyon ni Kazimir kaya naman kilala ko siya at naalala ko pa noon na siya lagi ang nagbabantay sa'min sa tuwing maglalaro kami ni Kazimir sa playground.The older smiled and went towards me. Hindi na ako nagulat ng gawaran niya ako ng halik sa noo. It's normal in Germany, 'yong paghalik sa pisngi ng kaibigang lalaki sa babae pero mas hindi awkward kapag sa noo kaya naman ayon na ang nagawian namin ni Kuya Ethan."Long time no see, little girl," bati ni Kuya Ethan ng humiwalay siya sa'kin. His accent didn't change at all, British pa rin.I laughed. "Well, I believe I am not a little girl anymore, Kuya.""Damn, bro."Sabay kaming nap
"Change your clothes," aniya Javion ng maibaba niya ako sa higaan.Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kaniya. "Paano? Eh hindi nga ako makagalaw ng maayos."He gave me a deadpan look. "What are you trying to say? Should I help you change then?""Oo? Sino pa ba?" Sarkastikong sagot ko. "Or you can call Kazimir for me, siya lang naman ang kaibigan kong naiwan dito."His jaw tightened. "Don't mention that man's name when you're with me, it's pissing me off."I scoffed. "Kazimir... Javion... hindi hamak na mas maganda pakinggan ang pangalang Kazimir.""Shut it at saka bakit magpapatulong ka sa kaniya? He's not your fiance," he replied.Umirap ako. "Eh tinatanong mo ako kung sa'yo ba ako magpapatulong eh.""At least I asked."Lumapit siya sa maleta ko kung saan nakalagay ang mga damit ko. He pulled the set of pajamas from it bago lumapit sa'kin at nilapag ang damit sa bedside table. He stretched his hand
"Earth to Serene."Napatingin ako sa kamay ni Kazimir na kinakawayan ako at saka ako tumingin sa mukha niya. He looked irritated."You looked irritated. Ano nangyari?" I asked.Kazimir gave me a deadpan look. "You're wool-gathering, Honey.""Oh." Napapikit ako ng mariin at hinilot ko ang sintido ko. "May iniisip lang.""Excited ka na siguro sa honeymoon niyo ni Javion," aniya Anna.Iminulat ko ang mga mata ko at hindi makapaniwalang napatitig kay Anna. "Ano na naman naiisip mo?" tanong ko.She gave me this quirky smile. "Well, normal naman na iyon sa mga bagong kasal, 'di ba? Ang honeymoon?""It wasn't normal if they are just married because of business purposes," Kazimir answered.Nameywang si Anna at saka hinarap si Kazimir. "For your information, they kissed and humabol pa si Javion ng isa when he moved away," she noted. "Now, do tell me that it's impossible for them to have a honeymoon at saka duh, lalaki si Javion and Serene is a woman who can easily attract guys by walking in fr
"Dinner is served!" Sigaw ni Javion mula sa dining section.Hindi ako tumayo at nanatiling nanood sa telebisyon na nandoon. Hindi pa naman ako ginugutom at saka tinatamad akong gumalaw dahil kumukirot ang likuran ko.Hindi ko na ulit narinig ang pagtawag ni Javion kaya naman nakahinga ako ng maluwag at ipinagpatuloy ang panonood. Mabilis lang dumaan ang oras at ng maramdaman kong kumulo ang tiyan ko, tumingin ako sa relong pambisig."Eleven na pala," wika ko sa sarili ko. "Ano kaya niluto niya?"Tumayo ako at tinungo ang dining section. I looked around, but there's nothing there. Ni-isang plato ay wala, mukhang naglinis si Javion pagkatapos niya kumain kanina. Tinignan ko ang refrigerator na nandoon, kumuha ako ng isang orange at saka binalatan iyon habang naglalakad ako pabalik sa salas."Inubos niya siguro lahat ng pagkain, buti na lang may orange sa refrigerator," pagkausap ko sa sarilid ko."Mangangasim sikmura mo diyan."Sumubo ako ng tatlong piraso bago ko binalingan ang pinagmu
"How's your married life?" Kazimir asked.Kasalukuyang na sa may cafe kami. Malapit lang ito sa Dominion Subdivision. Sinunod ko ang sabi ni Javion dahil tama nga naman siya, hindi lang naman ako ang nakatira doon kaya bilang respeto sa kaniya, inaya ko si Kazimir dito.Humalukipkip ako at saka sumandal. "Okay naman, nothing exciting really happened."Nagtatakang napatingin sa 'kin si Kazimir. "Really? Nagulat nga ako napaaga ang uwi niyo, 'di ba one month dapat kayo sa yate? What happened?""Napagtanto niya siguro na magsasayang lang kami ng oras doon?" I laughed. "Joke, pinamadali na niya matapos 'yong bahay, tapos ayon umuwi na kami. Kaya lang naman daw kami magii-stay doon dahil one month ang binigay sa kaniya ng mga taong gagawa ng bahay."Napatango-tango si Kazimir at saka siya mahinang tumawa. "I see. Nasaan siya ngayon? Buti pinayagan ka?""Na sa hospital. Hindi naman daw siya uuwi at saka wala namang pakialam 'yon kahit hindi ako umuwi," I answered nonchalantly."That guy is
"Marami ka bang pasyente ngayon?" I asked habang tinitignan ang patients' records na pinahawak sa'kin ni Doc Zephyr.He placed his hands in his coat's pockets before he nodded his head. "Yes, especially students who are in need of my company.""Ano 'yon? Kinakausap mo lang sila?"Umiling siya. "Nope, I intend to listen more, than talk. Mas kailangan kasi ng mga pasyente ko ang isang listener kaisa adviser."Napatango-tango ako. "Sabi ng chief nurse may kasama raw kaming senior nurse." Tumingin ako sa paligid namin, baka kasi nahuli lang ang senior nurse na kasama ni Doc Zephyr. "Pero parang wala naman?"Doc Zephyr stopped walking kaya pati ako napahinto at saka nagtatakang napatitig sa kaniya. Hinarap niya ako at saka ngumiti at humalukipkip. "If I were going to be honest, I don't like having someone to face my patients with me.""Ha? Bakit naman? Hindi ba mas magiging maayos ang pasyente mo kapag marami ang nakikinig sa kaniya?"
The heart transplant operation went very well, kahit na halos sampung oras din akong nakatayo at minsan ay sinusubukan ko ang pag-assist sa mga senior nurses na nandoon bilang pageensayo sa propesiyon ko.Pabagsak akong umupo sa pang isahang sofa sa may opisina ni Javion. Dito ko raw siya hintayin dahil kakausapin niya muna ang mga miyembro ng pamilya ng pasyente namin kanina. Tinanggal ko ang suot kong surgical cap at saka ko isinandal ang ulo ko sa arm rest ng sofa at ipinikit ang mga mata ko.Grabe 'yong ngalay ng buong katawan ko, dumadagdag pa ang malaking pasa na sa likuran ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin magaling. I watched Javion really well too. Sobrang galing niya, sobrang kalmado at smooth lang nang flow ng operasyon kaya dagdag points tuloy siya sa'kin."Let's go home. It's way past your duty time already."Napabusangot ako. Kakaupo lang nung tao oh!"Bakit bumalik ka na kaagad?" Inaantok na tanong ko."So that we can go home," he answered.Napadilat ako at napatitig