“Na close mo na ba ang deal na ipinunta mo dito iho?” tanong ni Don Salvador kay Juancho habang kumakain sila ng almusal sa hapag kainan.
Si Don Salvador ay tiyuhin ni Juancho sa ina at ito ang may-ari ng hacienda Louisiana na kasalukuyan niyang pinanatilihan, mas ginusto nitong manatili sa probinsiya kasama ang kaniyang mahal na asawa upang lasapin ang tahimik na buhay dito.
“Not yet tito, but I’m nearly done,” sagot ng binatang si Juancho.
Pansin ni Orelia ang kalmado at magalang na tono ng boses ni Juancho sa pakikipag-usap nito sa kaniyang tiyuhin, iba ito sa kadalasang malamig na boses nito. Halata na mataas ang respeto nito sa tiyuhin.
Unti-unting inilagay ni Orelia ang ulam sa mesa kasama ng iba pang mga katulong sa mansyon.
“Won’t you really try and inherit your father’s company?” tanong ni Don Salvador kay Juancho.
“O, you’re back,” bati ni ma’am Lony pagkapasok ko sa shop. Nang makita niyang kasama ko parin si Juancho ay mas lumaki ang kaniyang ngiti.If only she knew. Kapag nalaman niyang ang lalaking ito ang dahilan ng aking mga problema say siguradong labis siyang magsisi. It seems like she thought this man was some kind of admirer.“By the way sir you’re bouquet is ready,” sambit ni ma’am Lony ng may ngiti parin sa kaniyang mga labi.“Ma’am Lony, this is Juancho Kirigaya, the CEO of White Swan. Mr. CEO, this is Lony Marquez, the owner of the Marquez Flowers,” simula ko sa pagpapakilala sa kanila.Biglang bumilog ang mga mata ni ma’am Lony, dali dali siyang lumabas sa counter at inilahad ang kamay kay Juancho upang makipag kamay.“Good morning Mr. Kirigaya. I’m glad to work with you. Please take care of us,” propesyunal na bati ni ma’am Lony
“Pinsan nandito ka lang pala,” biglang hiyaw ni Franco pagkakita sa pinsang si Juancho na naka upo sa bench katapat ng duyan sa likod bahay ng mansyon.Ang nakapikit na si Juancho ay unti unting idinilat ang kaniyang mga mata, sumulyap ito sa nagbabasang si Orelia at saka iritang tiningnan ang kaniyang pinsang si Franco.Tumayo si Juancho at kusa ng lumapit dito bago pa madisturbo ang pagbabasa ng dalaga.“Shut up Franco,” aniya kay Franco.“Sino yong nandoon sa duyan?” Nagtatakang tanong ni Franco sabay tagilid upang masilip ang taong nasa natatabunan ng nakatayong si Juancho.“What do you need?” Walang atubiling tanong ni Juancho sa pinsan na may tunong nagpapahiwatig na nais niya itong umalis.“Didn’t I tell you about the party?” sagot na tanong ni Franco na sa wakas ay sumuko ng tingnan kung sino ang kasama ng pinsan.Sa tuwing sumusubok siyang s
“Where have you been going to these past few days?” tanong ni Janice sa kaniyang anak pagkatapos itong datnan sa opisina matapos magpabalik balik sa kompanya ng ilang araw.“Why are you here mom?” balik na tanong ni Juancho sa ina.Lumapit ito at hinalikan sa pisngi ang kaniyang ina, matapos ay ginaya ito pauopo sa sofa.“Can’t I visit my son?”“You don’t visit me in my office unless it’s business matters mom,” walang duda sa kaniyang hinuhang sagot ni Juancho.Ngumiti si Janice sa pagkabisto sa kaniya ng kaniyang anak. Tama nga si Juancho at pumunta ang ina sa opisina ngayon dahil sa usaping pang opisina, ngunit ito ay bahid rin ng personal na usapin.“So where have you been these past few days?” muling tanong ni Janice sa anak.“You don’t need to know… for now,” walang atubiling sagot ni Juancho.Tumaas a
Habang tinitingnan ang mga bulaklak ay sinimulan kong kumpirmahin ang aking hinala kay Kito, “You knew, didn’t you?”Nagtataka akong tiningnan ng lalaki matapos ay muli niyang binaling ang kaniyang atensiyon sa mga bulaklak. Isa isa niya itong inenspeksiyon ang mga klase ng bulaklak.“These are all the colors?” balewala niya sa aking naunang tanong.“Yes, just white and red, the CEO told me he doesn’t like the colorful flowers, and it does fit the theme for party right? Iyong makukulay na bulaklak ay talagang hindi naman talaga bagay sa tema, it was good that he told me to change it,”“Indeed, these flowers are great. Won’t you have a hard time getting a large order of these in time for the party?”“No we won’t. Our supplier was already informed so next week a day before the party ay nandito na ang mga bulaklak.” Sagot ko sa kaniya.Tinitigan ko s
Ang tunog lamang ng ballpen habang nagpipirma ng mga dokumento ang naririnig sa loob ng opisina ni Juancho. Matapos utusan si Kito na pumunta sa flower shop ay muli niyang ibinaon ang kaniyang sarili sa mga papeles. Ngunit patuloy paring may bumabagabag sa kaniyang isip na pumunta sa flower shop. Iniling ni Juancho ang kaniyang ulo at pilit na ibinalik ang konsentrasyon sa mga dokumento.“Yow Jayto! I’m here to visit, I heard Tita and Tito went traveling?” Bungad na sigaw ng kaibigan ni Juancho na si Fushigiro. Napailing na lamang si Juancho sa ingay ng kaibigan.“What are you doing here?” tanong niya dito.“Can’t I visit my friend?”Sagot nito.Napataas ang kilay ni Juancho sa sagot ng kaibigan. It was a familiar response that he have heard days earlier.Patuloy lamang na tinitigan ni Juancho ang kaibigan, tumatangging paniwalaan ang rason ng kaibigan.“C’mon Jay
“I’m really sorry Orelia,” muling paumanhin ni ma’am Lony habang pinupunasan ang mumunting luha sa kaniyang mga mata.“I understand ma’am, don’t worry about it anymore okay?” muli ko ring konswelo sa kaniya.“Masisira na niyan ang make-up niyo, and look malilate na tayo sa launching,” puna ko habang tinitingnan ang oras sa aking telepono.Suminghot si ma’am Lony at huminga ng malalim.“Okay, let’s go,” sabi niya bago muling pinaharurot ang sasakyan.Ilang minuto lang ay narrating na naming ang hotel na pagdadausan ng event. Ang mukha ni ma’am Lony ay walang bahid ng pag-iyak at bumalik na ang ngiti sa kaniyang mga labi. Ngunit alam ko na dinidibdib niya parin ang nangyari kanina. Being with her for two years now, I figured she was this kind of person. Maingat siya sa emosyon ng mga taong nakapaligid sa kaniya to the point that she burdens herself even with the tin
“O Jayto, here to welcome me?” May halong pang iinis na tanong ni Franco kay Juancho.Juancho glared at him and Franco raised his eyebrow in response. Tinatantya nito ang mga magpapakitang emosyon sa mukha ng lalaki. Ang mga ngiti ay parang nagpapahiwatig na magagamit niya sa lalaki ang mukha at mga salita na mang gagaling sa kaniya.Hindi na binigyan ng pansin ang kaniyang pinsan bagkus ay muli nitong binaling ang kaniyang mga mata kay Orelia. Ramdam ni Orelia ang mga matang nakatitig sa kanila, particular na ang mga matang kaniyang amo at ang lalaking Honda.Ang mga mata ni Juancho ay nasa kaniya na para bang naghihintay ito ng sagot ng babae sa naunang tanong.“So you two already met? It’s been so long let’s catch up, the three of us,” ang partikular na pahayag ni Franco ay umagaw sa atensiyon ni Juancho. His intense gaze fell on his cousin. Damn Franco’s lose mouth.“What do you mean
Malaki ang pagtataka ni Orelia ng makitang sa unang pagkakataon ay wala ang lalaking bisita ng mansyon sa duyan. Bumalik sa loob ng mansyon si Orelia at sinipat ang malaking orasan sa sala, hindi siya nagkakamali at sa ganitong oras sa hapon pumupunta ang lalaki sa likod bahay. Ito rin ang oras kung saan natatapos ang gawain ni Orelia at pumupunta iya rito upang mag aral.Muli siyang pumunta sa duyan at napagtantong maghintay na lamang at baka nahuli lamang ng dating ang lalaki. Ngunit bakit nga ba siya umaasang laging nandoon ang bisita? Sa isip ni Orelia, although she isn’t aware of it ay nasanay na siya sa palagian nilang pagkikita ng lalaki.Sa unang pagkakataon ay hindi nakapag concentrate si Orelia sa pag aaral, her mind was occupied on whether Juancho would come or not. Kung ano ang ginagawa nito o kung hindi na ba talaga ito pupunta sa kanilang tagpuan.Lumipas ang oras at hindi nagpakita ni anino ng binata, may lungkot sa puso ni Ore