Chapter 35 Nagkapatawaran na kami ng Ina ni Daniel. I was suprise dahil sa biglang pagsulpot ng mga ito sa bahay. "Thank you for forgiving us, Venice." maluha-luhang wika nito sabay yakap sa akin. "Matagal na po iyon at wala na po iyon. Sa totoo lang, gusto ko po talagang magkaayos tayo noon pa man, per.. "Hindi kita binigyan ng pagkakataon," putol nito sa sasabihin ko. Tipid akong ngumiti at kumawala mula sa mga yakap nito. "Ang mahalaga, okay na po tayo ngayon," "Mom, babe, hinahanap na kayo ng birthday boy natin," Ang nakangiting si Daniel ay papalapit sa amin. Ito ang unang kaarawan ng anak namin ni Daniel. At ngayon ay magaganap ang simpleng handaan. Friends and neighbors ang imbitado sa kids party na magaganap sa tapat ng bahay kung saan, may mumunting Hardin na naroroon. "Masyadong excited talaga itong apo ko, masyado pang maaga para sa selebrasyon," naiiling na wika ng aking biyenan. Nagkatawanan lang kami ni Daniel. "Mag-usap na muna kayo diyan, ako na muna ang
"Lasing ka nanaman Diego," mariin kong wika ng bumungad sa may pintuan ang pasuray-suray kong asawa na si Diego.Palagi nalang itong lasing galing sa trabaho.Simula ng maikasal kami ay palagi itong huli kung umuwi galing trabaho.Halos palagi rin kaming nag-sasagutan kapag kinokompronta ko ito. "It's none of your business! mind your own!" anito at pasuray na tinungo ang sofa sa sala. sinundan ko naman ito doon.Sa totoo lang pagod na talaga akong intindihin ito pero dahil asawa ko ito, ay kinailangan kong habaan ko pa ang pasensiya ko. Isang Engineer si Diego at ako naman ay isang Archetict.Sa katunayan, kami talaga ang bumuo ng bahay na tinitirahan namin sa ngayon.Hinayaan ako nito sa gusto kong gawing disenyo sa bahay namin.Magkatrabaho kami at palaging kami ang magkapares sa tuwing may projects na gagawin para sa malalaking kliyente.Hanggang sa nagkamabutihan kami.Niligawan niya ako at agad ko namang sinagot ito.Isang taon pa lang mula ng magpakasal kami
Napabalikwas ako ng bangon.Masyado na palang tirik ang araw.Natitiyak kong late na ako sa trabaho.Dali dali akong bumaba ng kama at dumiretso ng banyo upang maligo.Siguro napuyat ako kagabi dahil sa pagtataboy ko kay Diego.Ayaw kasi nitong umalis.Masyado itong mapilit na patawarin ko.Hindi rin makapal ang mukha niya.Pagkatapos niya akong saktan? Kung ano man ang hirap na nararanasan niya sa ngayon, ay sa tingin ko deserve niya iyon. Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na rin ako.Hindi na ako nag-almusal pa dahil tiyak kong lalo akong male-late sa trabaho.Subalit, pagbaba ko hindi ko nanaman inaasahan ang makikita ko.Dali-dali akong humakbang palapit kay diego upang kumprontahin ito. "Sino ang may sabi na pakialaman mo ang kusina ko?" Kaagad naman itong lumingon subalit naroroon parin ang lungkot sa mga mata nito. "Wala naman, naisip ko lang na lutuan ka ng paborito mong sinigang sa miso." Anito at alanganing ngumito. Tumaas ang kilay ko.
Dali dali akong bumaba ng building at tumungo sa garahe kung saan naroroon ang sasakyan ko.Katatapos lang namin ni Diego gawin ang project na ibinigay saamin ni sir June.Hindi maganda ang bungad ng araw na ito para saakin.Palagi kaming nagde-debate ni Diego maging sa oras ng trabaho. Nakakawalang gana ang araw na ito lalo at nakita ko nanaman ang gwapong mukha ng dati kong asawa. guwapo? saan galing iyon? Dali-dali akong pumasok sa loob ng sasakyan ko subalit, ganoon nalang ang labis kong pagkadismaya ng mapagtanto kong nasiraan ang sasakyan ko. "What happened? Maayos ka naman kanina." bulong ko bumaba ng sasakyan.Mas lalo akong nairita ng makitang flat ang gulong ng kotse ko. "Holy shit!! bakit flat? hindi naman ito flat kanina? ano ba ang gagawin ko? Medyo madilim na pauwe at wala akong masasakyan," "Need help?" Napabuga ako ng hangin ng marinig ang boses na iyon.Si Diego nanaman! basta nalang itong sumusulpot.Akala ko pa nam
Naging abala ang araw ko ngayon dahil sa isang proyekto na gagawin ko sa Quezon City para sa renovation ng malaking eskwelahan.I am very thankful na hindi si Diego ang kasama ko sa proyektong ito.Natitiyak kong magbabangayan nanaman kami ng sungay kapag nangyari iyon. "Let's eat our lunch." narinig kong wika ni Engineer Leo, ang ka-partner ko sa proyektong katatapos lang namin gawin ngayon. Nakita ko kanina kung gaano nasira ang mukha ni Diego nung sabihin ni Sir June na si Engineer Leo ang kasama ko sa trabaho.Buti nga sa kanya.Alak kong nagseselos ito pero, wala akong pakialam. "Lunch na ba?" Natatawa kong saad. "Yes! Siguro, dahil sa kaiisip mo niyan sa Ex-husband mo kaya hindi mo namalayan ang oras." Natatawa nitong wika.Inirapan ko lang ito at saka humakbang patungo sa bakanteng mesa at kaagad na umurder ng pagkain.Naramdaman kong sumunod naman ito.Umupo ito sa bakanteng upuan paharap sa kinauupuan ko.
Taas noo akong naglakad patungo sa working station ko.Ayaw kong tingnan ang bandang kinaroroonan ni Diego habang nasa working station nito ang binata at kausap si Sir June.Nilagpasan ko lang ang dalawa at binati ng goodmorning si Sir June habang pilit kong huwag dumako ang paningin ko sa guwapong mukha ng Ex-husband ko. subalit, sa gilid ng mga mata ko ay alam kong nakatitig saakin ang dati kong asawa.Wala akong pakialam sa kanya.Pagkatapos ng ginawa niyang paghalik saakin kahapon, hindi ko na siya kayang harapin pa dahil sa buweset kong sarili at nagawa akong ipagkanulo ng sarili kong damdamin kaya ako tumugon sa mga halik nito."Goodmorning girl!" si Joy na kararating lang din."Good morning too." sagot ko ng hindi nakatingin dito dahil sa inaayos ko pa ang mga kagamitan ko sa ibabaw ng mesa."Mukhang malakas yata ang tama ng isa doon." narinig kong wika ni Joy habang inginunguso ang kinaroroonan ni Diego.Napasulyap ako sa
"This is too much, Diego!" galit kong wika sa kakambal kong si Diego.Ano ba ang kasalanan na nagawa ni Venice noon upang humantong sa ganoon ang pagsasama nila bilang mag-asawa.Sa nakikita ko kasi sa dating asawa nito, ay may malambot na puso para sa kanya at hindi niya deserve ang lokohin.Parang hindi ko na kayang ipagpatuloy ang gusto ng kakambal ko.Nakokonsensiya na talaga ako.Daig ko pa ang beteranong aktor kung umarte sa harap nito bilang katauhan ng kambal kong si Diego.Diego begged me to pretend as Venice's husband.I am Daniel, ang kakambal ni Diego na kailanman hindi gusto ng commitment in life pero, heto ako, trying to catch Venice bilang si Diego.Honestly, I really do not know why would I agreed my twin brother's wish."Please, I admit, pinagsisisihan ko na ang pang-iiwan ko kay Venice noon dahil mas pinili kong makasama si Anna, ang babaeng tunay kong mahal." ani Diego."Ano pa ba ang magagawa ng pagsisisi mo Diego?" t
"Sir Daniel, bakit niyo po kasama ang dating asawa ni Sir Diego?" Usisa ni Ruel isa sa mga pinakamagaling na chef sa pag-aari kong Restaurant. Katulad ng napag-usapan namin ni Venice kahapon, dinala ko ang dalaga dito para tikman ang mga putaheng masasarap subalit, hindi niya alam na na ako talaga ang nagmamay-ari ng Restaurant na iyon.Siyempre, ang buong akala niya ay Si Diego Baldecañas ang kasama niya araw-araw.Kawawang nilalang. "Just shut your mouth up, Okay?basta sabihin niyo lang na ako si Diego." wika ko at sinulyapan ang kinaroroonan ni Venice.Tahimik itong nakaupo sa isang bakanteng upuan habang naghihintay ng order naming dalawa. "Ano? Bakit naman po?" "Basta, it's a long story." Sagot ko atsaka nagpaalam upang balikan ang kinaroroonan ni Venice. "Hi, are you okay?" Kaagad naman itong nag-angat ng tingin. "Ofcourse!" maagap nitong sagot. Naghila ako ng upuan paharap dito. Napasinghap ako ng masi