Chapter 18Tinutulungan kong maghanda ngayon si ate Grace ng breakfast namin. Nagpunta kasi ang mga kasama namin sa Mahogany Beef Market. Kanina ay dapat sina Razzle, Reeve at Danreb lang ang pupunta roon kaso gusto ata nilang maggala kaya nagsisamahan na lahat. Kami nina ate Grace at Kuya Colm lang ang naiwan. Nagkaayos na sila. Speaking of Kuya Colm, kakapasok niya lang dito sa kitchen at mukhang kagigising lang. "Morning," bati niya sa amin at naglakad papunta sa ref.Kumuha siya ng bottled water at sumandal sa counter saka ininom 'yon. Parang model lang e. Nilapitan niya rin si ate Grace na kasalukuyang nagluluto.Sinulyapan ako saglit ni kuya Colm kaya nag-iwas ako ng tingin at nagpatuloy sa paghiwa ng patatas. Nang matapos ay inilagay ko 'yon sa plate at sinunod ang onions and garlic.Pagkatapos kong maghiwa ay muli ko tinignan ang dalawa kong kasama. Nag-uusap sila or should I say nagbubulungan. Nakasandal si Kuya Colm sa sink habang si Ate Grace ay nakasandal naman sa counte
Chapter 19I haven't got enough sleep last night. I was thinking of what Danreb told me. And I somehow feel guilty about her girlfriend, I mean, ex-girlfriend. She doesn't deserve that. It was partly my fault why they ended up hurting each other. Hindi ko man ginusto pero nakasakit pa rin ako nang hindi ko sinasadya.I didn't expect it. To be honest, I really think that Danreb was the least person that will be like that. I thought it will be Mitch or Kuya Colm but him? never. He never showed it and we're really not that close. Tapos he will come to me and tell those. "Elise, Topher, yung jacket niyo. Malamig sa taas baka makalimutan niyo, nginig kayo mamaya ro'n." paalala ni Ate Grace habang inaayos ang gamit niya dahil malapit na kami sa pupuntahan namin.Si Kuya Ams at Topher ang katabi ko ngayon and as usual, kami na naman ang nasa pinakalikod. Ewan ko ba sa kanila, ayaw nila pumwesto rito. Kahit si Topher ay ayaw, napilitan lang dahil wala na rin siyang choice. Hinintay niya pa k
Chapter 20"Papa?" I repeatedly called my Papa as I suddenly burst into tears and ran out of words to say.Hindi na ko nag-dalawang isip o ano, mabilis akong tumakbo sa kanya at yumakap, mas nangingibaw ang pagka-miss ko sa kanya. "Papa" tawag ko ulit sa kanya at mas lalong hinigpitan ang pagyakap ko. "Elise, anak, 'wag ka nga'ng umiyak. Eto na si Papa oh, tumahan ka na." Papa consoled me. I looked up at him and saw his beaming smile.I missed my Papa.Imbis na tumigil ang pagpatak ng mga luha ko ay mas lalo pa akong naiyak. Parang kagabi lang ay umiiyak ako dahil sa pagka-miss sa kanya. Ngayon, kayakap ko na siya pero umiiyak pa rin ako, umiiyak sa tuwa."Papa, Papa..." paulit-ulit kong tawag habang bumibitaw sa pagkakayakap ko sa kaniya.Pinunasan niya ang mga luha ko. Ganito rin siya nung maliit pa lang ako, t'wing pinapagalitan ako ni Mommy ay sa kaniya agad ako tumatakbo. Sa kaniya ako umiiyak at siya naman ang magpapatahan sa'kin.I missed the old times."Elise, tahan na, dal
Chapter 21AXEL TOPHER'S POVMag-iisang oras na akong naghihintay dito sa sala kay Elise at doon sa kambal. Kanina kasing pagdating namin dito sa resthouse ay bigla na lang nag-aya si Elise na umuwi sa Manila. Gusto niya raw kausapin sila Tita, ang mommy niya. Hindi ako sigurado pero sa tingin ko ay tungkol 'yon sa napag-usapan nila ng Papa niya. Mugtong-mugto kaya ang mga mata niya nang lumapit siya sa akin pagkatapos nilang mag-usap.Ngayon, silang magkakapatid naman ang nag-uusap. Hindi ko alam kung pinagagalitan nila si Elise or what. Pero sinabihan ko si Amstel kanina na pigilan ang kakambal kung sakaling hindi ito makapagtimpi. Makulit kasi si Elise, kapag gusto niya ay gagawin niya. Napansin ko 'yon sa kanya sa ilang buwan naming magkasama. Kailangan mo siyang intindihin at pagkatapos ay ipaintindi mo rin sa kanya kung saan siya nagkamali. H'wag lang talagang susukuan. Marunong naman siyang makinig, madalas lang talagang nadadala ng emosyon niya.Ang iba naming kasama ay kuma
Chapter 22Mary Elise Nicolette's POVKakauwi lang namin galing sa Tagaytay Picnic Grove. Grabe, kung halos maiyak na ko sa pagkamangha sa People's Park in the Sky kahapon, ngayon ay literal na napaiyak ako. Sumakay kasi kami sa zipline, nung una ay umiyak talaga ako dahil sobrang nakalulula ang taas no'n. Ngunit nang makita ko ang ganda ng Taal Volcano ay napawi rin agad 'yon.We also tried the cable car, isa pa 'yong nakakalula. Pero sulit naman dahil mabubusog ang mata mo sa ganda ng views. Makailang ulit ko pang kinuhanan ang Taal Volcano at ang mga berdeng tanawin.Ang dalawang sinakyan namin na 'yon ay may kasamang souvenir photo. Ang pangit nga ng kuha ko ro'n dahil nakabukas pa ang bibig ko dahil sa ganda ng mga nakikita ko. Mabuti na lang at mabait si kuyang photographer, pumayag siya na magpakuha ulit kami ng picture.Sinubukan ko na rin ang horseback riding pero bumaba rin ako agad dahil naaawa ako kay Mr.Horsie. Walang pangalan ang kabayong 'yon, gusto ko lang siyang tawa
Chapter 23Kasalukuyan kaming nag-aayos ng mga gamit namin na dadalhin sa Bulacan. Tapos na ang isang linggong bakasyon namin rito sa Tagaytay, sa resort naman ulit nila Katrina kami pupunta. Doon kami mag-iistay ng apat na araw bago bumalik ng Manila."Elise, may space pa ba sa maleta mo? 'Di na kasi kasya 'tong mga shirt na binili ko para kila Mommy sa maleta ko," wika ni Katrina habang nakasalampak sa sahig at hawak hawak ang tatlong shirt na naka-plastic."Puno na rin e pero akin na, susubukan ko baka kasya pa," sagot ko at inextend ang kamay ko para abutin ang mga shirts.Binigay niya sa akin ang shirts na akala ko ay tatlo lang, lima pala. Para siguro sa younger brother niya ang isa pa. Sinubukan kong isiksik sa maleta ko at nagkasiya naman 'yon.Tatlo lang kaming nakamaleta at halos lahat sila ay bagpack lang ang dala. Ang ibang damit rin kasi nila kuya ay nasa maleta ko. Sila Kuya Colm naman ay isang malaking maleta ang dala, para siguro sa kanilang magpipinsan.Nagpalaundry n
Chapter 24AXEL TOPHER'S POV"Wala na bang naiwan na gamit sa loob?" tanong ni Ate Grace."Wala na, pinalinis na rin ni Kat yung bahay," sagot ko.Nilapitan ko si Elise na hirap na hirap sa pagbuhat ng maleta niya paakyat sa likod ng van. Kinuha ko 'yon mula sa kaniya at ako na ang nag-akyat.Naagaw naman ni Tricia ang pansin ko ng tawagin niya ako at manghingi ng tulong. Tinignan ko muna si Elise bago nilingon si Tricia."Topher! Patulong naman magbuhat nito!""Elise-""Tawag ka ni Tricia." aniya at naglakad palayo sa akin.Pinanood ko muna siyang maglakad papunta kay Bryce na kinukuhanan ng litrato ang pinsan kong patay na patay sa kaniya. Well, the feeling is mutual naman na ata.Nag-jog ako palapit kay Tricia na naka-cross arms pa at parang naiinis dahil sa hindi ko pagsunod agad sa kaniya.Pansin ko na rin ang pagbabago sa mga kilos niya nitong mga nakaraang araw. Nito ko lang din na-gets ko bakit niya tinanong si Danreb ng gano'n. Ako naman si tanga, nagpadala sa selos at galit.
Chapter 25Axel Topher's POVIt's August when we first met. We did not have a great start but I had a great time with her. Little did I know that our end will not be great too. November when she left me. Worst, I haven't heard even a single reason why. I kept asking myself if I did not fell asleep that day and answered her call, will things be different?Mawawala pa ba siya sa'kin?Ang hirap kasi, kung nagsabi siya sa'kin kung bakit niya kailangan mg umalis, she can go to me naman. Maiintindihan ko naman e, pipilitin kong intindihin kahit ano pa man 'yon. Pero wala talaga, bigla na lang siyang nawala.Nakakagago, sobra.It's November 8 today. Exactly 4 years ago when she left. I don't know where she is, even Amiel and Amstel, hindi nila alam. Their parents chose not to say it, telling that it's for Elise. Four years ago rin when my Lolo told me that Elise transferred out on our school. She totally wanted to lose her connection to us. Tangin@, how can she do that? Hindi ba niya naisi