Prologue

In our life all of us need a light that represent as our guide. Every battle, we need someone who can be our shield and protector. But having that protector doesn't mean you will stop fighting and just gonna depend on that shield. You also need to fight together with your protector because having a protector doesn't mean you can be weak, having a protector means to lessen the pain and wound you can get.

But the question is what will happen if the both of you is both in danger who will be your savior.

***************************

Lakad takbo na ang ginagawa ko para lang matakasan ang mga lalaking humahabol sakin. Halos madapa na ako nang mapatid ako sa nakaharang na bato mabuti na lang at hindi nawala ang balanse ko kaya't nagpatuloy ako sa pagtakbo sa takot maabutan ng mga taong may masamang balak. Gusto ko mang sumigaw at humingi ng tulong ay hindi na ko nagsayang ng lakas dahil nasisiguro ko namang walang makakarinig sa akin dito sa liblib, matalahib at idagdag pa ang kadiliman dahil sa lalim na ng gabi.

"Miss wag mo na kaming pagurin, magpakita ka na dahil kahit san ka pa tumakbo ay makukuha ka rin naman namin" rinig kong sigaw ng isa sa mga lalaking humahabol sa akin.

"Oo nga naman miss wag mo na kaming pahirapan pinapagod mo lang din ang sarili mo" sabat naman ng kasama nito.

Dahil sa mga naririnig ko sa kanila ay lalo lang lumalala ang takot na nararamdaman ko kaya mas binilisan ko pa ang pag takbo ko. Ngunit sa hindi ko inaasahan ay may basag na bote palang nakaharang sa dinaraanan ko kaya't natusok ako sa paa.

"Oh shit ang bobo mo naman Addilyn Doxon bakit kasi hindi ka marunong tumingin sa tinatakbuhan mo ayan tuloy hay naku lang Addi" paninisi ko sa sarili ko.

Kahit masakit ang sugat na natamo ko ay pinilit kong tumakbo kahit na papilay pilay pa makahanap lang ng pwedeng mataguan para matakasan ang mga nanghahabol sakin. Dahan dahan akong naglakad para makapagtago sa likod ng malaking puno nang marinig ko ang mga hakbang ng mga lalaki na papalapit na sa kinaroroonan ko.

"Nasan na ba yun napapagod na ko kakahabol" rinig kong wika ng isa sa kanila.

"Alis na lang kaya tayo napapagod na rin ako eh"

"Hay mabuti pa nga nakakapagod siyang habulin at baka nakalayo na rin yun"

Pag tapos kong marinig ang linyang yun ay untiunti ko na ring narinig ang hakbang nila papalayo. Naghintay lang ako ng ilang saglit bago lumabas sa pinagtataguan ko.

"Buti na lang napagod na sila dahil kung hindi pa sila titigil ay baka mahuli na nila ko dahil pagod na rin ako at may sugat pa ang paa ko"

Kahit hirap at pipilay pilay ay pinilit kong maglakad upang makalabas na sa liblib na lugar na yun. Nang tuluyan akong makalabas ay halos mapaluhod ako sa sementong inaapakan ko dala ng pagod at naramdaman ko na lang na unti unti nang bumabagsak ang aking mata ngunit bago ako mawalan ng malay ay may nakita akong paparating na sasakyan.

"Mom I'm scared" I told to my Mom while crying.

"Hush princess we'll get you out of here. Okay? don't worry daddy won't let anyone to touch you"

"Your daddy's right baby we'll get you out of here no matter what"

Even they give me an assurance that we'll get out of here I still can't stop from crying and for thinking of so many what if's like what if we will die on here because they won't let us escape.

"Ano Atty. Doxon kung hindi ka na sana nagmatigas ay hindi na sana umabot pa sa ganito" sabi ng isa sa mga lalaking dumakip sa amin.

"Kahit anong sabihin mo ay hindi ko ibibigay sayo ang gusto mo hindi ka dapat mabigyan ng legal na kalayaan. Nasa labas ka nga ngunit patuloy kang magtatago sa batas" sigaw ng daddy ko.

"Aba't talagang pumapalag ka pa Atty. eh kung pataying ko sa harap mo ang asawa't anak mo tingnan lang natin kung makapalag ka pa" nakakalokong sambit ng lalaking ito.

"Huwag na huwag niyong gagalawin ang mag ina ko, ako lang naman ang kailangan niyo diba"

"Edi ikaw na lang ang papataying ko sa harapan nila mas masaya siguro yun" sabi ng lalaki sabay tutok ng baril sa sintido ni daddy.

"No please don't hurt my dad, no please sir please I'm begging you don't hurt my dad"

"Princess please daddy will be okay don't worry about me we'll be okay"

"Huwag nga kayong magdramahan sa harap ko nakakarindi kayo" sabi ng lalaki bago niya kami tinalikuran.

Dahil nangangalay na ko sa sitwasyon kong nakaupo, nakatali ang paa at nakatali ang kamay sa likod ko ay sumandal ako kay mommy para makapagpahinga at maikalma ang sarili dahil kanina pa umiiyak.

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako habang nakasandal kay mommy kaya nagising ako ng may naramdaman kong may nagkakalag ng sa tali sa kamay at paa ko.

"Mom, Dad what are you doing baka mahuli nila tayo"

"Shh princess remember my promise to you? I promised that I'll take you out of here so just calm down and cooporate. Just promise me that you'll take my orders so you'll be safe"

"I promise daddy"

Nang nakalag na ang tali ay sabay sabay kaming tumayo at naglakad ng dahan dahan upang hindi kami mahuli ng mga bantay. Nang matagumpay kaming makalabas ay akala ko ay ligtas na kaming makakaalis sa lugar na iyon ngunit may nakakita sa aming isang bantay. Wala kaming nagawa kundi tumakbo pero lugi kami dahil lahat sila ay armado kaya ng may nagpaputok ng baril ay hindi ko inaasahang tatamaan ng bala si mommy kaya dahilan upang mapahinto kami sa pagtakbo.

"Baby, Hon umalis na kayo iwan niyo na ako rito dahil hindi ko na kayang tumakbo magiging pabigat lang ako sa inyo"

"No mom we won't leave you here they will kill you mom"

"I know baby but you have to run so you'll be safe"

"No mommy please....... yes I know that if I'll leave you here there's possibilities that I'll be safe but we're not yet sure about that because they wont stop chasing me until they kill me too so I better chose to be killed by your side than to be killed alone"

"Addi your mom is right you have to go save yourself"

"No Dad if being safe means leaving both of you I don't want to be safe anymore Dad please I don't want to leave you"

"No Addi you promised me right? you promised that you'll take my orders right?"

"Yes Dad but not that kind order please not that because I'm sure that if I'm going to leave you here, we're not going to meet again so please Dad I wanna stay with you please"

While they're pushing me to leave them we heard those men approaching

so I had no choice but to leave my parents there to save myself. When I turn to look at them I saw how one of the men shoot my Dad on his chest.

"Daddy.....Daddy"

"Miss gising po" rinig kong boses ng isang babae.

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata para lang makita ang isang kwartong puro puti ang nasa paligid.

"Where am I?"

"Nasa hospital po kayo"

"Who are you? Who brought me here? and......Where's my Mom and dad?"

"Miss sorry pero kayo lang po ang dinala dito ng isang lalaki"

"What? sinong lalaki?"

Kasabay ng tanong ko ay bumukas ang pinto ng kwartong kinaroroonan ko at pumasok ang isang matangkad, maputi, singkit, matangos ang ilong, mapula ang labing lalaki na nakaputing longsleeves na tinernuhan ng pair of black denim pants and a pair of while sneakers.

"Hey miss how are you feeling? oh by the way I'm Kendrick Delatejera"

"Hey miss can you hear me?"

Napakurap ako nang biglang may nagpilantik ng daliri sa harap ko at narealize ko na antagal ko na palang nakatulala sa lalaking nasa harapan ko.

"Hey sorry, uhmmm.... are you saying something?"

"Oh yeah actually kanina pa I repeat I'm Kendrick Delatejera and you are?"

"Uhmmm.... I'm Addilyn Doxon and how did I got here?" I asked him curiously.

"Well I'm the one who brought you here. Wala man lang bang thank you diyan? Pero okay na ko sa salamat di naman ako maarte kahit English pa yan o tagalog" malokong sabi niya sakin.

"Alright thank you for bringing me here even you don't know me you didn't hesitate to help me" I thanked him in a nice way for helping me.

"Luh! haba ng sinabi pasasalamat lang naman kailangan ko eh....pero walang anuman pero ikaw na magbayad ng bill mo dito ah? aba naman ako na nga nagdala sayo dito ako pa magbabayad ng bill mo abusado ka sis" masungit niyang saad.

"Huh? uhmmm.... yeah sure of course but-----" 

"Luh oy biro lang sineryoso mo naman agad okay na yung bill mo" pagputol niya sa sinasabi ko.

"Oh uhmmm.... well thanks again, but don't worry I'll pay you once I get out of here"

"No need Ms. Doxon I helped you willingly so I'm not expecting anything in return"

"Oh well okay thanks a lot. By the way when will I be discharged? I wanna go home already"

"Pwede ka na daw lumabas bukas dahil kailangan mo pa daw magpahinga ngayon para makabawi ng lakas kaya maiwan muna kita nang makapagpahinga ka na may pupuntahan lang ako pero babalik ako agad take a good rest Ms. Doxon"

"You're too formal, just call me Addi"

"Alright Ms. Dox-- I mean Addi and just call me Ken"

"Alright Ken"

Pagkasabi ko nun ay nagpaalam na siyang aalis sandali at para na rin hayaan akong makapagpahinga ngunit sa halip na makapagpahinga ay inalala ko ang nangyari kung pano nawala sakin sila mommy at daddy.

................................................